Ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ δὲν τολμοῦσαν νὰ ἐμφανιστοῦν στὸν δρόμο οἱ πολιτικοί, πρὶν πέντε χρόνια, φτάσαμε στὸ σημεῖο νὰ μᾶς κουνοῦν τὸ δάκτυλο γιὰ νὰ εἴμαστε «συνεπεῖς». Αὐτὰ τὰ σκουλήκια, ἀφοῦ κατάλαβαν πὼς παραμύθιασαν μιὰ χαρὰ τὸ πόπολο, ξεθάρρεψαν καὶ μᾶς ἀπειλοῦν μὲ κατασχέσεις καὶ φυλακίσεις.
Μέσα σὲ πέντε χρονία, ἀπὸ τὶς μᾶπες ποὺ ἔφαγε ὁ Χατζηδάκης, φθάσαμε στὸ σημεῖο νὰ καταργοῦνται τὰ ἰσοβία γιὰ τοὺς καταχραστὲς «δημοσίου» χρήματος καὶ ἀπὸ τὴν «ἀνάγκη γιὰ σταθερότητα», περνᾶμε σὲ νομοθετικὴ ῥυθμιση ἀπαγορεύσεως τῆς ἀντιθέτου μὲ τοῦ καθεστῶτος ἀπόψεως…
Ὅλα αὐτά, ὑπενθυμιζω καὶ τονίζω, μέσα σὲ πέντε χρόνια, ἀπὸ τὴν ἡμέρα ποὺ αὐτὰ τὰ σκυλιὰ δὲν ἤξεραν ποῦ νὰ κρυφτοῦν.
Αὐτὸ εἶναι τὸ ἀποτέλεσμα τῆς διασώσεως τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους ἀπὸ τοὺς εὐρωσοσιαλιστὲς ἐργοδότες τους στὶς Βρυξέλλες.
Καλὰ νὰ πάθουμε.
Αὐτὸ εἶναι τὸ ἀποτέλεσμα τῆς διασώσεως τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους ἀπὸ τοὺς εὐρωσοσιαλιστὲς ἐργοδότες τους στὶς Βρυξέλλες.
Καλὰ νὰ πάθουμε.
