Σε εφαρμογή των «ευεργετικών» διατάξεων της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας προβαίνει το τραπεζικό κατεστημένο με πρόσχημα την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, σύμφωνα με δημοσιεύματα του Τύπου
που κάνουν λόγο για την δημιουργία ενός δικτύου εποπτείας των καταθέσεων και λοιπών περιουσιακών στοιχείων των πολιτών δεκάδων κρατών ανά την υφήλιο.
που κάνουν λόγο για την δημιουργία ενός δικτύου εποπτείας των καταθέσεων και λοιπών περιουσιακών στοιχείων των πολιτών δεκάδων κρατών ανά την υφήλιο.
Με την ονομασία «CRS» αναφερόμαστε στον «Μεγάλο Αδελφό» του τραπεζικού κατεστημένου που θέτει υπό την επιτήρηση του ολόκληρα κράτη, ένα από τα οποία και η Ελλάδα, καθώς φαίνεται ότι με τη συγκατάθεση της παραχωρεί πολύτιμες προσωπικές πληροφορίες σε έναν ελεγκτικό μηχανισμό αμφιβόλου σκοπού και χωρίς ανταλλάγματα. Η πρωτοφανής αυτή «συμβιβαστική» λύση της παραχώρησης δικαιώματος χρήσης ευαίσθητων πληροφοριών από τους εκπροσώπους της τοκογλυφίας δεν εκπλήσσει κανέναν, εφόσον αναλογιστεί τις τελευταίες εξελίξεις γύρω από παρεμφερή ζητήματα.
Αρχικά, έχουμε τον απόηχο του διασυρμού του πορίσματος της κυβέρνησης για τη διαφθορά και με δεδομένη την συγκάλυψη πολιτικών προσώπων και της απαλλαγής τους από τις συνέπειες του νόμου για κακοδιαχείριση, κατασπατάληση δημοσίου χρήματος ή άλλα οικονομικής φύσεως εγκλήματα. Προς τι λοιπόν ο πόλεμος κατά της διαφθοράς όταν αυτή συγκαλύπτεται με επίσημα κρατικά πορίσματα;
Επιπλέον, η παρούσα κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες, ουδεμία πρωτοβουλία έλαβε για την ουσιαστική καταπολέμηση της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής. Το παράδειγμα της αναξιοποίητης λίστας Λαγκάρντ που ούτε ένα ευρώ δεν απέδωσε στα δημόσια ταμεία, η ποινική απαλλαγή των καταγεγραμμένων φοροφυγάδων, η προκλητική ασυλία των μεγαλοοφειλετών του δημοσίου, η ασυδοσία των τραπεζιτών και πολιτικών που σε μια διαδραστική σχέση διαπλοκής αναμεταξύ τους τροφοδοτούν τον αέναο δανεισμό μετακυλίοντας το ιδιωτικό χρέος στο δημόσιο, είναι μερικά από τα σημάδια της παθητικής στάσης που επιδεικνύει το κράτος απέναντι στα φαινόμενα που υποτίθεται ότι θέλει να εξαλείψει με το εν λόγω εγχείρημα.
Ακολούθως, η χρήση προσωπικών πληροφοριών από αλλότριους ελεγκτικούς μηχανισμούς ενισχύει την πεποίθηση ότι αυτοί θα λειτουργήσουν ως μοχλός πίεσης για την επιβολή μέτρων ή όρων, που η κυβέρνηση θα αναγκαστεί να αποδεχτεί καθότι τελεί υπό μνημονιακό καθεστώς. Η ηλεκτρονική καταγραφή των περιουσιακών στοιχείων, ακόμα και των χρημάτων που δεν έχουν κατατεθεί σε τραπεζικό λογαριασμό, δείχνει ότι στόχος δεν είναι η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, αλλά η πλήρης οικονομική απεικόνιση των δυνατοτήτων κάθε νοικοκυριού, προς εξοντωτική φορολογική απομύζηση του.
Το ίδιο λοιπόν θα συμβεί και σε επίπεδο κρατών. Με πρόσχημα τον πόλεμο κατά της φοροδιαφυγής αυτή απλώς θα καταγράφεται και θα παραμένει ατιμώρητη, θυμίζοντας μας έναν άλλο πόλεμο με ανάλογα αποτελέσματα, τον πόλεμο της Αμερικής κατά της τρομοκρατίας, όταν οι εγκληματίες με πρόσχημα τη διασφάλιση της δημοκρατίας βομβάρδισαν ολόκληρη τη Μ. Ανατολή.
Απουσία πολιτικής βούλησης και διάθεσης ουσιαστικής ρήξης με το κατεστημένο κάθε παρόμοια απόπειρα θα καταλήγει στο κενό. Οι εγχώριοι εκπρόσωποι του πελατειακού κράτους, της μίζας και της διαφθοράς, οι νεόπλουτοι αριστεροί με δεκάδες ακίνητα και εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ σε καταθέσεις σε ελληνικές και ξένες τράπεζες, αυτοί που χρωστάνε εκατοντάδες εκατομμύρια στον ελληνικό λαό, είναι αυτοί που θα διεξάγουν τον πόλεμο κατά του οικονομικού εγκλήματος. Ένα ανέκδοτο που μόνο θυμηδία προκαλεί.
Α. Μ.
πηγη