Παραληρηματικά Νομικά Σοφίσματα

Νομικά σοφίσματα πλαστής επαγωγής για το εμβόλιο.

Αρχισαν τα νομικά σοφίσματα να ψιλοπετούν ρίχνοντας αλλού τις άχνες του τρόμου και αλλού τα φτερουγίσματα της ποινής. Φαίνεται πως ο σύγχρονος νομικός αποφατισμός έχει ενταχθεί στην παραληρηματική απελευθέρωση της τιμωρίας.

Και αφού κάποιοι κάνουν το παν έτσι ώστε το ανθρώπινο σώμα να υποβαθμιστεί σε κλινική κανονιστικότητα (δηλαδή, να υποταχθεί σε μια γενική αρχή που εξηγεί και επιβάλει την παραγωγική δύναμη κανόνων όπως θα έλεγαν οι Ζώρζ Κανγκιλέμ, Μισέλ Φουκώ) κάποιοι άλλοι φέρνουν την ποινή ως τιμωρία για όσους δεν θα υπακούσουν στην γενική αρχή.

Ομάδες από τον νομικό κόσμο άρχισαν να επεξεργάζεται ερμηνείες για την επιβολή του εμβολίου και να αξιώνουν οι ερμηνείες τους να λάβουν καθολική αναγνώριση. Εμπρός λοιπόν να κατεδαφίσουμε τις συνταγματικές προστασίες, τους χάρτες θεμελιωδών δικαιωμάτων της ΕΕ, και οτιδήποτε προσκολλάται στην ανθρώπινη απόφαση και ελευθερία.

Η συναίνεση του πολίτη για τον εμβολιασμό έτσι όπως προσδιορίζεται και από την Βιοηθική είναι ένας όρος που ενοχλεί τους επιστήμονες του νομικού φορμαλισμού.

Ως επιχείρημα προβάλλουν νομικά σοφίσματα πλαστής επαγωγής που έχουν εξαντληθεί στην διατύπωση της νοηματικής ορθότητάς τους.

Τι μας λένε λοιπόν: «Η συναίνεση του πολίτη για τον εμβολιασμό θέτει σε διακινδύνευση την υγεία των άλλων». Αυτή η τεθλασμένη αστραπή της νομικής μπαλαφάρας αποδεσμευμένη από όλες τις νοηματικές καταγωγές στοιχειώνει τις εποχές πριν τον Διαφωτισμό και κατευθύνεται ευθέως κατά της ανθρώπινης ελευθερίας.

Και μέσα στις πυρετικές τους απλουστεύσεις καταθέτουν επίσης τα κάτωθι: «Πολλοί άνθρωποι θέτουν σε κίνδυνο τον εαυτό τους και τους άλλους με τη στάση τους και με την άρνηση τους να εμβολιαστούν». Αλλη μια επιπεδολογία ολκής που επιμαρτυρεί την μονομέρεια των κριτηρίων και τον τρόπο που σχετικοποιούνται οι αυτονόητες βεβαιότητες.

Και αυτό γιατί τέτοιες εισηγήσεις δείχνουν ότι επιθυμούν κάποιοι νομικοί επιστήμονες να επιβάλουν κανόνες σκοποθετικής μορφής και όχι υποθετικής, αναφορικά με την υποχρεωτικότητα του εμβολίου.

Επιπλέον έχουν μαύρα μεσάνυχτα από επιστημονικά δεδομένα, γιατί αγνοούν ότι ο ανθρώπινος οργανισμός είναι βιολογικά αυτοαναφερόμενος, δηλαδή ότι τα όρια του, καθορίζονται από τα την βιολογική του δομή και έτσι στην απλουστευτική τους νομική σκέψη απουσιάζει παντελώς η αναλογικότητα.

Η πανδημία που απέχει πολύ από το να είναι πανδημία γιατί δεν νοσεί το ποσοστό εκείνο που την επιβεβαιώνει, δεν αποτελεί πλανητικό τρόμο. Και αυτό γιατί ο ιός ολοκληρώνει την διαδρομή του και επιπλέον τα θεραπευτικά εργαλεία είναι αποτελεσματικά.

Στον ίδιο πάντα αβαθή συλλογισμό του ίδιου νομικού φορμαλισμού ακούμε τους παρακάτω ισχυρισμούς: «Η άρνηση εμβολιασμού εκμεταλλεύεται την ανοσία της αγέλης που αποκτάται μέσω του εμβολιασμού για την πλειονότητα του πληθυσμού. Με τον τρόπο αυτό διακινδυνεύεται και η δυνατότητα να επωφεληθούν από την ανοσία όσοι πραγματικά την έχουν ανάγκη».

Η «ανοσία της αγέλης» κατά την άποψη καθηγήτριας επιδημιολογίας της Ιατρικής Σχολής δεν θα επιτευχθεί ποτέ, συνεπώς οι όποιες εκτιμήσεις συσχετισμού ανοσίας της αγέλης και εμβολιασμού είναι αστήριχτες.

Επιπλέον οι παραπάνω νομικές συμπερασματικές αυθαιρεσίες αρνούνται κατά πλειοψηφία την αρχή της επικουρικότητας και αφήνουν μια θολή κηλίδα (blinder fleck) ως απειλή να επικρέμεται και να γίνεται εργαλειακή κλειστότητα η οποία και θα επιδρά στο συναίσθημα του φόβου. Απαράδεκτο από κάθε άποψη.

Μήπως θα πρέπει να θυμίσουμε σ’ έναν τέτοιο νομικό απαίδευτο φορμαλισμό ότι υπάρχει και το δικαίωμα της αυτοκτησίας που διατυπώνει ο Murray Rohbard, δηλαδή, ότι κάθε άνθρωπος δικαιούται το 100% της αυτοκτησίας του.

Φαίνεται λοιπόν ότι ένα μέρος των νομικών επιστημόνων έχει γοητευθεί από την σκέψη των σχολαστικών, με την χρήση που εκείνοι έκαναν, των αρνητικών νοημάτων προκειμένου να οικοδομήσουν μια νοηματική αφαίρεση που καταφάσκει σε αποφάσεις οι οποίες αντιστρατεύονται τα ίδια τα δεδομένα της ζωής και της ελευθερίας.

Τελικά υπάρχουν πολλοί αναμεταδότες της μπουρλέσκ όψης του καταναγκασμού.

Τι είχε πει ο Οργουελ, «έρχονται τα τάγματα της προόδου». Και τι μας έλεγε και ο Φεγιεράμπεν «…ο χωρισμός επιστήμης και κράτους μπορεί να είναι η μόνη ευκαιρία να εξουδετερώσουμε τη σαρωτική βαρβαρότητα της επιστημονικοτεχνικής εποχής και να φτιάξουμε την ανθρωπότητα που μας αξίζει» Paul Feyerabend «Ενάντια στην Μέθοδο».

Θα ξεπεταχτούν πολλοί κρυπτονίτες του ρεαλιστικού υπερρεαλισμού στις μέρες μας, που θα θελήσουν να μας ταΐσουν με συνθετικά σκουπίδια σκέψης. Ολες αυτές όμως οι νεοφανείς και αξιοκατάκριτες επιχειρηματολογίες που καταθέτει με περίσσιο ζήλο ο νομικός φορμαλισμός, αποτελούν άνυδρες λογικές και επιπολάζουσες σοφιστείες κάποιων παραγγελιοδόχων που θέλουν την κοινωνία σε σωφρονιστήρια και πίσω από κάγκελα.

@Απόστολος Αποστόλου / Δρ. Φιλοσοφίας / ProNews / 5-10-2020

terrapapers.com