Οι παράδοξες θεωρίες του Ντίνο Κρασπεδόν
Δεν ξέρω ποιά είναι η γνώμη σας για όλους αυτούς τους ανθρώπους που κατά καιρούς έχουν ισχυριστεί ότι ήρθαν σε επαφή με εξωγήινες οντότητες. Όσο για τη δική μου,
επιτρέψτε μου να συμπεριλάβω τον εαυτό μου μεταξύ των «δύσπιστων» κι αυτό, όχι γιατί πιστεύω πως κάτι τέτοιο είναι αδύνατον να συμβεί, κάθε άλλο μάλιστα, αλλά γιατί ο αριθμός τέτοιου είδους αναφορών, οι οποίες συχνά ξεπέφτουν στο επίπεδο του φαιδρού, διογκώνεται με τόσο ταχείς ρυθμούς,
προσλαμβάνοντας διαστάσεις μαζικής υστερίας, που μια στοιχειώδης επιφυλακτικότητα είναι κατά τη γνώμη μου αναγκαία, αν κάποιος δεν επιθυμεί να γίνει απλός συλλέκτης αναξιόπιστων αναφορών. Βέβαια, δεν ασπάζομαι την άποψη της άλλης πλευράς, που χαρακτηρίζει αβασάνιστα όλες ανεξαιρέτως τις αναφορές αυτού του είδους, αποκυήματα μιας αρρωστημένης φαντασίας.επιτρέψτε μου να συμπεριλάβω τον εαυτό μου μεταξύ των «δύσπιστων» κι αυτό, όχι γιατί πιστεύω πως κάτι τέτοιο είναι αδύνατον να συμβεί, κάθε άλλο μάλιστα, αλλά γιατί ο αριθμός τέτοιου είδους αναφορών, οι οποίες συχνά ξεπέφτουν στο επίπεδο του φαιδρού, διογκώνεται με τόσο ταχείς ρυθμούς,
Για να σας εξηγήσω καλύτερα τι εννοώ, θα χρησιμοποιήσω τα στοιχεία μιας δημοσκόπησης που έγινε το 1992 στις ΗΠΑ, σε ένα δείγμα 6000 ενηλίκων Αμερικανών, επιλεγμένων ανάμεσα από εκείνους που πιστεύουν στις απαγωγές από εξωγήινους. Τα αποτελέσματα του γκάλοπ έδειξαν ότι το 18% των ερωτηθέντων ανέφερε ότι κάποια φορά ξυπνώντας παρέλυσαν, γιατί ένιωσαν ότι ένα ή περισσότερα παράξενα όντα ήταν μέσα στο δωμάτιο τους. Το 13% ανέφερε παράξενα επεισόδια χαμένου χρόνου και το 10% ισχυρίστηκε ότι είχε πετάξει στον αέρα χωρίς μηχανική υποστήριξη. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα αυτής της δημοσκόπησης λοιπόν, το 2% όλων των Αμερικανών πιστεύει πως έχει απαχθεί, πολλοί εκ των οποίων επανειλημμένα, από εξωγήινα όντα.
Αν πιστέψουμε στα συμπεράσματα αυτά, κι αν υποθέσουμε ότι οι εξωγήινοι δε μεροληπτούν υπέρ των Αμερικανών, τότε ο αριθμός των επαφικών σε ολόκληρο τον πλανήτη, θα πρέπει να ήταν τη στιγμή που έγινε το γκάλοπ, λίγο μεγαλύτερος από εκατό εκατομμύρια ανθρώπους. Και βέβαια σήμερα, που ο αριθμός των αναφορών για επαφές με εξωγήινους αυξάνει με γεωμετρική πρόοδο, τα νούμερα αυτά θα ήταν πολλαπλάσια. Όλα αυτά σημαίνουν πως μια απαγωγή ή επαφή με εξωγήινους συμβαίνει κάθε λίγα δευτερόλεπτα κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών. Δηλαδή, καλό θα ήταν να προετοιμάζεστε για μια προσωπική επαφή με εξωγήινους μέσα στις επόμενες ημέρες, αν δε σας συμβεί τη στιγμή που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, κι αν βέβαια αυτό το κείμενο φτάσει ποτέ στα χέρια σας και δεν πέσω εγώ θύμα απαγωγής τη στιγμή που το γράφω!
Αν εξετάσουμε όμως το ζήτημα πιο σοβαρά, γρήγορα θα αντιληφθούμε πως ανάμεσα στο συρφετό των φαιδρών αναφορών, υπάρχουν περιπτώσεις, δυστυχώς πολύ λίγες, οι οποίες ακόμη κι αν δε γίνονται πιστευτές, αξίζουν τουλάχιστον λίγη από την προσοχή μας και τον χρόνο μας, γιατί αν όχι τίποτε άλλο, τουλάχιστον έχουν κάτι ενδιαφέρον να προτείνουν. Μια από αυτές τις περιπτώσεις είναι και του Βραζιλιάνου συγγραφέα κι ερευνητή Ντίνο Κρασπεδόν. Κι αυτό γιατί οι συζητήσεις που ισχυρίζεται πως είχε με μια εξωγήινη οντότητα, αφορούν διάφορα θέματα, προτείνοντας πολύ ενδιαφέρουσες και συχνά ακραίες, σύμφωνα με την κοινή λογική, ιδέες.
Το πιο ενδιαφέρον απ’ όλα στην περίπτωση του Ντίνο Κρασπεδόν είναι το ότι δε διστάζει να καταπιαστεί με τα πάντα. Από το τι είναι ο Θεός, μέχρι το πώς λειτουργεί το σύμπαν. Οι διάφορες θεωρίες που λέει ότι έφτασαν σ’ αυτόν μέσω συζητήσεων με κάποιον εξωγήινο, ακροβατούν μεταξύ παιδικής απλότητας και αχαλίνωτης ιδιοφυίας. Συχνά, τα όσα προτείνει υποστηρίζονται από πολύπλοκες μαθηματικές εξισώσεις, που παραδόξως αντέχουν και στον πιο εξονυχιστικό έλεγχο.
Ο αναγνώστης θα πρέπει να έχει κατά νου ότι όλα όσα υποστηρίζει ο Κρασπεδόν ήρθαν για πρώτη φορά στο φως της δημοσιότητας χάρη στο βιβλίο του “Η επαφή μου με τα UFO’s” που κυκλοφόρησε το 1957 στην πατρίδα του. Πράγμα που σημαίνει ότι ο Κρασπεδόν ήταν πολύ μπροστά από την εποχή του, αλλά ακόμη κι από τη δική μας σε μερικά τουλάχιστον θέματα. Είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι το βιβλίο του, στο οποίο αναφερόταν εκτενώς σε θεωρίες σχετικά με την απώθηση του ηλιακού φωτός, έφτασε τον Ιούνιο του 1957 στα χέρια Ρώσων επιστημόνων, που το κατέθεσαν στο Αστρονομικό Τμήμα της Σοβιετικής Ακαδημίας Επιστημών. Λίγους μήνες αργότερα, τον Οκτώβριο του 1957, η ίδια Ακαδημία δημοσίευσε τα αποτελέσματα των ερευνών της για το ίδιο θέμα, που συμφωνούσαν απόλυτα με όσα πρότεινε ο Κρασπεδόν.
Ο Ντίνο Κρασπεδόν αναφέρει ότι ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με εξωγήινους το Νοέμβριο του 1952, όταν μαζί με έναν φίλο του είδαν στον ουρανό πέντε ιπτάμενους δίσκους, ένας εκ των οποίων προσγειώθηκε και ο κυβερνήτης του τους κάλεσε να μπουν στο σκάφος, όπου έμειναν για μια ολόκληρη ώρα. Από τότε ακολούθησαν άλλες τέσσερις επαφές μέσα σε διάστημα λίγων μηνών. Ο Κρασπεδόν αναφέρει πως όλες τις παράξενες θεωρίες που προτείνει στο βιβλίο του τις έμαθε από την εξωγήινη οντότητα, που ερχόταν σε επαφή μαζί του, παίρνοντας ανθρώπινη μορφή και κατοικούσε άλλοτε στο Γανυμήδη κι άλλοτε στην Ιώ. Οι συνομιλίες που έγιναν μεταξύ τους αφορούσαν τόσο επιστημονικά, όσο και ηθικά θέματα και ήταν άκρως ενδιαφέρουσες, αφού πολλές φορές ανατρέπουν εντελώς τις συμβατικά δογματικές αντιλήψεις που έχουμε για τον κόσμο μας. Κατά τη γνώμη μου, οι θεωρίες που προτείνει ο Κρασπεδόν, είναι αξιοπρόσεκτες ακόμη και στην περίπτωση που κάποιος δυσπιστεί για το αν πραγματικά αυτός ο Βραζιλιάνος ήρθε ποτέ σε επαφή με εξωγήινους. Ίσως μάλιστα, σε μια τέτοια περίπτωση, οι θεωρίες του Κρασπεδόν είναι ακόμη πιο ενδιαφέρουσες.
Όπως αναφέραμε ήδη, ο Κρασπεδόν μιλάει για τα πάντα. Έτσι, στην προσπάθεια εξερεύνησης των απόψεών του δε θα μπορούσαμε παρά να ξεκινήσουμε από την αντίληψη του για το τι είναι ο Θεός, αφού φυσικά τα όσα προτείνει δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τα γνωστά μας φιλοσοφικοθρησκευτικά συστήματα. Γι’ αυτόν ο Θεός είναι μια ισοτροπική γραμμή παράλληλη και δονούμενη προς τον άξονά της σε ορθές γωνίες. Με τον όρο ισοτροπική περιγράφεται κάτι που εκπέμπει ίση φυσική δραστηριότητα προς όλες τις κατευθύνσεις, κάτι ανάλογο δηλαδή με αυτό που συμβαίνει με το φως. Ο Θεός είναι σαν ένα σύστημα αξόνων, στο οποίο το σημείο τομής των διατεμνόμενων γραμμών είναι ταυτόχρονα παντού. Είναι πολλοστός, γιατί περιέχονται σ’ αυτόν οι εναλλασσόμενες διαστάσεις. Με λίγα λόγια θα μπορούσαμε να πούμε πως ο Θεός είναι μια κυμαινόμενη φόρτιση υπερεπιβλημένη σ’ ένα άπειρο σημείο, που προκαλεί σταθερά μια διαστημική παραμόρφωση, που ασκεί συνεχώς την επιρροή της στην ανεκδήλωτη και αυτοδημιουργική ενέργεια, και κατά συνέπεια στην ύλη. Αν δεν υπήρχε ο Θεός, τίποτα άλλο δε θα μπορούσε να υπάρχει. [εδώ μιλάει για τον Αετό του Καστανέντα κι όχι για τον Θεό των εκκλησιών, που είναι κάτι υποδεέστερο]
Πολύ ενδιαφέρουσες είναι και οι απόψεις του σχετικά με την περιστροφή της Γης, την τροχιά της, αλλά και το πώς διατηρεί την τροχιά της η Σελήνη. Φυσικά, ο Κρασπεδόν απορρίπτει όλες τις πάγιες αντιλήψεις γι’ αυτά τα θέματα και προτείνει νέες πρωτότυπες ιδέες. Ίσως με μια πρώτη ματιά οι ιδέες αυτές να φαίνονται τουλάχιστον περίεργες, όμως αν τις εξετάσουμε σε βάθος, είναι βέβαιο πως για ένα ανοιχτό μυαλό παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον, προτείνοντας μια εναλλακτική αντίληψη για τις δυνάμεις που διατηρούν σε αρμονία το πλανητικό μας σύστημα. Ο Κρασπεδόν λοιπόν θεωρεί λανθασμένη την αναλογία που οι φυσικοί προτείνουν ότι υπάρχει μεταξύ της κίνησης των άστρων και την κίνηση που παρατηρείται μέσα στο άτομο. Κι αυτό γιατί, στο άτομο υπάρχουν στάσιμα κύματα σε κατάσταση μόνιμης δόνησης.
Για τον Κρασπεδόν, η Γη είναι ένα σώμα που κινείται από μόνιμη σταθερή δύναμη. Ακόμη όμως κι αν δεν είχε δική της ενέργεια, θα κινούταν μέσα στο διάστημα. Η Γη κινείται χάρη σε μια ανάλογη αρχή μ’ αυτή που παρατηρείται στο ραδιόμετρο. Το ραδιόμετρο είναι μια συσκευή που φέρει ηλιοδέκτες, οι οποίοι από τη μια πλευρά είναι μαύροι κι από την άλλη άσπροι. Οι μαύρες επιφάνειες απορροφούν την ηλιακή ενέργεια, γεγονός που προκαλεί διαφοροποίηση δυναμικού και κάνει τους ηλιοδέκτες να στρέφονται γύρω από τον άξονά τους. Παρόμοια και η Γη, έχοντας ένα ημισφαίριο στραμμένο στο φως κι ένα στο σκοτάδι, υπόκειται σε διπολικό δυναμικό διαφοράς που την κάνει να στρέφεται γύρω από τον άξονά της. Όπως στο ραδιόμετρο είναι απαραίτητο η ατμοσφαιρική πίεση να είναι χαμηλή, έτσι και στη Γη, στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας υπάρχει χαμηλή πίεση που φτάνει σχεδόν το κενό.
Η κίνηση της Γης στο διάστημα είναι εν μέρει αποτέλεσμα της περιστροφής της. Η φωτεινή ζώνη των αναρίθμητων άστρων στον ουρανό, το γνωστό μας Milky Way, είναι ένα απέραντο μαγνητικό πεδίο, που περιέχει με τη σειρά του δευτερεύοντα μαγνητικά πεδία. Για παράδειγμα, η Γη είναι ένα μαγνητικό πεδίο μέσα σ’ ένα μαγνητικό πεδίο του συστήματός μας, που με τη σειρά του είναι πεδίο μέσα στο Milky Way. Η Γη έχει επίσης δευτερεύοντα μαγνητικά πεδία που δεν έχουν ανακαλυφθεί ακόμη από τους επιστήμονες.
Ο Χέρσελ και ο Νεύτωνας [αντιγράφοντας από τους Ελληνες φιλόσοφους] λένε ό,τι απέδειξαν μαθηματικά την ύπαρξη του μαγνητικού μας πεδίου, μέσα στο οποίο κινούνται ο Ήλιος και οι πλανήτες, ανακαλύπτοντας ότι το σημείο ισορροπίας του ηλιακού μας συστήματος βρίσκεται σε τόση απόσταση από τον Ήλιο, όσο τρεις φορές η διάμετρός του. Είναι λάθος να πιστεύουμε ότι η ύλη έλκει την ύλη κατ’ άμεση αναλογία της μάζας και αντίστροφα του τετραγώνου της απόστασης. Η ύλη, έχοντας υποστεί ατομική διεργασία, δεν έχει επίδραση από απόσταση σε άλλη ύλη. Τα μαγνητικά πεδία έλκουν και απωθούν το ένα το άλλο κι έτσι η ύλη μπορεί να υποστεί έλξη από ένα μαγνητικό πεδίο. Στη Γη λοιπόν ασκείται έλξη από ένα μαγνητικό σημείο ισορροπίας του συστήματος που μπορούμε να το ονομάσουμε «σημείο μηδέν». Ενώ από τη μια η Γη έλκεται από το σημείο αυτό, από την άλλη απωθείται από το φως του Ήλιου κι έτσι η τροχιά της γύρω από τον Ήλιο αντιπροσωπεύει την ισορροπία μεταξύ αυτών των δυο επιδράσεων της έλξης και της απώθησης.
Έτσι λοιπόν, είναι λάθος να πιστεύουμε πως ο Ήλιος είναι το κέντρο του πλανητικού μας συστήματος. Η τροχιά της Γης γύρω από το μαγνητικό κέντρο δεν είναι κυκλική, γιατί ο Ήλιος κινείται γύρω από το κέντρο κατά τον ίδιο χρόνο που η Γη χρειάζεται για να γυρίσει γύρω από τον Ήλιο. Έτσι, οι τροχιές των πλανητών επηρεάζονται όταν συγκόπτονται ή περνούν ενάντια στον Ήλιο και το μαγνητικό κέντρο, με αποτέλεσμα τόσο η ταχύτητα περιστροφής τους, όσο και η τροχιά τους να αυξάνεται ή να μειώνεται. Οι ελλειπτικές τροχιές των πλανητών είναι λοιπόν μια ακόμη συνέπεια της συνεργασίας των δυο δυνάμεων έλξης-απώθησης. Αν το μαγνητικό κέντρο βρίσκεται μεταξύ ενός πλανήτη και του Ήλιου, η έλξη υπερνικά κι ο πλανήτης έλκεται προς τα μέσα. Αν ο Ήλιος είναι μεταξύ του πλανήτη και του μαγνητικού κέντρου, υπερισχύει η απώθηση και ο πλανήτης κινείται προς τα έξω.
Όσον αφορά το πώς διατηρείται η Σελήνη σε τροχιά γύρω από τη Γη, ο Κρασπεδόν λέει πως επειδή το φως του Ήλιου αντικαθρεφτίζεται από τη Σελήνη στη Γη και το αντίστροφο, η συνδυασμένη αυτή δράση δίνει στα δυο σώματα την αναγκαία απωθητική δύναμη για την υπερνίκηση της μαγνητικής έλξης. Δηλαδή, ενώ οι πόλοι της Σελήνης έλκονται από τους πόλους της Γης, το αντικαθρεφτιζόμενο φως του Ήλιου που έρχεται από τη Σελήνη κάνει τα δυο σώματα να απωθούνται και η απώθηση αυτή ισορροπεί τη μαγνητική έλξη μεταξύ τους. Επειδή το ποσό του αντικαθρεφτιζόμενου φωτός διαφέρει, διαφέρει και η απόσταση Γης-Σελήνης. Στις περιπτώσεις που υπάρχει έκλειψη και φτάνει λιγότερο φως της Σελήνης στη Γη, η απωθητική δύναμη εξασθενεί. Έτσι, αφού η Σελήνη απωθείται ταυτόχρονα από τη δύναμη του ηλιακού φωτός που ασκείται στο μη ορατό από τη Γη τμήμα της, πλησιάζει τον πλανήτη μας. Όμως, η χρονική διάρκεια αυτού του φαινομένου είναι πολύ μικρή για να επηρεάσει σοβαρά την τροχιά της και η ισορροπία αποκαθίσταται μόλις ξαναγυρίσει το αντικαθρεφτιζόμενο φως μετά την έκλειψη.
Ο Κρασπεδόν αναφέρει πως οι πλανήτες είναι αυτόφωτοι και ο Ήλιος συνεπώς δεν είναι η μόνη πηγή φωτός. Σύμφωνα με όσα λέει, κάθε περιστρεφόμενο σώμα που περιβάλλεται από ατμόσφαιρα έχει κάποιο δικό του φως. Η Γη έχει αυτό που οι επιστήμονες ονομάζουν «μόνιμη αυγή» και είναι αυτό το φαινόμενο που προσδίδει ένα πρασινωπό χρώμα στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας, το οποίο βέβαια δεν είναι ορατό με γυμνό μάτι. Το φαινόμενο της μόνιμης αυγής είναι γνωστό στους φυσικούς και με το όνομα «αέρινη λαύρα» και μπορεί να παρατηρηθεί σε ύψος άνω των 150 χιλιομέτρων πάνω από την επιφάνεια της Γης.
Αυτό το φως είναι αποτέλεσμα των εκκενώσεων των δυο πόλων στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας όπου βρίσκεται υδρογόνο, σόδιο και οξυγόνο. Η ένταση του φωτός αυτού εξαρτάται από την ατμοσφαιρική σύνθεση και την ταχύτητα περιστροφής κάθε πλανήτη, αφού ένα περιστρεφόμενο σώμα στο διάστημα, βυθισμένο στο μαγνητικό πεδίο του ηλιακού συστήματος, δρα σαν καταλύτης και γεννά ορισμένη ηλεκτρική ενέργεια. Στη Γη, το φαινόμενο αυτό περιλαμβάνει και το Βόρειο Σέλας, η εξήγηση του οποίου προκάλεσε τόσες δυσκολίες στους επιστήμονες και η έντασή του οφείλεται στη γειτνίαση των μαγνητικών γεωγραφικών πόλων.
Για τον Κρασπεδόν, βαρύτητα με την έννοια που της προσδίδει η επιστήμη μας, δεν υπάρχει. Γι’ αυτόν, η βαρύτητα είναι θέμα που σχετίζεται με τη διαφορά πυκνότητας των σωμάτων. Σώματα με μικρότερη πυκνότητα τείνουν πάντα ν’ ανέβουν με τον ίδιο τρόπο που το νερό και το λάδι διαχωρίζονται λόγω της διαφορετικής πυκνότητας. Η βαρύτητα δεν εμποδίζει τα σώματα που είναι μικρότερης πυκνότητας ν’ ανέβουν. Στον αέρα όμως, που η πυκνότητα είναι μικρότερη, τα «βαριά» αντικείμενα πέφτουν γρήγορα, ενώ στο νερό που είναι πυκνότερο από τον αέρα, πέφτουν πιο σιγά. Η θερμότητα παίζει επίσης σημαντικό ρόλο για τη βαρύτητα, αφού αντισταθμίζει την πυκνότητα.
Ένας άλλος παράγοντας που επηρεάζει τη βαρύτητα είναι η μάζα της ατμόσφαιρας και ο αιθέρας που περιβάλλει τον πλανήτη. Γι’ αυτό είναι λάθος να αποδίδουμε μικρότερη ή μεγαλύτερη βαρύτητα σ’ έναν πλανήτη χωρίς να ξέρουμε την έκταση της αεριώδους μάζας του. Η βαρύτητα επίσης επηρεάζεται από την κατακόρυφη ιδιότητα του μαγνητισμού. Πάντως, η έλξη που ασκεί σ’ ένα σώμα είναι με μικρές διαφοροποιήσεις, η ίδια. Γι’ αυτό η ταχύτητα της πτώσης σε κενό είναι σταθερή. Η έλξη αυτή δεν οφείλεται στη μάζα, αλλά προκαλείται από το μαγνητισμό που έχει επάνω του το σώμα. Τέλος, υπάρχει μια ενέργεια που ασκεί πίεση πάνω στο σύμπαν και διαπερνά τα συστήματα των γαλαξιών. Επομένως, ένα σώμα δεν μπορεί να υπόκειται σε πίεση προς όλες τις κατευθύνσεις, αφού η Γη το καλύπτει από κάποια πλευρά σαν ασπίδα. Έτσι, το σώμα, αντανακλώντας τη διαφορά των δυνάμεων πίεσης που εξασκούνται πάνω του, πέφτει στην επιφάνεια της Γης.
Για τη θερμότητα του Ήλιου ο Κρασπεδόν προτείνει μια πολύ ακραία όσο κι ενδιαφέρουσα άποψη. Λέει, λοιπόν, πως η θερμότητα που έρχεται από τον Ήλιο έχει τη μορφή κυμάτων υψηλής συχνότητας, που μετασχηματίζονται σε θερμικά κύματα. Ο μετασχηματισμός αυτός συντελείται στην ατμόσφαιρα των πλανητών. Τα θερμικά κύματα δεν μπορούν να έρχονται από τον Ήλιο με αυτή τη μορφή, αφού η θερμότητα δεν μπορεί να ταξιδέψει στο κενό. Αλλά ακόμη και η θερμότητα στον ίδιο τον Ήλιο είναι υποφερτή, αφού πρόκειται απλώς για ένα πεδίο όπου ενεργούν ηλεκτρικές δυνάμεις. Είναι σα μια γεννήτρια που είναι κρύα, το ρεύμα όμως που παράγει μπορεί να φτάσει σε υψηλές θερμοκρασίες.
Δεν είναι σωστό να πιστεύουμε ότι στον Ήλιο υπάρχουν θερμοκρασίες πολλών εκατομμυρίων βαθμών, γιατί η φωτεινότητά του δεν έχει σχέση με τη θερμότητά του. Εκτός όμως από τη θερμότητα που αναπτύσσεται από τη συχνότητα των ακτίνων του Ήλιου, η θερμότητα εξαρτάται και από την πίεση του φωτός. Κατά την ανατολή, λοιπόν, που οι πλάγιες ακτίνες του Ήλιου δεν ασκούν καμιά πίεση, έχει κανείς την εντύπωση ότι ο Ήλιος δεν εκπέμπει τόση θερμότητα. Όταν όμως ο Ήλιος βρίσκεται στο ζενίθ του, η ένταση των ακτίνων του είναι αισθητή στην επιφάνεια της Γης.
Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει και η άποψη του Ντίνο Κρασπεδόν για το θάνατο, για τον οποίο πιστεύει πως είναι κάτι που μπορεί να υπερνικηθεί. Όμως, για να τον υπερνικήσει κανείς, πρέπει να γνωρίζει τα θεμελιακά πράγματα που αφορούν τη ζωή. Προτείνει λοιπόν πως το πνεύμα, το οποίο δίνει ζωή στο σώμα, είναι δεμένο μαγνητικά μαζί του. Μοιάζει με το ρεύμα που κυλά μέσα από ένα σωληνοειδή μαγνητικό φορέα και δημιουργεί μαγνητικό πεδίο που έλκει τον πυρήνα του σιδήρου σ’ ένα στροφοειδές σύρμα. Κάθε πεδίο πρέπει να έχει ένα κέντρο για να λειτουργήσει σα φορέας των γραμμών που γεννά. Μόλις έλξει το σίδερο, ο σωληνοειδής μπορεί ν’ ανατραπεί χωρίς να πέφτει ο πυρήνας. Κανείς δε βλέπει τίποτα που να το κρατά.
Ίδια είναι και η σχέση σώματος και πνεύματος. Το σώμα αντιστοιχεί στο σωληνοειδή και η ενέργειά του μπορεί να μετρηθεί με ένα εγκεφαλογράφημα. Το πνεύμα αντιπροσωπεύει το σιδερένιο πυρήνα. Αν διακοπεί το μαγνητικό πεδίο ή σπάσουν οι γραμμές του ή σταματήσει η ροή του ηλεκτρικού ρεύματος που το τροφοδοτεί, τότε το πνεύμα ελευθερώνεται. Αυτό είναι ο θάνατος. Παρ’ όλα αυτά, το πεδίο είναι δυνατόν να αποκατασταθεί και το πνεύμα να επιστρέψει πέφτοντας πάλι στο αποκατεστημένο μαγνητικό πεδίο.
Είναι προφανές ότι ο Κρασπεδόν πιστεύει πως υπάρχει νοήμον ζωή μέσα κι έξω από το πλανητικό μας σύστημα. Χάρη όμως στις συναντήσεις που ισχυρίζεται ότι είχε με τον κυβερνήτη κάποιου ιπτάμενου δίσκου, είναι σε θέση να μας αποκαλύψει τις μεθόδους που χρησιμοποιούν οι εξωγήινοι για να πραγματοποιήσουν τα διαστημικά τους ταξίδια. Έτσι λοιπόν, για να κινηθεί ένας ιπτάμενος δίσκος μέσα σε περιοχές όπου υπάρχει ατμόσφαιρα, εκμεταλλεύεται τη φυσική ατμοσφαιρική πίεση για να εξασφαλίσει την αναγκαία προωθητική δύναμη. Διατηρώντας την πίεση κάτω από τον ιπτάμενο δίσκο και προκαλώντας αποπίεση στην κορυφή, το σκάφος μπορεί να ωθηθεί με τρομακτική δύναμη προς τα πάνω.
Με λίγα λόγια, οι ιπτάμενοι δίσκοι δημιουργούν κενό προς την κατεύθυνση στην οποία θέλουν να κινηθούν. Διατηρώντας το κενό στην κατεύθυνση της πτήσης του, ο ιπτάμενος δίσκος μπορεί να κινείται με οποιαδήποτε ταχύτητα, χωρίς να δημιουργεί τριβή με την ατμόσφαιρα. Επίσης μπορεί πολύ εύκολα να ελίσσεται, αφού έχει τη δυνατότητα να μετακινεί το δημιουργούμενο κενό προς οποιαδήποτε κατεύθυνση. Η δύναμη που αναπτύσσεται μ’ αυτόν τον τρόπο είναι τόσο τρομακτική, που δεν μπορεί να συγκριθεί με κανένα άλλο φυσικό φαινόμενο.
Αλλά ας δούμε πώς πιστεύει ο Κρασπεδόν ότι μπορεί να δημιουργηθεί το κενό που εκμεταλλεύονται για τις πτήσεις τους οι ιπτάμενοι δίσκοι. Σύμφωνα με όσα λέει, κάτι τέτοιο είναι εύκολο να γίνει με την εκμετάλλευση των καθοδικών ακτίνων που έχουν την ιδιότητα να αποσυνθέτουν την ατμόσφαιρα μέσα από την οποία περνούν. Τα στοιχεία της ατμόσφαιρας επανέρχονται έτσι στην αιθερική τους κατάσταση. Παράλληλα, με τη χρησιμοποίηση ρεύματος υψηλής έντασης, οι καθοδικές αχτίνες διασυγκόπτονται με ανοδικές σε γωνία 45ο. Με τη δημιουργία κενού, ξεπερνιέται βέβαια και το πρόβλημα της τριβής, αφού κάτω από αυτές τις συνθήκες δεν μπορεί να υφίσταται.
Βέβαια, έξω από την ατμόσφαιρα τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Εκεί οι ιπτάμενοι δίσκοι εξασφαλίζουν την προωθητική τους δύναμη εκμεταλλευόμενοι τη χρήση αντι-ύλης χάρη σ’ έναν μηχανισμό παραγωγής αντι-ήλεκτρου. Παράλληλα, μέσα στο σκάφος δημιουργούν δικό τους ρευστό αιθέρα και αλλάζουν την πολικότητά του, έτσι που να αντιτίθεται στην πολικότητα του εκάστοτε πλανήτη που βρίσκεται πιο κοντά τους, ώστε να απωθούνται από τον ίδιο τον πλανήτη χάρη σ’ αυτή τη διαφορά πολικότητας.
Ο Κρασπεδόν κάνει λόγο και για πιθανή μετατόπιση του άξονα της Γης, η οποία όμως αν συμβεί, θα οφείλεται στον ανθρώπινο παράγοντα κι όχι σε εξωγενείς κοσμικές συγκυρίες. Πριν αναφερθούμε όμως σ’ αυτή τη θεωρία του, θα πρέπει να υπενθυμίσουμε για μια φορά ακόμη ότι διατυπώθηκε για πρώτη φορά το 1957. Ο αναγνώστης βέβαια θα παρατηρήσει ότι κάποια από τα δεδομένα στα οποία βασίζεται ο Κρασπεδόν έχουν αλλάξει. Το αν αυτή η αλλαγή συνέβη τυχαία ή όχι, είναι κάτι που ίσως να μην το μάθουμε ποτέ. Ας δούμε όμως τί λέει ο ίδιος.
Ο Βόρειος Πόλος, όπως και ο Νότιος είναι καλυμμένοι με πάγο. Όλες οι ατομικές δοκιμές πραγματοποιούνται στο βόρειο ημισφαίριο, έτσι που όλα τα ραδιενεργά στοιχεία και τα ατομικά κατάλοιπα βρίσκονται πλησιέστερα στο Βόρειο Πόλο. Επειδή ως γνωστό η ραδιενέργεια απωθεί το μαγνητισμό, τα ατομικά κατάλοιπα στο Βόρειο Πόλο θα προκαλέσουν άνοδο της θερμοκρασίας λόγω της επιρροής του μαγνητικού πεδίου. Αυτό θα κάνει τους πάγους να λιώσουν και θα μειώσει τη μάζα του Βόρειου Πόλου, στέλνοντας το νερό των πάγων στους ωκεανούς. Η μείωση της μάζας του ενός Πόλου θα επηρεάσει το ποσό της κεντρόφυγης δύναμης που αναπτύσσεται και θα φέρει αλλαγή στην κλίση του άξονα της Γης. Όταν θα γίνει αυτό, θα αναδυθούν γαίες στον Ειρηνικό και στον Ατλαντικό Ωκεανό.
Η ανάδυση αυτών των γαιών θα αλλάξει το επίπεδο των ωκεανών προκαλώντας πλημμύρες στις χαμηλές χώρες, ενώ παράλληλα θα επηρεάσει την πορεία των ωκεάνιων ρευμάτων, αφού θα δημιουργηθούν συνθήκες πολύ διαφορετικές απ’ αυτές που επικρατούν σήμερα. Η σημερινή γωνία κλίσης των 23ο είναι υπεύθυνη για την ύπαρξη της γήινης μάζας στο βόρειο ημισφαίριο. Αν αλλάξει, θα εμφανιστούν γήινες μάζες σε άλλα μέρη, μέχρι που να αποκατασταθεί η σωστή ισορροπία. Μερικές ήπειροι θα επανεμφανιστούν και άλλες θα εξαφανιστούν. Παρ’ όλα αυτά, δε θα προκληθεί γενικός κατακλυσμός. Οι περισσότερες αλλαγές αφορούν σε περιοχές όπως η βόρεια Ρωσία, η Γροιλανδία και ο βόρειος Καναδάς, που θα εξαφανιστούν. Η Βόρεια Θάλασσα θα ενωθεί με την Κασπία και μια νέα ήπειρος θα αναδυθεί στον Ειρηνικό. Οι εξελίξεις αυτές θα συμβαίνουν σιγά-σιγά, μέχρι που ο Βόρειος Πόλος θα φτάσει σε αρκετά ψηλή θερμοκρασία. Τότε όλα θα μπορούσαν να συμβούν μέσα σε μια νύχτα.
Παρά τα όσα διατυπώνει ο Κρασπεδόν στη θεωρία του αυτή, πιστεύει πως είναι αδύνατον να εξαφανιστεί εντελώς η ισορροπία του άξονα της Γης. Κι επομένως, δεν αφορούν καθόλου σε θεωρίες που σχετίζονται μ’ αυτό που πολλοί αποκαλούν συντέλεια του κόσμου. Όμως, αναφορά στην «ώρα της κρίσεως» συναντάμε σε μια άλλη θεωρία του, η οποία είναι ίσως η πιο συναρπαστική. Ο Κρασπεδόν πιστεύει πως θα μπει σύντομα στο σύστημά μας ένας άλλος ήλιος. Αυτός ο δεύτερος ήλιος θα είναι ένα σώμα τεραστίων διαστάσεων, που θα γίνει ορατό στην κατεύθυνση του Καρκίνου. Δε θα εκπέμψει όμως κανένα φως, γιατί το φως ενός ήλιου γίνεται έντονο μόνο όταν μπαίνει σε δευτερεύον μαγνητικό πεδίο, όπως το ηλιακό μας σύστημα.
Μπαίνοντας σ’ ένα τέτοιο πεδίο αρχίζει να περιστρέφεται, παραμορφώνει το διάστημα γύρω του και δημιουργεί ρεύματα που γεννούν τη λαμπρότητά του. Αν ήταν φωτεινός από πριν, το φως του θα δημιουργούσε δύναμη απώθησης και θα απέκλινε από την πορεία του. Στην αρχή, ο ήλιος αυτός θα φανεί σαν κοκκινωπό φως, που ύστερα θα γίνει μπλε. Όταν θα φτάσει στην περιοχή των μεγάλων πλανητικών σωμάτων, θα συναντήσει την απωθητική δύναμή του Ήλιου. Όμως τότε θα έχει πίσω του την απωθητική δύναμη των πλανητών που θα τον απωθούν προς την αντίθετη κατεύθυνση. Η δύναμη αυτή, σε συνδυασμό με το φως που θα εκπέμπει και τη μεγάλη μάζα του, θα κάνουν τον Ήλιο που ξέρουμε να κινηθεί πιο μακριά από το μαγνητικό κέντρο του συστήματός μας. Μετά, οι δυο ήλιοι θα σταθεροποιηθούν στις τροχιές τους. Αυτός που θα έχει μεγαλύτερη μάζα και λιγότερο φως θα είναι πιο κοντά στο κέντρο του συστήματος.
Οι δυο ήλιοι βέβαια, θα δημιουργήσουν μεγάλα προβλήματα στο ηλιακό μας σύστημα. Οι τροχιές των πλανητών θα αλλάξουν. Ο Ερμής θα πάει στην περιοχή που είναι σήμερα μεταξύ της τροχιάς της Αφροδίτης και της Γης. Η Αφροδίτη θα πάει σε μια θέση που σήμερα είναι μεταξύ της τροχιάς της Γης και του Άρη. Η Γη επίσης θα υποστεί τις συνέπειες, μέχρι που ο καινούργιος ήλιος να σταθεροποιηθεί σε οριστική τροχιά. Καθώς θα μεγαλώνει η φωτεινότητα του νέου ήλιου, η πίεση του φωτός του θα βγάλει από την τροχιά της τη Σελήνη και θα την θέσει σε νέα, μετατρέποντάς την σε πλανήτη. Η Γη θα κινηθεί στην περιοχή που σήμερα κατέχεται από τους πλανητοειδείς. Ο Πλούτωνας θα εξοβελιστεί από το πλανητικό σύστημα.
Ένας από τους δορυφόρους του Άρη θα βγει από την τροχιά του και καθώς είναι σχετικά πυκνό σώμα, θα κινηθεί προς το κέντρο του συστήματος. Η τροχιά του θα είναι τέτοια που θα τον μετατρέψει σε δορυφόρο της Γης. Αυτό θα προκαλέσει μια βροχή μετεωριτών που θα επηρεάσει ιδιαίτερα περιοχές της Ευρώπης, της Βόρειας Αφρικής, της Μικράς Ασίας και της Κεντρικής Αμερικής. Μετά όλα θα ομαλοποιηθούν πάλι. Όλα αυτά θα συμβούν στο τέλος του αιώνα. Η Γη θ’ αρχίσει την καινούργια χιλιετία με μια νέα πηγή να την φωτίζει. Πολλοί άνθρωποι θα πεθάνουν, όμως η μικρή ανθρώπινη κοινωνία που θα απομείνει, θα μπορεί να ζει με ειρήνη, δικαιοσύνη κι αφθονία. Γι’ αυτό, πολλοί θα αντιμετωπίσουν την είσοδο του νέου ήλιου στο σύστημα ως θρίαμβο του δικαίου κι ο ήλιος που θα έρθει θα ονομαστεί Ήλιος της Δικαιοσύνης. Η εμφάνισή του στον ουρανό θα είναι το προειδοποιητικό σημείο του Ενός που θα λάμπει περισσότερο ακόμη κι απ’ αυτόν τον ήλιο.
@Νίκος Κανακάρης /miastala 2009 /strange
Για να καταλάβεις περισσότερο τι λεει ο Ντίνο Κρασπεδόν διάβασε το άρθρο:
TERRA PAPERS Η Αλήθεια Είναι Ολοφάνερη
ΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΕΝΟΣ ΙΠΤΑΜΕΝΟΥ ΔΙΣΚΟΥ ΜΕ ΔΙΑΜΕΤΡΟ 90 ΜΕΤΡΑ
1. Βάση.
2. Εξωτερικός σκελετός, διάμετρος 75 μέτρα.
3. Ενδιάμεσο διαμέρισμα υψηλής πίεσης, διάμετρος 67 μέτρα περίπου.
4. Ελεύθερα περιστρεφόμενο εσώτερο διαμέρισμα, διάμετρος 60 μέτρα.
5. Κεντρικός άξονας.
6. Δωμάτιο έλεγχου, διάμετρος 40 μέτρα.
7. Άνω διαμέρισμα. Ανεβαίνει κανείς σε αυτό μόνο από το κεντρικό ασανσέρ. Περιέχει κρεβάτια εκστρατείας, αποθήκες, τρόφιμα, αποθέματα συμπιεσμένου αέρα, εργαστήριο κτλ. Έχει την ίδια διάμετρο με το διαμέρισμα κάτω.
8. Υπερδομή που περιέχει παραγωγική μονάδα ενέργειας.
9. Ασανσέρ που ενώνει τα διαμερίσματα.
10. Σημεία μεταφορών ανάμεσα στα δύο διαμερίσματα.
11. Είσοδος στην υπερδομή.
12. Είσοδος στο εσώτερο διαμέρισμα.
13. Είσοδος στον ιπτάμενο δίσκο.
14. Βάση υποστήριξης για την προσγείωση.
15. Κινητές σφαίρες που επιτρέπουν στο σκάφος να κινείται πάνω από το έδαφος κατά την προσγείωση.
16. Διάδρομος γύρω από το δωμάτιο έλεγχου.
17. Κυκλικό τοίχωμα καλυμμένο με τηλεοθόνες που δίνουν στους επιβάτες την εντύπωση ότι μπορούν να βλέπουν έξω από τον ιπτάμενο δίσκο.
18. Μικρός πύργος αναμετάδοσης με παραβολικές ικανότητες.
Κατάλαβε Ανθρωπε
Ο συγγραφέας εκφράζει τις ειλικρινείς του ευχαριστίες στον Κυβερνήτη του Ιπτάμενου Δίσκου, από όπου αυτός και αν έρχεται, από το Διάστημα, από την Γη ή αποκάτω από την Γη, για την εμπιστοσύνη και την κατανόηση που έδειξε σε τόσες πολλές περιπτώσεις, για τον παραμερισμό κάθε δυσπιστίας και την ετοιμότητά του να απαντήσει σε όλες τις ερωτήσεις μας, αν και δεν μπορούσε να έχει κανένα προσωπικό ενδιαφέρον για το ανθρώπινο γένος εκτός από το να δώσει λίγο από τον εαυτό του με την ελπίδα ότι θα γίνουμε καλύτεροι και ξέροντας στο αναμεταξύ ότι οι προσπάθειές του θα μείνουν ίσως χωρίς ανταμοιβή.
Ντίνο Κρασπεδόν: Σε όλους αυτούς που πολέμησαν και που πολεμούν για την πρόοδο των ιδεών, ενάντια στην πικρόχολη κριτική, και την πληγωμένη περηφάνια των συγχρόνων τους, ποθώντας να δημιουργήσουν ένα καλύτερο κόσμο: όχι για αυτούς, αλλά για να κάνουν πιο ελαφρύ το βάρος της ζωής των μελλοντικών γενεών.
Ο Κυβερνήτης του ιπτάμενου δίσκου: Εκπλήσσομαι που οι επιστήμονες της γης συνεχίζουν να αποθέτουν την πίστη τους στην ψεύτική τους επιστήμη, παρά τα τόσα λάθη που έγιναν μέχρι τώρα, που δεν στάθηκαν ικανοί να τα διορθώσουν κι που αρνούνται την υπέρτατη επιστήμη που είναι ο Θεός. Είναι σαν τις πυγολαμπίδες που τυφλωμένες από το δικό τους φως φωνάζουν σε άλλες πυγολαμπίδες: «Δεν υπάρχει ο Ήλιος. Το μόνο φως που υπάρχει είναι αυτό που έχουμε στην ουρά».
Ντίνο Κρασπεδόν
Σάο Πάολο, 4 Μαρτίου 1957
«Πολίτες του Πλανήτη, έχετε απέραντη άγνοια κι ανικανότητα να καταλάβετε! Δεν έχουμε τον καιρό να σας το εξηγήσουμε ή να μοιραστούμε την τεράστια γνώση που κατέχουμε. Αλλά εσείς εξακολουθήστε να μας πληρώνετε τους μισθούς μας!» NASA
