Διήγημα 120 λέξεων
Μια αιρετική άποψη. |
Η καρδιά μου αντιπαροχή
"Την ίδια την καρδιά μου άφησα στην αρχαία γη..." |
Εγώ άργησα. Οι Έλληνες μου φάνηκε πως κάπως ξύπνησαν και αγκαλιάζουν πια ζηλότυπα τα αρχαία αγάλματα τους. Μα εγώ βρήκα ένα πολύτιμο σπάραγμα, αιθέριο, του Πολιτισμού τους. Μια ασύλληπτη ιδέα, μια θεϊκή έμπνευση, έναν ολόκληρο νοητό κόσμο. Και το έδρεψα. Με το δρεπάνι της φρούδας ελπίδας του κέρδους και της αναγνώρισης με μερικούς φίλους Έλληνες, που πρόθυμοι κι’ αθώοι με βοήθησαν να το «φορτώσω» και να το πάω στο Παρίσι. Σε μια Έκθεση εμπορική, αφού μια γεύση τους άφησα, πλανεύτρα, στο στόμα τους. Την πρώτη Ολυμπιάδα στην Αθήνα το 1896 τους κέρασα
.
.
Μα δεν μπορούν να μου προσάψουν του κλέφτη τη ρετσινιά, γιατί αν και εκατοντάδες χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς αγώνες από τη γη της Ολυμπίας ξερίζωσα, μα την ίδια την καρδιά μου άφησα στην αρχαία γη ως αντιπαροχή.
Βαρώνος Πιερ ντε Κουμπερτέν