του τρόμου στο ΝΑΤΟ στην μορφή υπερσύγχρονων ρωσικών υποβρυχίων. «Βορέας» θα λέγαμε εμείς, ο θεός του βόρειου ανέμου και του χειμώνα, του χιονιού και του πάγου.
Ο Βόρειος Στόλος της Ρωσίας παρέλαβε το 2012 το πρώτο πυρηνοκίνητο υποβρύχιο «Project 955 Borej» – η κωδική κλήση στον Ρωσικό Στόλο, για δοκιμές. Το «Yury Dolgorukiy» δεν εντυπωσιάζει μόνο με τα σύγχρονα όπλα του, αλλά και την τεχνολογία ασφάλειας για το πλήρωμα επί του σκάφους. Το πυρηνικό υποβρύχιο διαθέτει εκτός των συμβατικών όπλων έως και 20 σύγχρονους διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους του τύπου «Bulava» (ελληνικά: «Ρόπαλο»), που έχουν μια εμβέλεια από 8.000 χιλιόμετρα.
Ο κατά ΝΑΤΟ SS-NX-30 είναι ένας υποβρύχια εκτοξευόμενος τριών σταδίων στερεών καυσίμων πύραυλος βάρους 36,8 τόνων (το ισοδύναμο από 7 ελέφαντες) με βεληνεκές έως και 8.000 χιλιόμετρα. Είναι πάνω από 11 μέτρα σε μήκος, ακόμη και χωρίς την κεφαλή, και μπορεί να μεταφέρει 10 ατομικές κεφαλές, η κάθε μία με ανεξάρτητη διεύθυνση προς τον στόχο και με ικανότητα αλλαγής τροχιάς για να αποφύγει τους πυραύλους αναχαίτισης. Κάθε κεφαλή έχει με 100 έως 150 κιλοτόνους εκατό φορές τη δύναμη της βόμβας στην Χιροσίμα. Πρόκειται για ένα πανίσχυρο όπλο για το οποίο οι στρατιωτικοί στην Ρωσία ονειρεύονται να καταστεί η βάση των ρωσικών ναυτικών στρατηγικών πυρηνικών δυνάμεων.
Ωστόσο, οι προκαταρκτικές δοκιμές συνοδεύτηκαν μάλλον από μια σειρά από αποτυχίες και ατυχίες – έτσι και το «Yury Dolgoruky» παρέμεινε σε καθεστώς δοκιμών. Τώρα οι πύραυλοι υποτίθεται ότι είναι ώριμοι και έτοιμη για δράση, και έτσι το υποβρύχιο τέθηκε σε λειτουργία. Ο νέος πύραυλος επί του σκάφους είναι αναπόσπαστο μέρος του εκσυγχρονισμού των ρωσικών πυρηνικών όπλων.
Η ψυχολογική άποψη δεν είναι λιγότερη σημαντική, όπως έχει εγκατασταθεί επί του υποβρυχίου καινούργιος εξοπλισμός διάσωσης. Το 2000, μετά την έκρηξη στο πυρηνοκίνητο υποβρύχιο Kursk, πνίγηκαν 118 Ρώσοι ναύτες. Το Ρωσικό Πολεμικό Ναυτικό δεν ήταν τότε σε θέση να προσεγγίσει το υποβρύχιο και έπρεπε να ζητήσει τη βοήθεια ειδικών από τη Νορβηγία. Συνεπώς το 170 μέτρα σε μήκος και 13,5 μέτρα πλάτος «Yury Dolgorukiy» έχει μια κάψουλα διαφυγής, ώστε όλα τα 117 μέλη του πληρώματος να αναδυθούν με ασφάλεια στην επιφάνεια του νερού σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης.
Το διάσημο πυρηνοκίνητο υποβρύχιο είναι σημαντικά πιο αθόρυβο από τον προκάτοχό του, σε βάθος κατάδυσης μέχρι και 450 μέτρα. Σχεδόν αόρατα γλιστρά ο γίγαντας στους ωκεανούς. Η αρχή της αργής κίνησης έχει τον λόγο της. Με κάθε κόμβο παραπάνω, ειδικά ο πυρηνικός αντιδραστήρας OK-650 και ο ψύκτης υγρών παράγουν περισσότερο θόρυβο, τον οποίο θα μπορούσε να εντοπίσει το σόναρ του εχθρού. Με υπερσύχρονη τεχνολογία το επίπεδεο θορύβου στο «Yury Dolgoruky» έχει μειωθεί δραματικά για τον αντίπαλο. Είναι σε λειτουργία; Τότε αυτό σημαίνει για τα 107 μέλη του πληρώματος ότι πρέπει να μείνουν φυλακισμένοι για περίπου 90 μέρες στις 10 υποδιαιρέσεις της κοιλιάς αυτού του χαλύβδινου κολοσσού. Εάν χρειάζονται επιπλέον διαταγές, προσεγγίζουν την επιφάνεια του ωκεανού, με το περισκόπιο τσεκάρουν τον περίγυρο, και στην συνέχεια αναδύεται ο ιστός δορυφορικών επικοινωνιών. Εάν υπάρχει νέα διαταγή, με 29 κόμβους και 24.000 τόνους εκτόπισμα, το υποβρύχιο είναι σε θέση με 54 χιλιόμετρα ανά ώρα να φθάσει στον νέο προορισμό του, και να ελέγξει το νέο τομέα του – με τον τρόμο.
Ως κύριος σκοπός των υποβρυχίων της κατηγορίας SSBN στην αρχή μιας πολεμικής σύρραξης αναφέρεται η καταστροφή σημαντικών χερσαίων στρατιωτικών και στρατηγικών εγκαταστάσεων του εχθρού. Αργότερα, μετά από αυτή την αποστολή, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για καθήκοντα που είναι τυπικά για τα υποβρύχια. Στην πραγματικότητα, τα υποβρύχια της κατηγορίας SSBN υπάρχουν για να σπείρουν με ένα δεύτερο πυρηνικό πλήγμα τον αρμαγγεδονικό όλεθρο στον εχθρό – ακόμη και εάν η ίδια η χώρα έχει νωρίτερα καταστραφεί ολοσχερώς από τα πυρηνικά όπλα του αντιπάλου.
Η μελέτη για την κατασκευή ενός πυρηνοκίνητου υποβρυχίου 4ης γενιάς ξεκίνησε στη Σοβιετική Ένωση στα τέλη της δεκαετίας του ’70. Η ανάπτυξη ενός πυρηνοκίνητου υποβρυχίου με διηπειρωτικούς πυραύλους με πυρηνικές κεφαλές (SSBN) ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του ’80 στο σχεδιαστικό γραφείο Ρουμπίν στην Αγία Πετρούπολη, ταυτόχρονα με τα 667BDRM – κλάσης Typhoon (Project 941). Η βασική ανάπτυξη έτρεξε μέχρι το 1996 και στην Δύση έγινε γνωστό μόλις με τις πρώτες εργασίες στο ναυπηγείο Σεβμάς στο Σεβεροντβίνσκ.
Το 1998, το σχέδιο τροποποιήθηκε ελαφρώς, αλλά η ναυπήγηση σταμάτησε λόγω οικονομικών προβλημάτων. Ένα ρωσικό περιοδικό έγραψε ότι το έγο σταμάτησε, όπως έλειπε ο χάλυβας για την κατασκευή. Για τον προμηθευτή Asowstal, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης στην Ουκρανία, το Υπουργείο Άμυνας στην Μόσχα δεν είχε χρήματα για να αγοράσει τον πλέον πολύ ακριβό χάλυβα. Έτσι, η κατασκευή του σταμάτησε τον Ιανουάριο του 1998 (μόνο το 5% ολοκληρώθηκε έως εκείνη την στιγμή). Το 2001 οι εργασίες επαναλαμβάνονται. Από αυτή τη στιγμή το σκάφος λαμβάνει το όνομα «Yury Dolgorukiy».
Στις 19 Μαρτίου 2004 τοποθετείται στη ναυπηγική κλίνη η καρίνα για ένα δεύτερο σκάφος της κλάσης με το όνομα «Aleksandr Newski», ακριβώς δύο χρόνια αργότερα ένα τρίτο με το όνομα «Wladimir Monomach». Τον Απρίλιο του 2007 καθελκύστηκε το πρώτο. Ο αντιδραστήρας ενεργοποιήθηκε για πρώτη φορά το Νοέμβριο του 2008. Αρχικά ήταν να τεθεί σε λειτουργία με τον Ρωσικό Στόλο το 2009, αλλά μόλις στις 10 Ιανουαρίου 2013 τέθηκε επίσημα σε υπηρεσία. Το «Aleksandr Newski» έπρε να ολοκληρωθεί αρχικά το 2009, αλλά καθελκύστηκε στις 1 Δεκεμβρίου 2010 και στις 22 Οκτωβρίου 2011 ξεκίνησε με τις θαλάσσιες δοκιμές. Τα «Aleksandr Newski» και «Wladimir Monomach», το οποίο έπρεπε αρχικά να ολοκληρωθεί το 2011, προορίζονται για τον Στόλο του Ειρηνικού.
Στις 30 Ιουλίου 2012 τέθηκε η καρίνα ενός τέταρτου υποβρυχίου με το όνομα «Knyaz Vladimir». Η κατασκευή του «Alexander Suvorov», το πέμπτο κατά σειρά και το δεύτερο από την βελτιωμένη κλάσση Project 955A (Borey-Α), ξεκίνησε στις 28 Ιουλίου 2012, όταν η Ρωσία γιόρταζε την Ημέρα του Ναυτικού, ενώ oι εργασίες στο έκτο υποβρύχιο ξεκίνησαν το Νοέμβριο του ίδιου έτους.
Η νέα ρωσική δύναμη στη θάλασσα έχει το τίμημά της: Η κατασκευή του πρώτου υποβρυχίου έχει κοστίσει περίπου 770 εκατ. δολάρια – το ισοδύναμο περίπου του κόστους του «Παπανικολή». Μέχρι το 2020 είναι να κατασκευαστούν συνολικά οκτώ υποβρύχια κλάσης Borei, αργότερα θα ακολουθήσουν άλλα τέσσσερα μιας υποκατηγορίας της κλάσης αυτής.
