Μυστηριώδεις και αινιγματικές φιγούρες, οι μαυροφορεμένοι άντρες υποτίθεται πως κάνουν την εμφάνισή τους λίγα λεπτά μετά από στενές επαφές μαρτύρων είτε με ΑΤΙΑ είτε με παράξενα όντα. Οι ίδιοι φροντίζουν να εξαφανίσουν τα ίχνη τους, αφού προηγουμένως έχουν παρέμβει στη μνήμη και την ψυχολογική κατάσταση των μαρτύρων. Ποιοι ακριβώς είναι οι περιβόητοι Men in Black και που ακριβώς εντοπίζονται οι ρίζες της ιστορίας τους;
Στην κινηματογραφική ταινία «Οι άντρες με τα μαύρα» που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά πριν από 15 ολόκληρα χρόνια, οι πρωταγωνιστές Τόμι Λι Τζόουνς και Γουίλ Σμιθ ήταν πράκτορες μιας μυστικής υπηρεσίας των ΗΠΑ. Στόχος τους ήταν να προστατεύουν τον πλανήτη από τις εξωγήινες φυλές που, σύμφωνα με το σενάριο, κατοικούν εδώ και αρκετό καιρό ανάμεσά μας. Η ταινία κέρδισε το κοινό όχι μόνο εξαιτίας των καταπληκτικών για την εποχή οπτικών εφέ, αλλά και για το παράξενο και εντελώς τρελό σενάριό της, το οποίο έθιγε ένα θέμα με αρκετές συνωμοσιολογικές προεκτάσεις από τον χώρο του εναλλακτικού
Επιχείρηση συγκάλυψη
Η ιστορία των αντρών με τα μαύρα αποτελεί μια από τις πτυχές του εξωγήινου ζητήματος, όπως αυτό έχει διαμορφωθεί από τα μέσα του 20ου αιώνα και εξής. Οι λάτρεις της συνωμοσιολογίας υποστηρίζουν πως οι αινιγματικές αυτές μαυροφορεμένες φιγούρες εμφανίζονται οπουδήποτε συμβαίνει μια θέαση ΑΤΙΑ από έναν ή και περισσότερους πολίτες. Σε ορισμένες περιπτώσεις (που αφορούν κυρίως περιστατικά σε απομονωμένους τόπους) την εμφάνισή τους κάνουν και κάποια εξίσου αινιγματικά μαύρα ελικόπτερα, δίχως διακριτικά προέλευσης.
Όμως που έχουν τις ρίζες της όλη αυτή η ιστορία; Οι σύγχρονοι ερευνητές βασίστηκαν σε μεγάλο βαθμό στο βιβλίο «Ιπτάμενοι δίσκοι και τρεις άντρες στα μαύρα» (1962) του Albert K. Bender, που αφιέρωσε μεγάλο μέρος της ζωής του στην έρευνα γύρω από τους εξωγήινους και τα ΑΤΙΑ. Ο Bender θεωρείται μάλιστα και ο «πατέρας» των μαυροντυμένων πρακτόρων, καθώς αυτός πρώτος εισήγαγε τη δεκαετία του 1950 τις θεωρίες σχετικά με την προσπάθεια των μυστικών υπηρεσιών να ελέγξουν τέτοιου είδους θεάσεις και τις συνέπειές τους για τους αυτόπτες μάρτυρες. Σύμφωνα λοιπόν με τα λεγόμενά του, οι άνθρωποι με τα μαύρα είχαν και έχουν έναν και μόνο σκοπό: επεμβαίνουν για να συγκαλύψουν τα περιστατικά αδιαμφισβήτητων θεάσεων ιπτάμενων δίσκων αλλά και εξωγήινων απαγωγών στον ελάχιστο δυνατό χρόνο από τη στιγμή που συνέβησαν, ώστε να μην έχουν προλάβουν να δημοσιοποιηθούν περεταίρω λεπτομέρειες.
Οι άντρες με τα μαύρα (Men in Black ή MIB) αποσπούν –σύμφωνα πάντα με αυτές τις θεωρίες- από τους αυτόπτες ότι υλικό διαθέτουν και που θα μπορούσε να αποδείξει τους ισχυρισμούς τους σχετικά με την ύπαρξη εξωγήινων όντων, ενώ παράλληλα, προσπαθούν να «υποβαθμίσουν» τεχνητά την εμπειρία και την γνώμη τους για τα όσα είδαν και βίωσαν
Μετά το βιβλίο του Bender, τα περιστατικά που αναφέρονταν στην εμφάνιση των ΜΙΒ άρχισαν να πληθαίνουν εντυπωσιακά και να λαμβάνουν περισσότερη δημοσιότητα. Παράλληλα ήρθαν στο φως και σχετικές ιστορίες προηγούμενων ετών, όπως για παράδειγμα αυτή του Χάρολντ Νταλ από την Ουάσιγκτον, που ανέφερε ότι μετά την θέαση ενός ΑΤΙΑ το 1947, ένας άντρας με μαύρο κοστούμι τον πλησίασε και τον προειδοποίησε να μην μιλήσει ποτέ για αυτή την εμπειρία του. Ενα άλλο περιστατικό προέρχεται από το Οχάιο του 1967. Ο Ρόμπερτ Ρίτσαρντσον υποστήριξε πως χτύπησε κάτι παράξενο με το αυτοκίνητό του και λίγα λεπτά αργότερα δέχτηκε την επίσκεψη δύο ανδρών με μαύρα ρούχα και γυαλιά. Οι άντρες αποβιβάστηκαν από μια μαύρη Κάντιλακ και του ζήτησαν να τους παραδώσει το μεταλλικό θραύσμα που είχε μαζέψει και κρατήσει μετά την σύγκρουση.
Εκτός τέτοιου είδους μαρτυρίες όμως, αναφορές για εμφανίσεις ΜΙΒ υπάρχουν και από ερευνητές του εξωγήινου ζητήματος. Κάποιοι από αυτούς έχουν καταγγείλει πως οι «μαυροφορεμένοι» έρχονται σε επαφή μαζί τους όταν εκείνοι βρίσκονται κοντά σε κάποια σπουδαία ανακάλυψη.
Στην πλειονότητά τους οι καταγεγραμμένες αυτές εμπειρίες παρουσιάζουν δύο κοινά χαρακτηριστικά: Πρώτον, οι ΜΙΒ προσπαθούν να πείσουν τον μάρτυρα ότι αυτό που έχει μόλις βιώσει δεν είναι κάτι τόσο σημαντικό. Και δεύτερον, πως σε περίπτωση αποτυχίας της προηγούμενης μεθόδου, δεν δίσταζαν να χρησιμοποιήσουν απειλές και άλλα μέσα ψυχολογικής βίας ώστε να εξασφαλίσουν την σιωπή των μαρτύρων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση των δύο αμερικανών εργατών, Ντέιβιντ Στίβενς και Γκλεν Γκρέυ, οι οποίοι αμέσως μετά τη θέαση ενός UFO έχασαν τις αισθήσεις τους. Στην συνέχεια επανήλθαν, αρκετά χιλιόμετρα μακριά από το σημείο που δούλευαν και το μόνο που υπήρχε στη μνήμη τους ήταν η εικονα δύο ΜΙΒ. Την ιστορία των δύο εργατών δημοσιοποίησε ο έγκριτος επιστήμονας, γιατρός και ερευνητής των UFO, Χέρμπερτ Χόπκινς, το 1976, υπνωτίζοντας τους δύο άντρες.
Κατά τη δεκαετία του 1990, οι ιστορίες για την εμφάνιση των ΜΙΒ επεκτείνονται και πέρα από τα σύνορα των ΗΠΑ, με σχετικά περιστατικά να αναφέρονται σε χώρες όπως η Σουηδία, το Μεξικό, η Ιταλία, η Μ. Βρετανία αλλά και σε κράτη της πρώην Σοβιετικής Ενωσης.
Παρ’ όλα αυτά δεν προσκομίστηκε κανένα απτό στοιχείο που να επιβεβαιώνει αυτές τις μαρτυρίες. Το γεγονός αυτό έκανε φυσικά αυτού του είδους τις αναφορές να «χωλαίνουν» και να μοιάζουν φαντασιοπληξίες.
Για ποιους δουλεύουν;
Αυτό είναι το ερώτημα που ταλανίζει κάθε καλόπιστο μελετητή του φαινομένου των ΜΙΒ. Η πλέον διαδεδομένη από τις δεκάδες θεωρίες που κυκλοφορούν κάνει λόγω για ειδικά εκπαιδευμένους πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ ή και σε κάποιες περιπτώσεις της Ρωσίας. Βέβαια η υπόθεση αυτή βασίζεται σε μεγάλο βαθμό σε σχετικά κινηματογραφικά ή μυθιστορηματικά σενάρια των τελευταίων δεκαετιών.
Ωστόσο όσοι… αγαπούν να μισούν την CIA, το FBI και τα μυστικά τους εγχειρήματα, δεν βρήκαν διόλου απίθανο αυτό το σενάριο. Μάλιστα αρκετοί είναι εκείνοι που έχουν πάει τα πράγματα ένα βήμα παραπέρα, «φορτώνοντας» τη δράση των ΜΙΒ στην αινιγματική NSA (Αμερικανική Υπηρεσία Εθνικής Ασφάλειας). Κι αυτό γιατί οι ακριβείς αρμοδιότητες της NSA δεν έχουν γίνει ποτέ απόλυτα ξεκάθαρες, εκτός από τον γενικότερο ρόλο της που είναι η παρακολούθηση των επικοινωνιών για λόγους εθνικής ασφάλειας.
Υπάρχει όμως και μια άλλη άποψη που ασπάζονται οι πιο τολμηροί οπαδοί των εξωγήινων θεωριών. Σύμφωνα με αυτή, οι μαυροντυμένοι είναι όντως πράκτορες, όμως όχι και άνθρωποι! Στην πραγματικότητα αποτελούν απεσταλμένους ενός τεχνολογικά προηγμένου εξωγήινου πολιτισμού στη Γη και ζουν ανάμεσά μας με σκοπό να προετοιμάσουν την απόβασή τους στον πλανήτη μας. Ως αντάλλαγμα για τη φιλοξενία που τους παρέχεται από τις ισχυρές κυβερνήσεις, παρέχουν επιστημονικές και τεχνολογικές γνώσεις.
Η φύση των ΜΙΒ
Τελικά τι ακριβώς είναι οι άνδρες με τα μαύρα; Αποτελούν αποκυήματα της ανθρώπινης φαντασίας που θέλει να βλέπει παντού συνωμοσίες; Ή πρόκειται όντως για όργανα του συστήματος ή εξωγήινων δυνάμεων που επιθυμούν να συγκαλύψουν ποικίλες εκδηλώσεις παράξενων –στα μάτια των κοινών θνητών- περιστατικών;
Πριν βιαστούμε να απαντήσουμε, ας συνυπολογίσουμε το γεγονός ότι από την αυγή της ανθρώπινης ιστορίας κάνουν την εμφάνισή τους παρόμοιες «ανεξήγητες» καταστάσεις, αλλοκοσμικές μορφές και φιγούρες, η ερμηνεία και η ονομασία των οποίων αλλάζει ανάλογα με το βιοτικό και πνευματικό επίπεδο της εκάστοτε κοινωνίας. Ισως με αυτόν τον περισσότερο αποστασιοποιημένο τρόπο έχουμε τη δυνατότητα να εξάγουμε ασφαλέστερα συμπεράσματα για τη φύση του φαινομένου.
Διαχρονική παρουσία και επιρροή
Αν νομίζετε ότι οι άνθρωποι με τα μαύρα αποτελούν μια «ανακάλυψη» του 20ου αιώνα που έχει βολικά συνδυαστεί με τα σενάρια εμφάνισης εξωγήινων κάνετε λάθος. Αρκετές ανά την γη παραδόσεις συνδυάζουν εδώ και αιώνες το αρχέτυπο των μαυροντυμένων αντρών με το κακό, τους δαίμονες και τις αλλόκοσμες παρουσίες. Αλλωστε σε χειρόγραφα αλλά και μυθιστορήματα του 17ου αιώνα γίνεται λόγος αρκετά συχνά σε συναντήσεις ανθρώπων με μαυροφορεμένες μορφές. Μετά τις «επαφές» αυτές, οι άνθρωποι είτε εξαφανίζονταν είτε άλλαζαν ριζικά χαρακτήρα για την υπόλοιπη ζωή τους.
Η ιστορία των «αντρών με τα μαύρα» έχει φυσικά εμπνεύσει και τον χώρο του θεάματος αλλά και της ψυχαγωγίας και της λογοτεχνίας. Το 1952 δημοσιεύτηκε το βιβλίο του Γκρέι Μπάρκερ «Ηξεραν πάρα πολλά για τους ιπτάμενους δίσκους» και ακολουθεί το 1975 το βιβλίο του Τζον Κιλ, «Η προφητεία της πεταλούδας». Και στα δύο έργα γίνεται εκτενής αναφορά στη δράση των αντρών με τα μαύρα. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’90, κυκλοφόρησαν οι σχετικές κινηματογραφικές ταινίες «Θεωρίες συνωμοσίας» (πολιτικό θρίλερ) και «Οι άντρες με τα μαύρα» (κωμωδία), τροφοδοτώντας ακόμα περισσότερο το ενδιαφέρον του κοινού.
