Η Ιατρική επιστήμη «Χρεωκόπησε»
Ενώ βαδίζουμε, ήδη, στον 21ο αιώνα, όπου τα πάντα αλλάζουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα, οι περισσότεροι ιατροί κοιμούνται τον ύπνο του
δικαίου. Και, δυστυχώς, αρνούνται πεισματικά να ξυπνήσουν. Αποτέλεσμα αυτής της ανόητης συμπεριφοράς είναι η αντιμετώπιση της
ασθένειας, σαν αυτή να αποτελεί το μεγαλύτερο εχθρό του ανθρώπου, που πρέπει να καταπολεμηθεί πάση θυσία.
Ο άλλοτε ιερός όρκος του Ιπποκράτη με κύριο σκοπό του κάθε ιατρού, το «οφελέειν, μη βλάπτειν», κατάντησε πια γραφικό. Πείτε μου, σας παρακαλώ, πότε ήταν η τελευταία φορά που επισκεφτήκατε κάποιον ιατρό, ο οποίος δε σας συνταγογράφησε φάρμακα (φαρμάκι) με ελαφρά τη καρδία.
Είναι δυνατόν η σημερινή ιατρική επιστήμη να θεωρείται εξελιγμένη, όταν εμμένει αμετανόητα να χρησιμοποιεί τοξικά δηλητήρια ως φάρμακα;
Είναι δυνατόν να πιστεύει ο οποιοσδήποτε ιατρός ότι μπορεί να θεραπεύσει οποιαδήποτε ασθένεια συνταγογραφώντας τοξικά παρασκευάσματα χημικών εργαστηρίων;
Σήμερα, ο ένας στους τρεις ανθρώπους είναι καταδικασμένος να πεθάνει πρόωρα, χτυπημένος από καρκίνο. Τη μάστιγα του σύγχρονου «πολιτισμένου» ανθρώπου. Μια ασθένεια η οποία χτυπάει την πόρτα της κάθε Ελληνικής οικογένειας.
Τα νοσοκομεία πληθαίνουν σε αριθμό. Ο ιατρικός τεχνικός εξοπλισμός εξελίσσεται. Οι κλίνες των ασθενών αυξάνουν σε αριθμό και μετατρέπονται σε πολυτελείς σουίτες. Ιδιωτικές κλινικές όμοιες με 5άστερα ξενοδοχεία.
Και το χειρότερο όλων, ιατροί μάνατζερ πολυϊατρείων, βαποράκια φαρμακευτικών εταιρειών και εμπόρων του θανάτου με άσκοπες, περιττές εγχειρήσεις.
Υπάρχει σαφής οδηγία από το Φαρμακευτικό Οργανισμό προς τους ιατρούς, που μεταξύ άλλων αναφέρει και το εξής: «ο γιατρός πριν να χορηγήσει ένα φάρμακο, θα πρέπει να σταθμίσει την ωφέλεια που θα προκύψει από τη χορήγηση του φαρμάκου αυτού και παράλληλα τους κινδύνους στους οποίους θα εκθέσει τον ασθενή του» (Γ. Λογαράς, καθηγητής Φαρμακολογίας).
Σήμερα, οι περισσότεροι ιατροί συνταγογραφούν «αβέρτα». Αυτή η ενασχόληση έχει καταντήσει χόμπι. Μπαίνεις στο ιατρείο ταλαιπωρημένος, ασθενής και με την ψυχολογία σου να έχει πιάσει πάτο. Κοιτάς στα μάτια το «ΘΕΡΑΠΟΝΤΑ» ιατρό σου και περιμένεις ένα χαμόγελο. Ένα νεύμα ανθρωπιάς. Μια γλυκιά, παρήγορη κουβέντα. Ο ίδιος, όμως, είναι απόμακρος. Ο χρόνος είναι χρήμα. Σε «ξεπετάει» στα γρήγορα και, όση ώρα εσύ μιλάς, αυτός είναι σκυμμένος στο γραφείο του και γράφει, γράφει, γράφει...
δικαίου. Και, δυστυχώς, αρνούνται πεισματικά να ξυπνήσουν. Αποτέλεσμα αυτής της ανόητης συμπεριφοράς είναι η αντιμετώπιση της
ασθένειας, σαν αυτή να αποτελεί το μεγαλύτερο εχθρό του ανθρώπου, που πρέπει να καταπολεμηθεί πάση θυσία.
Ο άλλοτε ιερός όρκος του Ιπποκράτη με κύριο σκοπό του κάθε ιατρού, το «οφελέειν, μη βλάπτειν», κατάντησε πια γραφικό. Πείτε μου, σας παρακαλώ, πότε ήταν η τελευταία φορά που επισκεφτήκατε κάποιον ιατρό, ο οποίος δε σας συνταγογράφησε φάρμακα (φαρμάκι) με ελαφρά τη καρδία.
Είναι δυνατόν η σημερινή ιατρική επιστήμη να θεωρείται εξελιγμένη, όταν εμμένει αμετανόητα να χρησιμοποιεί τοξικά δηλητήρια ως φάρμακα;
Είναι δυνατόν να πιστεύει ο οποιοσδήποτε ιατρός ότι μπορεί να θεραπεύσει οποιαδήποτε ασθένεια συνταγογραφώντας τοξικά παρασκευάσματα χημικών εργαστηρίων;
Σήμερα, ο ένας στους τρεις ανθρώπους είναι καταδικασμένος να πεθάνει πρόωρα, χτυπημένος από καρκίνο. Τη μάστιγα του σύγχρονου «πολιτισμένου» ανθρώπου. Μια ασθένεια η οποία χτυπάει την πόρτα της κάθε Ελληνικής οικογένειας.
Τα νοσοκομεία πληθαίνουν σε αριθμό. Ο ιατρικός τεχνικός εξοπλισμός εξελίσσεται. Οι κλίνες των ασθενών αυξάνουν σε αριθμό και μετατρέπονται σε πολυτελείς σουίτες. Ιδιωτικές κλινικές όμοιες με 5άστερα ξενοδοχεία.
Και το χειρότερο όλων, ιατροί μάνατζερ πολυϊατρείων, βαποράκια φαρμακευτικών εταιρειών και εμπόρων του θανάτου με άσκοπες, περιττές εγχειρήσεις.
Υπάρχει σαφής οδηγία από το Φαρμακευτικό Οργανισμό προς τους ιατρούς, που μεταξύ άλλων αναφέρει και το εξής: «ο γιατρός πριν να χορηγήσει ένα φάρμακο, θα πρέπει να σταθμίσει την ωφέλεια που θα προκύψει από τη χορήγηση του φαρμάκου αυτού και παράλληλα τους κινδύνους στους οποίους θα εκθέσει τον ασθενή του» (Γ. Λογαράς, καθηγητής Φαρμακολογίας).
Σήμερα, οι περισσότεροι ιατροί συνταγογραφούν «αβέρτα». Αυτή η ενασχόληση έχει καταντήσει χόμπι. Μπαίνεις στο ιατρείο ταλαιπωρημένος, ασθενής και με την ψυχολογία σου να έχει πιάσει πάτο. Κοιτάς στα μάτια το «ΘΕΡΑΠΟΝΤΑ» ιατρό σου και περιμένεις ένα χαμόγελο. Ένα νεύμα ανθρωπιάς. Μια γλυκιά, παρήγορη κουβέντα. Ο ίδιος, όμως, είναι απόμακρος. Ο χρόνος είναι χρήμα. Σε «ξεπετάει» στα γρήγορα και, όση ώρα εσύ μιλάς, αυτός είναι σκυμμένος στο γραφείο του και γράφει, γράφει, γράφει...
Σηκώνεται απότομα. Η συνεδρία έλαβε τέλος. Παίρνεις το σκονάκι σου και φεύγεις. Ο επόμενος, παρακαλώ.
Όχι! Δεν το αντέχω άλλο! Εσύ και μόνο ΕΣΥ είσαι υπεύθυνος για την κατάντια της σημερινής Ιατρικής. Είσαι αμελής και ζαμανφουτίστας. Εναποθέτεις την υγεία σου στα χέρια ξένων. Γίνεσαι έρμαιο του κάθε συμφεροντολόγου, υποκριτή φαρμακοποιού. Έχεις έτοιμο στην τσέπη «το φακελάκι» του ιατρού, για να εξυπηρετηθείς καλύτερα. Πληρώνεις υπέρογκα ποσά σε ένα σύστημα που είναι υποχρεωμένο να σε υπηρετεί και να σου προσφέρει τα όσα δικαιούσαι πάντα ΔΩΡΕΑΝ!
Κατάντησες τους ιατρούς βολεψάκηδες, υπερόπτες, νεόπλουτους, παντογνώστες, βουλευτές και επιχειρηματίες.
Στοπ. Μέχρι εδώ. Απόκτησε, επιτέλους, συνείδηση σκεπτόμενου ανθρώπου. Δώσε τέλος στη σημερινή παραπαίουσα ιατρική. Το σύστημα της υγείας απαιτεί επανεξέταση από τους άμεσα εμπλεκόμενους. Όσο οι ιατροί θα αναζητούν θεραπεία συμπτωμάτων, τόσο περισσότερο θα απομακρύνονται από την πηγή της αληθινής θεραπείας.
Φίλοι – ες αναγνώστες του Spartacus.gr. Μη βιαστείτε να κλείσετε την πόρτα στην κλασσική ιατρική, αναζητώντας «απατηλές» λύσεις στα προβλήματα υγείας σε έναν ακόμη πιο βρώμικο χώρο, αυτόν των εναλλακτικών θεραπειών. Άααααλλο κεφάλαιο αυτό, στο οποίο θα αναφερθώ σε επόμενο άρθρο.
Επειδή, όμως, είμαι δίκαιος και θέλοντας να μην αδικήσω τους ιατρούς, οι οποίοι συνειδητά ασκούν το λειτούργημα της Θεραπευτικής επιστήμης, προσφέροντας πολύτιμες υπηρεσίες στο συνάνθρωπο που πάσχει, θα αναφέρω ότι, δυστυχώς, είναι η εξαίρεση του κανόνα.
Οι περισσότεροι από τους σημερινούς γιατρούς υποτιμούν τη θεραπευτική δύναμη της διατροφής ή τη θεωρούν ασήμαντη. Δεν αναγνωρίζουν την εξαιρετική ωφελιμότητα της νηστείας, της ξηρασίας και των χυμοθεραπειών. Συνιστούν ανόητα σε όσους πάσχουν από αρτηριοσκλήρωση να αποφεύγουν τους ξηρούς καρπούς. Συνιστούν σε όσους πάσχουν από αρθριτικά να αποφεύγουν όσες τροφές έχουν ως πρώτο γράμμα το «σίγμα». Δηλαδή, σέσκουλα, σπανάκι, σέλινο, σκόρδο, σπαράγγια. Προτείνουν σε όσους πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη να αποφεύγουν όλα τα γλυκά φρούτα.
Και από δίπλα, σιγοντάρουν και οι διαιτολόγοι – διατροφολόγοι. Η άγνοια και η αμάθεια βασιλεύουν. Λανθασμένες και ξεπερασμένες αντιλήψεις στρέφουν τον απλό, ανυποψίαστο πολίτη μακριά από τη φυσική του τροφή, τα φρούτα και τα λαχανικά. Και αντί αυτών συνταγογραφούν φάρμακα, συμπληρώματα και πλούσιες θερμιδικά τροφές, όπως κρέατα, γιαούρτια, ψωμί, μακαρόνια, βούτυρα κ.α.
Και το αποτέλεσμα γνωστό. Παχυσαρκία, ψυχικές ασθένειες, διαβήτης, καρκίνος, εγκεφαλικό, έμφραγμα, κ.α.
Ε, λοιπόν, ναι! Η σημερινή ιατρική χρεοκόπησε. Αμφιβάλλεις ακόμη;
Σπάρτακος!
