Η NASA παρακολουθεί με ενδιαφέρον,... αυξάνεται η ανωμαλία σε μεγάλο μέρος στο μαγνητικό πεδίο της Γης
Η NASA παρακολουθεί ενεργά μια παράξενη ανωμαλία στο μαγνητικό πεδίο της Γης: μια γιγαντιαία περιοχή χαμηλότερης μαγνητικής έντασης στους ουρανούς πάνω από τον πλανήτη, που εκτείνεται μεταξύ της Νότιας Αμερικής και της νοτιοδυτικής Αφρικής.
Αυτό το τεράστιο, αναπτυσσόμενο φαινόμενο, που ονομάζεται Νότιος Ατλαντικός Ανωμαλία, έχει ενθουσιάσει και ανησυχεί τους επιστήμονες για χρόνια, και ίσως όχι περισσότερο από τους ερευνητές της NASA. Οι δορυφόροι και τα διαστημικά σκάφη του διαστημικού γραφείου είναι ιδιαίτερα ευάλωτα στην εξασθενημένη ισχύ του μαγνητικού πεδίου εντός της ανωμαλίας και στην επακόλουθη έκθεση σε φορτισμένα σωματίδια από τον Ήλιο.
Η Ανωμαλία του Νοτίου Ατλαντικού (SAA) - παρομοιάστηκε από τη NASA με ένα "βαθούλωμα" στο μαγνητικό πεδίο της Γης ή με ένα είδος "λακκούβας στο διάστημα" - γενικά δεν επηρεάζει τη ζωή στη Γη, αλλά το ίδιο δεν μπορεί να ειπωθεί για τροχιακή διαστημικό σκάφος (συμπεριλαμβανομένου του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού), το οποίο διέρχεται απευθείας από την ανωμαλία καθώς περιστρέφεται γύρω από τον πλανήτη σε υψόμετρα τροχιάς χαμηλής Γης.
Κατά τη διάρκεια αυτών των συναντήσεων, η μειωμένη ισχύς του μαγνητικού πεδίου εντός της ανωμαλίας σημαίνει ότι τα τεχνολογικά συστήματα επί των δορυφόρων μπορούν να βραχυκυκλώσουν και να δυσλειτουργήσουν εάν χτυπηθούν από πρωτόνια υψηλής ενέργειας που προέρχονται από τον Ήλιο.
Αυτές οι τυχαίες επιτυχίες μπορεί συνήθως να προκαλέσουν δυσλειτουργίες χαμηλού επιπέδου, αλλά ενέχουν τον κίνδυνο πρόκλησης σημαντικής απώλειας δεδομένων ή ακόμη και μόνιμης ζημιάς σε βασικά στοιχεία - απειλές που υποχρεώνουν τους δορυφορικούς φορείς να κλείνουν τακτικά συστήματα διαστημικών σκαφών πριν από το διαστημικό σκάφος να εισέλθει στη ζώνη ανωμαλίας.
Ο μετριασμός αυτών των κινδύνων στο διάστημα είναι ένας λόγος για τον οποίο η NASA παρακολουθεί τη SAA. Ένα άλλο είναι ότι το μυστήριο της ανωμαλίας αντιπροσωπεύει μια μεγάλη ευκαιρία για τη διερεύνηση ενός περίπλοκου και δυσνόητου φαινομένου, και οι ευρείες πηγές και οι ερευνητικές ομάδες της NASA είναι μοναδικά καλά εξοπλισμένες για να μελετήσουν το περιστατικό.
"Το μαγνητικό πεδίο είναι στην πραγματικότητα μια υπέρθεση πεδίων από πολλές τρέχουσες πηγές", εξηγεί ο γεωφυσικός Terry Sabaka από το Διαστημικό Κέντρο Πτήσης Goddard της NASA στο Greenbelt, Maryland.
Η κύρια πηγή θεωρείται ένας στροβιλιμένος ωκεανός λειωμένου σιδήρου μέσα στον εξωτερικό πυρήνα της Γης, χιλιάδες χιλιόμετρα κάτω από το έδαφος. Η κίνηση αυτής της μάζας παράγει ηλεκτρικά ρεύματα που δημιουργούν το μαγνητικό πεδίο της Γης, αλλά όχι απαραίτητα ομοιόμορφα, φαίνεται.
Μια τεράστια δεξαμενή πυκνού βράχου που ονομάζεται Αφρικανική Μεγάλη Επαρχία Χαμηλής Διάτμησης, που βρίσκεται περίπου 2.900 χιλιόμετρα (1.800 μίλια) κάτω από την αφρικανική ήπειρο, διαταράσσει τη γενιά του πεδίου, με αποτέλεσμα το δραματικό φαινόμενο εξασθένησης - το οποίο ενισχύεται από την κλίση του μαγνητικού πλανήτη άξονας.
"Το παρατηρούμενο SAA μπορεί επίσης να ερμηνευθεί ως συνέπεια της εξασθένισης της κυριαρχίας του διπολικού πεδίου στην περιοχή", λέει ο γεωφυσικός και μαθηματικός της NASA Goddard και μαθηματικός Weijia Kuang.
"Πιο συγκεκριμένα, ένα τοπικό πεδίο με αντίστροφη πολικότητα αναπτύσσεται έντονα στην περιοχή SAA, καθιστώντας έτσι την ένταση του πεδίου πολύ αδύναμη, ασθενέστερη από εκείνη των γύρω περιοχών."
Ενώ υπάρχουν πολλοί επιστήμονες που δεν καταλαβαίνουν ακόμη πλήρως για την ανωμαλία και τις συνέπειές της, νέες γνώσεις φωτίζουν συνεχώς αυτό το παράξενο φαινόμενο.
Για παράδειγμα, μια μελέτη με επικεφαλής τον ηλιοφυσικό της NASA Ashley Greeley το 2016 αποκάλυψε ότι η SAA κινείται αργά προς μια βορειοδυτική κατεύθυνση.
Satellite data suggesting the SAA is dividing. (Division of Geomagnetism, DTU Space)
Ωστόσο, δεν κινείται μόνο. Ακόμα πιο αξιοσημείωτα, το φαινόμενο φαίνεται να βρίσκεται στη διαδικασία της διάσπασης σε δύο, με ερευνητές φέτος να ανακαλύπτουν ότι το SAA φαίνεται να χωρίζεται σε δύο ξεχωριστά κύτταρα, το καθένα αντιπροσωπεύει ένα ξεχωριστό κέντρο ελάχιστης μαγνητικής έντασης εντός της μεγαλύτερης ανωμαλίας.
Αυτό που σημαίνει για το μέλλον της SAA παραμένει άγνωστο, αλλά σε κάθε περίπτωση, υπάρχουν στοιχεία που υποδηλώνουν ότι η ανωμαλία δεν είναι μια νέα εμφάνιση.
Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε τον περασμένο μήνα έδειξε ότι το φαινόμενο δεν είναι ένα φρικτό γεγονός των τελευταίων χρόνων, αλλά ένα επαναλαμβανόμενο μαγνητικό γεγονός που μπορεί να έχει επηρεάσει τη Γη από πριν από 11 εκατομμύρια χρόνια.
Εάν ναι, αυτό θα μπορούσε να σηματοδοτήσει ότι η Ανωμαλία του Νοτίου Ατλαντικού δεν αποτελεί σκανδάλη ή πρόδρομο της ανατροπής του μαγνητικού πεδίου ολόκληρου του πλανήτη, κάτι που πραγματικά συμβαίνει, αν όχι για εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια κάθε φορά.
Προφανώς, παραμένουν τεράστιες ερωτήσεις, αλλά με τόσα πολλά να συμβαίνουν με αυτήν την τεράστια μαγνητική περιέργεια, είναι καλό να γνωρίζουμε ότι η πιο ισχυρή διαστημική υπηρεσία του κόσμου την παρακολουθεί όσο πιο κοντά είναι.
"Παρόλο που το SAA κινείται αργά, περνάει κάποια αλλαγή στη μορφολογία, οπότε είναι επίσης σημαντικό να συνεχίσουμε να το παρατηρούμε συνεχίζοντας τις αποστολές", λέει η Sabaka.
"Επειδή αυτό μας βοηθά να κάνουμε μοντέλα και προβλέψεις."