ROYAL RAYMOND RIFE -ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΕΙΩΝ

Ο ROYAL RAYMOND RIFE ΠΙΟΝΙΕΡΟΣ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΤΟΥ 20ΟΥ ΑΙΩΝΑ.

ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΜΙΑ ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ CRYPTOCIDES PRIMORDIALES.

Η σοβαρότερη συγκάλυψη της θεραπείας του καρκίνου από το 1930. Το μεγαλύτερο έγκλημα της σύγχρονης ιατρικής, η εξόντωση του Dr Royal Raymond Rife και η εξαφάνιση από τα ιατρικά συγγράμματα του όρου «Cryptocides primordiales» δηλαδή του κρυπτοϊού του καρκίνου.

Το πραγματικά ενδιαφέρον μέρος στην ζωή του Rife ήταν η ανακάλυψη του κρυπτοϊού του καρκίνου, η ανακάλυψη της θεραπείας του και ο επακόλουθος πόλεμος όπως και η εξόντωση του από το ιατρικό κατεστημένο!

©Ion Maggos το κείμενο είναι απόσπασμα από το βιβλίο του «Απαγορευμένες Επιστήμες» και από σχετικό άρθρο που δημοσιεύτηκε στην miastala.com το 2009, στο Strange n. 149 /2015 στο Terrapapers.com /Orgonodrome.gr

Γιατί κυνηγάνε όποιον θεραπεύει τον καρκίνο;

Ρητορική η ερώτηση, η απάντηση είναι ήδη γνωστή.

Ο καρκίνος (και όλες οι ασθένειες) είναι μια σοβαρή επιχείρηση.

Η πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων το χρόνο βιομηχανία «υγείας» και οι μαριονέτες τους, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης-αποβλάκωσης, δεν μπορούν να επιτρέψουν σε κάποιους ανθρώπους να γνωστοποιήσουν το γεγονός, ότι υπάρχουν πολλές άλλες μορφές θεραπείας του ιού Cryptocides primordiales και έχουν κατά κανόνα αποδειχθεί να είναι πολύ πιο αποτελεσματικές, απ’ ότι είναι αυτές που προβλέπονται από τους δικούς τους εκπαιδευμένους ιατρούς. Υπάρχουν πολλές αιτίες της δημιουργίας του καρκίνου. Από καρκινογόνα, βακτήρια, ιούς, παράσιτα μέχρι ακτινοβολίες που δεν είναι ορατές στο γυμνό μάτι. Για να αποδειχτεί ότι κάτι είναι η αιτία μιας αρρώστιας, πρέπει να ακολουθηθούν κάποιοι κανόνες που καθιερώθηκαν με το θεώρημα του Koch. π.χ. Σήμερα με αυτούς τους κανόνες δεν έχει αποδειχθεί ότι ο HIV είναι η αιτία του Aids.

Για να μην μιλάμε με υποθέσεις, ας κάνουμε ένα πέρασμα στον πλανήτη της επίσημης ιατρικής κοινότητας, με μπροστάρη την ΛΟΓΙΚΗ και την ΦΑΝΤΑΣΙΑ μας.

Φαντάσου λοιπόν για μια στιγμή, να έχεις περάσει περισσότερο από δύο δεκαετίες, κάνοντας μια οδυνηρή, επίπονη, οικονομικά δυσβάσταχτη και κοπιαστική εργαστηριακή έρευνα – που σαν αποτέλεσμα είχε την ανακάλυψη μιας απίστευτα απλής ηλεκτρονικής προσέγγισης, να θεραπεύεις σχεδόν κάθε γνωστή ασθένεια των ανθρώπων, που προκαλείται από ιούς και βακτήρια. Όντως είναι μια ανακάλυψη που θα τελείωνε τον πόνο και τα βάσανα από αμέτρητα εκατομμύρια ανθρώπους και θα άλλαζε την ζωή στην Γη για πάντα.

Τι πρέπει να κάνεις ή πιο σωστά για να ακριβολογώ, τι σου επιτρέπεται -αν θέλεις να βγεις ζωντανός- να κάνεις, για να διαδόσεις την ανακάλυψη σου; Φαντάζεσαι ότι το ιατρικό κατεστημένο θα έσπευδε να σε αγκαλιάσει, με κάθε έπαινο και προβλεπόμενη τιμή που διανοείσαι και την οικονομική επιβράβευση που ακολουθεί ανάλογες εφευρέσεις; Αυτό νομίζεις μιας και είναι λογικό και φυσιολογικά αναμενόμενο. Δυστυχώς δεν ζούμε στον πλανήτη της λογικής, αλλά της παράνοιας και του παράλογου, γι αυτό και η μεγαλύτερη μεγαλοφυΐα στην καταγεγραμμένη ιστορία, υπέστη μια τύχη που είναι το αντίθετο του προηγούμενου λογικού σεναρίου. Είναι γεγονός ότι η ιστορία του ιατρικού κατεστημένου, είναι υπερπλήρης από ιστορίες μεγαλοφυϊών ανθρώπων που προδόθηκαν από την καθυστερημένη παρανοϊκή σκέψη, την εγωπάθεια και την ζήλεια, αλλά ακόμη πιο αξιοθρήνητα και αδιανόητα, από την απληστία και τα χρήματα.

ΜΙΑ ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΠΟΥ ΕΞΟΡΓΙΖΕΙ, ΘΥΜΩΝΕΙ ΚΑΙ ΠΟΝΑΕΙ

Ο Iganz Semmelweis: Τον δέκατο ένατο αιώνα, ο Iganz Semmelweis 1818-65 πάσχιζε με όλες του τις δυνάμεις, να πείσει του χειρουργούς ότι ήταν απαραίτητο να αποστειρώνουν τα εργαλεία τους, φυσικά τον γελοιοποίησαν τόσο όσο δεν έπαιρνε άλλο. Ο Ιγνάτιος Ζέμμελβαϊς (Iganz Semmelweis 1818-65) είναι ο πατέρας της ασηψίας και της διατήρησης των μικροβίων μακριά από τον ασθενή. Εργαζόμενος στο Γενικό Νοσοκομείο της Βιέννης παρατήρησε πως το ποσοστό θανάτων στους θαλάμους νοσηλείας, όπου εκπαιδεύονταν φοιτητές ήταν τριπλάσιο από το ποσοστό των άλλων θαλάμων.

Αναζητώντας την αιτία του φαινομένου ανακάλυψε πως οι φοιτητές έρχονταν στους θαλάμους κατευθείαν από το νεκροτομείο και εξέταζαν τους αρρώστους χωρίς προηγουμένως να πλυθούν. Καθιέρωσε έτσι την απολύμανση των χεριών πριν την είσοδο στους θαλάμους και πριν την εξέταση κάθε ασθενούς διαπιστώνοντας στους επόμενους μήνες την κατακόρυφη πτώση του ποσοστού θνησιμότητας. Φυσικά όχι δεν άρεσε αυτό στο ιατρικό κατεστημένο, γιατί τα δικά τους χέρια ήταν πάντα «καθαρά».

Ήταν τόσο κάλαμοκαβαλημένοι που έβρισκαν ανήκουστο και προσβλητικό το να πλένουν τα χέρια τους. Αυτοί ήταν gentlemen κι άρα λόγω κοινωνικής θέσης τα χέρια τους ήταν από μόνα τους καθαρά ότι κι αν έπιαναν όπου κι αν τα ‘βαζαν. Ανήκουστο το μέγεθος της βλακείας που κουβαλάει το ανθρώπινο ζώο ανά τους αιώνες. To 1865 ο Hebra ανέλαβε να τον βάλει στο ίδρυμα. Του είπε πως θα πάνε να δούνε τα καινούρια ινστιτούτα που άνοιξε.

Όταν κατάλαβε ο Ignaz πως πάνε να τον βάλουν σε άσυλο ήταν ήδη αργά. Τον ‘πιασαν τα παλικάρια της ασφάλειας του ιδρύματος, τον έκαναν μαύρο στο ξύλο, του φόρεσαν ζουρλομανδύα και τον έκλεισαν στην απομόνωση. Για δύο βδομάδες τον χτυπούσαν, τον έλουζαν με κρύο νερό και τον μπούκωναν με καθαρτικά και καστορέλαιο. Και πάνω στις δύο βδομάδες (13 Αυγούστου 1865) ο Ignaz Semmelweis πέθανε. Ας το κρατήσουμε αυτό στην άκρη σχετικά με την φανταστική ιστορία που ξετυλίγουμε εδώ, του τι θα κάνεις όταν ανακαλύψεις την «μαγική» Συχνότητα για τον Cryptocides primordiales;

> Ο Pasteur γελοιοποιήθηκε για πολλά χρόνια σχετικά με την θεωρία του ότι τα μικρόβια προκαλούν τις αρρώστιες. Δεκάδες άλλοι ιατρικοί οραματιστές πέρασαν από την κόλαση για την απλή αμφισβήτηση του status quo του ιατρικού κατεστημένου, περιλαμβάνοντας τέτοιους θρύλους όπως ο Roentgen και οι ακτίνες του Χ. Ο Morton για την παράλογη ιδέα της αναισθησίας, ο Harvey για την παράξενη ιδέα της κυκλοφορίας του αίματος και πολλοί άλλοι τις τελευταίες δεκαετίες περιλαμβάνοντας τους: W.F. Koch, Revici, ο Dr Stanislaw Burzinsky, Naessens, Priore, Livingston-Wheeler.

> Ο Βιοχημικός Lawrence Burton διώχθηκε και δυσφημίστηκε σχετικά με το έργο του, για τη βελτίωση της λειτουργίας του ανοσοποιητικού συστήματος σε ασθενείς με καρκίνο και την ανακάλυψη ενός ορού για την συρρίκνωση των όγκων.

> Ο Δρ Dinshah Ghadiali ήταν ένας πρωτοπόρος στον τομέα της χρωματοθεραπείας, δυστυχώς, φυλακίστηκε και ο εξοπλισμός του, τα βιβλία και τα γραπτά καταστράφηκαν αφού είχε αντιμετωπίσει με επιτυχία τον καρκίνο θεραπεύοντας πολλούς ασθενείς από διάφορες «αυτοάνοσες» και «ανίατες» ασθένειες.

> Ο Hoxsey διώχθηκε και συνελήφθη 125 φορές σε μια περίοδο 16 μηνών, για άσκηση της ιατρικής χωρίς άδεια, μετά τη θεραπεία χιλιάδων ασθενών του καρκίνου, με τη χρήση βοτάνων. Η ταλαιπωρία τον τρέλανε.

> Ο Δρ Issels θεράπευε ασθενείς με καρκίνο με τη βοήθεια μιας ολοκληρωμένης ανοσοθεραπείας με τις ίδιες αρχές όπως η θεραπεία Gerson. Του έδωσαν σαν βραβείο μια χορταστική ποινή φυλάκισης με αναστολή και έχουν γίνει πολλές προσπάθειες για να αναγκαστεί να διακόψει την εργασία του.

> Ο Dr Wilhelm Reich, ο ψυχίατρος Wilhem Reich, που κάποτε εθεωρείτο, ως ο διάδοχος της έδρας του Σίγκμουντ Φρόιντ, έχασε τη ζωή του στη φυλακή, δολοφονήθηκε, μετά από την εργασία του σχετικά με την οργόνη που σκοτώνει τα καρκινικά κύτταρα. Η αμαρτωλή A.M.A. (American Medical Association) φρόντισε ο εξοπλισμός, τα βιβλία και τα γραπτά του, όλα να καταστραφούν και απαγορεύτηκε κάθε αναφορά στο όνομα του, όχι τον μεσαίωνα αλλά στα μέσα του 20ου αιώνα.

> Ο Georges Lakhovsky (1869 στην Ρωσία – 1942 στην Νέα Υόρκη, ΗΠΑ) ένας Ρώσος μηχανικός, επιστήμονας, συγγραφέας και ανεξάρτητος ερευνητής, εφευρέτης. Η ανεξαρτησία του έδωσε την ελευθερία να πειραματιστεί με νέες και φρέσκιες ιδέες, χωρίς να ενταχθεί στο δόγμα του κατεστημένου. Ο Lakhovsky λέει ότι: «Κάθε ένα από τα κύτταρά μας, είναι κι ένα λεπτό αντηχούν κύκλωμα και όταν αυτά τα κυκλώματα ταλάντωσης είναι σωστά, τότε εμείς ή οποιοδήποτε πράγμα διαβίωσης είναι υγιές. Όταν μια εξωτερική πηγή κάνει τα κύτταρα μας να ταλαντώνονται με διαφορετικό ρυθμό, στη συνέχεια αυτά αρρωσταίνουν.»

Στο βιβλίο του «Το μυστικό της ζωής» ο Lakhovsky γράφει: «Τι είναι ζωή; Είναι η δυναμική ισορροπία όλων των κυττάρων, η αρμονία των πολλαπλών ακτινοβολιών που αντιδρούν η μία στην άλλη. Τι είναι η νόσος; Είναι η ανισορροπία ταλάντωσης των κυττάρων, που προέρχεται από εξωτερικές αιτίες. Πρόκειται για την μάχη μεταξύ της ακτινοβολίας των μικροβίων και της ακτινοβολίας των κυττάρων»

Σε ηλικία 72 ετών, το 1942, ο Lakhovsky χτυπήθηκε από μια λιμουζίνα (!) Τρεις ημέρες αργότερα ο Lakhovsky πέθανε στο νοσοκομείο υποκύπτοντας στα τραύματα του. Σε όλες τις κατασκευές οργονιτών στο orgonodrome.gr υπάρχουν και δύο κεραίες Πολυκυματικού Ταλαντωτή Lakhovsky.

> Dr. Ruth B. Drown, η μεγαλύτερη επιστήμων της Ραδιονικής την κυνήγησαν μέχρι εξόντωσης, γιατί έβγαζε αξονικές φωτογραφίες, τομογραφίες εξ αποστάσεως με ένα φιλμ και δέκα ποτενσιόμετρα. Έκανε απόλυτα σωστές διαγνώσεις εξ αποστάσεως και θεράπευε εξ αποστάσεως επίσης. Όλα αυτά στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Φυσικά αυτό δεν μπορούσε να γίνει ανεκτό απ’ το γνωστό ιατρικό κατεστημένο. Ειδικά όταν άρχισε να κάνει αξονικές φωτογραφικές τομές σε φωτογραφίες από UFOs.

Μάλιστα στις αξονικές φωτογραφίες εξ αποστάσεως σε ασθενείς, διαπιστώνονταν μετά την νεκροτομή ότι είχε απόλυτη ακρίβεια. Όλα αυτά με ένα φιλμ και μερικά ποτενσιόμετρα. Στους τότε γιατρούς αυτό φάνταζε σαν μαύρη μαγεία! [αναζήτησε το σχετικό άρθρο]

> Τι να πούμε για τον γιατρό Dr Ryke Hamer και την Νέα Ιατρική του, σήμερα είναι εξόριστος από τις μισές «πολιτισμένες» χώρες του πλανήτη, αφού πέρασε μια βόλτα, από τις πιο σκληρές φυλακές και κάποια περίεργα ψυχιατρικά κολαστήρια … και πολλοί ακόμη οραματιστές επιστήμονες ανάλογης μεγαλοφυΐας και δυναμικής. Όλοι τους υποτιμήθηκαν, βασανίστηκαν και δολοφονήθηκαν άμεσα ή έμμεσα, από το ιερατείο του ιατρικού κατεστημένου της παράνοιας. Το ορθόδοξο ιατρικό ιερατείο-κατεστημένο της εγωπάθειας, της ανηθικότητας και των πολλών (μαύρων) χρημάτων, δυσαρεστείται και επιδιώκει να εξουδετερώνει, να καταστρέφει ή και να δολοφονεί, με περίεργα ατυχήματα ή με την βοήθεια των ιδρυμάτων τους ψυχιατρικών ή φυλακών, όσους αμφισβητούν τις ήδη παγιωμένες πεποιθήσεις του, όπως πολύ ορθά και λογικά κάνει, κάθε καθώς πρέπει παγ(ι)ωμένο δόγμα που σέβεται τον εαυτό του. Συνήθως ο οραματιστής που το αμφισβητεί πληρώνει βαρύ τίμημα για αυτήν του την «αίρεση».

Για να ξαναπάμε στην αρχή, στο φανταστικό σενάριο, μόλις έχεις ανακαλύψει μια νέα θεραπεία, έναν νέο τρόπο, που μπορεί να εξαλείψει τις μικροβιακές αρρώστιες, αλλά εσύ και η θαυμαστή θεραπεία σου δεν είναι πολύ δημοφιλής. Τι κάνεις στην συνέχεια; Δηλ. τι επιλογές έχεις για να κάνεις την θεραπεία σου να φτάσει στους ασθενείς που την χρειάζονται για να θεραπευτούν, άλλωστε γι αυτούς προορίζεται. Όταν ξεκίνησες όλο πάθος και χαρά να εργάζεσαι, το καλό και την ίαση των ανθρώπων είχες στον νου σου, αυτό ήταν το καύσιμο για να ξεπεράσεις κάθε αναποδιά και κάθε εμπόδιο και ΝΑΙ το κατάφερες, μα τώρα, δεν ξέρεις τι να το κάνεις.

Τα κέντρα ερευνών και τα διδακτικά ινστιτούτα θα δεχόντουσαν με χαρά τα νέα της εκπληκτικής σου ανακάλυψης; Λες να μην ενθουσιάζονταν αν μάθαιναν ότι έχεις μια θεραπεία για τις ίδιες ασθένειες όπου λαμβάνουν (φανερά και κρυφά) εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια τον χρόνο για να τις ερευνήσουν; Σίγουρα όχι, αν αυτό θα σήμαινε το τέλος του πακτωλού χρημάτων που ρέουν στις τσέπες τους. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν δάνεια να πληρώσουν και οικογένειες να υποστηρίξουν και ένα στάτους στην κοινωνία δηλ. ένα όνομα που δεν θ’ αφήσουν να το υποτιμήσει ένας «τυχαίος» που ανακάλυψε λέει ένα κάτι που θεραπεύει, σ’ ένα ασήμαντο κι άγνωστο εργαστήριο … Μπα δεν νομίζω να είχες κάποια επιτυχία, το αντίθετο θα έλεγα και συμφωνεί μαζί μου η ιστορία ανάλογων περιπτώσεων, όπως και η λογική σου, άρα ας μείνεις μακριά από τα ερευνητικά κέντρα και τα διδακτικά ινστιτούτα. Κάνεις τότε μια δεύτερη σκέψη, μεγαλοφυή και συνάμα λογική σκέψη, αφού παράτησες τα Ερευνητικά Κέντρα. Αχ ! αυτή η πολύπαθη ΛΟΓΙΚΗ !!!

Πίσω από τη δήθεν εγκυρότητα των δημοσιεύσεων των μεγάλων «έγκριτων» περιοδικών που καθορίζουν τις επιστημονικές εξελίξεις στον κόσμο μας, κρύβεται όπως πάντα η προπαγάνδα, το συμφέρον, (όχι πάντα οικονομικό) ο δογματισμός, η ηλιθιότητα, η λογοκρισία και η ελεγχόμενα στρεβλή πληροφορία. Όταν διαβάζεις λοιπόν «Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Science, Nature» κ.λπ. λάβε σοβαρά υπόψη σου, όσα θα διαβάσεις εδώ. Επίσης, όταν ο γιατρός λέει ότι το τάδε ή το δείνα φάρμακο είναι «ασφαλές» και «αποτελεσματικό» θυμήσου όσα θα ακούσεις στα βίντεο από την ομιλία που κάνει ο γιατρός Ben Goldacre στο TED και ο τίτλος είναι: «Τι δεν γνωρίζουν οι γιατροί για τα φάρμακα που συνταγογραφούν»

Όταν ένα νέο φάρμακο περνά από έλεγχο, τα αποτελέσματα των δοκιμών θα πρέπει να δημοσιεύονται για τον υπόλοιπο κόσμο της Ιατρικής, μόνον που, τις περισσότερες φορές, τα αρνητικά ή αναπόδεικτα αποτελέσματα μένουν ακαταχώρητα, αφήνοντας τους γιατρούς και τους ερευνητές στο σκοτάδι. Σε αυτή την φλογερή ομιλία ο Μπεν Γκολντέικερ εξηγεί γιατί αυτές οι ακαταχώρητες περιπτώσεις των αρνητικών αποτελεσμάτων είναι ιδιαίτερα παραπλανητικές κι επικίνδυνες.

Στις 2/12/2012 δημοσιεύεται στο Βήμα άρθρο με τίτλο «Επιδημία Επιστημονικής Απάτης» το οποίο θίγει τις αναρίθμητες επιστημονικές απάτες κι όταν το γνωστό και «έγκυρο» ΔΟΛ επιτρέπει κάτι τέτοιο … έχει ξεφύγει η απάτη !!! Διαβάστε λοιπόν κι αναρωτηθείτε κάθε φορά που ακούτε τις «επιστημονικές αυθεντίες» … απλά αναρωτηθείτε … και ψάξτε !

Οι επιστήμονες πολλές φορές θεωρούνται από όλους εμάς τους κοινούς θνητούς «μικροί θεοί» ικανοί με τις ανακαλύψεις τους να αλλάξουν τη ρότα της ζωής μας. Και όντως τα πράγματα συχνά είναι κάπως έτσι, αφού η επιστημονική έρευνα δεν αποτελεί μόνο ένα θεωρητικό αντικείμενο που απασχολεί μια «κλίκα ειδικών» αλλά μεταφράζεται σε απτές αλλαγές για τον παγκόσμιο πληθυσμό σε πολλά και διαφορετικά επίπεδα.

Οι επιστήμονες όμως είναι και οι ίδιοι κοινοί θνητοί, οι οποίοι μάλιστα ολοένα και περισσότερο, σύμφωνα με μια νέα, άκρως ενδιαφέρουσα μελέτη, δείχνουν με τις πράξεις τους τον (κακό) γήινο χαρακτήρα τους δημοσιεύοντας μελέτες με «κατασκευασμένα» στοιχεία, μελέτες με παλαιά στοιχεία που πλασάρονται ως καινούργια, μελέτες που βασίζονται στη λογοκλοπή.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση λοιπόν τα φαινόμενα (μιας καλής δημοσίευσης σε ένα έγκριτο επιστημονικό περιοδικό) κυριολεκτικώς απατούν, αφού η επιστημονική απάτη δείχνει να γιγαντώνεται ολοένα και περισσότερο, όπως ανέφεραν μιλώντας στο «Βήμα» οι δύο κύριοι συγγραφείς της μελέτης, ο καθηγητής Εργαστηριακής Ιατρικής και Μικροβιολογίας, διευθυντής του Εργαστηρίου Κλινικής Μικροβιολογίας στο Ιατρικό Κέντρο Harborview της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ουάσιγκτον στο Σιάτλ Φέρικ Φανγκ και ο συνάδελφός του καθηγητής στο Τμήμα Μικροβιολογίας και Ανοσολογίας του Κολεγίου Ιατρικής Αλμπερτ Αϊνστάιν στη Νέα Υόρκη Αρτούρο Κασαντεβάλ. Παθολογία του ερευνητικού «σώματος»

Τόσο ο καθηγητής Φανγκ όσο και ο καθηγητής Κασαντεβάλ έχουν ως κύριο πεδίο έρευνας το να «ξετρυπώνουν» τα παθογόνα τα οποία καθιστούν αδύναμο το ανοσοποιητικό σύστημα του ανθρώπινου οργανισμού. Οι δύο ερευνητές όμως ακολουθούν επί έτη την ίδια τακτική και σε ό,τι αφορά την επιστημονική έρευνα, αποκαλύπτοντας την παθογένειά της που μπορεί να θέσει σε σοβαρό κίνδυνο ολόκληρο το επιστημονικό σώμα.

Οι δύο επιστήμονες, οι οποίοι είχαν ιδιαίτερη ευαισθησία σχετικά με το θέμα της αξιοπιστίας των επιστημονικών ερευνών, καθώς αντιμετώπιζαν τον «δράκο» εκ των έσω (ο καθηγητής Φανγκ είναι ο εκδότης της επιστημονικής επιθεώρησης «Infectionand Immunity», ενώ ο καθηγητής Κασαντεβάλ, ο οποίος παλαιότερα ήταν μέλος της εκδοτικής ομάδας του «Infectionand Immunity», έχει γίνει πλέον και ο ίδιος εκδότης του επιστημονικού περιοδικού «mBio»), αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους ώστε να κάνουν την πιο ενδελεχή έρευνα που έχει γίνει ως σήμερα σχετικά με τους λόγους της απόσυρσης επιστημονικών μελετών από τις επιστημονικές επιθεωρήσεις.

Συνεργάστηκαν με τον αναλυτή στην επικοινωνία των ιατρικών θεμάτων Γκραντ Στιν έχοντας, όπως μας λέει ο καθηγητής Κασαντεβάλ, ως αρχική πρόθεση «να ανακαλύψουμε τους λόγους για τους οποίους γίνονται λάθη στα επιστημονικά άρθρα, τα οποία οδηγούν σε απόσυρσή τους, με στόχο να εκδώσουμε οδηγίες για την αποφυγή τους. Εκπλαγήκαμε όταν είδαμε από την ανάλυση ότι ο «βασιλιάς» της απόσυρσης ήταν η απάτη και όχι τα λάθη».

ΑΠΑΤΗ, Ο «ΒΑΣΙΛΙΑΣ» ΤΗΣ ΑΠΟΣΥΡΣΗΣ

Η μελέτη των καθηγητών δημοσιεύθηκε online την 1η Οκτωβρίου στην επιθεώρηση «Proceedingsofthe National Academyof Sciences» (PNAS) και αποτελούσε αναλυτική ανασκόπηση 2.047 ερευνητικών άρθρων των πεδίων της βιοϊατρικής και των επιστημών ζωής τα οποία είχαν εμφανιστεί στη βάση δεδομένων PubMed και είχαν αποσυρθεί ως τις 3 Μαΐου 2012. Όπως εξηγεί ο καθηγητής Φανγκ, «σαρώσαμε ολόκληρη τη βάση του Pub Med, η οποία περιέχει περί τα 25 εκατομμύρια άρθρα από τη δεκαετία του 1940 που άρχισε να λειτουργεί ως σήμερα, προκειμένου να καταλήξουμε σε αυτά που αποσύρθηκαν και να αναζητήσουμε την αιτία της απόσυρσης.

Καταλαβαίνει κάποιος λοιπόν ότι το δείγμα ήταν πολύ καλό, αν μάλιστα αναλογιστεί ότι σύμφωνα με εκτιμήσεις ο συνολικός αριθμός ερευνητικών άρθρων που έχουν δημοσιευθεί ως σήμερα σε επιθεωρήσεις παγκοσμίως εκτιμάται γύρω στα 50 εκατομμύρια. Μέσω αυτής της σάρωσης καταλήξαμε σε 2.047 άρθρα που αποσύρθηκαν από το 1940 ως σήμερα – η πρώτη απόσυρση έγινε το 1977 και αφορούσε άρθρο του πεδίου της Ιατρικής που είχε δημοσιευθεί τέσσερα χρόνια νωρίτερα. Είδαμε λοιπόν ότι η απόσυρση μελετών αποτελεί ένα σχετικώς καινούργιο «σπορ» χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρωτύτερα δεν υπήρχαν «χαλκευμένες μελέτες».

Ο καθηγητής σημειώνει βέβαια ότι πρέπει να λάβουμε υπόψη μας πως ο αριθμός των δημοσιεύσεων έχει εκτοξευθεί τις τελευταίες δεκαετίες σε σύγκριση με το παρελθόν. «Είναι όμως μόνο αυτή η απάντηση αρκετή για την αύξηση των αποσύρσεων; Από ανάλυση που διεξαγάγαμε λαμβάνοντας υπόψη την κατακόρυφη αύξηση των δημοσιεύσεων, καταλήξαμε και πάλι στο συμπέρασμα ότι οι αποσύρσεις έχουν αυξηθεί δυσανάλογα τα τελευταία χρόνια». Οι ερευνητές αναζήτησαν τα αίτια της απόσυρσης των μελετών καταφεύγοντας σε πολλές και διαφορετικές πηγές, από τις ίδιες τις ανακοινώσεις ανάκλησης που δημοσιεύονται στις επιστημονικές επιθεωρήσεις, ως το ειδικό Γραφείο για την Ερευνητική Ακεραιότητα που ανήκει στο υπουργείο Υγείας και Ανθρωπίνων Υπηρεσιών των ΗΠΑ και το blog RetractionWatch (http://retractionwatch.wordpress.com) ένα από τα πιο χρήσιμα δικτυακά «εργαλεία» για την παρακολούθηση των αποσύρσεων μελετών.

Aσε τις «ψεύτικες ειδήσεις» οι περισσότεροι καλοπροαίρετοι άνθρωποι μπορούν να δουν, να αισθανθούν τα ψέμματα, είναι η «πραγματική είδηση» που χρειάζεται έλεγχο!

ΑΛΜΑΤΩΔΗΣ ΑΥΞΗΣΗ «ΠΕΙΡΑΓΜΕΝΩΝ» ΜΕΛΕΤΩΝ

Ιδού τι καρπούς απέδωσε η αναζήτησή τους: μόλις το 21,3% των αποσύρσεων αφορούσε λάθος ενώ, αντιθέτως, το 67,4% αφορούσε επιστημονικά «παραστρατήματα» – συμπεριλαμβανομένων απάτης ή υποψίας για απάτη (ποσοστό 43,4%), παρουσίασης ενός παλαιότερου άρθρου ως καινούργιου σε άλλο επιστημονικό έντυπο (14,2%) καθώς και λογοκλοπής (9,8%). Σημειώνεται ότι μεταξύ των… πειραγμένων άρθρων που «ψάρεψαν» οι επιστήμονες ήταν και 19 από έλληνες ερευνητές, περίπου τα μισά εκ των οποίων είχαν αποσυρθεί εξαιτίας λογοκλοπής ή εμφάνισης παλαιότερων στοιχείων ως καινούργιων.

Οι ερευνητές σημειώνουν ότι ως σήμερα οι ατελείς ή παραπλανητικές ανακοινώσεις των επιστημονικών περιοδικών και των ακαδημαϊκών κέντρων σχετικά με την απόσυρση των δημοσιευμένων μελετών είχαν οδηγήσει σε υποεκτίμηση σχετικά με τον ρόλο της απάτης στη συνεχιζόμενη «επιδημία των αποσύρσεων». Τα νέα, επικαιροποιημένα στοιχεία που προκύπτουν από τη μελέτη στο PNAS δείχνουν ότι η ανάκληση μελετών εξαιτίας απάτης δεκαπλασιάστηκε από το 1975 ως σήμερα!

Προφανώς οι αριθμοί αυτοί φαίνονται και είναι εντυπωσιακοί (αν όχι τρομακτικοί). Ωστόσο ο ίδιος σπεύδει να προσθέσει ότι πρέπει να δούμε τα πράγματα υπό το σωστό πρίσμα. «Παρ’ ότι η επιστημονική απάτη έχει αυξηθεί, πρέπει να αναφέρουμε πως με βάση το σύνολο της επιστημονικής παραγωγής η απόσυρση μελετών εξαιτίας απάτης αντιστοιχεί σε 1 ανά περίπου 10.000 άρθρα. Έτσι δεν μπορούμε να πούμε ότι τα ποσοστά είναι μεγάλα, ενώ πρέπει επίσης να υπογραμμίσουμε ότι η πλειονότητα των επιστημόνων δεν συμμετέχει σε «κατασκευασμένες μελέτες».

Την ίδια στιγμή βέβαια είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι προφανώς υπάρχουν και μελέτες που ενώ αποτελούν προϊόν απάτης δεν αποσύρθηκαν ποτέ, ακριβώς επειδή το σύστημα θέλει από πολλές πλευρές να καλύψει την απάτη – κάτι τέτοιο δεν θα βόλευε ούτε τους επιστήμονες ούτε τα ακαδημαϊκά ιδρύματα τα οποία εκπροσωπούν ούτε τα επιστημονικά περιοδικά». Σε κάθε περίπτωση, ακόμη και μια περίπτωση επιστημονικής απάτης, κυρίως σε ό,τι αφορά τις βιοϊατρικές επιστήμες, έχει τεράστιο κόστος για την κοινωνία

«ΈΓΚΡΙΤΟΙ» ΟΙ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ ΤΗΣ ΑΠΑΤΗΣ!

Που γίνονται όμως οι περισσότερες δημοσιεύσεις απατηλών μελετών; Θα περίμενε κάποιος ότι αφορούν τα θεωρούμενα πιο «δεύτερα» επιστημονικά περιοδικά και όχι τις εκτιμώμενες ως έγκριτες επιθεωρήσεις, εκείνες με τον μεγαλύτερο Impact Factor (IF ή παράγοντας επιρροής επί το ελληνικότερον) – o συντελεστής εμβέλειας είναι ένα μέτρο το οποίο αντανακλά τον μέσο αριθμό αναφορών που έχουν γίνει από άλλους επιστήμονες σε άρθρα τα οποία έχει δημοσιεύσει το κάθε επιστημονικό έντυπο μέσα στα δύο προηγούμενα χρόνια και αποτελεί επίσης μέτρο της σπουδαιότητας του εκάστοτε επιστημονικού περιοδικού στο πεδίο του.

Και όμως τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι. Για του λόγου το αληθές, αναφέρεται σε μελέτη που διεξήγαγε σε συνεργασία με τον καθηγητή Φανγκ, η οποία εξέταζε τον ρυθμό ανακλήσεων άρθρων σε 17 επιστημονικά περιοδικά από το 2001 ως το 2010. Από τη μελέτη εκείνη είχε προκύψει ότι όσο μεγαλύτερο IF είχε ένα επιστημονικό περιοδικό τόσο περισσότερες αποσύρσεις άρθρων γίνονταν σε αυτό. Δεν είναι λίγοι βέβαια εκείνοι που υποστηρίζουν ότι αυτό συμβαίνει ακριβώς επειδή τα επιστημονικά έντυπα που βρίσκονται στην κορυφή περνούν από μεγαλύτερο κόσκινο σε σύγκριση με τα υπόλοιπα, με αποτέλεσμα να είναι επόμενο να εντοπίζονται σε αυτά περισσότερα λάθη (και όχι μόνο).

Ο καθηγητής Φανγκ δεν διαφωνεί, τονίζει όμως ότι το νόμισμα έχει πάντοτε δύο όψεις. Όπως λέει, «η σύγχρονη εποχή κάνει το επιστημονικό κλίμα πολλές φορές δυσλειτουργικό. Από τη μια, οι επιστήμονες πασχίζουν να παρουσιάσουν μια ελκυστική μελέτη, γεγονός που προσφέρει διπλό όφελος: τόσο χρηματοδοτήσεις όσο και άνοδο στην κλίμακα της ιεραρχίας. Και μάλιστα οι περισσότεροι ερευνητές τρέχουν να κάνουν τη δημοσίευση όσο πιο γρήγορα γίνεται προκειμένου να προλάβουν άλλες «αντίπαλες» ομάδες, οι οποίες πιθανώς θα φέρουν στο φως αντίστοιχα αποτελέσματα – έτσι μπορεί να … κόψουν δρόμο από τη σωστή επιστημονική πρακτική προκειμένου να έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αλλά και τα επιστημονικά περιοδικά θέλουν να δημοσιεύουν όσο πιο εντυπωσιακές μελέτες γίνεται ώστε να διατηρούν το γόητρό τους μέσω του υψηλού Impact Factor τους, πιθανώς χωρίς να ψάχνουν κάποιες φορές όσο πρέπει το πώς ακριβώς κατέληξαν οι επιστήμονες στα εντυπωσιακά αποτελέσματα».

Όπως γλαφυρά συμπληρώνει ο καθηγητής Κασαντεβάλ, αυτό που συμβαίνει σήμερα στον επιστημονικό «στίβο» μοιάζει πολύ με εκείνο που συμβαίνει και στον αθλητικό: «Το μεγάλο ζήτημα είναι η ανταμοιβή. Αν στα σπορ οι αθλητές αγωνίζονταν μόνο για τα μετάλλια, κανένας δεν θα ντοπαριζόταν. Το σύστημα όμως είναι πλέον τέτοιο που ένα μετάλλιο μεταφράζεται σε παχυλά συμβόλαια με πλήθος εταιρειών. Έτσι και στους επιστήμονες: μια καλή δημοσίευση σημαίνει μεγαλύτερη χρηματοδότηση, αποδοχή, εξέλιξη».

Διάκριση Βραβείο στον κυνηγό κεφαλών απατεώνων-ιατρών

Η ανάγκη για πάταξη της επιστημονικής απάτης αποτελεί ένα ολοένα και πιο «καυτό» θέμα μεταξύ των ειδημόνων. Τρανή απόδειξη ένα «νεόκοπο» βραβείο προαγωγής της «υγιούς» επιστημονικής έρευνας το οποίο φέρει το όνομα του σερ John Maddox, ο οποίος διετέλεσε διευθυντής της έγκριτης επιστημονικής επιθεώρησης «Nature» επί 22 έτη και πέθανε το 2009. Το βραβείο αυτό δόθηκε στις αρχές Νοεμβρίου στον κινέζο επιστημονικό συντάκτη Σι Μιν Φανγκ (το μοιράστηκε με έναν βρετανό ψυχίατρο, τον Σάιμον Γουέσλι), ο οποίος έχει θέσει ως στόχο ζωής να ξεσκεπάζει την επιστημονική απάτη στη χώρα του.

Ο Φανγκ, ο οποίος έχει σπουδές Βιοχημείας, ξεκίνησε ήδη από το 2000 να φέρνει στο φως περιπτώσεις επιστημονικής απάτης στην ιστοσελίδα του New Threads. Για παράδειγμα, έθεσε υπό αμφισβήτηση δημοφιλή συμπληρώματα τα οποία υπόσχονταν ανανέωση του DNA, η παρέμβασή του αυτή οδήγησε τελικώς την κυβέρνηση στο να εκδώσει προειδοποιήσεις σχετικά με αυτά τα συμπληρώματα. Παράλληλα τα έβαλε με υποτιθέμενους μεγαλογιατρούς που όλα έδειχναν πως ήταν αγύρτες, παραλίγο όμως να το πληρώσει πολύ ακριβά.

Το καλοκαίρι του 2010 πληρωμένοι δολοφόνοι τους οποίους είχε «προσλάβει» ένας θιγμένος ουρολόγος κυνήγησαν τον Φανγκ και προσπάθησαν να τον σκοτώσουν. Λίγο νωρίτερα ο επιστημονικός συντάκτης είχε αμφισβητήσει μια χειρουργική μέθοδο που ακολουθούσε ο ουρολόγος, αλλά και το ίδιο το βιογραφικό του, στο οποίο παρουσίαζε ψεύτικα στοιχεία.

Θέλει αρετή και τόλμη πολλές φορές η αποκάλυψη της πικρής αλήθειας. Ερεύνησε, Μελέτησε, αύξησε την ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΓΝΩΣΗ λοιπόν κι αναρωτήσου κάθε φορά που ακούς τις «επιστημονικές αυθεντίες» … απλά αμφέβαλε, αναρωτήσου … και ψάξε !

Ας συνεχίσουμε την πορεία σου από την ανακάλυψη, στην παραγωγή, της θαυμαστής θεραπείας σου

Να πας την ανακάλυψη σου στην φαρμακευτική βιομηχανία, σίγουρα θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον γι’ αυτούς τους προστάτες της ανθρωπότητας, που θεραπεύουν και προφυλάσσουν εσένα και την οικογένεια σου, σωστά; Αλλά θυμήσου, έχεις ανακαλύψει μια καθολική θεραπεία που καθιστά τα φάρμακα απηρχαιωμένα, έτσι η φαρμακευτική βιομηχανία απλά –και λογικά για την δική της ύπαρξη- μπορεί να είναι λιγότερο από ενθουσιασμένη ή πρόθυμη να ακούσει για το έργο σου.

Βέβαια τα μεγάλα αφεντικά της φαρμακοβιομηχανίας θα κάνουν κάθε προσπάθεια να βεβαιωθούν ότι η τεχνολογία σου που εξαφανίζει τις αρρώστιες δεν θα δει ποτέ το φώς της δημοσιότητας, εμποδίζοντας την να πάρει άδεια από τις αντίστοιχες υπηρεσίες. Είναι γνωστό τι έκαναν οι φαρμακευτικές εταιρίες στον Dr Wilhelm Reich παρέα με την αμαρτωλή A.M.A. (American Medical Association) ενεργοποιώντας αυτές τις «αντίστοιχες υπηρεσίες». Πάρε μια ιδέα: «Απαγορεύεται η ταχυδρόμηση μεταξύ πολιτειών βιβλίων που φέρουν τη λέξη οργόνη. Επιπλέον θα καούν σε κλιβάνους όλα τα βιβλία και οι εργασίες του Dr Reich, ενώ ο ίδιος καταδικάζεται σε φυλάκιση». Υπόθεση αρ. 1056, 19 Μαρτίου 1954, Περιφερειακό Δικαστήριο Ηνωμένων Πολιτειών, Πόρτλαντ Μέιν, Δικαστής John D. Kliford

Η απάντηση του Dr Wilhelm Reich

«Δεν υπάρχουν αποδείξεις. Δεν υπάρχουν αυθεντίες κανενός είδους. Κανένας Πρόεδρος, Ακαδημία, Δικαστήριο, Κογκρέσο ή Γερουσία σ΄ αυτή τη γη δεν έχει τη γνώση ή τη δύναμη να αποφασίσει ποια θα είναι η γνώση του αύριο. Είναι άχρηστο να προσπαθείς να αποδείξεις κάτι που είναι άγνωστο σε κάποιον που είναι αδαής του αγνώστου, ή φοβάται την απειλητική δύναμή του. Μόνο οι παλιοί, καλοί κανόνες της μάθησης θα φέρουν τελικά την κατανόηση για τον εισβολέα της γήινης ύπαρξής μας. Αυτοί που δε γνωρίζουν τους δρόμους της μάθησης ας κάνουν στην άκρη, ενώ αυτοί που ξέρουν τι είναι γνώση, ας τρέξουν στο μονοπάτι προς το άγνωστο. Η Αναζήτηση της Γνώσης είναι Ανώτατη Ανθρώπινη Δραστηριότητα. Τίποτα άλλο, παρά οι νόμοι της μάθησης, δεν μπορούν να την ορίσουν».

Ω ! Ναι, πονάει, θυμώνει και εξοργίζει και μόνο η καταγραφή των γεγονότων, από την αντιμετώπιση που επεφύλαξε το ιατρικό κατεστημένο με όλα τα παρακλάδια των «αντίστοιχων υπηρεσιών», αυτών των μεγάλων για την ανθρωπότητα, μεγαλοφυϊών όντων. Σχετικά με τον Dr Wilhelm Reich και όλους τους μεγάλους ανθρώπους-επιστήμονες που έδωσαν την ζωή τους για όλους εμάς, έχω γράψει και μπορείς να τα βρεις τόσο στο www.terrapapers.com στο www.orgonodrome.gr όσο και δημοσιευμένα στο περιοδικό Strange n. 148-154

Πάμε να δούμε λοιπόν, αφού απορρίψαμε –για λόγους προσωπικής επιβίωσης– τα κέντρα ερευνών, τα διδακτικά ινστιτούτα και την φαρμακευτική βιομηχανία, τι θα κάνεις με την ανακάλυψη σου και πως στο καλό θα φτάσει στον αποδέκτη της, δηλ. στον άνθρωπο και δη στον ασθενή.

Τώρα υποθέτοντας ότι η θαυμαστή σου θεραπεία είναι ένα ηλεκτρονικό όργανο, το μόνο κόστος της χρήσεως της είναι ο ηλεκτρισμός. Ταυτόχρονα είναι απολύτως αβλαβής για τους ασθενείς, που μπορούν να αναρρώσουν χωρίς να χάσουν τα μαλλιά τους, την κατάρρευση του ανοσοποιητικού τους, το σπίτι τους, το μυαλό τους και τις οικονομίες τους. Με την τεχνολογία σου, δεν υπάρχει κανένας λόγος για τους καρκινοπαθείς, να πληρώνουν πάνω από 300.000 δολάρια για να αρρωστήσουν θανάσιμα από την χημειοθεραπεία, τις ραδιενεργές ακτινοβολίες και το μακελειό του νυστεριού. Όπως φαίνεται δεν θα βρεις πολλούς φίλους και υποστήριξη ανάμεσα σε αυτούς που ασκούν τα επαγγέλματα των ογκολόγων, των ραδιολόγων και των χειρούργων, λογικό κι αυτονόητο δεν είναι;

Μπορείς να δοκιμάσεις τα νοσοκομεία και τις μεγάλες κλινικές. Πόσο όμως θα ενθουσιαστούν όταν πρόκειται για μια θεραπεία που γίνεται στο γραφείο του γιατρού και η οποία ακυρώνει την ασθένεια, πριν ο ασθενής νοσηλευτεί; Χάρις σε εσένα μεγαλοφυΐα μου, το προσωπικό αυτών των ιδρυμάτων και οι μεγάλες ασφαλιστικές που βρίσκονται πίσω τους, ουσιαστικά μένουν χωρίς αντικείμενο δουλειάς. Γιατί οι ασφαλιστικές εταιρείες; Σίγουρα θα ενδιαφέρονταν να γλυτώσουν από τα έξοδα της νοσηλείας, τουλάχιστον οι εταιρείες που δεν έχουν επενδύσει στα νοσοκομεία, όπου το προσωπικό κάθεται και περιμένει κάποιον να σπάσει κάνα πόδι ή κάνα αυτοκινητιστικό ατύχημα, καθώς και αυτοί που δεν θα χάσουν ασφαλισμένους, ως αποτέλεσμα της εφεύρεσής σου και οι φαρμακευτικές εταιρείες που δεν προσπαθούν να πωλήσουν το φαρμακευτικό τους στοκ, «ανακαλύπτοντας» ανύπαρκτες ασθένειες.

Αυτόματα σε απορρίπτουν αλλά ενημερώνουν και όλους τους υπόλοιπους για την κίνδυνο που ξαφνικά προέκυψε δηλ. εσένα και την θεραπευτική συσκευή σου. Εντάξει καλό είναι να ξεχάσεις και τις ασφαλιστικές εταιρείες. Φαίνεται ότι απέκτησες ένα «μικρό πρόβλημα προσωπικής επιβίωσης» με το ιατρικό κατεστημένο, τι λες; Για πάμε παρακάτω να δούμε πόσο πιο χάλια μπορούν να γίνουν τα πράγματα στην πολιτισμένο πλανήτη που βρεθήκαμε. Προφανώς οι μόνοι φίλοι που έχεις, είναι κάποιοι ασθενείς κι αυτοί οι προοδευτικοί γιατροί, που βλέπουν την αλλαγή σαν μια ευκαιρία, παρά σαν απειλή για το καθιερωμένο τους μονοπώλιο που παράγει χρήματα.

Αυτοί οι άνθρωποι θα σε αγαπήσουν. Αλλά δεν κινούν τα κινήματα, δεν ανήκουν στο ιατρικό κατεστημένο, κινούνται στις παρυφές του και μάλιστα γέρνουν έξω απ’ αυτό. Δεν έχουν πρόσβαση, ούτε την δύναμη να ενεργοποιήσουν ή να ελέγξουν αυτές τις «αντίστοιχες υπηρεσίες». Θα μου πεις εδώ, αγανακτισμένος, κουρασμένος κι απηυδισμένος, «Εντάξει θα την διαθέσω απευθείας στους ανθρώπους, για να θεραπευθούν οι άνθρωποι έφτιαξα την θεραπεία μου τι με νοιάζει το κατεστημένο και οι συν αυτό;»

Σωστή σκέψη και λογική, όπως σωστές και λογικές είναι οι προθέσεις σου, πίσω από το πάθος που σε οδήγησε για να καταπιαστείς με το καλό και την υγεία των ανθρώπων. Όμως μεγαλοφυΐες σαΐνι μου, το ιατρικό κατεστημένο και οι συν αυτό (φαρμακοποιοί, ασφαλιστές κλπ) είναι οι Σύγχρονοι Θεοί [χωρίς εισαγωγικά] που μπροστά τους το γνωστό δωδεκάθεο ωχριά σε δύναμη και δόξα. Ξέρεις τι κάνουν οι άνθρωποι με τους Θεούς; Τους λατρεύουν, τους προσκυνούν, ακούν τυφλά ότι τους λένε οι εκπρόσωποι τους και ΥΠΑΚΟΥΟΥΝ. Γι’ αυτό στις ταυτότητες τους δεν γράφει πουθενά την λέξη «Πολίτης» αλλά την λέξη «ΥΠΗΚΟΟΣ».

Αν λοιπόν ο «Θεός με την λευκή μπλούζα» πει ότι είσαι για τα σίδερα, ενώ εσύ θεραπεύεις, ανακουφίζεις και γλυτώνεις απ’ τον θάνατο και την αρρώστια ανθρώπους, τι θεωρείς πως θα πιστέψουν και σε ποιόν θα υπακούσουν οι πιστοί υπήκοοι; Αυτονόητο έτσι; Είπαμε να βοηθήσεις τους ανθρώπους να ζήσουν γεροί και δυνατοί, όχι να γίνεις τροφή των λιονταριών στην αρρένα, προς τέρψη των πιστών υπηκόων και παραδειγματισμό των «αιρετικών» !!! όπως έγινε ο Royal Raymond Rife εν προκειμένω και όλοι οι αναλόγου ευφυΐας άνθρωποι.

Ο ROYAL RAYMOND RIFE ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΒΙΟΗΛΕΚΤΡΙΚΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ

Το τι ακολουθεί τώρα, είναι ακριβώς η ιστορία –πραγματική κι ουχί φανταστική- αυτής της εντυπωσιακής θεραπείας του μεγάλου επιστήμονα Royal Raymond Rife και του τι της συνέβη. Σε ένα από τα πιο μαύρα επεισόδια της γραπτής ιστορίας, αυτή η αξιοθαύμαστη θεραπεία σαμποταρίστηκε και θάφτηκε από τα αδίστακτα ανθρώπινα ζώα, του Θείου Συστημικού Ιερατείου της Ιατρικής κοινότητας και των παρατρεχάμενων απ’ τις «αντίστοιχες υπηρεσίες».

Επανεμφανίστηκε από την underground φυσική ιατρική στον κόσμο της υγείας, μόνο από τα μέσα της δεκαετίας του ‘80. Αυτή είναι η ιστορία του Royal Raymond Rife των θαυμαστών ανακαλύψεων, των ηλεκτρονικών του οργάνων και η απίστευτη περιπέτεια της ζωής του. Εάν δεν έχεις ποτέ ξανακούσει για τον Royal Raymond Rife, ετοιμάσου να εξοργιστείς, γιατί αυτός ο άνθρωπος, πέτυχε για όλους εμάς, τόσα, ώστε κυριολεκτικά να τον εξαλείψουν από προσώπου γης. Αλλά συγκράτησε την οργή σου, αφού διαβάσεις πρώτα παρακάτω.

Απολύτως λογικά, για ευνόητους, αν και απόλυτα ανήθικους λόγους, το Ιερατείο του Ιατρικού Κατεστημένου να τα θεωρεί όλα αυτά μια διασκεδαστική φαντασίωση και φυσικά λέξη δεν έχει να πει επί της ουσίας, για τους ανθρώπους που ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ. Πάντως, για τους ανήσυχους ανεξάρτητους ερευνητές, θα αναφερθούν αρκετοί αξιοσέβαστοι γιατροί και ιατρικές αρχές που δούλεψαν με τον Rife καθώς και μερικές αξιοσημείωτες τεχνικές πλευρές της δημιουργίας του. Σε τελική ανάλυση, ο μόνος αληθινός τρόπος να αποφασίσεις αν μια τέτοια επαναστατική θεραπεία είναι αποτελεσματική ή όχι είναι να την βιώσεις προσωπικά ο ίδιος.

Η ιατρική βιβλιογραφία είναι γεμάτη από στημένες «διπλά-τυφλές» δοκιμές κλινικής έρευνας, τα αποτελέσματα των οποίων συχνά καθορίζονται εκ των προτέρων, από τα κατεστημένα επιχειρηματικά συμφέροντα που εμπλέκονται. Υπάρχει και το γνωστό φαινόμενο του placebo, που σημαίνει ότι και το ζαχαρόνερο θεραπεύει !!! και μάλιστα σε ποσοστό 80 -90% έναντι ενός φαρμάκου που τελικά βγαίνει στην κυκλοφορία. Εάν παρατηρήσεις το FDA και τις άλλες ρυθμιστικές διαδικασίες και διαδικασίες αδειοδότησης και τις κατευθυντήριες γραμμές, είναι μοναδικό και πολύτιμο το ότι μπορείς να πειραματιστείς με αυτή την αβλαβή θεραπεία.

Ο Royal Raymond Rife ήταν ένας ιδιοφυής επιστήμονας που γεννήθηκε το 1888 και πέθανε το 1971. Αφού μελέτησε στο Johns Hopkins, ο Rife ανέπτυξε τεχνολογία η οποία σήμερα χρησιμοποιείται στο πεδίο της οπτικής, των ηλεκτρονικών, της ραδιοχημείας, της βαλλιστικής και της αεροπορίας. Ο Rife πρακτικά ανέπτυξε την βιολεκτρική ιατρική μόνος του. Έλαβε 14 μεγάλα βραβεία και τιμητικές διακρίσεις και έγινε επίτιμος διδάκτωρ στο πανεπιστήμιο της Heidelberg για την εργασία του.

Κατά την διάρκεια των 66 ετών που ο Rife πέρασε σχεδιάζοντας και κατασκευάζοντας ιατρικά μηχανήματα, δούλεψε γα την Zeiss Optics, για την κυβέρνηση των ΗΠΑ και για αρκετούς ιδιωτικούς ευεργέτες. Ο πλέον γνωστός ήταν ο Henry Timkin, ιδιοκτήτης του εργοστασίου ρουλεμάν Timkin. Επειδή ο Rife ήταν αυτοδίδακτος σε πολλά διαφορετικά πεδία, έψαχνε διαισθητικά για απαντήσεις σε περιοχές πέρα από την άκαμπτη επιστημονική δομή της εποχής του και της δικής μας.

Κατείχε τέλεια τόσο πολλές διαφορετικές αρχές, ώστε είχε στην διανοητική του φαρέτρα, τις ικανότητες και τις γνώσεις μιας ολόκληρης ομάδας επιστημόνων και τεχνικών από ένα αριθμό διαφορετικών επιστημονικών πεδίων. Έτσι όταν μια νέα τεχνολογία χρειαζόταν για να επιτελέσει ένα νέο έργο, ο Rife απλώς την εφεύρισκε και την κατασκεύαζε μόνος του. Οι εφευρέσεις του Rife περιλαμβάνουν ένα μικροσκόπιο ετεροδυνώσεως υπεριωδών ακτινών, ένα μικρο-ανατόμο και ένα μικροχειριστή. Όταν κατανοήσεις τις επιτεύξεις του Rife, σίγουρα θα καταλήξεις στο συμπέρασμα ότι ήταν ένα από τα πλέον χαρισματικά και πολύπλευρα επιστημονικά μυαλά στην ανθρώπινη ιστορία.

Ήδη από το 1920, ο Rife είχε τελειώσει το πρώτο (και μοναδικό) παγκοσμίως μικροσκόπιο ιών.

Το 1933 είχε τελειοποιήσει αυτήν την τεχνολογία και είχε κατασκευάσει το απίστευτα πολύπλοκο Universal Microscope, που είχε περίπου 6.000 διαφορετικά μέρη και ήταν ικανό να μεγεθύνει τα αντικείμενα 60.000 φορές το κανονικό τους μέγεθος. Με αυτό το απίστευτο μικροσκόπιο, ο Rife έγινε το πρώτο ανθρώπινο όν που μπόρεσε να δει έναν ζωντανό ιό και μέχρι πρόσφατα το Universal Microscope είναι το μοναδικό που μπορούσε να δει ζωντανούς τους ιούς.

Τα μοντέρνα ηλεκτρονικά μικροσκόπια σκοτώνουν στιγμιαία, ότι βρίσκεται από κάτω τους βλέποντας μόνο τα μουμιοποιημένα κατάλοιπα. Αυτό που το μικροσκόπιο του Rife μπορεί να δει είναι η πολύβουη δραστηριότητα των ζωντανών ιών, καθώς αλλάζουν μορφή για να φιλοξενήσουν τις αλλαγές στο περιβάλλον, αναπαράγονται γρήγορα σε απάντηση στις καρκινογόνες ουσίες και πως μετατρέπουν τα φυσιολογικά κύτταρα σε καρκινικά κύτταρα. Αλλά πως μπόρεσε ο Rife να το πετύχει αυτό, σε μια εποχή όπου τα ηλεκτρονικά και η ιατρική ακόμη εξελισσόταν; Εδώ είναι μερικές τεχνικές λεπτομέρειες για να εξευμενίσουν τους σκεπτικιστές και να βοηθήσουν τους ανεξάρτητους ερευνητές.

Ο Rife με μεγάλο κόπο αναγνώρισε την φασματοσκοπική υπογραφή κάθε ιού, χρησιμοποιώντας ένα συνημμένο φασματοσκόπιο σχισμής. Κατόπιν περιέστρεφε αργά πρίσματα από μονοκόμματο χαλαζία, για να εστιάσει το φώς, σε ένα μοναδικό μήκος κύματος, πάνω στον μικροοργανισμό που εξέταζε. Αυτό το μήκος κύματος επιλεγόταν γιατί αντηχούσε με την φασματοσκοπική υπογραφή συχνότητας του μικροβίου και βασίζεται, στο τώρα καθιερωμένο γεγονός, ότι κάθε κύτταρο ταλαντώνεται στην δικιά του ιδιοσυχνότητα.

Τα άτομα που έρχονται κοντά το ένα στο άλλο, για να σχηματίσουν ένα μόριο, συγκρατούνται σε αυτήν την μοριακή διαμόρφωση με έναν ομοιοπολικό δεσμό, που εκπέμπει και απορροφά την δικιά του ειδική ηλεκτρομαγνητική συχνότητα. Δεν υπάρχουν δύο είδη του μορίου που να έχουν τις ίδιες ηλεκτρομαγνητικές ταλαντώσεις ή ενεργειακές υπογραφές. Ο συντονισμός ενισχύει το φως, με τον ίδιο τρόπο που δύο κύματα του ωκεανού εντείνουν το ένα το άλλο όταν συγχωνεύονται.

Το αποτέλεσμα της χρήσεως ενός συντονισμένου μήκους κύματος, στους μικροοργανισμούς που είναι αόρατοι στο λευκό φώς, ξαφνικά γίνονται ορατοί με ένα λαμπρό φλάς φωτός όταν εκτεθούν στην χρωματική συχνότητα που συντονίζεται με την δική τους φασματική υπογραφή. Έτσι ο Rife μπορούσε να δει αυτούς τους αόρατους με άλλα μέσα οργανισμούς και να τους παρατηρεί καθώς εισβάλουν στις καλλιέργειες ιστών. Η εφεύρεση του Rife του επέτρεπε να βλέπει αυτούς τους οργανισμούς όταν κανείς άλλος δεν μπορούσε να τους δει με τα συνηθισμένα μικροσκόπια.

Η Virginia Livingston. Μία σημαντική γυναίκα που μετακινήθηκε από το New Jersey στην γειτονιά του Rife στο Point Loma (San Diego) και έγινε συχνή επισκέπτης στο εργαστήριο του. Στην Virginia Livingston αποδίδονται συχνά τα εύσημα ότι αναγνώρισε τον οργανισμό Progenitor Cryptocides που προκαλεί τον καρκίνο στους ανθρώπους, αρχίζοντας με τις επιστημονικές μελέτες που άρχισε να δημοσιεύει το 1948. Στην πραγματικότητα ο Royal Rife είχε αναγνωρίσει τον ιό Cryptocides primordiales, που προκαλεί τον ανθρώπινο καρκίνο από το 1920!

Ο Rife έκανε πάνω από 20.000 ανεπιτυχείς προσπάθειες να μετατρέψει νορμάλ κύτταρα σε καρκινογόνα. Τελικά κατάφερε να ακτινοβολήσει τον ιό του καρκίνου, τον πέρασε μέσα από ένα υπέρλεπτο κεραμικό φίλτρο που συγκρατεί τα κύτταρα και έκανε ενέσεις σε εργαστηριακά πειραματόζωα. Μη όντας ικανοποιημένος να αποδείξει ότι ο ιός μπορούσε να προκαλέσει ένα μόνο καρκίνο, ο Rife δημιούργησε 400 όγκους διαδοχικά από την ίδια καλλιέργεια. Κατέγραψε τα πάντα με φιλμ, φωτογραφίες και αναλυτικά αρχεία. Ονόμασε τον ιό του καρκίνου «Cryptocides primordiales» (αρχέγονο κρυφό δολοφόνο) και αντέχει στους +400 βαθμούς Κελσίου μέχρι σχεδόν το απόλυτο μηδέν. Οπότε πάει περίπατο η αποστείρωση.

Η Virginia Livingston στις επιστημονικές μελέτες της τον ονόμασε «Progenitor Cryptocides».

Ο Royal Rife δεν αναφέρεται πουθενά στις επιστημονικές μελέτες της. Είναι γεγονός ότι ο Rife σπάνια πήρε τα εύσημα για τις μνημειώδεις ανακαλύψεις του. Ήταν ένας ήσυχος μετριόφρων επιστήμονας, αφιερωμένος στις ανακαλύψεις του παρά στην φιλοδοξία, την φήμη και την δόξα. Η απόσταση και η ανεξαρτητοποίηση του από τις ιατρικές πολιτικές και πρακτικές, κάτι που μπορούσε να κάνει χάρις στις γενναιόδωρες χρηματοδοτήσεις από ιδιώτες ευεργέτες, τον οδήγησε σε μειονεκτική θέση αργότερα, όταν οι ισχυρές δυνάμεις του ιατρικού ιερατείου του επιτέθηκαν. Συνδυαστικά με τις φαρμακευτικές εταιρείες και τις παρατρεχάμενες «αντίστοιχες υπηρεσίες» εξαφάνισαν τις επιστημονικές μελέτες του από τα ιατρικά περιοδικά. Δεν προκαλεί έκπληξη ή ξάφνιασμα λοιπόν που ελάχιστοι έχουν ακούσει τον Rife σήμερα.

Εν τω μεταξύ μια διαμάχη ήδη μαινόταν, μεταξύ αυτών που είχαν δει τους ιούς να αλλάζουν σε διαφορετικές μορφές κάτω από τα μικροσκόπια του Rife και αυτών που δεν τους είχαν δει. Αυτοί που τον καταδίκαζαν χωρίς να ερευνήσουν ή να γνωρίζουν, όπως ο πολύς Dr. Thomas Rivers, ισχυρίζονταν ότι αυτές οι μορφές δεν υπάρχουν. Επειδή το μικροσκόπιο τους δεν τις αποκάλυπτε, ο Rivers επιχειρηματολογούσε ότι «δεν υπάρχει καμία λογική βάση να πιστέψουμε αυτήν την θεωρία»

Τα ίδια ανόητα επιχειρήματα χρησιμοποιούνται και σήμερα για την αξιολόγηση των φυσικών  θεραπευτικών μεθόδων. Αν δεν υπάρχει προηγούμενο, αν δεν το είπε «ο Θεός με την άσπρη μπλούζα» τότε θα πρέπει να μην είναι έγκυρη. Τα σκοτεινά μυαλά σε κάθε εποχή σκοτεινά είναι κι αν εσύ αναγνώστη εναποθέσεις την υγεία σου στα χέρια τους … Το πρώτο άρθρο στο καταστατικό του παγκόσμιου οργανισμού υγείας λέει ότι το 80% της υγείας είναι προσωπική υπόθεση του κάθε ατόμου, το υπόλοιπο 20% αφορά την ιατρική. Μόλις το 20% και είναι σωστό. Aντε να το πεις στα ζα που περιμένουν το μαγικό χαπάκι από τον θεό με την άσπρη μπλούζα.

Τίποτα δεν μπορεί ν’ αλλάξει ένα παγ(ι)ωμένο και κλειστό μυαλό κι έναν κακοπροαίρετο άνθρωπο ακόμη κι αν δεν ανήκει σε «Κλειστούς Κύκλους» ή «Μυστικές Εταιρίες». Οι περισσότεροι δεν είχαν κοιτάξει ποτέ μέσα από τα μικροσκόπια του San Diego. Τα αεροπορικά ταξίδια στην δεκαετία του 1930 ήταν άβολα, πρωτόγονα και μάλλον ριψοκίνδυνα. Η Ελεύθερη Ενέργεια του Νίκολα Τέσλα ακόμη είναι το «Άγιο Δισκοπότηρο» για τον μαζάνθρωπο. Έτσι η διαμάχη για τον κύκλο ζωής των ιών, έληξε υπέρ αυτών που ποτέ δεν τους είδαν.

Ακόμη και τα σύγχρονα μοντέρνα ηλεκτρονικά μικροσκόπια δείχνουν παγωμένες εικόνες, όχι την διαδικασία του κύκλου ζωής των ιών. Παρόλα αυτά, πολλοί αξιόλογοι επιστήμονες και γιατροί έχουν επιβεβαιώσει από τότε την ανακάλυψη του Rife για τον ιό του καρκίνου και την πολυμορφική φύση του, χρησιμοποιώντας τεχνικές σκοτεινού πεδίου, το μικροσκόπιο Naessens και εργαστηριακά πειράματα. Συστήνω να βρεις γιατρούς που μπορούν να σου δείξουν τον Cryptocides primordiales, υπάρχουν και στην Ελλάδα.

Ο Rife εργαζόταν με τους κορυφαίους επιστήμονες και γιατρούς της εποχής του, που επίσης επιβεβαίωσαν ή ενστερνιστήκαν διάφορα κομμάτια της δουλειάς του. Κάποιοι από αυτούς είναι οι: E.C. Rosenow, Sr. (longtime Chief of Bacteriology, Mayo Clinic), Arthur Kendall (Director, Northwestern Medical School), Dr. George Dock (internationally-renowned), Alvin Foord (famous pathologist), Rufus Klein-Schmidt (President of USC), R.T. Hamer (Superintendent, Paradise Valley Sanitarium, Dr. Milbank Johnson (Director of the Southern California AMA), Whalen Morrison (Chief Surgeon, Santa Fe Railway), George Fischer (Childrens Hospital, N.Y.), Edward Kopps (Metabolic Clinic, La Jolla), Karl Meyer (Hooper Foundation, S.F.), M. Zite (Chicago University) και πολλούς άλλους.

Ο ΘΑΝΑΣΙΜΟΣ ΡΥΘΜΟΣ ΤΑΛΑΝΤΩΣΗΣ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΤΑΛΑΝΤΩΝΟΝΤΑΙ

Ο Rife αδιαφορούσε για την διαμάχη, αυτών που είδαν και αυτών που είχαν γνώμη χωρίς να έχουν δει τους ζωντανούς ιούς, προτιμούσε να επικεντρωθεί στην τελειοποίηση της μεθόδου του, της καταστροφής αυτών των μικροσκοπικών θανατηφόρων ιών. Χρησιμοποίησε την ίδια αρχή για να τους σκοτώσει, με αυτήν που τους έκανε ορατούς, τον ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟ. Αυξάνοντας την ισχύ της συχνότητας που συντονιζόταν φυσικά με αυτά τα μικρόβια, ο Rife αύξησε τις φυσικές τους ταλαντώσεις έως του παραμορφώθηκαν και διαλύθηκαν από το δομικό στρες.

Ο Rife ονόμασε την συχνότητα «θανάσιμο ρυθμό ταλάντωσης» ή «ΜΟΡ» και ο οποίος δεν επηρέαζε τα γειτονικά κύτταρα. Τα σημερινά μηχανήματα Rife χρησιμοποιούν αρμονικές των συχνοτήτων που φαίνονται στην οθόνη. Το μήκος κύματος της καθεαυτού συχνότητας που φαίνεται (770hz, 880hz, κλπ.) είναι πολύ μεγάλο, για να επιτελέσει τον σκοπό του. Η λειτουργία μπορεί να απεικονιστεί με την χρήση μιας έντονης μουσικής νότας που σπάει ένα ποτήρι κρασιού, τα μόρια του γυαλιού ήδη ταλαντεύονται σε κάποια αρμονική της μουσικής νότας και βρίσκονται σε συντονισμό. Επειδή τα πάντα έχουν μια διαφορετική συχνότητα συντονισμού μόνο το γυάλινο ποτήρι σπάει.

Υπάρχουν κυριολεκτικά τρισεκατομμύρια διαφορετικές συχνότητες συντονισμού και κάθε είδος και κάθε μόριο έχει την δικιά του. Κάθε ζωντανό όν και μη, κάθε αντικείμενο έχει την φυσική του ιδιοσυχνότητα. Για παράδειγμα όλοι θυμόμαστε την διαφήμιση στην τηλεόραση με την Ella Fitzgerald η οποία παράγει ένα ήχο που θρυμματίζει ένα ποτήρι με κρασί. Η φωνή της παρήγαγε δονήσεις που ταίριαζαν με την φυσική ιδιοσυχνότητα του ποτηριού και όταν αυτή ενισχυθεί αρκετά, μέσω συντονισμού σπάει. Αυτός ο ιδιοσυντονισμός δεν κατέστρεψε άλλα αντικείμενα κοντά στο ποτήρι.

Οι γέφυρες επίσης έχουν παρουσιάσει το ίδιο φαινόμενο. Οι στρατιωτικές μονάδες που διασχίζουν γέφυρες ενώ περπατούν με στρατιωτικό βήμα είναι γνωστό ότι ενισχύουν την φυσική ιδιοσυχνότητα της γέφυρας, αναγκάζοντας την να ταλαντώνεται και ακόμη να γκρεμίζεται. Ο Βρετανικός στρατός όταν βάδιζε στην αποικιακή Αμερική, ανάγκαζε τους στρατιώτες να βαδίζουν ελεύθερα όταν περνούσαν από γέφυρα και ανασυγκροτούταν όταν πέρναγαν την γέφυρα για να αποφύγουν το πρόβλημα. Τότε ποια είναι η σχέση με τους μικροοργανισμούς που μεταφέρουν η προκαλούν αρρώστιες; Αυτό πήρε χρόνια επίπονης, δαπανηρής εργασίας κι έρευνας στον Rife εργαζόμενος πολλές φορές 46 ώρες συνέχεια, έως ότου ανακάλυψε τις συχνότητες που καταστρέφουν τον έρπη, την πολιομυελίτιδα, την μηνιγγίτιδα, τον τέτανο, την γρίπη και ένα τεράστιο αριθμό επικίνδυνων οργανισμών που προκαλούν ασθένειες και ταλαιπωρούν τον άνθρωπο.

Ένα θεμελιώδες χαρακτηριστικό των ζωντανών ανοικτών συστημάτων που δεν βρίσκονται σε ισορροπία αλλά είναι ζωντανά, είναι η ταλαντούμενη φύση τους. Η ποικιλία των ρυθμών που ανακαλύπτονται στο περιβάλλον είναι παρόμοια αυτής των βιοσυστημάτων. Για παράδειγμα, έχει βρεθεί ότι σε διάφορες βιολογικές, χημικές και φυσικές διαδικασίες, συμβαίνουν σύγχρονες διακυμάνσεις των διαφόρων παραμέτρων, μακροσκοπικές διακυμάνσεις, το πλάτος των οποίων συσχετίζεται με κοσμογεωφυσικούς παράγοντες (Chizhevsky V. A., 1917, Shnol S. E., Namiot V. A., Zhvirblis V. E. et al., 1983; Agulova L. P., Udaltsova N. V., Shnol S. E, 1984).

Στα διάφορα ιεραρχικά επίπεδα, από τα μόρια και τα κύτταρα στους οργανισμούς, συμβαίνουν ρυθμικές αλλαγές, οπότε η ύπαρξη ενός οργανισμού ως σύνολο ασφαλίζεται, σε συμφωνία με τις μοντέρνες αρχές, με τον συγχρονισμό αυτών των παραμέτρων. Όσο πιο δύσκολα ολοκληρωμένα χαρακτηριστικά έχει μια βιολογική διαδικασία, τόσο χαμηλότερη είναι η συχνότητα της (και ο χρόνος αντίστοιχα μεγαλύτερος). Καθώς το ιεραρχικό επίπεδο χαμηλώνει, η συχνότητα ταλαντώσεως αυξάνει. Είναι τυπικό για έναν οργανισμό να έχει μια ευρεία γκάμα συχνοτήτων: από την περιοχή των υπεριωδών (για παράδειγμα, κοσμογεωφυσικούς) μέχρι υπερχαμηλές συχνότητες μηνών και ετών, κάτι που είναι χαρακτηριστικό για διάφορες βιολογικές διαδικασίες, για τα διάφορα ιεραρχικά επίπεδα ενός οργανισμού. Οι μοριακές και οι υποκυτταρικές δομές, δεδομένου του μικρού τους μεγέθους, έχουν τις υψηλότερες συχνότητες ταλαντώσεως, στο οπτικό φάσμα: (υπεριώδες φάσμα, οπτικό φώς και υπέρυθρες ακτίνες) από 3×1011 στα 3×1017 Hz.

Τοιουτοτρόπως, επιλέγοντας έναν εδικό ταλαντωτή, είναι δυνατόν να διορθώσουμε την συχνότητα του η οποία με την σειρά της θα επηρεάσει τον οργανισμό σαν σύνολο. Μία από τις θεραπευτικές επιρροές στον οργανισμό είναι η ΕΝΑΡΜΟΝΙΣΗ των διαδικασιών. Βασίζεται στην ιδέα της υπάρξεως ενός πολύπλοκου ταλαντευόμενου συστήματος ως μονάδα. Χορηγώντας ένα εξωτερικό πεδίο που δημιουργεί συντονισμό σε μια συχνότητα, είναι δυνατόν να ενεργοποιηθεί ο συγχρονισμός σε διάφορες περιοχές συχνοτήτων οδηγώντας έτσι στην ανάνηψη των φυσιολογικών λειτουργιών (Reutov V. P., 1984).

Πολλά πειράματα με την χρήση ηλεκτρομαγνητικών πεδίων σε ανθρώπους και ζώα έχουν δείξει ότι υπάρχουν συγκεκριμένες συχνότητες που ενεργοποιούν σημαντικές αλλαγές στην λειτουργία των οργανισμών. Αυτές οι συχνότητες αποκαλούνται βιολογικά ενεργές. Υπάρχουν ορισμένες «περιοχές συχνοτήτων-με διαμόρφωση πλάτους» στις οποίες ανιχνεύεται αντίδραση ενός βιολογικού αντικειμένου, χωρίς αντίδραση έξω από αυτές τις περιοχές, με την συχνότητα να είναι η πιο κατατοπιστική και το πλάτος μόνον να ορίζει τον μηχανισμό αντιδράσεως του οργανισμού.

The End All Diseases

Στις 20 Νοεμβρίου του 1931, σαράντα τέσσερις από τις πλέον αξιοσέβαστες αυθεντίες στον χώρο της ιατρικής, τίμησαν τον Royal Rife με ένα συμπόσιο που τιτλοφορήθηκε ως «Το Τέλος Σε Όλες Τις Ασθένειες» στο κτήμα του Dr Milbank Johnson στην Pasadena. O επικεφαλής της ΑΜΑ (American Medical Association) o Milbank Johnson, MD, ιατρικός διευθυντής της, πήγε με το τραίνο να επισκεφτεί τον Rife στο San Diego. Βγήκαν φωτογραφίες, η ιστορία μπήκε στην εφημερίδα San Diego Evening Tribune. Ο Rife είχε πάρει τον δρόμο για το βραβείο Νόμπελ Ιατρικής. Τα χρυσά πιάτα του Ναπολέοντα που δείπνησαν φέρεται να ήταν αξίας $ 15 εκατομμυρίων.

Οι γιατροί που παρακολούθησαν από όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν οι εξής: *Dr. Arthur I. Kendall *Dr. George Dock * Dr. S. Fosdick Jones *Dr. O.O. Witherbee *Dr. C.M. Hyland *Dr. Harold Witherbee *Dr. Alvin G. Foord * Dr. B.O. Raulston *Dr. V.L. Andrews *Dr. Linford Lee * Dr. Milbank Johnson *Dr. George Kress *Dr. Rufus B. *Von klein Scmidt *Dr. Albert Ruddack * Dr. Wayland Morrison *Dr. Richard Winter * Dr. F.C.E. Mattison * Dr. M. Aubrey Davidson *Dr. Joseph Heitger * Dr. W.H. Sooins *Dr. E.M.Hal l *Dr. Walter V. Breem * Dr. C.W. Bonynge *Also invited *Dr. E.W. Butt *Dr. C.E. Zobell * Dr. A.S. Heyt *Dr. B. Winter Gonin *Dr. E.W. Lanson *Dr. 0.C. Grunner *Dr. A.H. Zeiler *Dr. James B. Couche *Dr. R.W. Hammack *Dr. K.F. Meyer *Dr. C.D. Maner *Dr. Arthur W. Yale *Dr. Ellis Jones *Dr. E.L. Walker *Royal R. Rife *Dr. E.C. Rosenow, Sr. *Dr. Allen B. Kanaval *Dr. E.F.F. Copp *Dr. Sanwel J. Tattison *Dr. Royal Lee *Dr. J. BrandonBruner *Dr. Lee DeFores.

«ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΣΕ ΌΛΕΣ ΤΙΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ»

Το 1934 το πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας διόρισε μια Ειδική Ιατρική Επιτροπή Έρευνας για να μεταφέρει ασθενείς, με καρκίνο τελικού σταδίου, από το Νοσοκομείο της Κομητείας της Πασαντένα στο εργαστήριο του Rife στο San Diego και την κλινική για θεραπεία. Η ομάδα περιελάμβανε γιατρούς και παθολόγους επιφορτισμένους να εξετάζουν τους ασθενείς, όσους ίσως θα ήταν ζωντανοί μετά από 90 ημέρες. Μετά από 90 ημέρες θεραπείας, η Επιτροπή συμπέρανε και ανακοίνωσε ότι το 86,5% των ασθενών είχαν θεραπευτεί τελείως. Η θεραπεία κατόπιν ρυθμίστηκε και το εναπομείναν 13,5% των ασθενών, θεραπεύτηκε τις επόμενες τέσσερις εβδομάδες. Το συνολικό ποσοστό των ασθενών με προχωρημένο καρκίνο που θεραπεύτηκε με την χρήση της τεχνολογίας του Rife ήταν 100%.

Σήμερα όσο και να ψάξετε να βρείτε αναφορές για τον Rife σε ιστορικά βιβλία θα δυσκολευτείτε πολύ. Επικοινωνήστε με εφημερίδα για συγκεκριμένες ημερομηνίες ή για την ιστορία του και πιθανότατα θα σας πουν ότι λείπει από τα αρχεία τους. Είναι σαν ο Rife και η δουλειά του να έχουν εξαφανιστεί από τα χρονικά της ιστορίας. Το μικροσκόπιο του δεν υπήρξε ποτέ. Τα μηχανήματα του δεν υπήρξαν ποτέ. Ο ίδιος δεν υπήρξε ποτέ.

Το 1939, σχεδόν όλοι αυτοί οι διακεκριμένοι γιατροί και επιστήμονες αρνούνταν ότι είχαν έστω ποτέ συναντήσει τον Rife. Τι συνέβη και όλοι αυτοί οι λαμπροί άντρες παρουσίαζαν κενά μνήμης; Φαίνεται ότι τα νέα για τα θαύματα του Rife με τους ασθενείς με καρκίνο τελικού σταδίου είχαν φτάσει σε «άλλα αυτιά». Θυμήσου την υποθετική ερώτηση στην αρχή αυτού του άρθρου, τι θα συνέβαινε αν ανακάλυπτες μια θεραπεία για όλες τις ασθένειες; Τι θα έκανες, που θα την πήγαινες για να γίνει γνωστή και να φτάσει στους ανθρώπους που την έχουν ανάγκη; Θυμάσαι πόσους οργανισμούς, εύλογα απορρίψαμε για λόγους προσωπικής επιβίωσης στην πορεία; Ήταν ώρα να το μάθει και ο Rife …

Κατ αρχάς έγινε μια συμβολική προσπάθεια να εξαγοραστεί ο Rife. Ο Morris Fishbein που κατείχε όλες τις μετοχές της American Medical Association από το 1934, έστειλε ένα δικηγόρο στον Royal Raymond Rife με μια «πρόταση που δεν μπορούσε να αρνηθεί». Ο Rife αρνήθηκε. Δεν θα μάθουμε ποτέ τους ακριβείς όρους της προσφοράς. Αλλά ξέρουμε τους όρους που πρόσφερε ο Fishbein στον Harry Hoxsey για τον έλεγχο της θεραπείας του καρκίνου με βότανα, πριν τον τρελάνουν.

Οι συνεργάτες του Fishbein, θα ελάμβαναν όλα τα κέρδη για εννέα χρόνια και ο Hoxey τίποτα. Τότε εάν μένανε ικανοποιημένοι ότι λειτουργούσε, ο Hoxey θα άρχιζε να λαμβάνει το 10% των κερδών. Ο Hoxey αποφάσισε να μην συνεργαστεί με την παράνοια. Όταν ο Hoxey απέρριψε τον Fishbein, ο Fishbein χρησιμοποίησε τις πολύ ισχυρές πολιτικές του διασυνδέσεις, για να συλλάβουν τον Hoxey 125 φορές σε μια περίοδο 16 μηνών. Οι κατηγορίες, βασισμένες στην αστεία κατηγορία, ότι δεν είχε άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος, δεν έγιναν ποτέ δεκτές από το δικαστήριο, αλλά η συστηματική και έντονη παρενόχληση τρέλανε τον Hoxsey.

Ο Fishbein πρέπει να κατάλαβε ότι αυτή η στρατηγική θα γύριζε εναντίον του με τον Rife. Πρώτον δεν μπορούσαν να τον συλλάβουν όπως τον Hoxsey για εξάσκηση επαγγέλματος χωρίς άδεια. Μια δίκη με χαλκευμένες κατηγορίες σημαίνει, ότι θα υπήρχαν μαρτυρίες που θα υποστήριζαν τον Rife από σημαντικές ιατρικές αυθεντίες που εργάζονταν με τον Rife.

Οπότε η υπεράσπιση αναμφίβολα θα έβρισκε την ευκαιρία να παρουσιάσει αποδείξεις όπως την ιατρική μελέτη που έγινε με την USC. Το τελευταίο πράγμα στον κόσμο που η φαρμακευτική βιομηχανία θα ήθελε, ήταν μια δημόσια δίκη για μια ανώδυνη και οικονομική θεραπεία που θεράπευε 100% ασθενείς με καρκίνο τελικού σταδίου και δεν κόστιζε τίποτα, παρά μόνο λίγο ηλεκτρισμό. Μπορεί να έδινε στους ανθρώπους την παράλογη ιδέα ότι δεν χρειάζονται τα φάρμακα και οι «Θεοί με τις άσπρες μπλούζες», Θεός φυλάξει ! Μια δημόσια δίκη θα διαφήμιζε ουσιαστικά αυτό που θα κυνηγούσε και το γνώριζαν καλά αυτό. Ο Rife είχε ξοδέψει δεκαετίες συγκεντρώνοντας σχολαστικές αποδείξεις για την δουλειά του, περιλαμβάνοντας φιλμ και stop-motion φωτογραφίες. Δεν χρειαζόταν κάτι περισσότερο, είχε στοιχεία για ότι κι αν έλεγε και αποκλείεται να επέτρεπαν στους ανθρώπους να το μάθουν, σε μια δημόσια δίκη.

Η ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΜΕΤΡΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ROYAL RAYMOND RIFE

Το πρώτο περιστατικό ήταν η σταδιακή κλοπή εξαρτημάτων, φωτογραφιών, φιλμ και γραπτά αρχεία από το εργαστήριο του Rife. Ο ένοχος ποτέ δεν πιάστηκε. Έτσι ενώ ο Rife προσπαθούσε να αναπαράγει τα χαμένα στοιχεία (σε μια εποχή που δεν υπήρχαν φωτοτυπίες και υπολογιστές) κάποιοι βανδάλισαν τα πολύτιμα μικροσκόπια του. Κομμάτια από τα 5.682 που αποτελούνταν το Universal Microscope εκλάπησαν. Νωρίτερα ένας εμπρησμός είχε καταστρέψει το πολλών εκατομμυρίων Burnett Lab στην New Jersey, καθώς οι επιστήμονες ετοιμαζόντουσαν να ανακοινώσουν την επιβεβαίωση της δουλειάς του Rife.

Αλλά το τελικό χτύπημα ήρθε αργότερα, όταν η αστυνομία ΠΑΡΑΝΟΜΑ κατέσχεσε το υπόλοιπο της έρευνας 50 ετών του Rife. Τότε το 1939, πράκτορες μιας οικογένειας που έλεγχε την φαρμακευτική βιομηχανία βοήθησαν τον Philip Hoyland, σε μια επιπόλαια μήνυση εναντίον των συνεταίρων του στην Beam Ray Corporation. Ήταν η μοναδική εταιρεία που κατασκεύαζε τα όργανα συχνοτήτων του Rife (ο Rife δεν ήταν συνεταίρος). Ο Hoyland έχασε τις δίκες, αλλά η υποβοηθούμενη νομική επίθεση είχε το επιθυμητό αποτέλεσμα, η εταιρεία πτώχευσε από τα νομικά έξοδα. Αυτό κατά την διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης, σήμαινε ότι η εμπορική παραγωγή των οργάνων συχνοτήτων του Rife σταμάτησε εντελώς. Θυμήσου τι σημαίνει μια Καθολική Θεραπεία για τα νοσοκομεία, τα ερευνητικά κέντρα και τους παρατρεχάμενους τους. Οι γιατροί που προσπάθησαν να υπερασπιστούν τον Rife έχασαν τις επιδοτήσεις των ιδρυμάτων και τα προνόμια τους στα νοσοκομεία.

Όμορφος κόσμος, καθόλου ηθικός …

Από την άλλη πλευρά ξοδεύτηκαν πολλά λεφτά, για να εξασφαλιστεί, ότι οι γιατροί που είδαν την θεραπεία του θα ξεχνούσαν τι είδαν. Σχεδόν καμία τιμή δεν ήταν αρκετή ώστε να σβηστεί το θέμα. Θυμηθείτε ότι σήμερα ένας μόνο ασθενής με καρκίνο «αξίζει» 300.000 δολάρια. Είναι ΜΕΓΑΛΗ μπίζνα και ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ.

Έτσι ο Arthur Kendall ο Διευθυντής της Northwestern School of Medicine που εργάστηκε με τον Rife στον ιό του καρκίνου, δέχθηκε σχεδόν ένα τέταρτο του εκατομμυρίου δολάρια ώστε «ξαφνικά» να αποσυρθεί στο Μεξικό. Ήταν ένα υπερβολικό ποσό χρημάτων στην εποχή της ύφεσης. Ο Dr. George Dock μια άλλη επιφανής μορφή που συνεργάστηκε με τον Rife, σιώπησε με μια τεράστια επιχορήγηση, μαζί με τις υψηλότερες τιμές που μπορούσε να του αποδώσει η ΑΜΑ (American Medical Association). Εκτός από τον Dr. Couche που παράτησε την δουλειά του Rife και άρχισε ξανά να συνταγογραφεί φάρμακα. Το εργαστήριο Burnett Lab στην New Jersey κάηκε τελείως. Ο Dr Milbank Johnson υποστηρικτής του και διακριβωτής της εργασίας του δηλητηριάστηκε. Ο Dr Nemes που ντουμπλάριζε την δουλειά του Rife στο εργαστήριο του 40 μίλια μακριά σκοτώθηκε στην μυστηριώδη φωτιά που έπιασε και καήκανε όλα τα αρχεία του.

Για να αποτελειώσουν την δουλειά, τα ιατρικά περιοδικά υποστηριζόμενα και ζώντας σχεδόν απόλυτα από τα κέρδη των φαρμακοβιομηχανιών και ελεγχόμενα από την ΑΜΑ, αρνιόντουσαν να δημοσιεύσουν οποιαδήποτε εργασία από οποιονδήποτε πάνω στην θεραπεία του Rife. Τοιουτοτρόπως μια ολόκληρη γενιά φοιτητών της ιατρικής αποφοίτησε χωρίς ποτέ να έχει ακούσει για τις σημαντικές ανακαλύψεις του Rife στην ιατρική. Το μέγεθος αυτού του παρανοϊκού εγκλήματος, ξεπερνά κάθε μαζική δολοφονία στην ιστορία.

Ο καρκίνος επιλέγει τα θύματα του σιωπηλά. Αλλά ήδη το 1960 οι απώλειες από αυτόν τον μικροσκοπικό ιό ξεπερνά την σφαγή από όλους τους πολέμους που πολέμησαν ποτέ οι άνθρωποι στον γνωστό πολιτισμό. Το 1989 εκτιμάτο ότι το 40% των ανθρώπων θα έχει την εμπειρία του καρκίνου κάποια στιγμή στην ζωή του. Στην ζωή του ο Rife έγινε μάρτυρας της προόδου του πολιτισμού από τα ταξίδια με τις άμαξες, στα αεριωθούμενα αεροπλάνα. Ταυτόχρονα είδε την επιδημία του καρκίνου να αυξάνεται από 1 στους 24 Αμερικανούς το 1905 και από 1 στους 3 το 1971 όταν ο Rife πέθανε. Επίσης έγινε μάρτυρας της φαινομενικής ανάπτυξης της American Cancer Society, του Salk Foundation και πολλών άλλων που συλλέγουν εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια για αρρώστιες που είχαν θεραπευτεί, πολύ πριν, στα εργαστήρια του στο San Diego.

Σε μια μόνο περίοδο 176.500 φάρμακα για τον καρκίνο υποβλήθηκαν για έγκριση.

Κάθε ένα από αυτά που έδειξε «ευνοϊκά» αποτελέσματα ήταν μόνο το ένα έκτο, του 1% των περιπτώσεων που μελετήθηκαν και θα μπορούσαν να έχουν λάβει άδεια. Μερικά από αυτά τα φάρμακα παρουσίαζαν θνησιμότητα 14-75%. Όταν ο θάνατος ερχόταν από το φάρμακο κι όχι από τον καρκίνο, η υπόθεση καταγραφόταν ως «πλήρης» ή ως «μερική ύφεση» διότι στ’ αλήθεια ο ασθενής δεν πέθανε από τον καρκίνο. Στην πραγματικότητα ήταν ένας αγώνας, για να δούνε τι σκότωσε πρώτο τον ασθενή, το φάρμακο ή ο καρκίνος.

Το αναπόφευκτο συμπέρασμα είναι ότι η δια βίου εργασία και οι ανακαλύψεις του Rife όχι μόνο αγνοήθηκαν αλλά πιθανότατα θα θαβόντουσαν μαζί του. Σε αυτό το σημείο ο Rife έπαψε να παράγει οτιδήποτε και πέρασε το τελευταίο τρίτο της ζωής του αναζητώντας την λησμονιά και απαλύνοντας τον πόνο του, στο αλκοόλ. Άμβλυνε τον θυμό και την οξεία συνειδητοποίηση του μισού αιώνα μάταιου αγώνα, που αγνοήθηκε, ενώ η άσκοπη ταλαιπωρία των εκατομμυρίων ανθρώπων συνεχίζεται, έτσι ώστε τα κατοχυρωμένα συμφέροντα μπορούν να επωφεληθούν με τον τερατώδη χορό των κερδών από τον θάνατο και την ταλαιπωρία των ανθρώπων.

Το 1971 ο Royal Rife πέθανε από μια «κατά λάθος» υπερβολική δόση βάλιουμ και αλκοόλ, στο νοσοκομείο Grossmont του Σαν Ντιέγκο σε ηλικία 83 ετών. Ίσως η συνεχής έκθεση του στις δικιές του συχνότητες Rife, βοήθησαν το σώμα του, ώστε να αντέξει την κακομεταχείριση, σωματική, ψυχική, νοητική και συναισθηματική, τόσων ετών.

Ευτυχώς για όλους εμάς, ο θάνατος του δεν ήταν το τέλος της ηλεκτροθεραπείας.

ROYAL R. RIFE ΚΑΤΑΚΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΑΟΡΑΤΟΥ

Κανένας δεν κατάφερε να ξαναφτιάξει το μικροσκόπιο του Rife που έδειχνε ζωντανούς τους ιούς μέσα στον άρρωστο. Αρκετοί από τους συνεργάτες του τις τελευταίες δύο δεκαετίες ξαναφτιάξανε τα μηχανήματα που δημιουργούν τις φωτεινές ακτινοβολίες που χρησιμοποιούσε. Χωρίς βέβαια το πανίσχυρο μικροσκόπιο του Rife και τα σκόπιμα προβλήματα από τις φαρμακοβιομηχανίες και το FDA, θα πάρει πολλά χρόνια πριν τους επιτρέψουν να τα καταφέρουν. Είναι λυπηρό που όλη αυτή η έρευνα διεξάγεται κρυφά. Δεν υπάρχει εγγύηση για την ιατρική ελευθερία. Οι άνθρωποι που παίρνουν ή θα πάρουν «τα φάρμακα του συνταξιούχου» που χρειάζονται νοσοκομεία, γιατί τρώνε ζωικά και κάνουν όξινο τον οργανισμό τους, είναι ήδη νεκροί, απλά δεν το ξέρουν ακόμη, θα το μάθουν όταν τους αναλάβουν οι «Θεοί…»

Η θεραπευτική δράση των ραδιοφωνικών συχνοτήτων του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος είχε εντοπιστεί από τον Royal Raymond Rife ήδη από τη δεκαετία του 1930. Πολλές ανακαλύψεις του εξακολουθούν να βρίσκονται και σήμερα σε χρήση σε πολλά πεδία της επιστήμης, όπως η μικροσκοπική οπτική και η βιοχημεία. Ωστόσο, οι δυο μεγαλύτερες εφευρέσεις του απουσιάζουν από τις ακαδημαϊκές βιβλιογραφίες. Ο Rife ξεκίνησε τις έρευνες του ως παθολόγος ερευνητής, υποστηρίζοντας ότι για να εξαρθρωθεί μια ασθένεια, θα έπρεπε οι ιατροί να έχουν οπτική επαφή με τον «εχθρό» «Δεν μπορούμε να πολεμήσουμε αποτελεσματικά κάτι που δεν βλέπουμε». Ο ίδιος επεδίωξε να συντάξει έναν κατάλογο με τους ιούς που ξεπερνούσαν σε θανατηφόρο δράση τους βάκιλους και, για να το πετύχει, χρησιμοποίησε μια αρχαία μέθοδο.

Ένα ιδανικό μεγεθυντικό σύστημα που αποτελούνταν από μια γεωμετρική κατασκευή εξαιρετικής απλότητας «αποκλίνουσες οπτικές ακτίνες μπορούν να μεγεθύνουν ένα αντικείμενο όσες φορές θέλουμε» δεδομένης μιας πολύ ισχυρής πηγής φωτός με αποκλίνουσα δέσμη και μιας ικανής απόστασης για την προβολή της δέσμης αυτής, μπορείς να δεις το αόρατο. Όπως, δηλαδή, συμβαίνει με την προβολή ενός κινηματογραφικού φιλμ. Η κάθε εικόνα έχει οριζόντια διάσταση 36 χιλιοστά του μέτρου και προβάλλεται στην οθόνη με οριζόντια διάσταση, της τάξης των 15.000 χιλιοστών.

Όσο για την επιφανειακή μεγέθυνση, αυτή αυξάνει γεωμετρικά με το «τετράγωνο» της απόστασης 5x5x400=10.000. Δηλαδή, αν ένα αντικείμενο με διαστάσεις 1 χιλ. μήκος και 1 χιλ. πλάτος μεγεθυνθεί γραμμικά 1000 φορές, θα φαίνεται σαν αντικείμενο διαστάσεων 1×1 μέτρο. Η κάθε πλευρά του μεγεθύνεται 1.000 φορές, αλλά η επιφάνεια του 1.000.000 φορές.

Στην περίπτωση ενός φωτογραφικού φιλμ, η επιφάνεια κάθε ενός καρέ φιλμ έχει επιφάνεια 36×25=900 τετραγωνικά χιλιοστά (πλευρά επί πλευρά). Όταν προβάλλεται στην οθόνη από έναν προβολέα διαφανειών, η οριζόντια πλευρά μπορεί να είναι και 5 μέτρα. Πέντε μέτρα ισούνται με 5.000 χιλιοστά. Η γραμμική μεγέθυνση τότε είναι 5000/36=138,8 φορές. Η επιφάνεια προβολής τότε έχει διαστάσεις 5000 πλάτος και 3470 (25×138,8) χιλιοστά ύψος. Η επιφάνεια της είναι πλευρά επί πλευρά, 5000×3470=17.350.000 τετραγωνικά χιλιοστά.

Με λίγα λόγια, μια αρχική επιφάνεια των 900 τετραγ. χιλιοστών έγινε 17.350.000 τετραγ. χιλιοστά. Η επιφανειακή μεγέθυνση είναι 17.350.000/900=19.277 φορές. Όταν, λοιπόν, η γραμμική μεγέθυνση είναι 138,8 φορές, η επιφανειακή είναι 19.277 φορές. Βεβαίως, το φως εξασθενεί πολύ, σύμφωνα με τον νόμο του τετραγώνου της απόστασης, γι’ αυτό και χρειάζεται μια ισχυρή πηγή φωτός ή ευαίσθητο «μάτι» -ίσως μια βιντεοκάμερα CCD- απέναντι, ώστε να βλέπει ένα μικρό μέρος της κολοσσιαία μεγεθυμένης εικόνας.

Ο Rife λοιπόν, στη θέση του φιλμ έβαλε ένα αντικειμενοφόρο γυαλάκι μικροσκοπίου, αξιοποιώντας τα μέσα που διέθετε τη δεκα ετία του 1930. Η φωτεινή πηγή έπρεπε να είναι όσο το δυνατόν μικρότερη, σαν ένα σημείο, από όπου θα εξακοντίζονταν οι φωτει νές ακτίνες. Ωστόσο, είναι ουσιαστικό εδώ να διαχωριστεί η ιδανική γεωμετρική σχεδίαση ενός μικροσκοπίου από την πρακτική εφαρμογή, το φως διαδίδεται με εγκάρσια κύματα, γεγονός που δημιουργεί παραμορφώσεις από «κροσσούς συμβολής» στο οπτικό πεδίο, όταν η μεγέθυνση φθάσει να «βλέπει» αντικείμενα που οι διαστάσεις τους είναι συγκρίσιμες με το μήκος κύματος του φωτός.

Θεωρητικά, στη μεγέθυνση έχει τεθεί ένα όριο από τον φυσικό Έρνστ Άμπυ (Ernst Abby 1840-1905), συνεργάτη του Καρλ Τσάις (Carl-Zeiss), γνωστού για τους ποιοτικούς φακούς του. Το όριο αυτό είναι το 1/3 του μήκους κύματος του φωτός με το οποίο γίνεται η παρατήρηση. Το μικρότερο μήκος κύματος έχει το ιώδες, με 0,40 μικρόμετρα (1μ=106m). Το όριο αυτό, από το 1870 και εξής, έγινε κάτι σαν δόγμα για τους σχεδιαστές μικροσκοπίων. Πέρα από το ότι έπρεπε τα μικροσκόπια να είναι μικρά για να χωρούν στις διαστάσεις ενός εργαστηριακού πάγκου, υπήρχε και το όριο της μεγέθυνσης του Άμπυ στις 1600 έως 2500 διαμέτρους, το οποίο περιόριζε και τη δημιουργική φαντασία των επιστημόνων. Έτσι, η ανάπτυξη συμβατικών μικροσκοπίων κατέληξε να είναι ένας κατασκευαστικός εφιάλτης λόγω των οπτικών σφαλμάτων που προέκυπταν, καθώς και της διόρθωσης που απαιτούνταν.

Από τότε, η Ιατρική σημείωσε μια κάμψη στον εν λόγω τομέα, αφού οι ακαδημαϊκοί αναγκάστηκαν να γράφουν τις εργασίες τους χωρίς να έχουν οπτική επαφή με το αντικείμενο της μελέτης τους. Η πραγματική γνώση που βασίζεται στην παρατήρηση και στο πείραμα έδωσε τη θέση της σε αναπόδεικτες υποθέσεις. Ωστόσο, υπήρξαν περιπτώσεις ανεξάρτητων ερευνητών που, ερευνώντας άλλους τομείς της επιστήμης, πετύχαιναν μεγεθύνσεις πολύ μεγαλύτερες από αυτές που επιτρέπει το θεωρητικό όριο του Άμπυ.

Ο Τέσλα, το 1891, κατασκεύασε μια λυχνία κενού, με σημειακή πηγή φωτός ένα κομμάτι άνθρακος (carborundum), το οποίο τοποθετούσε στην άκρη ενός σύρματος που το διήγηρε με σύντομους θετικούς ηλεκτρικούς παλμούς. Τη στιγμή που αστραποβολούσε ο άνθρακας, προβαλλόταν στο γυαλί τής λυχνίας ένα περίπλοκο σχέδιο. Ο ίδιος, τότε, υπέθεσε ότι προβαλλόταν εκεί το κρυσταλλικό πλέγμα του άνθρακα σε απίστευτη μεγέθυνση, από τα φορτισμένα σωματίδια (ιόντα) που «ψεκάζονταν» προς τα έξω. Την ίδια περίπου τακτική χρησιμοποίησε και ο Max Von Laue, για να απεικονίσει κρυσταλλικές δομές υλικών με ακτίνες Χ. Και οι δύο αυτές τεχνικές ήταν καλές για υλικά σώματα, αλλά λειτουργούσαν θανατηφόρα πάνω σε βιολογικό υλικό: σκότωναν στη στιγμή τις καλλιέργειες μικροβίων, άρα ήταν και αδύνατον να παρατηρηθούν «εν ζωή» (in vivo).

To 1911, ο ερευνητής Emile Deomoyens ισχυρίστηκε ότι άρχισε να παρατηρεί με το μικροσκόπιο πολύ μικρές κηλίδες να κινούνται ζωηρά, πέρα από το όριο του Άμπυ, μόνο τα μεσημέρια των μηνών Μαΐου, Ιουνίου και Ιουλίου. Τότε οι συνεργάτες του ανησύχησαν, αρχίζοντας να αμφιβάλλουν για την πνευματική του υγεία. Ωστόσο, ο Gaston Naessens διαπίστωσε ότι, τη συγκεκριμένη περίοδο του έτους, το μεσημβρινό φως του ηλίου περιέχει τεράστιες ποσότητες υπεριώδους φωτός, των οποίων το μήκος κύματος είναι σημαντικά μικρότερο του ορατού φάσματος και, άρα, επιτρέπει πράγματι την ενισχυμένη αυτή μεγέθυνση.

Παρόλα αυτά, εξακολουθεί να υπάρχει η απορία τού πώς έβλεπε αυτά τα μήκη κύματος, τα οποία είναι πρακτικά αόρατα από το ανθρώπινο μάτι. Αρκετά χρόνια αργότερα, η εταιρία ηλεκτρονικών RCA και ο Zworykin κατασκεύασαν το ηλεκτρονικό μικροσκόπιο που επιτρέπει μεγεθύνσεις της τάξης του 1.000.000′ κι αυτό όμως «έβλεπε» νεκρή ύλη, αφού το δείγμα έπρεπε να είναι σε κενό αέρος, επικαλυμμένο με φιλμ μετάλλου, και να έχει υποστεί βοβαρδισμό ηλεκτρονίων, δηλαδή ραδιενεργό ακτινιβολία β’.

Μόνη ελπίδα ήταν το βαθύ υπεριώδες. Με αυτό τον τρόπο, οι Gradon και Dane του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ πέτυχαν ευκρίνεια 6.000 διαμέτρων και μεγέθυνση 50.000 φορές. Ο δρ. Francis Lycas, των εργαστηρίων Τηλεφωνίας Bell (Bell Telephone Lab), το ανέβασε στις 60.000. Οι τρεις αυτοί αύξησαν την ευκρίνεια στο 1/10 του μήκους κύματος, δηλαδή κατά 300%. Το όριο έπεσε στα 0,05 μικρά. Φαίνεται ότι το φως δεν είναι μόνον ό,τι μας λέει η Φυσική.

ΤΟ ΥΠΕΡ-ΜΙΚΡΟΣΚΟΠΙΟ ΤΟΥ RIFE

Έχοντας αυτά υπ’ όψιν του και βασιζόμενος πάνω σ’ αυτή την αρχή, ο Ράιφ κατασκευάζει το 1920 μικροσκόπιο προβολής με υπεριώδες φως. Στην προσπάθειά του αυτή βρίσκει ενθουσιώδεις χρηματοδότες τους Timkin και Bridges, οι οποίοι τον ενισχύουν οικονομικά για την κατασκευή του υπερ-μικροσκοπίου. Σε αυτό εφαρμόζει δύο νέες ιδέες του: Γεμίζει τον σωλήνα του μικροσκοπίου με 22 αλλεπάλληλα ορθογώνια πρίσματα και, όπου στα συμβατικά μικροσκόπια υπάρχει αέρας, εκείνος τοποθετεί πρίσματα χαλαζία, τα οποία αποτελούν μια στενά δεμένη συστοιχία με τον αντικειμενικό και προσοφθάλμιο φακό. Με αυτό τον τρόπο, πετυχαίνει παραλληλία των ακτινών του φωτός και μεγάλη φωτεινότητα. Το φως από το αντικείμενο ακολουθεί 22 ζιγκ-ζαγκ, προτού μεγεθυνθεί από τον προσοφθάλμιο φακό.

Η δεύτερη ιδέα του είναι να φωτίσει τα δείγμα τα του με ισχυρές υπεριώδεις ακτίνες (μαύρο/αόρατο φως), ώστε να φωσφορίσουν και να γίνουν τα ίδια πηγές ορατού και υπεριώδους φωτός. Επιπλέον, «αναμειγνύει» τη δευτερογενή αυτή εκπομπή με την αρχική, με αποτέλεσμα οι δυο δέσμες αόρατου υπεριώδους φωτός να προξενούν δευτερογενείς συχνότητες που βρίσκονται μέσα στο φάσμα του ορατού φωτός, όπως ακριβώς συμβαίνει με τα διακροτήματα δύο ηχητικών πηγών ή με την ετεροδύνωση στα ραδιοφωνικά κύματα.

Με τον τρόπο αυτό, ο Ράιφ πετυχαίνει μια καταπληκτική οπτική ευκρίνεια, κατορθώνοντας να δει ιούς όχι μόνο σε νάρκη, αλλά και σε δράση! Το Μικροσκόπιο του Rife ξεπέρασε το όριο του Αμπυ, φτάνοντας τις 60.000 μεγεθύνσεις. Σε συνδυασμό με τη μεγέθυνση φωτογραφιών έφθανε τις 300.000 διαμέτρους, ενώ η ευκρίνεια έφτανε τις 250.000 διαμέτρους του δείγματος. Σύμφωνα με τους ειδικούς της Οπτικής, τέτοιες μεγεθύνσεις δεν μπορούν να επιτευχθούν με τις γνωστές ιδιότητες του φωτός. Επομένως, το πιθανότερο είναι η διάταξη του Ράιφ να έκανε χρήση κάποιων άλλων παραμέτρων του φωτός, εκτός των γνωστών οπτικών.

Η διαδικασία εστίασης φαίνεται να είναι ραδιονικής φύσης και συσχετίζεται με την ΟΡΓΟΝΗ 

Τα ευρήματα του Rife επιβεβαίωσαν πολλοί ανεξάρτητοι ερευνητές, όπως ο δρ. Α. Ι. Κένταλ του Northwestern University Medical School. To 1932, ο Κένταλ μαζί με τον Rife απομονώνουν και φωτογραφίζουν τον ιό της πολιομυελίτιδας μέσα από ζωντανές καλλιέργειες, στις οποίες εντοπίζουν επίσης στρεπτόκοκκο και τύφο. Τα νέα κοινοποιήθηκαν και επαληθεύτηκαν στο Mayo Foundation από τους Ε. Rosenow και Karl Meyer του Hooper Foundation for Medical Research, στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια. Το φοβερό νέο ήταν ότι οι βάκιλοι είναι φορείς ιών και το φοβερότερο ότι ήταν αόρατοι στα συμβατικά μικροσκόπια του Καρλ Τσάις, πάνω στα οποία είχαν βασιστεί όλες οι προηγούμενες μελέτες του ιατρικού κόσμου.

Ο Rife παρατήρησε την ύπαρξη ιών σχεδόν παντού. Εξέτασε περί τα 20.000 δείγματα καρκινικού ιστού, όπου εντόπισε βιολετί-κόκκινα στίγματα να κινούνται στο οπτικό του πεδίο, μετά από κινηματογρά φηση διαλειπτικού χρόνου. Φωτογράφιζε, δηλαδή, ένα καρέ ανά λεπτό σε διάρκεια αρκετών ημερών και, ακολούθως, παίζοντας κανονικά την ταινία, οι κινήσεις μιας εβδομάδος συμπτύσσονταν σε λίγα λεπτά, κάνοντας αμέσως αντιληπτή και την κάθε αδιόρατη κίνηση. Τα στίγματα αυτά ήταν παρόντα σε κάθε είδος καρκίνου. Επρόκειτο για ιούς που περνούσαν από κάθε είδους διηθητικό φίλτρο. Η παρατήρηση επιβεβαιώθηκε από τουλάχιστον πενήντα άλλα εργαστή ρια, τα οποία χρησιμοποιούσαν το πρισματικό του μικροσκόπιο. Τελικά, κατάφεραν να απομονώσουν τον ιό, ο οποίος ονομάστηκε «ΒΧ».

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ

Ο Rife, λοιπόν, πολτοποιούσε τον καρκινικό ιστό και τον διήθιζε, με αποτέλεσμα το εξερχόμενο υγρό να περιέχει μόνο τους ιούς ΒΧ. Το υγρό αυτό το μετέφεραν με ενέσεις από την καλλιέργεια σε ξενιστές και από εκεί έκαναν καλλιέργειες με επιτυχία. Η διαδικασία αυτή επαναλήφθηκε, πάντοτε με την ίδια επιτυχία, 104 φορές. Εντόπισαν τότε μια παραλλαγή του ιού που ήταν υπεύθυνη για τα «σαρκώματα» και την οποία ονόμασαν «BY». Διαπιστώθηκε, λοιπόν, ότι οι εν λόγω ιοί πρωτοεμφανίζονται σαν γρίπη και, όταν αδυνατίσει το ανοσοποιητικό σύστημα, αναλαμβάνουν δράση: διεγείρουν τα κύτταρα σε ταχύ πολλαπλασιασμό, ώστε να έχουν διαθέσιμο περισσότερο κυτταρικό υλικό του πυρήνα, όπου και εγκαθίστανται.

Επιπλέον, ο Rife πειραματίστηκε και με τις ραδιενεργές ακτινοβολίες του Ραδίου και Κοβαλτίου 60. Είδε τότε με τρόμο τους ΒΧ και ΒΥ να ευδοκιμούν και να αυξάνονται ταχύτερα από πριν. Παραδόξως, η ιατρική πρακτική προσπαθεί να θεραπεύσει καρκίνους με αυτήν ακριβώς την ακτινοβολία!

Πειραματιζόμενος πάνω σε πρωτόζωα και βακτήρια, σκέφθηκε να εφαρμόσει απότομους και σύντομους ηλεκτρικούς παλμούς, προκειμένου να καταστρέψει την κρυσταλλική δομή των ιών αυτών, όπως είχε κάνει με επιτυχία παλαιότερα ο Τεσλα, το 1917. Χρειαζόταν όμως ένα «φορέα» που θα μετέφερε αυτούς τους παλμούς.

Μιμήθηκε τότε την τεχνολογία των ακτινών Ρέντγκεν, με τη διαφορά ότι, αντί κενού μέσα στον καθοδικό σωλήνα, έβαλε μίγμα Υδρογόνου και Ηλίου σε χαμηλή πίεση (70-300 mm Hg). Στο κενό παράγονται επικίνδυνες ακτίνες Χ ηου διαπερνούν τους ιστούς (ακτινογραφίες), ενώ με τα ευγενή αέρια μέσα στον καθοδικό σωλήνα παράγεται ένα όμορφο φως, χωρίς τις «σκληρές» ακτινοβολίες Χ. Το Υδρογόνο χρησιμοποιούνταν ήδη σε λυχνίες «Θύρατρον» μεγάλης ισχύος, στη βιομηχανία. «Οδήγησε» λοιπόν ο Rife αυτόν τον τροποποιημένο καθοδικό σωλήνα, τροφοδοτώντας τον με ισχυρούς ηλεκτροθετικούς παλμούς από μια γεννήτρια ηλεκτρικών σημάτων χαμηλής συχνότητας (λεγομένων λανθασμένα και «ακουστικών» συχνοτήτων 20-20.000 Hz).

Ο σωλήνας έλαμψε τότε με ένα απαλό φως.

Στρέφοντας, λοιπόν, τη λάμψη αυτή προς την αντικειμενοφόρο πλάκα του πρισματικού του μικροσκοπίου, κατάφερε να παρατηρήσει την καλλιέργεια όποιου παθογενούς είχε τοποθετήσει εκεί. Συγχρόνως, είχε αρχίσει να αλλάζει τον ρυθμό επανάληψης (συχνότητα) των παλμών, γυρίζοντας το «κουμπί» της γεννήτριας. Με τον συντονισμό σε συγκεκριμένη συχνότητα επανάληψης, τα εκάστοτε παθογενή μικρόβια εκρήγνυντο μπροστά στα έκπληκτα μάτια του Ράιφ!

Μετά από διαρκή παρατήρηση, διαπίστωσε ότι κάθε είδος μικροβίου εξοντωνόταν από μια συγκεκριμένη συχνότητα. Βάσει των παρατηρήσεων αυτών, κατασκεύασε στη συνέχεια πίνακες με τις εν λόγω αντιστοιχίες. Η μέθοδος λειτουργούσε άριστα σε εκτεθειμένα μικρόβια, αλλά όχι όταν αυτά βρίσκονταν μέσα σε κάποιο σώμα/ξενιστή. Σκέφθηκε, λοιπόν, να μεταφέρει τις πολύτιμες συχνότητες που είχε ανακαλύψει με κάποιο «όχημα» μέσα στο σώμα: Πήρε έναν ραδιοφωνικό πομπό μεσαίων κυμάτων Telefunken ισχύος 50 Watt και στη θέση της κεραίας συνέδεσε τον τροποποιημένο καθοδικό σωλήνα.

Στην είσοδο του πομπού, αντί για μικρόφωνο και φωνή ή μουσική, έστειλε προενισχυμένους ηλεκτροθετικούς παλμούς της γεννήτριας. Όταν το σύστημα τροφοδοτήθηκε, έδωκε ένα απαλό φως, το οποίο έφερε τη ραδιοσυχνότητα που, με τη σειρά της, ήταν φορέας της χαμηλής συχνότητας των ηλεκτρικών παλμών που σκότωναν τα μικρόβια. Με άλλα λόγια, η «ακουστική» χαμηλή συχνότητα διαμόρφωνε κατά πλάτος τη ραδιοσυχνότητα. Εκείνη, με τη σειρά της, διαμόρφωνε κατά πλάτος την κατά πολλές τάξεις μεγέθους υψηλότερη συχνότητα του φωτός (TerraHertz-THz).

Παρατήρησε τότε όχι η θανατηφόρος συχνότητα για τους καρκινικούς ιούς ΒΧ και BY ήταν πολύ χαμηλότερη από ό,τι περίμενε. Λόγω του μικρού τους μεγέθους, ανέμενε το μήκος κύματος της θανατηφόρου συχνότητας να είναι συγκρίσιμο με το μικρό μέγεθος των ιών, δηλαδή να είναι πολύ μικρότερο απ’ ό,τι στους βακίλους και σε άλλα μεγαλύτερα παθογενή, άρα και με πολύ μεγαλύτερη συχνότητα, σύμφωνα με τον νόμο της Κυματικής [Συχνότητα=ταχύτητα φωτός/μήκος κύματος].

Ωστόσο, η πράξη έδειξε ότι αυτοστιγμή, με την επίτευξη του θανατηφόρου συντονισμού σε συχνότητες παραπλήσιες με αυτές των ευμεγεθών παθογενών, το δείγμα των καρκινικών ιών μετατράπηκε σε μια άμορφη φωσφορίζουσα μάζα από κομμάτια ιών. Φάνηκε σαν να υπήρχαν δύο τέτοιοι θανατηφόροι συντονισμοί για κάθε μικροοργανισμό: μία η γνωστή χαμηλή των ηλεκτρικών παλμών και μία στην περιοχή των βραχαίων κυμάτων της φέρουσας συχνότητας.

Οι κατάλογοι του Rife αναφέρουν δύο συχνότητες για κάθε είδος μικροβίου. Για παράδειγμα, στο καρκίνωμα βρήκε 2128 Hz και 11780.000 Ηζ, ενώ στο σάρκωμα 2008 Ηζ, και 11.430.000 Ηζ.Όμως, σύντομα, διαπίστωσε ότι η τιμή της ραδιοσυχνότητας δεν είχε και τόσο μεγάλη σημασία. Αυτό το συμπεραίνουμε και από το ότι, το 1935, αναφέρει για το καρκίνωμα 2128 Ηζ και 1.604.000 Ηζ, ενώ την επόμενη χρονιά αναφέρει για την ίδια ασθένεια 2128Hz και 20.080 Ηζ μόνον. Το ίδιο έκανε και για όλες σχεδόν τις υπόλοιπες ασθένειες. Μόνον οι χαμηλές συχνότητες έμεναν απαράλλαχτες – συχνότητες στις οποίες οι ιοί αποδείχτηκε ότι ήταν δύο χιλιάδες φορές ευπαθέστεροι από τα υγιή κύτταρα. Οι αγωγές με παλλόμενη ραδιοσυχνότητα και παλλόμενο φώς τους κατέστρεφαν, ενώ άφηναν ανέπαφο το ανθρώπινο σώμα.

Η «ΑΚΤΙΝΑ R. RIFE»

Περαιτέρω ανάλυση των ηλεκτροθετικών παλμών φωτός -της «ακτίνας του Rife» όπως ονομάστηκε στο μεταξύ- έδειξε ότι ήταν διεισδυτική, συμπαγής και κατευθυντική. Οι δε παλμοί του φωτός συμπεριφέρονταν περισσότερο σαν ακτίνα, παρά σαν κύμα φωτός. Αυτό θύμιζε το ξεχασμένο εύρημα των Τόμσον και Χιούστον (Thomson, Houston), που τυχαία είχαν ανακαλύψει το 1872, κατά το οποίο μονοπολικοί ηλεκτρικοί παλμοί μεγάλης ισχύος εξέπεμπαν διαμήκεις ακτίνες προς την κατεύθυνση της ροής τους και όχι εγκάρσια/κάθετα κύματα!

Σημειωτέον ότι, για τη σημερινή φυσική επιστήμη, δεν υπάρχουν διαμήκη ηλεκτρομαγνητικά κύματα, παρά μόνο εγκάρσια (Νόμος Biot-Savait). Τέτοιου είδους περιγραφές χαρακτηρίζονται ως «ψευδοεπιστήμη» και βρίσκονται εκτός ακαδημαϊκής κοινότητας, με ευθύνη αυτών που καθορίζουν παγκοσμίως τι θα διδαχθεί και τι όχι. Αυτές, λοιπόν, οι διαμήκεις ακτίνες ή διαμήκη κύματα διαπερνούσαν όλα τα υλικά σώματα, από πέτρα έως και ατσάλι.

Αρχές του 20ού αιώνα, ο Νίκολα Τέσλα «ξανανακάλυψε» το ίδιο φαινόμενο. Δεν επρόκειτο για ραδιοκύματα, αλλά για ηλεκτρικές ακτίνες με «αιθερική» συνιστώσα, κατά την ταπεινή γνώμη τού γράφοντος. Ο Τέσλα μιλούσε για «χιλιοστομετρικές» ακτίνες με βακτηριοκτόνο δράση, την οποία επανειλημμένως είχε επιδείξει. Ο Rife βρήκε ότι το αποδοτικότερο αέριο για τον καθοδικό σωλήνα του ήταν το ‘Ηλιον. Το φως του έλουζε το πάσχον σημείο ή και ολόκληρο το σώμα. Ωστόσο, όπως προαναφέρθηκε, δεν ήταν το φως που θεράπευε, αλλά κάτι άλλο, άγνωστο ακόμα και στη σημερινή επιστήμη. Κι αυτό φάνηκε από το ότι καλλιέργειες παθογενών μικροβίων δεν ήταν ασφαλείς πουθενά γύρω από τη συσκευή του Rife.

Ο ίδιος απομάκρυνε τις καλλιέργειες στην άλλη άκρη του εργαστηρίου για να μην τις αγγίζει το φως της ακτίνας του, ωστόσο τα αποτελέσματα ήταν το ίδιο θανατηφόρα γι’ αυτές. Άρχισε, λοιπόν, να αυξάνει συστηματικά την απόσταση, μέχρι που κατέληξε στο τελικό και απίστευτο πείραμα: Τοποθέτησε καλλιέργειες ιών σε απόσταση 12 χιλιομέτρων από τη συσκευή του, μέσα σε σφραγισμένα μεταλλικά κιβώτια. Το μέταλλο -που είναι αδιαπέραστο από ηλεκτρομαγνητικά κύματα (κλωβός Faraday) και από το φως- δεν προστάτευσε τους ιούς από την εξολοθρευτική ακτίνα του Rife, η οποία τους κατέστρεφε όπου τους έβρισκε!

Η ΑΚΤΙΝΑ ΤΟΥ RIFE ΦΥΣΙΚΑ ΗΤΑΝ ΒΑΘΜΩΤΟΥ ΠΕΔΙΟΥ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ

Το γεγονός αυτό ήταν -και είναι- μια μεγάλη ιατρική ανακάλυψη. Ολόκληροι πληθυσμοί θα μπορούσαν να απολυμανθούν ή να «εμβολιαστούν» από επιδημίες, χωρίς την καθυστέρηση των μεμονωμένων μαζικών εμβολιασμών. Αρκούσε ένα μηχάνημα να περιφέρεται στην επικράτεια μιας χώρας και να εξολοθρεύει τις επιδημίες από απόσταση, θεραπείες με το γύρισμα ενός διακόπτη! Το τι θα γινόταν με αυτή την ανακάλυψη, είναι εύκολα κατανοητό!!!

Ωστόσο, παρουσιάστηκε μια παρενέργεια: τα υπολείμματα των κομματιασμένων ιών και μικροβίων τοξίνωναν το σώμα τού πάσχοντος και έπρεπε να ληφθεί ειδική μέριμνα για αποτοξίνωση. Ιδιαίτερα στην περίπτωση εξολόθρευσης των καρκινικών ιών ΒΧ και BY, εφάρμοζαν την ακτίνα στους ασθενείς το πολύ 3 λεπτά και μετά άφηναν να περάσουν τρία εικοστετράωρα. Έτσι, έδιναν τον απαραίτητο χρόνο στο σύστημα καθαρισμού του αίματος να αποβάλει τα «πτώματα» των μικροβίων και τις τοξίνες που παρήγαγαν.

Με τον Rife συνεργάστηκαν μεγάλες μορφές της επιστήμης: ο περίφημος εφευρέτης της ηλεκτρονικής ενισχύτριας λυχνίας Λη Ντε Φόρεστ (Lee De Forest) επιμελήθηκε τον σχεδιασμό πολλών τμημάτων της συσκευής του ο Κούλιτζ (W. D. Coolidge) της Τζένεραλ Ελέκτρικ τού έστελνε εκατοντάδες σωλήνες ακτινών Χ, στις οποίες ο Rife και οι συνεργάτες του προσέθεταν Υδρογόνο και ’Ηλιον. Το 1934, μάλιστα, ο δρ. Μίλμπανκ Τζόνσον (Milbank Johnson), επικεφαλής ιατρικός διευθυντής του Pacific Mutual Life Insurance Company, εγκατέστησε ένα κέντρο καταπολέμησης του καρκίνου στο Scripps Castle του Σαν Ντιέγκο.

Εκεί δοκιμάστηκε η μέθοδος του Rife πάνω σε ασθενείς με καρκίνο και φυματίωση. Εκείνο τον χρόνο έφθασαν στην κλινική 16 καρκινοπαθείς, «καταδικασμένοι» από επιφανείς ογκολόγους, στα πλαίσια μιας ειδικής ιατρικής έρευνας του πανεπιστημίου της νότιας Καλιφόρνια. Σκοπός ήταν να φανεί πόσοι θα κατάφερναν να επιζήσουν, υποβαλλόμενοι στη νέα θεραπεία για 90 ημέρες. Μετά από συστηματική αγωγή 3 μηνών, κατά την οποία οι 16 ασθενείς δέχονταν 3λεπτες δόσεις διαμορφωμένου φωτός ανά 72 ώρες, οι 14 από αυτούς χαρακτηρίστηκαν ως «θεραπευμένοι» και πήραν εξιτήριο! Οι υπόλοιποι 2 χρειάστηκαν άλλον ένα μήνα αγωγής για να θεραπευτούν. Η θεραπεία εμφάνισε ποσοστό επιτυχίας 100% και χωρίς να παρουσιαστεί καμία παρενέργεια κατά την τρίμηνη παρακολούθηση των ασθενών. Έτσι, ήρθε η επιβεβαίωση της αξιοπιστίας της μεθόδου με όλα τα επιστημονικά κριτήρια – και υπό την αιγίδα του πανεπιστημίου της νότιας Καλιφόρνια.

Το γεγονός αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο δρ. Τζόνσον να ανοίξει άλλες τρεις κλινικές, στις οποίες εφαρμοζόταν η θεραπευτική μέθοδος της ακτίνας του Rife, θεραπεύοντας από το 1934 έως το 1938 πάρα πολύ κόσμο. Από πολύ νωρίς, οι κλινικές αυτές επανδρώθηκαν με επιφανείς επιστήμονες όπως οι Τζέιμς Κους (James Couche), Άρθουρ Γέιλ (Arthur Yale) κ.ά. οι οποίοι αποτέλεσαν μια ισχυρή βάση για την περαιτέρω έρευνα της μεθόδου.

Το 1939, ο δρ. Rife δέχτηκε πρόσκληση από τη Βασιλική Ιατρική Εταιρία (Royal Society of Medicine), η οποία είχε πρόσφατα επιβεβαιώσει τα ευρήματα του που αναφέρθηκαν συνολικά ως «σύστημα της ακτίνας του Rife για τη θεραπεία καρκίνου» στο έντυπο του Ινστιτούτου του Φραγκλίνου από τον δρ. R. Seidel (Journal of the Franklin Institute – τόμος 237, αρ. 2, Φεβρουάριος 1944). Αμέσως ιδρύθηκε εταιρία που κατασκεύαζε και πωλούσε το σύστημα της ακτίνας του Rife σε διάφορα μοντέλα, με μεγάλες αυθεντίες της Ιατρικής και έμπειρους νοσοκομειακούς ιατρούς να το δέχονται με μεγάλο ενθουσιασμό, αφού φαινόταν ότι θα εξάρθρωνε όλες τις ασθένειες με το πάτημα ενός κουμπιού.

Έτσι, αποτέλεσε αυτόματα ένα σοβαρό ανταγωνιστή των φαρμακολογικών μεθόδων.

ΕΜΠΟΔΙΑ ΚΑΙ ΑΓΝΟΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Στο όνομα της «χημειοθεραπείας» οι ασθενείς εκτίθενται σε φοβερά δηλητήρια, τα οποία φέρνουν τεράστια κέρδη στις φαρμακευτικές εταιρίες. Φυσικά, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι και οι ίδιοι οι ιατροί είναι «παγιδευμένοι» σε συγκεκριμένες διαδικασίες και πρακτικές που υπαγορεύει η εκπαίδευση τους και ο Ιατρικός Σύλλογος. Άν η μέθοδος θεραπείας που ακολουθούν είναι εγκεκριμένη, τότε έχουν και την πλήρη κάλυψη του νόμου. Αν όχι, με το παραμικρό στραβοπάτημα μπορεί να οδηγηθούν στα δικαστήρια ή και να χάσουν την άδεια ασκήσεως του ιατρικού επαγγέλματος. Το όλο σύστημα εμποδίζει κάθε τι νέο να γίνει γνωστό και να εφαρμοστεί, αφού πρέπει πρώτα να περάσει από κλινικές έρευνες, χρηματοδοτούμενες από φαρμακοβιομηχανίες. Αν μια μέθοδος είναι αποτελεσματική μεν, αλλά ενάντια στα οικονομικά συμφέροντα της εταιρίας, «θάβεται» σε ένα συρτάρι και οι ιατροί εμποδίζονται, μέσω των Ιατρικών Συλλόγων, από το να την εφαρμόσουν.

Ένα ερώτημα είναι γιατί η Ιατρική Επιστήμη δεν χρησιμοποιεί για την ακτινοβόληση του καρκίνου πιο χαμηλές συχνότητες -από αυτές των ακτινών γ’- που δεν προξενούν καρκινογένεση, ούτε μετάλλαξη στο DNA. Να «κατέβουν», δηλαδή, οι επιστήμονες πιο χαμηλά, στις υπεριώδεις και στις φωτεινές ακτίνες. Κι αν πιστεύουν ότι ούτε αυτές θα έχουν αποτέλεσμα, τότε να κατέβουν ακόμα χαμηλότερα, στις υπέρυθρες (θερμότητα) και στα μικροκύματα ή ακόμα καλύτερα, στη ζώνη των ραδιοφωνικών κυμάτων UHF (3Ghz – 300Mhz), VHF (300Mhz – 30Mbz) και πιο κάτω ακόμα, στα βραχέα (30Mhz), μεσαία (lMhz) και μακρά (100 Khz). Συνήθως, οι ιατροί στο ερώτημα αυτό σαστίζουν, γιατί δεν έχουν διδαχθεί ποτέ κάτι σχετικό με την ιαματική χρήση των ραδιοφωνικών συχνοτήτων. Μετά έρχεται και η εύκολη απάντηση ότι «αν ίσχυε κάτι τέτοιο, η επιστήμη θα το γνώριζε». «Βεβαίως το γνωρίζει, αλλά ‘κάποιοι’ φροντίζουν να το ξεχάσει»

ΥΠΕΡΘΕΡΜΙΑ – ΔΙΑΘΕΡΜΙΑ

Από την Αρχαιότητα, ο Ιπποκράτης είχε παρατηρήσει ότι καρκινοπαθείς που ανέβαζαν πυρετό από άλλη αιτία θεραπεύονταν από τον καρκίνο. Συγκεκριμένα, θεωρούσε ευεργετικό τον τεταρταίο πυρετό, διότι «είναι ασφαλέστερος όλων, ευκολότερος να τον υποφέρει ο άρρωστος, διαρκεί πολύ και άλλα νοσήματα μεγάλα θεραπεύει» (Επιδ. Α, Παρ. 24).

Σήμερα, η Ιατρική γνωρίζει ότι τα καρκινικά κύτταρα δεν επιζούν σε θερμοκρασίες άνω των 41.5 C. Εάν ο όγκος θερμανθεί με κάποιο τρόπο στους 42 C, τότε εξοντώνεται. Αυτό γίνεται είτε με υψηλό πυρετό, είτε τοπικά με τεχνητό τρόπο. Στην περίπτωση αυτή χρησιμοποιούνται οι υπέρυθρες ακτίνες, τουλάχιστον για τον καρκίνο του δέρματος. Για θερμική αγωγή στους όγκους που βρίσκονται βαθύτερα χρησιμοποιούνται υπέρηχοι κατευθυνόμενης δέσμης ή, ακόμα καλύτερα, κατευθυνόμενες δέσμες μικροκυμάτων.

Όπως συμβαίνει και με τα φαγητά στον φούρνο μικροκυμάτων, ο καρκινικός ιστός ζεσταίνεται από τα μέσα προς τα έξω. Έτσι η θερμοκρασία του ανεβαίνει τοπικά, χωρίς εγκαύματα, στους 42 – 45 C0, με αποτέλεσμα την εξόντωση του. Τα μικροκύματα εμπίπτουν στη ζώνη ηλεκτρομαγνητικών ραδιοφωνικών συχνοτήτων των UHF. Η υπερθερμία μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνη της ή σε συνδυασμό με τις συμβατικές μεθόδους και, σύμφωνα με το βιβλίο του Μάριου Δημόπουλου «Οι θεραπείες του καρκίνου από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα» η υπερθερμία αποδείχτηκε τόσο αποτελεσματική, ώστε η Αμερικανική Αντικαρκινική Εταιρία υποχρεώθηκε να την αφαιρέσει το 1977 από τον κατάλογο των αναπόδεικτων μεθόδων και να την εντάξει στις αποδεκτές.

Το 1984, το FDA την ενέκρινε και επισήμως ως την τέταρτη αγωγή μετά τη χειρουργική, τη χημειοθεραπεία και τη ραδιενεργό ακτινοβολία. Χαρακτηριστική ήταν και η δημοσίευση της Υπηρεσίας για τη Δημόσια Υγεία των ΗΠΑ, σχετικά με τους επιφανειακούς καρκίνους. Οι καρκίνοι εξαφανίστηκαν σε ποσοστό 44% με ραδιενεργό ακτινοβολία, ενώ ξεπεράστηκαν σε ποσοστό 75% με θερμική και ραδιενεργό ακτινοβολία συγχρόνως (USA Today, Mavilyn Elias «Heat therapy may help against cancer», 31 Mar 1986).

Ενδεικτικά αναφέρεται ότι η τεχνολογία για την αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος εσωτερικά έχει ήδη αναπτυχθεί, δυστυχώς όχι ως θεραπευτικό μέσο, αλλά ως «μη θανάσιμο όπλο» κατά μαζικών διαδηλώσεων υπό τον γενικό τίτλο «Όπλα Ενεργού Αποτροπής». Σύμφωνα με την εταιρία ARFL που το ανέπτυξε, αποτελείται από μια επίπεδη σχισμοκεραία διαμέτρου δύο μέτρων, τοποθετημένη πάνω σε ένα τζιπ τύπου Hummer και έχει ως σκοπό να κατευθύνει μια δέσμη μικροκυμάτων, μήκους κύματος 3 mm (lOOGhz), προς τους διαδηλωτές, θερμαίνοντας τον υποδόριο ιστό στιγμιαία στους 50 βαθμούς. Ως ανακλαστική αντίδραση, ο δέκτης των μικροκυμάτων θα απομακρύνεται ενστικτωδώς από την κατεύθυνση που κάηκε, σαν να ακούμπησε αναμμένη λάμπα.

Η ίδια τεχνολογία, λοιπόν, θα μπορούσε να αποτελέσει ένα ακόμα όπλο κατά ορισμένων μορφών καρκίνου, ωστόσο οι έχοντες τη γνώση προτιμούν να το χρησιμοποιήσουν σε απάνθρωπες εφαρμογές. Παρόλα αυτά, υπάρχουν ευτυχώς και οι θετικές εξαιρέσεις, υπάρχουν ανά τον κόσμο ορισμένες κλινικές που εφαρμόζουν πειραματικά τη μέθοδο με διάφορους τρόπους ένας από αυτούς είναι να τοποθετηθεί ο ασθενής ναρκωμένος σε μια θερμαντική φόρμα, μέσω της οποίας του επιβάλλεται θερμοκρασία 42 C.

Το ερώτημα παραμένει: Γιατί η υπερθερμία δεν εφαρμόζεται ευρέως ούτε στις ΗΠΑ, ούτε στην Ευρώπη, ούτε και στην Ελλάδα, αφού έχει αναγνωριστεί και επίσημα; Ε ΓΙΑΤΙ;

O ROYAL RAYMOND RIFE ΚΑΙ ΤΟ ΥΠΕΡΔΙΑΣΤΑΤΙΚΟ ΜΙΚΡΟΣΚΟΠΙΟ ΤΟΥ

Είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια απλή θεραπεία όλων των ασθενειών ΧΩΡΙΣ ΦΑΡΜΑΚΑ. Μιλάμε για ΒΑΘΜΩΤΑ ΠΕΔΙΑ. Είναι ένα θέμα που όποιοι επιστήμονες το έπιασαν δολοφονήθηκαν ή «αυτοκτόνησαν» Αναλογίσου τι διαβάζεις εδώ … Στις δεκαετίες του 1930 και 1940 ο Τιτάνας Royal Raymond Rife έφερε την επανάσταση σε ότι είχε γίνει μέχρι τότε και σε ότι έχει γίνει μέχρι σήμερα στην υψηλή διακριτικότητα της οπτικής μικροσκοπίας. Επίσης έφερε την επανάσταση στα πάντα πριν, μέχρι και σήμερα στην κυτταρική βιολογία.

Μετέφερε την κυτταρική δομή πολύ πέρα από ότι ονειρεύτηκαν οι άνθρωποι τότε και σήμερα. Αποκάλυψε την άμεση σχέση μεταξύ των οργανωμένων ενεργειακών μορφών ζωής και των οργανωμένων βιολογικών συστημάτων. Αποκάλυψε ότι η ζωή η ίδια είναι οργανωμένη και δυναμική, σε ένα πολύ λεπτότερο επίπεδο από ότι γράφουν στα βιβλία ιατρικής σήμερα. ΑΠΟΚΑΛΥΨΕ ΟΤΙ Η ΠΑΡΟΥΣΑ ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΕΙΩΝ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΕΛΙΩΔΩΣ ΠΟΛΥ, ΜΑ ΠΟΛΥ ΛΑΘΟΣ.

Παρήγαγε άμεσες, οικονομικές, ηλεκτρομαγνητικές θεραπείες του καρκίνου, της λευχαιμίας και σε άλλες εξουθενωτικές ασθένειες. Το έργο του προοιωνίζει ένα μέλλον που η ανθρωπότητα θα μπορούσε να είχε, όπου οι περισσότερες εξουθενωτικές ασθένειες θα θεραπευόταν γρήγορα και οικονομικά και όπου δεν θα υπήρχαν δηλητηριώδη φάρμακα, βίαιη ραδιενεργός ακτινοβολία, και όπου το σκληρό χημειο-θεραπευτικό «κάψιμο» του ασθενούς δεν θα ήταν απαραίτητο.

Για αυτήν του την κοσμοϊστορική εργασία του, εξοστρακίστηκε, ουσιαστικά φυλακίσθηκε σε μια ιατρική εγκατάσταση, καταστράφηκε, καταδικάστηκε και απορρίφτηκε από τους συνεργάτες του. Τα ευρήματα του αν και δημοσιεύθηκαν σε καταξιωμένες εκδόσεις και περιοδικά, απορρίφτηκαν και γελοιοποιήθηκαν. Κυριολεκτικά τον υποβίβασαν σε ένα μη-πρόσωπο με την δύναμη του ιατρικού καρτέλ. Τέλος, ξεφεύγοντας από την επιβολή περιορισμού του, έζησε τα υπόλοιπα χρόνια και πέθανε ήρεμα και άγνωστα. Ουσιαστικά δολοφονήθηκε έμμεσα, πεθαίνοντας από μαρασμό.

ΤΟ UNIVERSAL MICROSCOPE ΤΟΥ RIFE

Με το Universal μικροσκόπιο του, ο Rife πετύχαινε οπτική διακριτικότητα μέχρι 31.000 διαμέτρους και μεγέθυνση μέχρι 60.000 διαμέτρους. Το μικροσκόπιο του μπορούσε να εξετάζει ζωντανούς ιούς, ζωντανά βακτήρια, και άλλους μη-ανακαλυφθέντες ακόμη ζωντανούς οργανισμούς και ζωντανές ενεργειακές μορφές που κανένα άλλο μικροσκόπιο δεν μπόρεσε ποτέ να δει μέχρι σήμερα. Ακόμη και σήμερα μόνον το ηλεκτρονικό μικροσκόπιο δίνει τέτοια διακριτικότητα και καταφέρνει να σκοτώνει τα αντικείμενα που εξετάζει. Επιπλέον αδυνατεί να ανιχνεύσει ή να δει τις «ζωντανές ενεργειακές μορφές» που αποκάλυπτε το μικροσκόπιο του Rife.

Για να εκτιμήσουμε την επίτευξη του Rife ας συνοψίσουμε μερικούς από τους παράγοντες ενός οπτικού μικροσκοπίου. Το ηλεκτρονικό μικροσκόπιο αποκαλύπτει μόνο την «σφαγή των νεκρών μικροοργανισμών» του πεδίου μάχης αφού τα πάντα έχουν καταστραφεί. Με αυτό κανείς παρατηρεί τα φυσικά υπολείμματα κι όχι τους ζωντανούς παίκτες. Για μια ενθαρρυντική δουλειά, πάντως δείτε το «Virometer» του Michael Hercher ένα όργανο για την μέτρηση των μεγεθών των ιών χρησιμοποιώντας ένα οπτικό μικροσκόπιο, SPIE Seminar Proc., 1977, p.17-22.

Πολλοί παράγοντες είναι σημαντικοί για την λειτουργία ενός μικροσκοπίου: Διακριτικότητα, μεγέθυνση και το κοντράστ να είναι οι κυριότεροι. Με την διακριτικότητα αναφερόμαστε στην ικανότητα του οργάνου να διακρίνει ένα μικρό αντικείμενο. Με άλλα λόγια, σαν να κοιτάζετε τον χάρτη με τα γράμματα του οπτικού που σας εξετάζει αν μπορείτε να δείτε τα μικρότερα πράγματα. Με την μεγέθυνση ή μεγεθυντική ικανότητα εννοούμε την ικανότητα του οργάνου να μεγεθύνει την εικόνα που παράγεται.

Χονδρικά είναι η σχέση του φαινομένου μεγέθους του αντικειμένου που φαίνεται μέσα από το μικροσκόπιο με το φαινομενικό μέγεθος του ίδιου αντικειμένου βλέποντας το χωρίς το όργανο. Η μεγεθυντική ισχύς είναι ακριβώς όπως όταν μεγεθύνουμε μια φωτογραφία. Δεν θα βελτιώσει την διακριτικότητα ούτε θα κάνει πιο καθαρή την φωτογραφία, αλλά θα κάνει πιο εύκολο να το δει ο άνθρωπος χειριστής.

Εάν συνεχίσετε να μεγεθύνετε την φωτογραφία θα γίνεται πιο κοκκώδης έως ότου δεν θα μπορούν να φανούν περισσότερες λεπτομέρειες με υψηλότερη μεγέθυνση. Το κοντράστ αναφέρεται στην διακριτικότητα με την οποία τα διάφορα μέρη του αντικειμένου μπορούν να ξεχωρίσουν το ένα από το άλλο. Για την ενίσχυση της αντίθεσης των αντικειμένων κάτω από το μικροσκόπιο, η χρώση των αντικειμένων χρησιμοποιείται συχνά. Πολύ συχνά η δράση της χρώσεως αφ’ εαυτού μπορεί να σκοτώσει τους ζώντες οργανισμούς – όπως τα βακτήρια – τα οποία είναι υπό εξέταση.

Μπορούμε να δηλώσουμε την διακριτικότητα ενός οπτικού μικροσκοπίου με τους όρους της διαμέτρου του μικρότερου αντικειμένου που είναι ορατό: για παράδειγμα, τόσα νανόμετρα. Η μπορούμε απλά και χαλαρά να μιλάμε για πολλές χιλιάδες διαμέτρους. Η διακριτικότητα ενός οπτικού μικροσκοπίου εξαρτάται από τις συνθήκες φωτισμού, το οπτικό του σύστημα, και το γεγονός ότι το αντικείμενο που βλέπουμε διαθλά και απλώνει το φώς.

Ένα μεγάλο εύρος μηχανισμών χρησιμοποιείται στα οπτικά μικροσκόπια για τον φωτισμό την διακριτικότητα και το κοντράστ. Σύμφωνα με την στάνταρντ θεωρία του Rayleigh, τα νορμάλ οπτικά μικροσκόπια περιορίζονται στην διακριτικότητα τους σε περίπου το μισό του μήκους κύματος. Αυτό αντιστοιχεί περίπου στα 250 nanometers στον φωτισμό ορατού φωτός. Κάποιος μπορεί να την βελτιώσει χρησιμοποιώντας υπεριώδες φώς και οπτικά χαλαζία. Το υπεριώδες έχει υψηλότερη συχνότητα από το ορατό φώς και για αυτό μικρότερο μήκος κύματος.

Πάντως πέρα από τα 240 nanometers η διακριτικότητα του οπτικού μικροσκοπίου εξαφανίζεται. Λίγοι ερευνητές ειδικά στις δεκαετίες του 1930 και 1940 εξέφρασαν την γνώμη τους για άλλους παράγοντες, όπως την «ποιότητα των φακών,» που επηρεάζουν την διακριτικότητα. Ορισμένοι ανέφεραν αποτελέσματα για περίπου το ένα δέκατο του μήκους κύματος. Μεταφράζοντας το χαλαρά σημαίνει μια τάξη 5.000 με 6.000 διαμέτρους. Το αξιόπιστο ανώτερο όριο φαίνεται να είναι -και ακόμη είναι- περίπου 3.000 διαμέτρους.

Τα νορμάλ οπτικά μικροσκόπια απλώς είναι σχεδόν άχρηστα για να δούμε τους ιούς. Θα ξεχωρίσουν μόνο τους πολύ μεγάλους ιούς και δεν θα διακρίνουν τα εσωτερικά χαρακτηριστικά ούτε ακόμη αυτών των γιγάντων. Πολλές από τις σημερινές γνώσεις μας για την δομή και τα σχήματα των ιών προέρχεται από τη χρήση των ηλεκτρονικών μικροσκοπίων. Βομβαρδίζουν το παρατηρούμενο αντικείμενο με μια σφοδρή βροχή ενεργητικών ηλεκτρονίων. Αυτά τα όργανα δεν βλέπουν τίποτα από την λειτουργία του ιού, γιατί τον σκοτώνουν στιγμιαίως στην προσπάθεια να τον δούνε.

Με το universal microscope του Rife, οι δυναμικές λειτουργίες της ζωής του ιού μπορούσαν να παρατηρηθούν χωρίς να τον σκοτώσουμε. Με το μικροσκόπιο του Rife, μια ολόκληρη γκάμα πολύπλοκων οργανισμών και δομών κάτω από το μέγεθος των βακτηρίων αποκαλύφθηκε.

Πολλοί από αυτούς τους οργανισμούς δεν είναι γνωστοί στην σημερινή επιστήμη, αν και για μερικούς από αυτούς γραφτήκανε κάποια πράγματα εκείνο τον καιρό. Βακτήρια με δυνατότητα φιλτραρίσματος – μορφές οι οποίες περνούσαν εύκολα μέσα από φίλτρα που υποτίθεται ότι εύκολα μπορούσαν να μπλοκάρουν το πέρασμα τους – ανακαλύφθηκαν και αναφέρθηκαν από τον Rife και τους ιατρούς συναδέλφους του. Επιπροσθέτως το μικροσκόπιο του Rife – που περιείχε πρίσματα από χαλαζία και φακούς και στάδια παρεμβολών (ετεροδύνωση) – αποκάλυψε φωτοστέφανα γύρω από τους ζώντες οργανισμούς που άλλα μικροσκόπια δεν μπορούσαν να δουν, παρόλο που το αντικείμενο ήταν μέσα στην διακριτική τους ικανότητα.

Περαιτέρω αποκάλυψε την ύπαρξη ολόκληρων οργανισμών και φόρμες που άλλα μικροσκόπια δεν μπορούσαν να δουν – παρόλο που ξανά το μέγεθος των οργανισμών ήταν μέσα στην διακριτική τους ικανότητα. Με άλλα λόγια, το μικροσκόπιο του Rife όχι μόνο αποκάλυπτε μικρότερες φυσικές φόρμες από ότι οποιοδήποτε άλλο μικροσκόπιο μπορούσε να δει, αλλά επίσης αποκάλυψε ευμεγέθεις φόρμες «ζωντανής ενέργειας» που κανένα άλλο μικροσκόπιο δεν μπορούσε να δει.

Ο RIFE ΑΠΕΔΕΙΞΕ ΌΤΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΖΩΝΤΑΝΑ

Ο βαθμός της μικρότητας που το μικροσκόπιο του Rife μπορούσε να διακρίνει και οι αξιοσημείωτες ενεργειακές φόρμες που μπορούσε να ανιχνεύσει, έδειχναν την απ’ ευθείας ανίχνευση της οργάνωσης της εικονικής καταστάσεως του ζωντανού οργανισμού που επιτύγχανε το όργανο. Η επιστήμη του σήμερα απλώς κάνει πως ψαχουλεύει στον δρόμο, προς κάποιο είδος φυσικής που θα μπορούσε να εξηγήσει ένα τέτοιο εκπληκτικό αποτέλεσμα του οργάνου. Σήμερα πάντως στον σκληρό πυρήνα της βιβλιογραφίας έχει αποδειχθεί ότι το οπτικό όριο της διακριτικότητας θα μπορούσε να το ξεπεράσουμε δραστικά, χρησιμοποιώντας παροδικά κύματα.

Δείτε T. Sato et al, «Application of evanescent waves to microscopic observation,» Bull. Tokyo Inst. Technol. (Japan), No.125, 1974. p. 35-41. See also G.A. Massey, «Microscopy and pattern generation with scanned evanescent waves,» Appl. Opt. (Poland), 13(3),1983. p. 247-255. Εν συντομία θα δώσουμε μια εξήγηση τέτοιων παροδικών κυμάτων. Ο ηλεκτρομαγνητισμός έχει δειχτεί από την θεωρία Kaluza-Klein ότι στην πραγματικότητα υπάρχει στην πέμπτη διάσταση. Με άλλα λόγια, ο ΕΜ (ηλεκτρομαγνητισμός) είναι υπερδιαστατικός, ρέει στην Πέμπτη διάσταση, που είναι «τυλιγμένο γύρω» από κάθε σημείο στο νορμάλ διάστημα. Είναι κατά πρώτη προσέγγιση το εξωτερικό περιβάλλον κάθε νορμάλ σημείου στον τρισδιάστατο χώρο.

Ας το ξαναπούμε.

Το ηλεκτρομαγνητικό «μέσο» από μόνο του είναι τελείως εξωτερικό σε κάθε σημείο στον χώρο. Κάθε ένα από τα σημεία μας περιβάλλεται στο ανώτερο χώρο από το ηλεκτρομαγνητικό μέσο. Ζούμε μέσα σε ένα τελείως ηλεκτρομαγνητικό μέσο. Δεν είναι απλώς ένα «ηλεκτρομαγνητικό περιβάλλον» στον χώρο μας, αντίθετα είναι ένα ηλεκτρομαγνητικό περιβάλλον στο υπερδιάστημα.

Το οτιδήποτε είναι απλώς η εσωτερική δομή του ηλεκτρομαγνητικού μέσου!

Αυτό είναι το «κενό»

Αυτός είναι ο «χωροχρόνος»

Αυτή είναι η «εικονική κατάσταση»

Αυτή είναι η φυσική ύλη

Είναι όλο ζωντανό. Πλήρως και εντελώς ζωντανό.

Κάθε τι είναι ζωντανό. Δεν υπάρχει τίποτα παρά μόνον ζωή.

Το ηλεκτρομαγνητικό μέσο είναι ζωντανό.

Εκτός μέσα σε μια τοπικά οργανωμένη βιοδυναμική περιοχή, είναι ακριβώς «είναι εξίσου ζωντανή σε όλες τις κατευθύνσεις» Έτσι φαίνεται αδρανής, όπου με «αδρανή» δεν σημαίνει μεμονωμένη προτίμηση. Κάθε βιοδυναμική αλλαγή, σε οποιονδήποτε επίπεδο, εκτείνεται «φθίνοντας εκθετικά» προς το άπειρον, με την στάνταρντ θεωρία. Μέλος της αλλαγής του δυναμικού υπάρχει σε κάθε σημείο σε ολόκληρο το χωρικό σύμπαν. Και εκεί σε εκείνο το σημείο, το ίδιο κάνουν και οι βιοδυναμικές αλλαγές για κάθε άλλο βιοσύστημα στο σύμπαν.

Το κάθε τι είναι ζωντανό. Δεν υπάρχει τίποτα παρά μόνον ζωή.

Παντού. Πάντοτε.

Μια ανταλλαγή μεταξύ αυτού του «ζωντανού, περιβάλλοντος ηλεκτρομαγνητικού μέσου» και κάθε σωματιδίου στον τρισδιάστατο χώρο λαμβάνει συνεχώς τόπο. Αυτή η ανταλλαγή περιλαμβάνει την αποκαλούμενη εικονική ροή σωματιδίων. Αν μοντελοποιήσουμε τις υψηλότερες διαστάσεις, όσο είναι αναγκαίο ώστε να περιλαμβάνει τον «ζωολογικό κήπο των σωματιδίων» που ανακαλύφθηκε από την μοντέρνα φυσική των σωματιδίων, κάθε μια από αυτές τις «υψηλότερες διαστάσεις» αντιστοιχεί σε ένα «διαδοχικά βαθύτερο» επάλληλο επίπεδο της εικονικής ροής των σωματιδίων του κενού, η μέσα σε αυτό το ηλεκτρομαγνητικό μέσον που μας περιβάλει. Οι καταστάσεις των ζωντανών συστημάτων, οι δομές και οι δυναμικές λειτουργίες και οι ανισόπεδοι ηλεκτρομαγνητικοί κόμβοι σε όλες τις υψηλότερες «διαστάσεις» – δια μέσου πολλών επάλληλων επιπέδων του εικονικής καταστάσεως / κενού / χωροχρόνου.

Εκτός από το πρώτο επίπεδο της εικονικής καταστάσεως (η 5η διάσταση της θεωρίας Kaluza-Klein), η χονδροειδής ορθόδοξη ηλεκτρομαγνητική θεωρία αγνοεί τελείως την αναδιπλωμένη με τάξη βαθύτερη δομή του ηλεκτρομαγνητισμού (του μέσου του ΕΜ). Χρησιμοποιώντας τόσο χονδροειδή ηλεκτρομαγνητική επιστήμη, η ορθόδοξη επιστήμη μπορεί μόνον να ανιχνεύσει και να κατανοήσει τα αποτελέσματα της λειτουργίας του ζωντανού οργανισμού. Επιπλέον μπορεί μόνον να ανιχνεύσει και να καταλάβει τα χονδροειδή αποτελέσματα που κινούν την τρισδιάστατη ύλη – τα παρατηρήσιμα σωματίδια. Έτσι ανιχνεύει μόνον τις χονδροειδέστερες ανταλλαγές μεταξύ του «νου» η της «ζωής» και της ύλης. Ειδικά ανιχνεύει μόνον τα τελικά αποτελέσματα των ανταλλαγών της χονδροειδούς κινήσεως των σωματιδίων μεταξύ τους.

Ο πρώτος υπεραριθμός «i», η τετραγωνική ρίζα του -1 – χρησιμοποιείται για να κάνει μοντέλο μια άλλη διάσταση σε ορθή γωνία με τις δικιές μας τρεις φυσιολογικές. Ένα ηλεκτρομαγνητικό κύμα έτσι μοντελοποιείται να έχει δύο μέρη: το πρώτο είναι το μέρος που επηρεάζει η κινεί ένα υλικό σωματίδιο, και αυτό ονομάζεται το «αληθινό» η «παρατηρήσιμο» κομμάτι. Το δεύτερο μέρος του ΕΜ κύματος είναι το συστατικό που βρίσκεται στην «φανταστική» (ατυχής στάνταρντ όρος) διάσταση. Το φανταστικό μέρος δεν κινεί από μόνο του φορτισμένα σωματίδια, έτσι θεωρείται «κάτι άλλο από αληθινό»

Σημειώστε ότι αυτό είναι που συμβαίνει σε αυτό το είδος του ορθόδοξου μοντέλου όπως στην κίνηση των φορτισμένων σωματιδίων. Ο ανθρώπινος «συνειδητός νους» είναι λειτουργικό τμήμα του συνολικού ανθρώπινου μυαλού που έχει ειδικά ταιριάξει να λειτουργεί σχεδόν αποκλειστικά με την χονδροειδή σωματική ανίχνευση της αντιδράσεως με τα φωτόνια (το φώς).

Έτσι συνειδητά ανιχνεύουμε και «συνειδητοποιούμε» μόνο το πρώτο επίπεδο της πραγματικότητας: η διεπαφή μεταξύ του πρώτου επιπέδου του εικονικής – καταστάσεως / κενού / χρονοχώρου/ και τον τρισδιάστατο χώρο των παρατηρούμενων σωματιδίων μάζας. Μιας και ο φυσικός πρέπει να είναι «συνειδητός» στην παρατήρηση του ή καθοριστική ανίχνευση, η διαδικασία ανιχνεύσεως πρέπει να έχει ένα τελικό στάδιο που παράγει μια φωτοηλεκτρική αλληλεπίδραση με το σώμα του – για αυτό είναι όλο που το συνειδητό μυαλό ανιχνεύει και επεξεργάζεται. Όλα χημικά, ηλεκτρικά, κλπ. σύμφωνα με την κβαντική μηχανική, θα περιλαμβάνει σε ριζικό επίπεδο του, μόνο το φωτοηλεκτρικό φαινόμενο.

ΤΟ ΜΙΚΡΟΣΚΟΠΙΟ ΤΟΥ RIFE ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΣΕ ΠΑΡΟΔΙΚΑ ΚΥΜΑΤΑ

Πάντως, είναι σίγουρα πιθανόν να κατασκευαστεί ένα όργανο πολλαπλών σταδίων και ένα το οποίο σε υψηλότερο στάδια αντιδρά κυρίως με τα βαθύτερα επάλληλα επίπεδα της εικονικής καταστάσεως του κενού. Αυτό σημαίνει ένα όργανο που αντιδρά με φαινόμενα υψηλοτέρων διαστάσεων. Αυτό σημαίνει επίσης, ένα όργανο που αντιδρά με τα επάλληλα επίπεδα του ηλεκτρομαγνητισμού. Εάν τα στάδια αυτά αλληλεπιδρούν αιτιακά με ένα κατακόρυφο τρόπο, τότε η τελική αλληλεπίδραση με το ανθρώπινο σώμα και το νευρικό σύστημα μπορεί ακόμη να αφορά τον «νορμάλ ηλεκτρομαγνητισμό» και ακόμη να δείχνει ένα υψηλότερο διαστατικό φαινόμενο, γεγονός η λειτουργία.

Αυτό ήταν ακριβώς που έκανε ο Rife: Το Universal Microscope του μπορούσε να διεισδύσει σε ένα πολύ λεπτότερο επίπεδο της πραγματικότητας, επειδή τα πολλαπλά στάδια του χρησιμοποιούσαν παροδικά κύματα.

Να τι εννοούμε με αυτό. Ένα ηλεκτρομαγνητικό κύμα συνιστάται από ένα «αληθινό» κομμάτι και ένα «φανταστικό» κομμάτι, όπως έχουμε συζητήσει. Είναι πιθανόν, πάντως το αληθινό κομμάτι να μηδενισθεί, και ακόμη να έχουμε το «φανταστικό» κομμάτι να παραμένει και να μεταβάλλεται δυναμικά. Αυτό το είδος κύματος – που περιλαμβάνει μόνον το «φανταστικό» μέρος – λέγεται ότι είναι ένας τύπος σύμπλοκου κύματος ή ένα παροδικό κύμα. Στην προχωρημένη θεωρία των ηλεκτρομαγνητικών κυματοδηγών και της οπτικής θεωρίας, τέτοια παροδικά κύματα μπορεί να λειτουργήσουν για να καθοδηγήσου ή να προσδιορίσουν τα πραγματικά μέρη των κυμάτων EM.

Το «αληθινό μέρος» είναι αυτό που θα αντιδράσει με τα ηλεκτρόνια και θα τα κινήσει δίνοντας μας μια «ένδειξη» Με άλλα λόγια, το «πραγματικό» μέρος του ΕΜ κύματος θα κινηθεί και θα οδηγηθεί από το «ανωτέρας διαστάσεως» η παροδικό κομμάτι, η ακόμη με χωριστά παροδικά μέρη – καθαρά παροδικά κύματα. Έτσι κάποιος μπορεί να κτίσει μια συσκευή η όργανο που χρησιμοποιεί ένα τέτοιο αποτέλεσμα για να αποκαλύψει τι συμβαίνει σε μια ολόκληρη διάσταση πέρα από αυτό που βλέπουμε φυσιολογικά.

Οι κυματοδηγοί σε ορισμένα ραντάρ ραδιοσυχνότητας ήδη το κάνουν.

Τέτοια όργανα δεν περιορίζονται στην διακριτικότητα που καθορίζεται από το «αληθινό» μέρος του ηλεκτρομαγνητικού (όπως είναι το «αληθινό μέρος» του φωτός). ‘Ένα τέτοιο μικροσκόπιο δεν θα ήταν απαραίτητο να περιορίζεται η διακριτικότητα του από το μήκος κύματος του φωτός που χρησιμοποιείται να απεικονίσει το παρατηρούμενο αντικείμενο. Πράγματι, αν κάποιος χρησιμοποιεί ένα υψηλότερο διαστάσεων μοντέλο Kaluza-Klein (ποιας σωματιδιακής φυσικής πρέπει να εξεταστεί), θα μπορούσε κανείς να χτίσει ένα «επαναλαμβανομένων σταδίων» μέσο που μπορεί να δει πολύ περισσότερες υψηλότερες διαστάσεις.

Αυτό είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα σαν να βλέπει κανείς πιο βαθιές επάλληλες καταστάσεις στην εικονική κατάσταση.

Αυτό είναι ακριβώς που έκανε ο Royal R. Rife: Ανέπτυξε ένα μικροσκόπιο χρησιμοποιώντας πολλαπλά στάδια, ειδικές παρεμβολές, κλπ. Έκτισε ένα πολλών σταδίων όργανο παροδικού κύματος που μπορούσε να δει σε υψηλότερες διαστάσεις και βαθύτερα επίπεδα της εικονικής καταστάσεως. Τα μικροσκόπια του Rife ήταν εκπληκτικά διαφορετικά από τα νορμάλ μικροσκόπια. Γι’ αυτό μπορούσε να δει φαινόμενα και οργανισμούς, φαινομενικά εντός της ικανότητας του μεγέθους της κανονικής διακριτικότητας του μικροσκοπίου που τα κανονικά μικροσκόπια δεν μπορούσαν να δουν.

Πάντως το μικροσκόπιο του Rife ήταν υπερβολικά δύσκολο να εστιαστεί. Ο Rife συχνά πέρναγε 24 ώρες στην σειρά με το Universal Microscope, απλώς για να το εστιάσει. Τα παροδικά κύματα διαπερνούν την εικονική κατάσταση (τις υπερδιαστάσεις) και αλληλεπιδρούν με ότι σε μας είναι «αδιάστατο» (αυτό που δεν τέμνεται χωρικά με τον τρισδιάστατο χώρο) Παρεμβαλλόμενα πολλαπλά παροδικά κύματα που ανακλώνται από/έχοντας αλληλεπιδράσει με αυτά (σε μας) μη φυσικές φόρμες μπορούν ξανά να αναπαραγάγουν συνηθισμένο ηλεκτρομαγνητικό «φώς».

Έτσι λοιπόν το μικροσκόπιο των παροδικών κυμάτων, εάν είναι σωστά κτισμένο, επιτρέπει σε κάποιον να «δει» απ ευθείας (και να φωτογραφήσει) αυτά που σε μας είναι ζωντανές μορφές ενέργειας, μη φυσικά όντα και χωρίς τρισδιάστατα υλικά σώματα.

Εάν κάποιος πρόκειται να αποδεχτεί τις πολύ-διαστατικές θεωρίες αναγκαίες για να εξηγήσουν την σωματιδιακή φυσική, κάποιος πρέπει να δεχτεί την πιθανότητα των ζώντων όντων υψηλοτέρων διαστάσεων, τα οποία μπορούμε να δούμε σαν ζωντανές ενεργειακές φόρμες ή σαν σκεπτομορφές. Αυτές θα φαινόντουσαν σαν μη φυσικά όντα σε εμάς – όπως είναι ο χρόνος – αλλά είναι αληθινός και αλληλεπιδραστικός παρ’ όλα αυτά. Το ίδιο σύστημα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αναπτυχθούν όργανα ικανά να αποκαλύψουν τον ζώντα μη φυσικό κόσμο γύρω μας – όπως τα ανθρώπινα βιοδυναμικά, τις εσωτερικές τους δομές (που περιλαμβάνουν «σκεπτομορφές») κλπ.

Αυτό που οι Σοβιετικοί ονομάζουν βιόπλασμα μπορεί να παρατηρηθεί άμεσα και να φωτογραφηθεί. Πρέπει μόνον να αναπτύξουμε τα αναγκαία όργανα. Η απαιτούμενη επιστήμη είναι δύσκολη, αλλά όλα τα στοιχεία υπάρχουν στην βιβλιογραφία. Αυτό έκανε το μικροσκόπιο του Rife. Ήταν ο πρόδρομος των μηχανημάτων που χρειαζόμαστε να αναπτύξουμε για την ηλεκτρομαγνητική θεραπεία και ο Rife ο αληθινά μεγάλος και παραγνωρισμένος πιονιέρος.

Με μια εφόρμηση η ιατρική επιστήμη θα μπορούσε -αν της το επέτρεπαν οι γνωστές Μυστικές Εταιρίες- να είχε βρεθεί ένα αιώνα μπροστά. Η ανελέητη καταστολή του Rife και του φανταστικού επιστημονικού επιτεύγματος του ήταν μια από τις πιο ποταπές πράξεις που διαιωνίζονται πάντα από το ορθόδοξο επιστημονικό κατεστημένο.

Ο RIFE ΑΠΕΚΑΛΥΨΕ ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΘΕΜΕΛΙΩΔΗ, ΖΩΝΤΑΝΗ ΒΙΟΛΟΓΙΑ

Με το πανίσχυρο μικροσκόπιο του Rife ήταν επίσης δυνατόν να δει το εσωτερικό των αποκαλούμενων «pinpoint» κυττάρων που βρίσκονται ανάμεσα στα νορμάλ κύτταρα των ιστών και είναι μετά βίας ορατά στα κοινά μικροσκόπια. Εδώ βρίσκεται ο καταπληκτικός ζωντανός κόσμος μέσα σε αυτά τα «pinpoint» κύτταρα (η κύτταρα μύτης καρφίτσας), όπως αποκαλύφθηκε κάτω από το πανίσχυρο μικροσκόπιο του Rife. Όταν ένα τέτοιο κύτταρο «pinpoint» μεγεθύνθηκε, ακόμη μικρότερα κύτταρα αποκαλύφθηκαν μέσα στην δομή του. Όταν ένα από αυτά τα ακόμη μικρότερα κύτταρα μεγεθύνθηκε, φάνηκε ότι αποτελείται από ακόμη μικρότερα κύτταρα.

Με το μικροσκόπιο του Rife, αυτή η διαδικασία μπορούσε να επαναληφθεί μέχρι 16 φορές. Μια εκπληκτική επάλληλη σειρά οργανωμένων επιπέδων αποκαλύφθηκε στο ζωντανό κύτταρο, πολύ πιο θεμελιώδες από οτιδήποτε υπάρχει στην παρούσα βιολογική θεωρία. Ο συγγραφέας δείχνει με έντονο τρόπο ότι αυτά τα επίπεδα αντιστοιχούν ηλεκτρικά σε, και είναι στην εικονική ροή σωματιδίων σε ανταλλαγή με, τα ηλεκτρομαγνητικά δυναμικά του περιβάλλοντος τους. Αυτό περιλαμβάνει τα δικά τους βιοδυναμικά που είναι επικεντρωμένα στον πυρήνα των ατόμων που αποτελούν το φυσικό υλικό των κυττάρων, και τα οποία φορτίζονται με ειδικά εσωτερικά μοτίβα.

Το βιοδυναμικό από μόνο του οργανώνεται σε μια αντίστοιχη σειρά εικονικής καταστάσεως των επάλληλων επιπέδων και λειτουργιών. Το δομημένο βιοδυναμικό των κυττάρων είναι ένα ζωντανό, οργανωμένο λειτουργικό πράγμα, και η εσωτερική του λειτουργία κυριολεκτικά αποτελεί το «πνεύμα» η τον «αληθινό μη υλικό βαθύτερο νου» του οργανισμού. Όλα τα επάλληλα επίπεδα είναι σε συνεχή ηλεκτρομαγνητική ανταλλαγή «πάνω και κάτω» το ένα με το άλλο, ιδιαίτερα σε σχέση με οργανωμένα πρότυπα ροής των εικονικών σωματιδίων.

Επιπροσθέτως, όλα τα κύτταρα βρίσκονται σε συνεχή ηλεκτρομαγνητική ανταλλαγή «κατά μήκος» το ένα με το άλλο, σε όλα τα επίπεδα. Αυτό προσδίδει ένα δυναμικό, δομημένο, ζωντανό βιοδυναμικό για ολόκληρο τον βιοοργανισμό (ολόκληρο το σώμα). Μέσα σε αυτό το δυναμικό, συμβαίνει συνεχώς μια δυναμική ανταλλαγή σε όλα τα επίπεδα. Αυτή είναι η βάση για το κύριο κυψελοειδές σύστημα επικοινωνίας που ο Dr. Fritz Albert Popp ανακάλυψε. Το πανίσχυρο μικροσκόπιο του Rife είχε αποκαλύψει τις μη υλικές λειτουργικές ζωικές μορφές (δομημένες, δυναμικές, ζωντανά βιοδυναμικά) συνδεδεμένα σε υλικά σώματα.

Μπορούσε να παρακολουθήσει τις «διηθήσιμες» μορφές βακτηρίων, πραγματικές ζωντανές μορφές βιοδυναμικού των οργανισμών που δεν μπορούσαν να ξεχωριστούν από τα φίλτρα, αλλά μπορούσαν να περνάνε μέσα από κάθε φίλτρο. Μπορούσε να παρακολουθεί τις αλληλεπιδράσεις αυτών των μορφών, αλλαγές της φόρμας, μεταφράσεις και μεταδόσεις των μορφών, κλπ. Εκ των οποίων καμία δεν μπορεί να ανιχνευθεί από την παρούσα βιολογική θεωρία η την ιατρική επιστήμη. Επακριβέστερα, μπορούσαν εύκολα να ρέουν γύρω από τα τρισδιάστατα φίλτρα, καθόσον είναι υπερδιαστατικά.

Τι να πούμε και εμείς οι αυτόκλητοι ερευνητές συνωμοσιολογικοπαρανοϊκοί! Τα λέμε χρόνια τώρα. Απλώς έχουμε βαρεθεί να σιχτιρίζουμε την απερίγραπτη βλακεία των συφοριασμένων από την συναισθηματική πανούκλα, των «θεών με την λευκή μπλούζα» και των υποτακτικών τους.

Ο RIFE ΠΡΟΧΩΡΗΣΕ ΤΗΝ ΒΙΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΒΙΟΦΥΣΙΚΗ ΕΝΑ ΑΙΩΝΑ ΜΕ ΚΒΑΝΤΙΚΟ ΑΛΜΑ

Όπως πάντα, οι ορθόδοξοι επιστήμονες – οι περισσότεροι των οποίων στο επιστημονικό τους παράδειγμα το παραδέχονται οι ίδιοι ότι είναι υλιστές – και φυσικά ήταν τελείως απροετοίμαστοι να δεχτούν μια τέτοια ΑΙΡΕΣΗ.

Προφανώς το υλιστικό δόγμα της επιστήμης του τότε – και της επιστήμης του σήμερα – αντέδρασαν πολύ εχθρικά σε τέτοιες «ανοησίες». Αντίθετα προς την επικρατούσα αίγλη, οι περισσότεροι επιστήμονες είναι δογματικά προσκολλημένοι στο υλισμό και στο δόγμα του παρόντος παραδείγματος. Αντιμέτωποι με μια σύγκρουση που παρέχεται από το πείραμα, οι περισσότεροι θα κρατηθούν από το δόγμα και θα απορρίψουν το πείραμα – το ακριβώς αντίθετο από την επιστημονική μέθοδο που ασπάζονται. Η επαναστατική δουλειά του Rife δεν έχει εξαιρέσεις.

Επιβαρύνθηκε με την ατέλειωτη και την πλήρη αντίθεσή των ισχυρών προσώπων που ασκούν έλεγχο στην κατεύθυνση της βιολογίας και της ιατρικής επιστήμης για τα προσωπικά τους κέρδη.
Ο Rife καταδιώχτηκε στο δικαστήριο με χαλκευμένες κατηγορίες. Αν και αθωώθηκε, αναδύθηκε ένας ταραγμένος άνθρωπος, σπασμένος και αλκοολικός. Η δουλειά του κατεστάλη. Τα όργανα του αφέθηκαν να μαζεύουν σκόνη. Επίσης τον εισήγαγαν βίαια σε μια ιατρική «εγκατάσταση». Τελικά ξεφεύγοντας από την «φυλακή» του ο Rife πέρασε τα εναπομένοντα χρόνια του ήρεμα. Πέθανε χωρίς ποτέ να δικαιωθεί για τις θαυμαστές κοσμοϊστορικές του ανακαλύψεις.

Αλλά τουλάχιστον μας άφησε μια κληρονομιά. Άνθρωποι που ακόμη ζουν, ήξεραν τον Rife όσο ζούσε και την εργασία του, κατά τον ένα η τον άλλο τρόπο. Μερικά από τα μικροσκόπια του υπάρχουν ακόμη, αν και δεν δουλεύουν λόγω του ότι λείπουν κομμάτια που είναι κλεμμένα. Με την κατάλληλη χρηματοδότηση, μια φωτισμένη ομάδα επιστημόνων και ερευνητών μπορούν να μαζευτούν και σύντομα να επισκευάσουν τα εναπομείναντα όργανα του Rife και να ντουμπλάρουν την απίστευτη εργασία του.

Με συμπυκνωμένη προσπάθεια, η εργασία του Rife θα παίξει ένα πρωτεύοντα ρόλο στην ανάπτυξη μια απ’ ευθείας ηλεκτρομαγνητικής θεραπείας του AIDS. Σαν υποπροϊόν, θα παίξει ένα ρόλο στην ταχύτατη ανάπτυξη θεραπειών για τον καρκίνο και άλλες εξουθενωτικές αρρώστιες. Ας μην ξεχνάμε ότι είναι ο Royal Raymond Rife, που είδε ζωντανά και ονομάτισε τον κρυπτοϊό του καρκίνου τον Cryptosides Primordiales! Η συνεισφορά του Royal R. Rife’s μπορεί ακόμη να σώσει την μισή ανθρωπότητα και να αποτρέψει την κατάληψη της από τους «Σοβιετικούς» !!!

Για όσους στενόμυαλους δεν αντιλαμβάνονται το «Σοβιετικοί» παραθέτω ένα απόσπασμα από το άρθρο μου «Όπλα Ηλεκτρομαγνητικών Κυμάτων Αντεστραμμένου Χρόνου» στο www.terrapapers.com (δημοσιεύτηκε στο strange 163) Αν μπορούν ας σκεφτούν τα παρακάτω. Βαρέθηκα να τα γράφω και να με ρωτούν βλακείες.

Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Σοβιετικοί ξεκίνησαν ένα αληθινά γιγαντιαίο πρόγραμμα για να μαζέψουν και να εκτιμήσουν όλη την επιστημονική βιβλιογραφία της Δύσεως. Όλο το υλικό επανεξετάστηκε πλήρως και αφομοιώθηκε, σε μια σκόπιμη έρευνα για να βρεθεί κάτι καινούργιο. Τίποτα παρόμοιο δεν έχει γίνει ποτέ στην Δύση. Αχ !! που είσαι Τέσλα !!! Το 1950 οι Σοβιετικοί μάλλον είχαν ήδη ανακαλύψει την Σύζευξη σε Φάση και το Χρονικά Αντεστραμμένο κύμα, στα πρόγραμμα τους ραντάρ χρησιμοποιώντας τους Γερμανούς επιστήμονες.

Η έρευνα τους σίγουρα θα είχε αποκαλύψει ότι το Χρονικά- Αντεστραμμένο κύμα είναι η λύση στην κυματική εξίσωση και ότι το φαινόμενο είναι παγκόσμιο σε όλα τα κύματα και τις περιοχές συχνοτήτων, κάτω από μη-γραμμικές καταστάσεις. Τονίζουμε το γεγονός ότι από την αρχή οι Σοβιετικοί οδηγούσαν τον κόσμο στην μη γραμμική επιστήμη και τα μαθηματικά. Έτσι από τα μέσα της δεκαετίας του 1950, οι Σοβιετικοί είχαν ξεκινήσει ένα έντονο πρόγραμμα αναπτύξεως σε αυτά τα όπλα- ραντάρ (TR). Εάν ήταν έτσι η Σοβιετική Ένωση είχε το ισοδύναμο επτά η οκτώ Σχέδια Manhattan, πλάτη με πλάτη, στην ανάπτυξη, αποθήκευση και επιχειρησιακή χρήση των TR κυματικών οπλικών συστημάτων. Τουλάχιστον πέντε γενεές τέτοιων όπλων έχουν αναπτυχθεί.

Πρόκειται για θέμα τεράστιας σημασίας για τις ΗΠΑ – και ένα το οποίο οι κοινότητες των υπηρεσιών πληροφοριών και επιστημονικές των ΗΠΑ το έχουν χάσει το παιχνίδι. Λόγω της στενοκεφαλιάς των πολυεθνικών εταιριών.

Δεν μιλώ για την χώρα μας, ενώ έχουμε τα δυνατά και ικανά μυαλά, με ελάχιστο κόστος θα μπορούσαμε να τα κάνουμε, 2 παλιά ραντάρ και 10 υπολογιστές ! αλλά από μαγκιές, βλακεία, εγωισμό και απογόνους του Εφιάλτη που ακόμη έχουμε πολλούς, τι να περιμένει κανείς!!! Ότι και να πω, ότι και να γράψω, ξέρω πως δεν γίνεται τίποτα, όταν περιβαλλόμαστε και συγκατοικούμε με το ηλίθιο ανθρώπινο ζώο, τις Οργανικές Πύλες, πλήρως Θωρακισμένα κατά Ραϊχ και γεμάτα Συναισθηματική Πανούκλα. Τι να πω και τι να γράψω;

Στις 17 Οκτωβρίου 2014 απεβίωσε o Dr. Masaru Emoto και έψαχνα στο ιντερνέτ φωτογραφίες του ιδίου και της εξαιρετικής εργασίας του με τους κρυστάλλους νερού, βρήκα ελάχιστες, με τις περισσότερες να είναι αναδημοσιεύσεις από την miastala.com Γιατί το αναφέρω; Ένας ακόμη σημαντικός άνθρωπος χαμένος στην αδιαφορία και στην λήθη της πλέμπας, του παρασιτικού ανθρώπινου ζώου. Αν όμως αναζητήσεις καμιά λούγκρα ή κάνα ξέκωλο, από αυτά που πλημύρισαν το χαζοκούτι, μύριες φωτογραφίες κι αναφορές σε μύριες σελίδες. Αυτό δείχνει την κατάντια σου ανθρώπινο ζώο και την συναισθηματική πανούκλα που σε εξουδετερώνει αργά και βασανιστικά, στην ερημωτική σου αντί-εξέλιξη.

Όποιοι τυχών ενδιαφέρεστε για την υγεία σας και την ψυχική και την σωματική, ΜΕΛΕΤΗΣΤΕ. Με την υπερηφάνεια της άγνοιας των ορθόδοξων ιατρικών ιερατείων να είναι μνημειώδης και μοναδική, όπως και η ηλιθιότητα άλλωστε. Προσπάθησε να βρεις το βιβλίο σχετικά με τον Rife «The Cancer Cure that Worked» του Barry Lynes και φυσικά ΜΕΛΕΤΗΣΕ σχετικά με τον Τέσλα να ΜΑΘΕΙΣ γιατί οι άνθρωποι εξακολουθούν να πληρώνουν πανάκριβα το ηλεκτρικό !!! που θα ‘πρεπε να είναι δωρεάν ή σε ευτελή τιμή. Η δουλειά του Rife βασίζεται εν μέρει στην τεχνολογία Τεσλα, αυτή που με τόσο κόπο και δολιότητα εξαφάνισαν, προωθώντας και επιβάλλοντας σαν «μεγαλοφυΐα» έναν παν-ηλίθιο κρετίνο σαν τον Αϊνστάιν, είναι εκατοντάδες οι επιστήμονες που έχουν καταρρίψει την γελοιωδέστατη σχετικότητα του, μπορείς να τις βρεις με ελάχιστη έρευνα, ειδικά στα Γερμανικά.

Κάποιοι γελάνε εις βάρος του ανθρώπινου ζώου, πολύ, μα πάρα πολύ.

Όμως υπάρχει πάντα ελπίδα και άνθρωποι με ήθος, αξία, τιμή κι ακεραιότητα.

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΣΙΩΠΗΣΗ. ΟΙ ΕΠΙΓΟΝΟΙ ΤΟΥ ROYAL R. RIFE

Σήμερα, η πρωταρχική αιτία του καρκίνου εξακολουθεί να είναι άγνωστη και δε συσχετίζεται καθόλου με ιούς. Ακόμα, η ορθόδοξη ιατρική δε δέχεται την ύπαρξη οποιουδήποτε χημικού φαρμάκου που να εξουδετερώνει οριστικά και αμετάκλητα τους ιούς και τον καρκίνο. Με την εκδήλωση της επίθεσης του ορθόδοξου ιατρικού κατεστημένου, πολλοί ειδικευμένοι τεχνικοί και συνεργάτες του Rife πέρασαν τα μεξικανικά σύνορα, μεταφέροντας μαζί τους ό,τι μπορούσαν να περισώσουν. Οι χειρουργοί Γέιλ και Κους διατήρησαν τις συσκευές τους και, 22 χρόνια αργότερα, ανακοίνωσαν πλήρεις θεραπείες καρκινοπαθών σε τελικό στάδιο, σε ποσοστό 60% – ένα ποσοστό πολύ υψηλότερο από το 2% της χημειοθεραπείας.

Η δε RCA παρουσίασε το ηλεκτρονικό της μικροσκόπιο, παραγκωνίζοντας το Μικροσκόπιο του Rife, με τις μοναδικές του ιδιότητες. Τη δεκαετία 1960, ο John Crane (τεχνικός-ηλεκτρονικός, συνεργάτης του Rife) προσέγγισε την τεχνική του Rife, εφαρμόζοντας μόνον τις χαμηλές συχνότητες απευθείας στο σώμα: δύο ηλεκτρόδια σε επαφή με το δέρμα οδηγούν το σήμα μιας ηλεκτρονικής γεννήτριας χαμηλών συχνοτήτων στο σώμα του ασθενούς. Οι αναφορές κάνουν λόγο για ικανοποιητικά αποτελέσματα, ωστόσο υποδεέστερα της ακτίνας του Rife.

Γενικότερα, σήμερα υπάρχουν αρκετές εξω-ακαδημαϊκές «αναβιώσεις» της «ακτίνας του Rife» από ιδιώτες, ανάμεσα στις οποίες όμως παρουσιάζεται μια ασυμφωνία ως προς τις συχνότητες που εξουδετερώνουν τις διάφορες ασθένειες. Τέτοιες συσκευές εκπομπής συχνοτήτων υπάρχουν πολλές, οι οποίες εφαρμόζουν οξείς και απότομους τετραγωνικούς παλμούς, προκειμένου να πετύχουν ένα ευρύ φάσμα συχνοτήτων που φαίνεται να είναι πολύ αποτελεσματικό στους ασθενείς.

Mε τη συμβολή του Διαδικτύου υπάρχουν πολλές αναβιώσεις της μεθόδου του Rife. Κάνοντας μια μικρή έρευνα, εμφανίζεται στο Διαδίκτυο μια τουλάχιστον κλινική, η Mayo στο Ρότζεστερ της Μινεσότα των ΗΠΑ (http://www.mayoclinic.org/rfatumortreatrst/) όπου εφαρμόζεται ραδιοσυχνότητα αντί ραδιενέργεια Κοβαλτίου 60 με χαμηλή ισχύ και μέσω καλωδίου, οπότε έχει υποδεέστερα αποτελέσματα εκείνων του Rife.

Η αναβίωση της συσκευής Ράιφ/Μπέαρ, του Τζέιμς Μπέαρ (σχεδιαστή και κατόχου της πατέντας της συσκευής) είναι η πλησιέστερη. Με έναν πομπό CB στα 27 MHz οδηγεί μια συστοιχία με έγχρωμους λαμπτήρες Νέον ή άλλου αερίου. Στην είσοδο του μικροφώνου, εφαρμόζει το σήμα από μια γεννήτρια συχνοτήτων, στην οποία επιλέγει την κατάλληλη συχνότητα αναλόγως με την ασθένεια που θέλει αντιμετωπίσει. Η συχνότητα των 27 Mhz είναι ελεύθερη για χρήση από τους πολίτες πολλών χωρών – και της Ελλάδος.

Χρειάζεται μια ενίσχυση από έναν γραμμικό ενισχυτή, ώστε η ισχύς εξό δου (το CB) από 3W να ανέβει γύρω στα 100W. Ακολούθως, μέσω ενός προσαρμογέα αντιστάσεων, εναρμονίζει την έξοδο του πομπού με το «φορτίο» των λαμπτήρων αερίου, ώστε να υπάρχει μέγιστη μεταφορά ισχύος σε αυτές. Δηλαδή πρόκειται για έναν ραδιοφωνικό πομπό στη συχνότητα των πολιτών που, αντί για κεραία, στην έξοδο συνδέεται μια λάμπα φωτισμού. Το φως της παράγεται από την ηλεκτρική διέγερση ενός αερίου, συνήθως, ευγενούς.

Τέλος, μια άλλη προσέγγιση, την οποία ακολούθησε και ο γράφων για προσωπικά πειράματα, είναι να χρησιμοποιηθεί μετασχηματιστής υψηλής τάσης αντί για ραδιοπομπό. Ο μετασχηματιστής θα πρέπει να αποκρίνεται ικανοποιητικά και στις υψηλότερες ακουστικές συχνότητες της τάξης των 5000 Hz. Τέτοιος μετασχηματιστής είναι και ο λεγόμενος «πολλαπλασιαστής» τάσης που υπάρχει σε κάθε αυτοκίνητο και πωλείται ελεύθερα στα ανταλλακτικά αυτοκινήτων. Χρησιμοποιώντας το ένα κανάλι από έναν στερεοφωνικό ενισχυτή που τυχόν υπάρχει στο σπίτι ή οποιονδήποτε άλλον ενισχυτή ακουστικών συχνοτήτων από 20W και πάνω, συνδέεται στην έξοδο του ενισχυτή αντί για το ηχείο, το πρωτεύον του μετασχηματιστή υψηλής τάσης.

Στο δευτερεύον/έξοδο του μετασχηματιστή συνδέονται οι λαμπτήρες ευγενών αερίων. Στην είσοδο του ενισχυτή εφαρμόζεται μια γεννήτρια συχνοτήτων, με την οποία επιλέγουμε τη συχνότητα με την οποία θέλουμε να πειραματιστούμε, σύμφωνα με τον πίνακα του Crane, π.χ. 525 Hz για τη δερματοπάθεια Λεϊσμανίαση Ντονοβάνη. Ο καθένας, έτσι, επιλέγει τη συχνότητα που αντιστοιχεί στον μικροοργανισμό που θα προσπαθήσει να εξοντώσει. Υπάρχουν όμως πλέον μεγάλες ανακατατάξεις και νέες συσκευές, από την εποχή που η αφεντιά μου έκανε τα πειράματα της.

ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ Η ΗΛΕΚΤΡΟΘΕΡΑΠΕΙΑ

Αρκετοί ηθικοί λοιπόν ανθρωπιστές γιατροί και μηχανικοί ανακατασκεύασαν τα όργανα των συχνοτήτων και κράτησαν ζωντανό το πνεύμα και την εργασία του Rife. Η τεχνολογία του Rife έγινε ξανά δημόσια γνώση το 1986 με την έκδοση του βιβλίου The Cancer Cure That Worked (Η Θεραπεία Του Καρκίνου Που Δούλεψε) του Barry Lynes και άλλο υλικό για τον Royal Rife και το μνημειώδες έργο του. Υπάρχει τεράστια διακύμανση στο κόστος, τον σχεδιασμό και την ποιότητα των διαθέσιμων μοντέρνων φορητών συσκευών έρευνας συχνοτήτων Rife που είναι διαθέσιμες. Το κόστος κυμαίνεται από $1.200 έως $3600 με την τιμή να μην νομιμοποιείται για την τεχνική επάρκεια στον σχεδιασμό του οργάνου ή την απόδοση του. Μερικές από τις πιο ακριβές μονάδες, έχουν σοβαρούς τεχνικούς περιορισμούς και είναι μια σπατάλη χρημάτων. Έχω σπαταλήσει αρκετά χρήματα και το γνωρίζω από πρώτο χέρι.

Στο άλλο άκρο μερικοί ερευνητές επιτυγχάνουν ακατέργαστα αποτελέσματα από απλές φθηνές, μη τροποποιημένες γεννήτριες συχνοτήτων, αλλά αυτό είναι τόσο λάθος όσο και το να ξοδεύει κανείς άσκοπα πολλά χρήματα. Χωρίς τις κατάλληλες μετατροπές, η βασική γεννήτρια συχνοτήτων δίνει μόνο ελάχιστα κι όχι σταθερά αποτελέσματα. Παρακαλώ να θυμάσαι, ότι η πραγματική καταστροφή των ιών και των βακτηριδίων π.χ. δεν γίνεται από την συχνότητα που βλέπουμε στο display αυτών των φθηνών γεννητριών, αλλά από συγκεκριμένες βραχύτερες αρμονικές αυτής της συγκεκριμένης συχνότητας που συνήθως μπλοκάρονται από την χοντροκοπιά του ίδιου του φθηνού και υποτυπώδους οργάνου. Αυτό το πρόβλημα έκανε τον Rife να εγκαταλείψει τελικά την σχεδίαση «Ray Tube» υπέρ των σημερινών ηλεκτρονικών εκδόσεων.

Η νεώτερη τεχνολογία εφαρμόζει τις συχνότητες και τις αρμονικές τους στο σώμα με πλάκες ποδιών ή κυλίνδρους που κρατούνται στο χέρι η αυτοκόλλητα ηλεκτρόδια. Η κατάλληλη έκθεση στις συχνότητες και το ξέπλυμα του σώματος με μεγάλες ποσότητες απόλυτα καθαρού νερού, πράγμα που είναι κρίσιμο όσο και καίριο, για να πετύχει κανείς τα αποτελέσματα που πετύχαινε ο Rife. Αυτές οι διαδικασίες εξηγούνται στα εγχειρίδια των καλύτερων συσκευών της αγοράς. Συνιστάται φυσικά να χρησιμοποιούνται οι καλύτερες συσκευές της αγοράς. Θα διαπιστώσετε ότι τίποτα δεν πλησιάζει του τι μπορεί να επιτευχθεί από την χρήση αυτών των ασφαλών δοκιμασμένων στον χρόνο συχνοτήτων (οι περισσότερες υπάρχουν πάνω από 65 χρόνια) και όλα αυτά χωρίς φάρμακα, εγχειρήσεις η ακτινοβολίες. Μπορείς να επικοινωνήσεις με κάποιον γιατρό που δεν το παίζει «Θεός με την άσπρη μπλούζα» ευτυχώς σήμερα μπορείς να βρεις πολλούς τέτοιους ηθικούς επιστήμονες, ακόμη και στην γειτονιά σου.

Η κακοποίηση της εργασίας του Royal Raymond Rife

Κάτι παθαίνω όταν έχοντας ασχοληθεί πολλά χρόνια με το έργο του Royal Raymond Rife, βλέπω αμαθή ανθρωπάρια και γλοιώδεις κατασκευαστές να πωλούνται μέσω MLM και να διαφημίζουν τα γκατζετάκια τους για συσκευές βιοσυντονισμού του Rife. Όταν τουλάχιστον οι γνωρίζοντες ηλεκτρονικά (οι παλιές καραβάνες φυσικά, το γιατί οι παλιές είναι μια άλλη ιστορία για μια άλλη φορά) καταλαβαίνουν ότι απαιτούνται ΤΕΤΡΑΓΩΝΙΚΟΙ ΠΑΛΜΟΙ οι οποίοι παράγονται από έναν Ραδιοενισχυτή με ισχύ 100-140 watt κατασκευασμένο με ΛΑΜΠΕΣ (λόγω rise time κλπ) και ΧΩΡΙΣ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΤΗ ΣΤΗΝ ΕΞΟΔΟ! Φυσικά πρέπει να τροφοδοτεί μια ΛΥΧΝΙΑ PHANOTRON διαμέτρου 8 ιντσών ΨΥΧΡΟΥ ΠΛΑΣΜΑΤΟΣ.

Άσε δε που έχω ακούσει από αγράμματο ανίδεο και προκλητικό «αντιπρόσωπο» ότι οι συχνότητες του Rife τώρα έχουν αλλάξει !! Μην παραξενεύεστε που γράφω συνεχώς για την συναισθηματική πανούκλα και τις θωρακίσεις αυτών των απερίγραπτων όντων. Αναπτύσσουν δευτερογενείς παρορμήσεις κυρίως σαδιστικές, που στρέφονται εναντίον της αθωράκιστης ζωής και των εκφράσεων της, ιδιαίτερα εναντίον της υγιούς σεξουαλικότητας. Έτσι διασπείρουν την προσωπική τους μιζέρια στην δημόσια ζωή προσπαθώντας με εκλογικεύσεις να επιβάλουν θεσμούς και νόρμες συμπεριφοράς που αποκλείουν κάθε φυσική έκφραση της αθωράκιστης ζωής την οποία δεν αντέχουν και πολεμούν λυσσαλέα επειδή τους προκαλεί αβάσταχτη λαχτάρα. Τόση βλακεία και ταυτόχρονα επιθετική θωράκιση δεν την αντέχω από αυτά τα όντα που «θεραπεύουν ότι κινείται με τον βιοσυντονισμό» δήθεν του Rife … με συχνότητες που έχουν αλλάξει!!

Που είναι το λουρί της μάνας !!

Το όνομα του Royal Raymond Rife πρέπει κάποτε να αναρριχηθεί στην σωστή του θέση, σαν ο πιονιέρος της μοντέρνας ιατρικής επιστήμης. Μέχρι να γίνει αυτό (αν και όταν η συναισθηματική πανούκλα συρρικνωθεί) η εκπληκτική τεχνολογία του παραμένει διαθέσιμη μόνον στους ανθρώπους που έχουν το ενδιαφέρον να την αναζητήσουν. Ενώ είναι απολύτως νόμιμο για τους κτηνίατρους να την χρησιμοποιούν για να σώζουν τις ζωές των ζώων, η λαμπρή Θεραπεία Συχνοτήτων παραμένει ταμπού για την ορθόδοξη επικρατούσα ιατρική λόγω της συνεχούς απειλής που συνιστά για το διεθνές φαρμακευτικό μονοπώλιο, που ελέγχει τις ζωές και τον θάνατο της τεράστιας πλειοψηφίας του ανθρώπινου ζώου στον όμορφο πλανήτη μας.

Γιατί ναι, ζούμε σε έναν όμορφο κόσμο· αλλά καθόλου ηθικό· ούτε αγγελικά πλασμένο.

Την Ευθύνη για την καλή Ζωή, την αναλαμβάνουν και την απολαμβάνουν, μονάχα οι Δυνατοί.

Παραπομπές για μελέτη κι έρευνα:
http://www.rife.org/
http://www.rifevideos.com/rife_machine_technology.html
Thomas E. Bearden, President and Chief Executive Officer, CTEC, Inc. Lieutenant Colonel U.S. Army (Retired).

MULTI WAVE OSCILLATOR & PHANOTRON RIFE

MWO Georges Lakhovsky και ο Πολυκυματικός Ταλαντωτής MWO

Είναι εφικτή η αθανασία; Το να μείνουμε για πάντα νέοι και να πεθαίνουμε υγιείς, όπως και να επιμηκύνουμε τα χρόνια ζωής μας, έχει απασχολήσει πολλές φορές τους επιστήμονες και συνεχίζει να τους απασχολεί. Η άποψη που έχει διατυπωθεί είναι ότι ακόμη και αν, κατά τη διάρκεια της εξέλιξης, εμφανιζόταν ένα είδος που να ήταν αθάνατο, αυτό το είδος θα εξαφανιζόταν, καθώς η εξέλιξη δεν ευνοεί την αθανασία. Και αυτό γιατί δεν θα μπορούσε να προσαρμοστεί στις συνθήκες που αλλάζουν. Βέβαια, όπως πιστεύουμε εμείς οι άνθρωποι, δεν είμαστε ένα τυχαίο είδος. Πόσες φορές τα κατορθώματά μας δεν ξεπέρασαν και την πιο αχαλίνωτη φαντασία; Πέρα από την φαντασία μας λοιπόν είναι ο Πολυκυματικός Ταλαντωτής MWO

Κάθε συνεδρία με τον Πολυκυματικό Ταλαντωτής MWO γυρνάει τα κύτταρα μας πίσω στον χρόνο, στην νεότητα, στην σφριγηλότητα και στην υγεία.

Ο Πολυκυματικός Ταλαντωτής MWO του Lakhovsky αποτελεί το καλύτερο μηχάνημα στον τομέα της ηλεκτροθεραπείας, συνδυαστικά με την Λυχνία του Royal Raymond Rife. Η απόλυτη λύση για καλή Υγεία, Αναζωογόνηση, Ισορροπία και Αρμονία, είναι ο συνδυασμός του Πολυκυματικού Ταλαντωτή MWO Lakhovsky με μια μεγάλη λυχνία Rife !!! ΤΩΡΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ Ο ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΣ MWO Lakhovsky και μπορείτε να τον έχετε στον χώρο σας –επαγγελματικό και ιδιωτικό- με ένα τηλέφωνο.

Τι είναι ο Πολυκυματικός Ταλαντωτής MWO;

Ουσιαστικά είναι ένα ή δύο πηνία Tesla με δύο κεραίες Lakhovsky.

Οι μοντέρνες κεραίες Lakhovsky έχουν εμπεριεχόμενη γωνία 19,5 μοιρών. Αυτές οι κεραίες σχεδιάσθηκαν από τον Eric Dollard σαν βελτίωση στις κεραίες με τα ομόκεντρα δαχτυλίδια του Lakhovsky για τον Πολυκυματικό Ταλαντωτή MWO. Η γενική θεωρία γύρω από το MWO ήταν να διεγείρει μια κεραία ομοκεντρικών δαχτυλιδιών που παρήγαγε ένα ευρύ φάσμα ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων. Σε αυτήν την θεωρία γίνεται αντιληπτό ότι το πηνίο RNA-DNA στον πυρήνα κάθε κυττάρου έχει μια ιδιοσυχνότητα μέσα σε αυτό το φάσμα. Όπως ένα διαπασών θα αντηχήσει με ένα ίδιο διαπασών που βρίσκεται κοντά, τα κύτταρα θα αντηχήσουν στην δικιά τους ιδιοσυχνότητα που τραβιούνται από τον ωκεανό συχνοτήτων του MWO.

Το αποτέλεσμα της έρευνας αυτής περιγράφεται και στο βιβλίο του Georges Lakhovsky «Το Μυστικό της Ζωής. Ο Ηλεκτρισμός, η Ακτινοβολία και το Σώμα σου» Τα γονίδια και τα χρωμοσώματα σε όλα τα ζωντανά κύτταρα βρίσκονται μονίμως σε κίνηση και λειτουργούν ως μικροί πομποί και δέκτες. Έχουν μια ΑΡΜΟΝΙΚΗ ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ, που εξαρτάται από το μέγεθος, το σχήμα και την ικανότητά τους. Το MWO, ο Πολυκυματικός Ταλαντωτής, βασίζεται στη βιο-αντήχηση (Bio-Resonance), με την οποία εναρμονίζονται οι φυσικές συχνότητες των κυττάρων, των ιστών, των οργάνων και του σώματος. Το MWO ερεθίζει την ΑΥΤΟΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ικανότητα του σώματος και το αναζωογονεί. Όταν τα κύτταρα εκτίθενται σε ένα μεγάλο φάσμα ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων, αφομοιώνουν την ενέργεια που ταιριάζει με τη δική τους συχνότητα αντήχησης.

Σε περίπτωση βλάβης, ενοχλήσεων ή δυσαρμονίας, υφίσταται πάντοτε μία διαταραχή ή διακοπή στις δονήσεις των κυττάρων. Το MWO, ο Πολυκυματικός Ταλαντωτής, δρα γρήγορα και απευθείας στις διαταραγμένες ή άτακτες δονήσεις. Τα κύτταρα, οι ιστοί και τα όργανα του σώματος εναρμονίζονται υπό την επιρροή των ηλεκτρομαγνητικών πεδίων και ενεργοποιούν την αντίστοιχη δική τους σωστή συχνότητα. Αυτό εξαφανίζει τις δυσαρμονίες και παραμορφώσεις επαναφέροντας τη φυσική ισορροπία στο σώμα μας, αιθερικό και υλικό.

Αρμονία Αντιγήρανση και Υγεία Χωρίς Φαρμάκια

ΣΥΝΤΟΝΙΣΟΥ ΣΕ ΕΝΑΝ ΩΚΕΑΝΟ ΣΥΧΝΟΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΡΜΟΝΙΚΩΝ ΤΟΥΣ! Για Κυτταρική Αναζωογόνηση, Επαναφορά σε Ισορροπία Κάθε Δυσαρμονίας, για Βαθειά Χαλάρωση, ο Πολυκυματικός Ταλαντωτής (MWO) George Lakhovsky Και η Λυχνία του Royal Raymond Rife είναι Διαθέσιμος να Σου Προσφέρει Όλα τα Ευεργετήματα του Αρκεί να Συντονιστείς στις Συχνότητες της Ζωής και της Υγείας. Το MWO και η Λυχνία Rife συνδυάζονται ώστε αντί να χρησιμοποιούνται μεμονωμένες συχνότητες, αντίθετα, χρησιμοποιείται ένας ωκεανός συχνοτήτων και των αρμονικών τους. Δηλ. ΚΑΛΥΠΤΕΙ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΣΥΧΝΟΤΗΤΕΣ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ.

Η Συμπαθητική Αντήχηση ή Δόνηση

Η λειτουργία του Πολυκυματικού Ταλαντωτή Lakhovsky βασίζεται στην αρχή της Συμπαθητικής Αντήχησης. Ενα κύτταρο αναγνωρίζει την ίδια του τη συχνότητα και μπορεί να την αφομοιώσει. Στη Μουσική, ο όρος «Συμπαθητική Αντήχηση» χρησιμοποιείται όταν μία χορδή ανταποκρίνεται σε μια εξωτερική δόνηση με μία αρμονική ομοιότητα, (η χορδή δονείται αρμονικά με τον ίδιο τρόπο με την εξωτερική δόνηση). Η Συμπαθητική Αντήχηση ή Δόνηση είναι ένα φαινόμενο όπου το δονούμενο σώμα αντιδρά σε εξωτερικές δονήσεις με τις οποίες έχει μια αρμονική συμφωνία. Το ανθρώπινο σώμα έχει το ολόδικό του ενεργειακό σύστημα. Είναι το απόλυτο μηχάνημα αντιγήρανσης υγείας σωματικής και αιθερικής.

Τρόπος Απόκτησης του Πολυκυματικού Ταλαντωτή MWO Lakhovsky

terrapapers.com