Η υπόθεση της ομηρίας των δύο Ελλήνων στρατιωτικών, μπορεί να αποδειχθεί ο καταλύτης για να επικρατήσει η ενότητα στα εθνικά θέματα, τα οποία έχουν τεθεί σε κίνδυνο λόγω της επιθετικότητας του προέδρου της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν.
ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Για πρώτη φορά χθες, ίσως λόγω και της εθνικής επετείου, τα πράγματα ηρέμησαν στο πολιτικό σκηνικό, και όλοι οι παράγοντες του τόπου έδειξαν ενωμένοι αναφορικά με την Τουρκία και τις απειλές της εναντίον νησιών του Αιγαίου και της κυπριακής ΑΟΖ.
Φαίνεται ότι το πρόβλημα που δημιουργήθηκε με τη σύλληψη των στρατιωτικών, και ενώ στην αρχή «γέννησε» περαιτέρω προβλήματα, είναι η αιτία για να επιχειρηθεί να εξευρεθεί μία κοινή γραμμή αντιμετώπισης της Τουρκίας και του ακραία επιθετικού Ταγίπ Ερντογάν.
Ο τελευταίος ξύνεται στη βέργα του βοσκού, όπως λένε στην Κύπρο και την Κρήτη, αλλά έχει σχέδια και στόχους εναντίον της Ελλάδας στο Αιγαίο και της Κύπρου στην κυπριακής ΑΟΖ. Το προηγούμενο διάστημα ασχολούμασταν με αυτές τις απειλές, με τον γνωστό τρόπο: Τσακωνόμαστε μεταξύ μας για το ποιος μπορεί να αντιμετωπίσει καλύτερα την Τουρκία, αντί να καθίσουμε σε ένα τραπέζι, όλοι μαζί και όσοι πιστεύουμε στη δύναμη του Ελληνισμού, για να εκπονήσουμε σχέδια αποτροπής τετελεσμένων, που επιδιώκει η ισλαμική κυβέρνηση του κ. Ερντογάν.
Το τελευταίο διάστημα όλο και περισσότεροι στην Ελλάδα και την Κύπρο νοιώθουν την ανάσα της τουρκικής επιθετικότητας. Άλλωστε, ο Ταγίπ Ερντογάν, γνωρίζει να αντιπαρατίθεται σε όλα τα μέτωπα.Με ποιον δεν τα έχει βάλει; Από την Αμερική και την Ευρώπη, το Ισραήλ και την Αίγυπτο, μέχρι και τη μικρή Κύπρο.
Αναφορικά με τις Ηνωμένες Πολιτείες συμβαίνει το εξής παράδοξο: Ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ τα έχει βάλει με όλους και με όλα. Ένα μέτωπο κλείνουν οι συνεργάτες του και άλλο ανοίγει ο πλανητάρχης. Είναι ασυγκράτητος με όσους πιστεύει ότι αντιστρατεύονται τα αμερικανικά στρατηγικά συμφέροντα. Δεν υποχωρεί εάν δεν κερδίσει είναι το σύνθημα του. Μέχρι τους Βρετανούς κατηγόρησε στο παρελθόν, οι οποίοι είναι πιο πιστοί σύμμαχοι των Ηνωμένων Πολιτειών.
Με βάση τα ανωτέρω, πολλοί αναλυτές στην Αμερική αναζητούν τους λόγους για τους οποίους, ειδικά ο κ. Τραμπ, δείχνει τόση υπομονή με τον ισλαμιστή ηγέτη της Τουρκίας. Υπάρχει περίπτωση, μία άλλη σύμμαχος χώρα, να επέλεγε μία «μαλακή» κριτική των Ην. Πολιτειών και να μην άκουγε τα εξ’ αμάξης; Ούτε μία στο εκατομμύριο. Ενώ με την Τουρκία οι Αμερικανοί αναζητούν κάποιο τρόπο για να κρατήσουν ενεργή τη διμερή σχέση και να μην σπάσουν τη στρατηγική.
Ακόμα και αν οι Τούρκοι φαίνεται ότι δίνουν μυστικά του ΝΑΤΟ στους Ρώσους. Αναλυτές και δημοσιογράφοι στις ΗΠΑ, δείχνουν να έχουν ξεγράψει τον Ταγίπ Ερντογάν ως σύμμαχο της Αμερικής. Απομένουν οι σχεδιαστές της αμερικανικής πολιτικής να καταλάβουν ότι είναι καλύτερος ένας πιστός σύμμαχος, έστω και αδύνατος, παρά ένας ισχυρός που δημιουργεί μύρια προβλήματα. Και η Τουρκία είναι έντονα και επιδεικτικά προκλητική για τις ΗΠΑ.
Οπωσδήποτε δίνω σημασία σε όσους υποστηρίζουν πως η Αμερική θα παραμείνει πάση θυσία σε αυτή την ερμαφρόδιτη σχέση με την Τουρκία. Αυτό που δεν μας εξηγούν είναι γιατί οι Αμερικανοί, και ειδικά ο σημερινός πρόεδρος τους, θα συνεχίσουν να ανέχονται μία ακραία αντιαμερικανική συμπεριφορά από τον Ταγίπ Ερντογάν, που θέτει σε κίνδυνο αμερικανικές ζωές.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Το θέμα της Τουρκίας αναλαμβάνουν εκ μέρους του προέδρου Τραμπ, ο νέος σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας Τζον Μπόλτον και ο νέος υπουργός Εξωτερικών -εάν εγκριθεί από την Γερουσία- Μαικ Πομπέο. Έχουν και οι δύο εκφράσει τις απόψεις τους για το θέμα. Είναι έντονα επικριτικοί για τον Ταγίπ Ερντογάν, τον οποίο στόλισαν με πολλά …κοσμητικά επίθετα. Θα συνεχίσουν αυτή τη σκληρή γραμμή ή θα αποδεχθούν τη θέση των γραφειοκρατών ότι η Τουρκία παραμένει και σήμερα «πολύτιμος σύμμαχος» αν και περισσότερο εξυπηρετεί τη Μόσχα και την Τεχεράνη, παρά την Ουάσιγκτον και το ΝΑΤΟ… Η ώρα της μεγάλης κρίσης είναι κοντά.
Πηγή: Μιχάλης ιγνατίου – hellasjournal.com
