ΤΟ ΑΦΡΟΔΙΣΙΑΚΟ ΡΕΣΑΛΤΟ στην εξουσία, το πελατειακό χρήμα και οι Ολιγάρχες Μετά από 7 χρόνια Μνημόνια η Διαπλοκή και το Κράτος-τέρας πανίσχυρα

OTI ΦΑΜΕ, ΟΤΙ ΠΙΟΥΜΕ ΚΑΙ ΟΤΙ...αρπαξει ο...Καθώς οι ορδές του ΣΥΡΙΖΑ έχουν κάνει ρεσάλτο στο κράτος, ο επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων Μοσκοβισί ως “επαγγελματίας φίλος” της Ελλάδας διαφωνεί με τον επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης (ESM) Κλάους Ρέγκλινγκ ο οποίος στην γραμμή Σόιμπλε αποκλείει το κούρεμα του Χρέους. Συμπληρώνουμε σε λίγο 7 χρόνια μνημόνια αποτέλεσμα των οποίων ήταν η εξαθλίωση και φτωχοποίηση των μαζών ενώ το διεφθαρμένο κράτος και οι εγχώριοι Ολιγάρχες έχουν αυξηθεί και ισχυροποιηθεί. Πιο ισχυρό και το διεφθαρμένο πελατειακό κράτος για χάρη του οποίου προφανώς ο “επαγγελματίας φίλος” της Ελλάδας Μοσκοβισί επιδιώκει το κούρεμα του χρέους.

Επ΄αυτού η εφημερίδα Die Welt του Βερολίνου υποστηρίζει ότι υπάρχουν επαρκείς αποδείξεις ότι έχει ξεκινήσει καυγάς για το ενδεχόμενο μείωσης του ελληνικού χρέους-μεταδίδει η DW. Ο αρθρογράφος κάνει ουσιαστικά ένα μάζεμα των σχετικών δηλώσεων Μοσκοβισί και Ρέγκλινγκ των τελευταίων ημερών, όπου ο μεν επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων δίνει ελπίδες για άμεση ελάφρυνση του χρέους ερχόμενος σε σύγκρουση με τον γερμανό υπουργό Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο δε επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας εκφράζει ακριβώς την αντίθετη άποψη υποστηρίζοντας τα λεγόμενα Σόιμπλε, πως το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι το χρέος λόγω της μακράς περιόδου χάριτος στην αποπληρωμή των τόκων. Ο αρθρογράφος υπενθυμίζει ότι «για το ΔΝΤ το χρέος δεν είναι βιώσιμο και ζητά ελάφρυνση, ειδάλλως απειλεί ότι δεν θα συμμετάσχει στο τρίτο πακέτο διάσωσης ύψους 86 δις ευρώ, όπως ζητά επιμόνως ο Σόιμπλε. Αλλά στο μεταξύ, έχουν ενταθεί οι φωνές εκείνων που ζητούν ελάφρυνση του χρέους τώρα. Οι φωνές αυτές έρχονται πρωτίστως από την Αθήνα, αλλά και από τη Ουάσιγκτον, από το ίδιο το Ταμείο».

Kι ενώ οι Ευρωπαίοι παπατζήδες που 7 χρόνια τώρα έχουν μπροστά τους ένα αλώβητο πελατειακό κράτος διαφωνούν για το κούρεμα του Χρέους, έρχεται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να κάνει το απόλυτο ρεσάλτο στο κράτος. Ολα για της “Αδελφές Νοτοπούλου”, τους Καρανίκες και πάει λέγοντας. 

Σχεδόν δύο χρόνια μετά την ανάληψη της εξουσίας-γράφει η Αριστοτελία Πελώνη στην Καθημερινή-, η εμπιστοσύνη στη δημόσια διοίκηση μεταφράζεται σε μια στρατιά μετακλητών υπαλλήλων που σύμφωνα με τα στοιχεία της απογραφής, για πρώτη φορά μετά 3,5 χρόνια έχουν ξεπεράσει τις 2.000. Και συνεχώς αυξάνονται. Από τον Δεκέμβριο του 2015 οι μετακλητοί έχουν αυξηθεί κατά 166 άτομα. Ο αριθμός ισοδυναμεί με περίπου 16 διορισμούς μετακλητών κάθε μήνα.

Το κόστος μισθοδοσίας της κεντρικής διοίκησης, σύμφωνα με τα στοιχεία του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, έχει αυξηθεί κατά 2,1%, δηλαδή 146 εκατ. ευρώ σε σχέση με το 2015 (σε αυτό συμπεριλαμβάνεται η όποια αύξηση δόθηκε στους δημοσίους υπαλλήλους, αλλά κυρίως οι προσλήψεις συμβασιούχων ορισμένου χρόνου και έργου που κάνει κατά κανόνα η κυβέρνηση με ad hoc τροπολογίες που φέρνει στη Βουλή).

Το βασικότερο είναι ότι η κυβέρνηση φαίνεται να ακυρώνει τον νόμο που αυτή ψήφισε. Ο νόμος 4369/2016, ο οποίος κατά την κυβέρνηση σηματοδοτεί την αποκομματικοποίηση της δημόσιας διοίκησης, βασίζεται, μεταξύ άλλων, στο σκεπτικό ότι οι ευαίσθητες πολιτικά θέσεις των γενικών γραμματέων των υπουργείων θα γίνουν διοικητικές και θα καλύπτονται κατά κύριο λόγο από δημοσίους υπαλλήλους με κλειστή τετραετή θητεία με βάση μια «αποκομματικοποιημένη» διαδικασία επιλογής. Με τον ίδιο τρόπο θα καλύπτονται και οι θέσεις προέδρων, αντιπροέδρων, διοικητών, υποδιοικητών, διευθυνόντων συμβούλων και μελών Δ.Σ. των εποπτευόμενων φορέων της κυβέρνησης.

Τον περασμένο Φεβρουάριο, με βάση τον νόμο η κυβέρνηση αναβάπτισε τους υφιστάμενους γενικούς και ειδικούς γραμματείς: οι γενικοί γραμματείς των υπουργείων μετονομάστηκαν σε διοικητικούς γραμματείς, οι γενικοί γραμματείς που προΐστανται γραμματειών σε τομεακούς γραμματείς και οι ειδικοί γραμματείς σε ειδικούς τομεακούς γραμματείς. Και δεν είναι μόνο αυτοί. Για πρώτη φορά στη δημόσια διοίκηση θεσπίστηκαν θέσεις αναπληρωτών γενικών γραμματέων, οι οποίοι υπάγονται στους αναπληρωτές υπουργούς. Τον περασμένο Μάιο συμφωνήθηκε με τους θεσμούς ότι μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου του 2016 θα προκηρύσσονταν οι θέσεις των διοικητικών και αναπληρωτών γενικών γραμματέων και οι κενές θέσεις προέδρων, αντιπροέδρων, διοικητικών, υποδιοικητών, διευθυνόντων συμβούλων και μελών των δ.σ. των εποπτευόμενων φορέων της κυβέρνησης μέχρι το τέλος του 2016. Ομως, μια σημαντική λεπτομέρεια ακυρώνει την ίδια τη φιλοσοφία του νόμου. Αυτή είναι ότι οι υφιστάμενοι γενικοί γραμματείς δεν θα παυτούν με την επιλογή των νέων διοικητικών ή τομεακών γραμματέων. Δίνεται η ευχέρεια στον πρωθυπουργό (ενώ θα έπρεπε να έχουν επιλεγεί οι νέοι), να αποφασίσει την συνύπαρξη των υφιστάμενων γενικών γραμματέων με τους νέους που θα πρέπει να έχουν επιλεγεί μέχρι το τέλος του χρόνου για όλο το 2017. Για τους τομεακούς γραμματείς, μάλιστα, αυτό το διάστημα μπορεί να παραταθεί μέχρι και τις 30 Ιουνίου του 2018. Η παράταιρη αυτή συνύπαρξη σημαίνει ότι ενώ το σημερινό σχήμα αποτελείται από 72 γραμματείς (ή κενές θέσεις γραμματέων), εφόσον αυτοί συνυπάρξουν με τους νέους, θα φθάσουν τους 151, διπλασιάζοντας το μισθολογικό τους κόστος.

Ακόμη, από τις 30 Ιουλίου του 2016 λειτουργεί το μητρώο επιτελικών στελεχών, στο οποίο δικαίωμα εγγραφής έχουν μόνο δημόσιοι υπάλληλοι και λειτουργοί, οι οποίοι θα επιλεγούν με βάση το βιογραφικό τους και δομημένη συνέντευξη από ένα ειδικό συμβούλιο επιλογής διοικήσεων. Μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου, μόλις 150 άτομα είχαν εγγραφεί στο μητρώο. Στο δε διάστημα από 31/7/2016 μέχρι 30/9/2016, εντός του οποίου έπρεπε να είχαν προκηρυχθεί οι κενές θέσεις των διοικητικών και αναπληρωτών διοικητικών γραμματέων και των κενών θέσεων δ.σ. σε οργανισμούς και φορείς, η κυβέρνηση καλύπτει τις κενές θέσεις με τις παλιές διαδικασίες και έχει τοποθετήσει ήδη 250 άτομα.

Η τακτική αυτή συνεχίζεται μέχρι σήμερα και οι τοποθετηθέντες έχουν ξεπεράσει τους 320. Οσο περισσότερο καθυστερεί η εφαρμογή του νόμου, τόσους περισσότερους τοποθετεί η κυβέρνηση με τις παλιές διαδικασίες. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι όταν και αν αποφασίσει να εφαρμόσει τον νόμο, τα εν λόγω στελέχη θα έχουν πλεονέκτημα έναντι των νέων, αφού ο νόμος ορίζει ότι λαμβάνεται υπόψη η εμπειρία τους σε τέτοιες θέσεις. Η λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά είναι ότι η επιλογή τους δεν βασίζεται σε κάποιου είδους αντικειμενική μοριοδότηση, όπως για τους υπόλοιπους προϊσταμένους της διοίκησης. Αξιολογούνται με γενικά κριτήρια από μια επιτροπή που λαμβάνει υπόψη τα βιογραφικά, τα τυπικά τους προσόντα, την προηγούμενη διοικητική εμπειρία τους και την…προσωπικότητά τους.

Με απλά λόγια, ακόμη κι ένας μήνας προϋπηρεσίας σε μια τέτοια θέση είναι ικανός να θέσει εκτός μελλοντικούς υποψήφιους που θα μπορούσαν να επιλεγούν βάσει μοριοδότησης. Ανάμεσα στους παραπάνω, από 573 που έχουν τοποθετηθεί από τις 30 Ιουλίου του 2016 μέχρι σήμερα με το παλιό σύστημα, είναι η ειδική γραμματέας του ΥΠΕΘΑ, ο γ.γ. πρώτης Υποδοχής, ο ειδικός γραμματέας Επιθεώρησης Εργασίας, ο γ.γ. του υπουργείου Δικαιοσύνης, ο γ.γ. Διαχείρισης Κοινοτικών και Αλλων Πόρων του υπουργείου Εργασίας, τα δ.σ. του ΕΟΠΠΕ, του ΔΟΑΤΑΠ, της ΑΕΜΥ, διοικητές και υποδιοικητές υγειονομικών περιφερειών, τα δ.σ. των Κέντρων Κοινωνικής Πρόνοιας και άλλοι.

Αυτή είναι μία από τις εικόνες του διεφθαρμένου πελατειακού κράτους που αρνούνται να δουν οι δανειστές μας 7 χρόνια τώρα. Μια άλλη θολή εικόνα είναι οι διαβόητοι Ελληνες Ολιγάρχες.

Είναι Δεκέβριος του 2012.

 Εχουν περάσει δύο χρόνια Μνημόνια και η Ελλάδα εξακολουθεί να βρίσκεται στην καρδιά της καταιγίδας.

Στο γερμανικό περιοδικό Stern δημοσιεύεται εκτενές άρθρο για τα «πανίσχυρα οικονομικά τζάκια» της χώρας μας με τίτλο «Μονοπώλιο των εκατομμυριούχων»

Το άρθρο υποστηρίζει ότι εδώ και πολλές γενιές 2.000 οικογένειες διαμόρφωσαν το υπάρχον σύστημα και αποκόμισαν τεράστια κέρδη.«Στην Ελλάδα, απέτυχαν οι ελίτ», υποστήριξε στην αρχή του Μνημονίου ο Σόιμπλε, υπονοώντας ότι η αποτυχία του πολιτικό-επιχειρηματικού συστήματος εξουσίας να διοικήσει ορθολογικά την Ελλάδα οδήγησε στην χρεοκοπία.

Πρόσθεσε, μάλιστα, με νόημα ότι η διαδικασία μετάβασης της Ελλάδας στο καινούριο, γίνεται με όρους μετασοβιετικής Ρωσίας. Κάποιοι πίσω από αυτήν την φράση είδαν μια σαφή αναλογία της ελληνικής ελίτ με τους Ρώσους ολιγάρχες.

Το δημοσίευμα ξεκινούσε από τον Φώτη Μπόμπολα, τον οποίο οι συντάκτες του άρθρου επισκέπτονται στο γραφείο του.

«Ο Φώτης Μπόμπολας έχει μπροστά από το γραφείο του τέσσερεις οθόνες υπολογιστών εγκατεστημένες στον απέναντι τοίχο, ο οποίος φέρει μια ξύλινη επένδυση. Έχεις την εντύπωση ότι βρίσκεται στα κεντρικά ενός αρχηγείου. Η γραμματέας του Λυδία του φέρνει φραπέ. Ο Μπόμπολας, ετών 52, με κοντοξυρισμένα μαλλιά, στρίβει ένα τσιγάρο. Καπνίζει Ολντ Χόλμπορν. Το πουκάμισό του είναι ανοιχτό στο στήθος, στο καρπό του χεριού του δεν φέρει κανένα ρολόι. «Προτιμώ να κρατώ χαμηλό προφίλ», διατείνεται ο ίδιος. Ο Μπόμπολας είναι ένας από τους πιο πλούσιους άνδρες στην Ελλάδα. Στην οικογενειακή αυτοκρατορία ανήκουν ο εκδοτικός κολοσσός Πήγασος, η μεγαλύτερη κατασκευαστική εταιρία της χώρας, εταιρίες ανακύκλωσης, ορυχεία χρυσού, ακίνητα. Συνολική αξία: μερικά εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. Ο Μπόμπολας δεν δίνει ποτέ συνεντεύξεις. Ακόμη και τώρα αισθάνεται άβολα: «Δεν βλέπετε; Η χώρα εκρήγνυται».

Η οικογένεια του αισθάνεται έντονα τη λαϊκή οργή. Και αυτό γιατί η πολυεθνική εταιρία Ελλάκτωρ απαιτεί για τη διέλευση των αυτοκινητοδρόμων της υψηλά διόδια, παρότι το ελληνικό κράτος έχει επιχορηγήσει το έργο ως επί το πλείστον με χρήματα των φορολογημένων. Η Αττική Οδός κοστίζει 2,80 ευρώ, ενώ γύρω στα 250.000 αυτοκίνητα τη διασχίζουν καθημερινά. Όποιος θέλει να ταξιδέψει με αυτοκίνητο για Θεσσαλονίκη χρειάζεται ολόκληρα 25 ευρώ. Μια πρωτοβουλία πολιτών με το όνομα «Δεν πληρώνω διόδια» πριονίζει κάθε τόσο τις μπάρες των διοδίων. «Είναι αναρχικοί», βρίζει ο Μπόμπολας».

«Η οικογένειά του ανήκει σε μια χούφτα από σχεδόν πανίσχυρα ελληνικά τζάκια, τα οποία εδώ και πολλές γενιές διαμόρφωσαν το υπάρχον σύστημα, αποκομίζοντας τεράστια κέρδη. Τώρα όμως που η χώρα βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού, αρνούνται να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Αντ’ αυτού, επιχειρηματίες όπως ο Μπόμπολας περιμένουν νέες κρατικές αναθέσεις έργων.

«Άλλοι πάλι επιχειρηματίες εξαφανίζονται στο εξωτερικό, όπως, λόγου χάριν, η διαβόητη Γιάννα Αγγελοπούλου, η πρώην πρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής των Ολυμπιακών Αγώνων, η οποία ακούει στο όνομα Lady G, όνoμα που της έδωσε ο ελληνικός κίτρινος τύπος» γράφει το περιοδικό για την πρώην ισχυρή κυρία των Ολυμπιακών Αγώνων. Αναφέρει μάλιστα ότι η Γιάννα Αγγελοπούλου «ίδρυσε το Ίδρυμα Αγγελόπουλος, με τη βοήθεια του οποίου θα μπορεί ανά πάσα στιγμή να διασφαλίσει τη περιουσία της. Έτσι, εξ αποστάσεως μπορούσε πλέον να παρακολουθεί γαλήνια, πως η ελληνική Βουλή ψήφισε ένα από τα σκληρότερα πακέτα λιτότητας ύψους 13,5 δισεκατομμυρίων ευρώ. Μετά από την επιβολή των νέων μέτρων ο μέσος μισθός στην Ελλάδα ανέρχεται σε λιγότερο από 1.000 ευρώ το μήνα, ενώ σε οικογένειες με εισόδημα άνω των 18.000 ευρώ ετησίως κόπηκαν τα επιδόματα παιδιών.

Και το άρθρο συνεχίζει για τον Φώτη Μπόμπολα:

«Στο ερώτημα αν έχει έλθει η ώρα για τους ζάμπλουτους Έλληνες να δείξουν αλληλεγγύη, ο Μπόμπολας αντιδρά εκνευρισμένος: «Μα τι θέλετε; Οι μετοχές μας είναι στο πάτο. Οι επιχειρήσεις μας πάσχουν ακριβώς το ίδιο όπως και η υπόλοιπη χώρα». Τι θα λέγατε με την φορολόγηση των πλουσίων; «Τι αφελής σκέψη. Το μεγάλο κεφάλαιο βρίσκει πάντα τρόπους να αποφύγει τους φόρους. Αυτό είναι το τίμημα της παγκοσμιοποίησης».

Ο Μπόμπολας διευθύνει επισήμως την οικογενειακή του πολυεθνική εταιρεία μαζί με τον αδελφό του. Όμως ο πραγματικός πατριάρχης είναι ο πατέρας Γεώργιος, η φωτογραφία του οποίου φιγουράρει σε ασημένιο πλαίσιο πάνω στο κομοδίνο. Λέγεται ότι ο Γεώργιος Μπόμπολας κατάφερε να πάρει τη πρώτη κρατική ανάθεση έργου όταν η κατασκευαστική του εταιρεία δεν κατείχε ακόμη ούτε καν μπουλντόζα. Η μεγάλη επιχειρηματική ευκαιρία γι’ αυτόν ήταν η Ολυμπιάδα του 2004. Τότε η Ελλάκτωρ κατασκεύασε το μεγαλύτερο μέρος του αθηναϊκού μετρό, χωρίς να υπάρξει καμία δημόσια προκήρυξη επί του έργου. Όταν η κυβέρνηση αποφάσισε την κατασκευή τεσσάρων αυτοκινητοδρόμων, ο Μπόμπολας ήταν και πάλι μέσα στο παιχνίδι. Ένα από τα μεγαλύτερα «χτυπήματα» της οικογένειας είναι η αγορά των κρατικών ορυχείων χρυσού στη Χαλκιδική για 11 εκατομμύρια ευρώ. Η αξία των κοιτασμάτων χρυσού ανέρχεται στα 12 δισεκατομμύρια ευρώ».

«Είναι αναμενόμενο ότι με τη πίεση που ασκείται από τη πλευρά της Ευρώπης βαθμιαία κάτι αρχίζει να αλλάζει: τη τελευταία βδομάδα ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου έδωσε εντολή για τη σύλληψη του επιχειρηματία Λαυρέντη Λαυρεντιάδη, ο οποίος διατηρούσε 31% της Pronton-Bank και η οποία διασώθηκε από το ελληνικό κράτος με τη βοήθεια 900 εκατομμυρίων ευρώ. Λέγεται ότι ο ίδιος μεταβίβασε εν τω μεταξύ στο εξωτερικό 700 εκατομμύρια ευρώ.

Ο καθηγητής των πολιτικών επιστημών Σεραφείμ Σεφεριάδης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο συγκρίνει την αθηναϊκή ολιγαρχία με την ιταλική μαφία: «έχει παντού τους ανθρώπους της: έναν αδελφό στην Αριστερά, έναν στη Δεξιά, έναν στο δημαρχείο και έναν εντός της εκκλησίας. Οι ζάμπλουτοι Έλληνες εξαγοράζουν τους πολιτικούς μέσω της χρηματοδότησης των εκλογικών τους αγώνων. Η εξουσία που ασκούν μέσω των μίντια τούς καθιστά απρόσβλητους». Στο τηλεοπτικό κανάλι Mega, που έχει τεράστια επιρροή, συμμετέχουν δύο τζάκια: Ο Μπόμπολας και η εκδοτική δυναστεία του Λαμπράκη. Ο γιος του μεγαλύτερου μετόχου της τελευταίας έγινε ο προσωπικός σύμβουλος του Σαμαρά.

Tο άρθρο έκανε αναφορά και στις αποκαλύψεις μέσω του Wikileaks που έκανε επίσης αναφορά σε ομάδα Ελλήνων μεγιστάνων:

«Μια τηλεγραφική είδηση που έφτασε σε μας από την Αμερική μέσω του Wikileaks, αναφέρει ότι «μια μικρή ομάδα επιχειρηματικών μεγιστάνων έχει συνδεθεί με την πολιτική μέσω βαθμών συγγενείας, γάμων ή και διαζυγίων. Οι σχέσεις αυτές είναι πολυπλοκότερες από τις αντίστοιχες σχέσεις μεταξύ των θεών στην ελληνική μυθολογία». Ακόμη πιο δραστικά το εξέφρασε ο Κώστας Καραμανλής, ο πρώην πρωθυπουργός της χώρας, όταν εξαπέλυσε ύβρεις κατά της διαφθοράς ενώπιον φίλων του κόμματος του: «Το πρόβλημα αυτής της χώρας είναι αυτοί οι νταβατζήδες και οι πολυεθνικές τους που ελέγχουν το σύνολο του πολιτικού βίου».

«Η ιδιωτικοποίηση της κρατικής περιουσίας είναι μια από τις βασικές αξιώσεις των χρηματοδοτών της Ελλάδας. «Έτσι όμως όπως αυτή λαμβάνει χώρα, είναι παράλογη», διατείνεται ο Αλέξανδρος Μωραιτάκης, πρόεδρος Συνδέσμου Μελών Χρηματιστηρίου Αθηνών (ΣΜΕΧΑ). «Μερικοί επιλεγμένοι επενδυτές αγοράζουν κρατική περιουσία και εμφανίζονται ως εθνοσωτήρες». Για την πλέον επικερδή κρατική επιχείρηση του ΟΠΑΠ, μια από τις μεγαλύτερες πολυεθνικές εταιρίες τυχερών παιχνιδιών στην Ευρώπη, ενδιαφέρεται ο Σωκράτης Κόκκαλης.

Η Intralot είναι μια από τις ηγετικές εταιρίες στην ανάπτυξη των συστημάτων λόττο.Ο Κόκκαλης, μια από τις πλέον αμφισβητούμενες ολιγαρχικές προσωπικότητες στην Ελλάδα, υπήρξε συνεργάτης της ανατολικογερμανικής Στάζι με τα ψευδώνυμα κρόκους και κασκάντε. Μεγάλωσε στην Ανατολική Γερμανία όπου η οικογένειά του προσέφυγε το 1949 μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου στη Ελλάδα. Η περιουσία του έχει υπολογιστεί στα 2 δισεκατομμύρια δολάρια. Οι φήμες γύρω από το πρόσωπό του θα μπορούσαν να προέρχονται από κάποιο μυθιστόρημα με σπιούνους. Όταν έγινε δημοσίως γνωστό ότι η Siemens λάδωσε, σύμφωνα με κάποιους υπολογισμούς, με 100 εκατομμύρια ευρώ Έλληνες πολιτικούς και αξιωματούχους, η γερμανική εισαγγελική αρχή, ερευνώντας τα αρχεία της εταιρίας, προσέκρουσε σε ένα αμφίβολο όνομα με το κωδικό «Κύριο Κ.». Υποθέτει ότι πρόκειται για τον Σωκράτη Κόκκαλη».

«Όπως όμως ισχυρίζεται ο Σάββας Ρομπόλης, καθηγητής οικονομικών κοινωνικής πολιτικής του Τμήματος Κοινωνικής Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο «είναι σχεδόν αδύνατον να αποδειχτούν οι παράνομες ραδιουργίες των ολιγαρχικών δυνάμεων […] Δεν είναι μόνον που έχουν παντού τους ανθρώπους τους. Οι νόμοι έχουν γραφτεί εδώ και πολλές γενιές γι’ αυτούς. Δεν χρειάζεται καν να εξαπατήσουν την εφορία αφού απαλλάσσονται ούτως ή άλλως από τους φόρους». Κάθε χρόνο η Βουλή ανακοινώνει -όπως άλλωστε και το 2012- φοροαπαλλαγές για τους μεγαλοεφοπλιστές. Διότι αυτοί απειλούν με απόσυρση του στόλου τους και τη διακίνησή του κάτω από άλλη σημαία. Βέβαια, επισήμως δεν υπάρχουν κανενός είδους συνδέσεις μεταξύ των ολιγαρχικών και των πολιτικών δυνάμεων της χώρας, ούτε συναντήσεις και αποδεικτικές φωτογραφίες.

Στη μαρίνα του Φλοίσβου όμως, τη μεγαλύτερη της Αθήνας, όπου αγκυροβολούν ακόμη και θαλαμηγοί 100 μέτρων «μπορεί κανείς να δει όλους τους πολιτικού μας», όπως αφηγείται ο πρώην φύλακας του λιμανιού Μάκης Νάστατος, ιδίως «όταν κατά τα Σαββατοκύριακα τα μεγάλα πάρτυ ανάβουν για τα καλά».

Οι «ανθρωποκεντρικές» περιγραφές με τις οποίες διανθίζουν τα ρεπορτάζ τους είναι χαρακτηριστικές.  Στο αφιέρωμά του στους Έλληνες Κροίσους το γερμανικό Spiegel έγραφε για τον Πέτρο Κόκκαλη:

 

«Ο Πέτρος Κόκκαλης έχει δημιουργήσει ένα τεράστιο κήπο σε μια από τις φτωχότερες περιοχές της Αθήνας. Ο πατέρας του Σωκράτης ήταν πριν από λίγα χρόνια αντιπρόεδρος  και ιδιοκτήτης του Ολυμπιακού. Συνήθιζε να οδηγεί φανταχτερά σπορ αυτοκίνητα, αλλά τώρα ο ίδιος προτιμά ένα Volkswagen Golf. Ο ίδιος ο Πέτρος λέει ότι η κρίση του έχει ανοίξει τα μάτια και τον έχει κάνει περισσότερο πολιτικό. Λέει, επίσης, ότι γνωρίζει πολύ καλά τα προβλήματα του τόπου του. Για παράδειγμα, λέει ότι έπρεπε να περιμένει έξι μήνες για την άδεια μόνο για να εγκαταστήσει ένα μπαμπού bar με ψυγείο στον κήπο του. Σημειώνει ότι η κατάσταση δεν είναι δίκαιη».

Στην ερώτηση αν έχει βγάλει χρήματα στο εξωτερικό ο κ. Πέτρος Κόκκαλης απάντησε:«Σίγουρα όχι όμως όλα. Το παίρνω σαν αστείο, αλλά δεν φταίω εγώ που γεννήθηκα πλούσιος».

Στη συνέχεια μίλησε για το πάρκο λαχανικών: «Αυτό είναι το έργο μου. Μπορούν να έρχονται μαθητές και να καλλιεργούν φυτά και να κάνουν ιππασία. Η είσοδος είναι στα 4 ευρώ αλλά σκέφτομαι να κατεβάσω το ποσό στα 2 ευρώ για να μπορούν να αντεπεξέλθουν οικονομικά όσοι ενδιαφέρονται».

Η οικογένειά του είναι μία από τις πλουσιότερες της χώρας. Ο πατέρας του, Σωκράτης είναι ο ιδρυτής της Intracom, μια πολυεθνική ομάδα τεχνολογίας. Έλεγχε μια ολόκληρη βιβλιοθήκη στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, και ο ίδιος χρηματοδοτεί ένα πρόγραμμα για την Νοτιοανατολική και Κεντρική Ευρώπη στο Kennedy School της κυβέρνησης. Ο γιος του Πέτρος λέει ότι η οικογένειά του είναι προσεκτική και τα 10.500 άτομα που εργάζονται για την αυτοκρατορία Κόκκαλη στην Ελλάδα δεν θα χάσουν τις δουλειές τους.»

Η φλογερή Σουηδή δημοσιογράφος Κάισα Εκις Εκμαν μερικούς μήνες πριν θα αποσπάσει από τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ μια πολύ ενδιαφέρουσα τοποθέτηση.

Τον ρωτάει η Εκμαν, όπως το γράφει στο βιβλίο της:

«Σε παίρνουν τηλέφωνο ο Μπόμπολας και ο Κόκκαλης και λένε, για παράδειγμα, Τσίπρα, όταν γίνεις πρωθυπουργός θέλω να…».

Ο Αλέξης Τσίπρας απαντά πως δεν πρόκειται να τους εμπιστευθεί και συμπληρώνει:

«Τα συμφέροντά μας είναι αντίθετα! Σκοπεύουμε να καθιερώσουμε τους κανόνες εκείνους για τα ΜΜΕ που είναι απαραίτητοι σε κάθε δημοκρατία, όπως έγινε και στην Αργεντινή. Εδώ είμαστε ζούγκλα, οι καπιταλιστές κάνουν ό,τι θέλουν.

Θα πω λοιπόν του Μπόμπολα ότι αν θέλει να κρατήσει τις επιχειρήσεις και τα ΜΜΕ του, θα πρέπει πρώτα να καταβάλει τους φόρους και τα χρέη που του αναλογούν στην τράπεζα. Ο Μπόμπολας χρωστάει 280 εκατ. ευρώ για τις εφημερίδες του και κανείς δεν του τα έχει ζητήσει. Ιδού το διεφθαρμένο τρίγωνο: τράπεζες, πολιτικοί, ΜΜΕ»

πηγη