«Ρόδα, τσάντα και κοπάνα».
Ωστόσο, το «τσάντα και κοπάνα» λαμβάνει πλέον θεσμικό χαρακτήρα, με υπογραφή του υπουργού Παιδείας, Κωνσταντίνου Γαβρόγλου.
Συγκεκριμένα, χιλιάδες γονείς έλαβαν, την περασμένη εβδομάδα, επιστολές, στις οποίες ο υπουργός τους έδινε την «εντολή» να αφήνουν τα παιδιά τους την τσάντα στο σχολείο, τουλάχιστον μία Παρασκευή τον μήνα.
Στόχος του προγράμματος «Τσάντα στο σχολείο», όπως αναφέρει η επιστολή, είναι οι μαθητές να αξιοποιούν τον ελεύθερο χρόνο τους και να μην επιβαρύνονται από επιπλέον μαθήματα στο σπίτι.
Ενδιαφέρον έχει επίσης ένα σημείο της επιστολής Γαβρόγλου, στο οποίο τονίζεται πως «ο Σύλλογος Διδασκόντων δύναται να αποφασίσει την εφαρμογή της δράσης και σε περισσότερα του ενός Σαββατοκύριακα τον μήνα».
Τι σημαίνει αυτό;
Ας δούμε πρώτα τις διαφωνίες με το εν λόγω πρόγραμμα!
Ομάδες γονέων φέρονται να έχουν διαμαρτυρηθεί, εκτιμώντας πως δημιουργείται μια κουλτούρα «ήσσoνος προσπάθειας» και «αναστάτωσης του διαβάσματος των παιδιών».
Ο γνωστός νομικός και γονέας, Δημήτρης Γιάννος, αναφέρει στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα»:
«Τα παιδιά μας χρησιμοποιούνται ως πειραματόζωα σε μια νέα πρακτική που στόχο έχει να δημιουργήσει χαλαρές συνθήκες μάθησης που δεν προετοιμάζουν επαρκώς τα παιδιά ως αυριανούς πολίτες μιας κοινωνίας με υψηλές απαιτήσεις».
Επιπλέον ερωτηματικά εγείρονται από το γεγονός πως κάθε σχολείο θα αποφασίζει μόνο του, εάν η μια εβδομάδα τον μήνα θα γίνει δύο ή τρεις.
Εμείς βλέπουμε ως εξής το όλον θέμα:
- Σίγουρα τα παιδιά δεν πρέπει να «πήζουν» στο διάβασμα, ωστόσο έχουμε την εντύπωση, σε συνδυασμό με τις αλλαγές που υποβαθμίζουν μαθήματα όπως ιστορία, θρησκευτικά, αρχαία ελληνικά κτλ. πως οι μαθητές σιγά-σιγά θα λαμβάνουν απλά τις στοιχειώδεις γνώσεις, τις οποίες εγκρίνει η καθεστηκυία τάξη. Μην ξεχνάμε πως στο «μάτι» του κυκλώνα έχουν βρεθεί ακόμα και τα μαθηματικά!
- Τα παιδιά υποσυνείδητα καταλαβαίνουν πως ο μοναδικός χώρος μάθησης είναι πλέον το σχολείο! Οι γονείς αποκτούν διακοσμητικό ρόλο, σε ό,τι αφορά την διδασκαλία, και περιορίζονται απλά στο να χαλαρώνουν μαζί με τα παιδιά, μετά την… δύσκολη εβδομάδα που είχαν αμφότεροι. Την μόρφωση των παιδιών αναλαμβάνει αποκλειστικά η όποια εξουσία σε ολοήμερα σχολεία.
«Το σχολείο εμείς το φανταζόμαστε διαφορετικά και κυρίως το δημοτικό. Φανταζόμαστε ένα σχολείο ολοήμερο, όπου το παιδί θα πηγαίνει, θα τρώει, θα το βοηθάνε στα μαθήματά του, ώστε να απαλλάξουμε από το άγχος και το άλγος το οικονομικό τις ελληνικές οικογένειες», είχε δηλώσει η Θεανώ Φωτίου, Υπουργός Κοινωνικής Αλληλεγγύης, ανακοινώνοντας το «Εθνικό Σύστημα Αλληλεγγύης, όπου όλοι θα παίρνουν το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, εξαρτώμενοι από το Κράτος. ΠΗΓΗ
Σίγουρα ηχεί ευχάριστα στα αυτιά πως τα Σαββατοκύριακα τα παιδιά δεν θα διαβάζουν και απλά θα παίζουν ή οτιδήποτε άλλο, αφήνοντας την τσάντα στο σχολείο.
Ωστόσο, η νοοτροπία που εμφυτεύεται, σε μαρξιστικά πρότυπα, είναι «το σχολείο θα με διδάσκει Δευτέρα έως Παρασκευή, το Σαββατοκύριακο χαλαρά και πάλι από την αρχή», αντί ο τρόπος διδασκαλίας να γίνει ευχάριστος και το διάβασμα «παιχνίδι».
Η εν λόγω «ρουτίνα» θα δημιουργήσει τους αυριανούς υπαλλήλους ενός παγκόσμιου κράτους, μιας και μιλάμε για παγκοσμιοποίηση, με συγκεκριμένες «φτωχές» γνώσεις, προκειμένου να τις υλοποιήσουν προς όφελος της εξουσίας.
