ναρκισσιστές και εγωκεντρικοί που νιώθουν σημαντικοί, ξεχωρίζουν και
επικρίνουν τους άλλους κ.λπ., καταστρέφοντας έτσι τόσο τις οικογενειακές όσο και τις κοινωνικές σχέσεις. Και ποια θα ήταν η λύση για την επίλυση αυτής της συνηθισμένης κατάστασης;
Μόνο τη στιγμή που θα καταφέρουμε να προσδιορίσουμε τον τρόπο λειτουργίας αυτών των συναισθηματικά εκρηκτικών και τοξικών ανθρώπων, των φορτωμένων μνησικακίες, θυμό και διαρκή οργή ως μορφή επικοινωνίας και καθημερινής συμπεριφοράς, πολύ λίγα θα επιτύχουμε για να ζήσουμε με αρμονία και συναισθηματική σταθερότητα.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πρέπει να γνωρίζουμε πώς μπορούμε να συσχετιστούμε σωστά τους ανθρώπους και να αποφύγουμε έτσι τις αντιξοότητες, επειδή περιβαλλόμαστε από έναν κόσμο κυνισμού και υποκρισίας, όπου διακρίνονται άδικες νοοτροπίες και κάθε είδους προσποιήσεις.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν και άνθρωποι χειραγώγησης και πειστικότητας, οι οποίοι, με τις φιλοφρονήσεις και τις υποσχέσεις τους, χειραγωγούν τις μάζες και αποτελούν επίσης
μέρος των επιχειρήσεων, των εκπαιδευτικών οι οποίοι, με το κήρυγμά τους και τους πόρους τους, προσπαθούν να πείσουν το ακροατήριο και εδώ αναδύονται οι εξάρσεις και η αυξανόμενη παιδεραστία των διεστραμμένων, τόσο του θρησκευτικού κλήρου όσο και των διεφθαρμένων πολιτικών.
Και τι ρόλο παίζουν οι οικογένειες σε αυτό; Είναι ακόμα ο πυλώνας της κοινωνίας σήμερα; Τι συμβαίνει στις δυσλειτουργικές οικογένειες όπου υπάρχει συναισθηματική χειραγώγηση, βία, πολύ αυταρχικοί ή πολύ ανεκτικοί γονείς; Και για την αύξηση των διαζυγίων, οι νέοι που αποφασίζουν να μην παντρευτούν, τη νέα γενιά του Μιλένιουμ που δεν επιθυμούν καμία δέσμευση ...; Και τι συμβαίνει με τις διαπροσωπικές σχέσεις όπου η αφύσικη συναισθηματικότητα αφθονεί, οι τοξικοί άνθρωποι που μεταφέρουν αρνητικά συναισθήματα, κριτική, νευρωτικές συμπεριφορές και χειρισμούς όπως ποτέ δεν υπήρχαν;
