(απόδοση: aliengrip)
Ένα αλλόκοτο κρανίο, με πολύ παράξενα χαρακτηριστικά που βρέθηκε στο Μεξικό το 1930 και αποδείχτηκε οτι είναι 900 ετών, οδήγησε τον ερευνητή και συγγραφέα Lloyd Pye σε μια υπερδεκαετή οδύσσεια από το 1999 μέχρι και σήμερα για να διελευκάνει την μυστηριώδη προέλευσή του αντιμετωπίζοντας αδιαφορία έως χλευασμό και άρνηση ή μεγάλη αντίδραση από την συμβατική επιστήμη. Το 2011 πλέον, τα αποτελέσματα από τις εξετάσεις DNA δίνουν μια συγκλονιστική όσο και αδιαμφισβήτητη απάντηση: Το κρανίο Starchild αποδεικνύεται οτι είναι υβρίδιο ανθρώπου και εξωγήινου!
"Στα 40 χρόνια που εξασκώ την ιατρική με αντικείμενο την επανορθωτική πλαστική χειρουργική, δεν έχω δει ποτέ οτιδήποτε σαν αυτό. Αμφιβάλλω επίσης αν και κάποιος άλλος έχει δει." Δρ. Ted Robinson από το Βανκούβερ στην Βρετανική Κολομβία (Καναδάς)
πηγή: το βιβλίο του Lloyd Pye,
Το κρανίο Starchild: γενετικό αίνιγμα ή υβρίδιο ανθρώπου εξωγήινου;
(The Starchild Skull: Genetic Enigma or Human-Alien Hybrid?)
Στην καυτή έρημο μεγάλου υψομέτρου του βόρειου Μεξικού, σε κάποιο μικρό χωριό στην ευρύτερη περιοχή του Φαραγγιού του Χαλκού (Copper Canyon - Barranca Cobre), μια Αμερικανίδα έφηβη, μεξικανικής καταγωγής, ήρθε με την οικογένειά της για να επισκεφθεί το σπίτι από το οποίο οι γονείς της είχαν μεταναστεύσει είκοσι χρόνια νωρίτερα. Της είπαν να αποφεύγει τις σπηλιές και τις εγκαταλελειμμένες στοές ορυχείων στην περιοχή επειδή ήταν επικίνδυνες. Μόλις της δόθηκε ευκαιρία, πήγε να δοκιμάσει τον απαγορευμένο καρπό, και τελικά κατέληξε στην στοά ενός ορυχείου.
Το Copper Canyon (Barranca del Cobre) είναι μια περιοχή στο βορειοδυτικό Μεξικό, νοτιοδυτικά από την πόλη Chihuahua, με μερικά από τα πιο θεαματικό τοπία σε ολόκληρο το Μεξικό. Η περιοχή του Copper Canyon είναι μια σειρά από 20 φαράγγια, που σχηματίστηκαν με τον καιρό από έξι ποτάμια. Η περιοχή του Copper Canyon μερικές φορές συγκρίνεται με το Grand Canyon της Αριζόνα, αν και η περιοχή αυτή είναι επταπλάσια τουλάχιστον σε μέγεθος, και έχει διαφορετική μορφολογία εδάφους από το Grand Canyon. Το Μεξικό ίδρυσε το Parque Nacional del Barranca Cobre (Εθνικό Πάρκο Copper Canyon) για να επιδείξει την απομακρυσμένη αυτή περιοχή. Το φαράγγι αποτελεί παραδοσιακά την πατρίδα των ιθαγενών Raramuri (Tarahumara) και ανήκει στην παγκόσμια κληρονομιά της UNESCO.
Στην σήραγγα βρήκε έναν ανθρώπινο σκελετό που κείτονταν κάτω στο έδαφος σε ύπτια θέση. Μια προσεκτικότερη εξέταση αποκάλυψε ότι ένα οστεώδες, "παραμορφωμένο" χέρι έβγαινε από ένα σωρό από χώμα δίπλα από το σκελετό, και ήταν τυλιγμένο γύρω από από το οστό του άνω βραχίονα του. Υποθέτοντας οτι ίσως το σύνολο του σκελετού θα μπορούσε να βρίσκεται θαμμένο κάτω από το χώμα, το κορίτσι έσκαψε με τα χέρια της για να αποκαλύψει ένα "μικρότερο, εντελώς παραμορφωμένο" σκελετό.
Η ευρύτερη περιοχή του Copper Canyon στο Μεξικό είναι μια άνυδρη, καυτή έρημος με κοίτες χειμάρρων (arroyos) που γεμίζουν με ορμητικά νερά τις σπάνιες φορές που θα βρέξει.
Η κοπέλα προσπάθησε να ανακτήσει όλα τα οστά και των δύο σκελετών, υποθέτοντας ότι θα μπορούσε να βρει έναν τρόπο να τα μεταφέρει πίσω στις ΗΠΑ, χωρίς οι γονείς ή τα αδέλφια να το καταλάβουν. Τους έκρυψε κάτω από ένα δέντρο, αλλά δυστυχώς μια καταρρακτώδης βροχή παρέσυρε όλα τα κόκαλα μακριά - εκτός από τα δύο κρανία (χωρίς τα σαγόνια τους) και ένα σπασμένο κομμάτι της άνω γνάθου από το παραμορφωμένο κρανίο.
Το ανθρώπινο κρανίο αριστερά, που όπως αποδείχτηκε ανήκε σε ενήλικη γυναίκα, και το κρανίο STARCHILD δεξιά.
Όταν πλέον το κορίτσι μεγάλωσε και έγινε ενήλικας, έβαλε να βερνικώσουν τα κρανία και τα τοποθέτησε σε ένα χαρτόκουτο, κρατώντας τα ως μακάβριο σουβενίρ από την πρώτη εκείνη παραμονή της στο Μεξικό. Και εκεί παρέμειναν μέχρι τον επικείμενο θάνατό της στις αρχές της δεκαετίας του 1990, όταν τα έδωσε σε φίλους της στη γενέτειρά της, στην πόλη Ελ Πάσο, στο Τέξας. Εκείνοι οι φίλοι της τα έδωσαν τελικά σε ένα άλλο ζευγάρι, τον Ray και την Melanie Young, οι οποίοι διέθεταν ένα σύνολο από μοναδικές ικανότητες για να μπορέσουν να αξιολογήσουν εκείνο που μέχρι τότε είχε θεωρηθεί από τους ιδιοκτήτες του απλά ως μια "γενετική παραμόρφωση."
Ray και Melanie Young: 1998
Για πολλά χρόνια η Melanie Young ήταν νοσοκόμα σε νεογνική μονάδα και είχε έρθει αντιμέτωπη με όλες τις μορφές της ανθρώπινης δυσμορφίας. Από την πρώτη στιγμή που κράτησε το παράξενο κρανίο στα χέρια της, αντιλήφθηκε ότι δεν ήταν μια "κανονική" ανθρώπινη δυσμορφία. Το κρανίο ήταν υπερβολικά ελαφρύ, με μεγάλη διαφορά, με βάρος μισό από αυτό που θα πρέπει να ζυγίζει ένα φυσιολογικό ανθρώπινο κρανίο σε αυτό το μέγεθος και ήταν πάρα πολύ συμμετρικό. Η κανονική ανθρώπινη γενετική παραμόρφωση είναι κάθε άλλο παρά συμμετρική. Αυτό το κρανίο ήταν πιο συμμετρικό από ένα τυπικό ανθρώπινο κρανίο, και έτσι της γεννήθηκαν βάσιμες υποψίες ότι μπορεί να είναι κάτι άλλο. Αλλά τι;
Οι Ray και Melanie Young, στα χέρια των οποίων βρέθηκε τελικά το κρανίο Starchild
Έτυχε η Melanie και ο Ray να είναι μέλη του τοπικού παραρτήματος της MUFON (Αμοιβαίο Δίκτυο για τα UFO) στο Ελ Πάσο. Όταν συμβουλεύτηκαν κάποιον φίλο τους εκεί, χρειάστηκε να παραδεχτούν οτι φαινόταν πως το σχήμα και το μέγεθος του κρανίου θα ταίριαζε απόλυτα με τα χαρακτηριστικά του κεφαλιού ενός στερεότυπου Γκρίζου εξωγήινου. Αφού συμφώνησαν με αυτή την διαπίστωση, αποφάσισαν να δώσουν το κρανίο για να εξετασθεί επιστημονικά ώστε να διαπιστωθεί η γενετική του καταγωγή οριστικά. Επικοινώνησαν μαζί μου (με τον Lloyd Pye) και με ρώτησαν αν θα ήθελα να αναλάβω το έργο της μεταφοράς του στους κατάλληλους εμπειρογνώμονες για να καθοριστεί τι θα μπορούσε να είναι, και, αν αυτό φαινόταν να δικαιολογεί μια πιο λεπτομερή ανάλυση, τότε η ανάλυση αυτή θα κανονιζόταν και θα διενεργούνταν. Φαινόταν αρκετά απλό. Ήταν κάθε άλλο παρά απλό.
πηγή: το e-book του Lloyd Pye,
Τα ουσιώδη για το Starchild, σε μορφή e-book
STARCHILD SKULL ESSENTIALS eBOOK
Lloyd Pye - Τα ουσιώδη για το Starchild (Starchild Essentials)
Μια προσφιλής κοινοτοπία των επιστημόνων που χρησιμοποιείται κατά κόρον λέει οτι: οι εντυπωσιακοί ισχυρισμοί απαιτούν και εντυπωσιακά αποδεικτικά στοιχεία. Αυτό τους επιτρέπει να ανεβάζουν συνέχεια τον πήχυ των αποδεκτών "απόδειξεων" πολύ πέρα από τις δυνατότητες του οποιουδήποτε έχει να προτείνει ιδέες τις οποίες η συμβατική επιστήμη δεν ξέρει πώς να αντιμετωπίσει, ή δεν θα ήθελε να αντιμετωπίσει.
Εδώ αναφέρεται με λεπτομέρειες ένας από τους πιο εντυπωσιακούς ισχυρισμούς που έχουν γίνει οπουδήποτε στον κόσμο σήμερα, και παρέχει ένα βουνό από τα εντυπωσιακά αποδεικτικά στοιχεία που η επιστήμη απαιτεί για να υποστηρίξει ένα τόσο επίμαχο ισχυρισμό. Παρέχει αυτό που οι επιστήμονες απαιτούν ακριβώς με τον τρόπο που το απαιτούν, χωρίς οπτικά προπετάσματα καπνού ή λεκτικές συσκοτίσεις - μόνο ψυχρά, απτά, αδιαμφισβήτητα γεγονότα.
Το κρανίο του Starchild εμφανίζει πολλές
και διάφορες ανατομικές ιδιαιτερότητες
Το αποσπασμένο τμήμα της άνω γνάθου που βρέθηκε μαζί με το κρανίο. Στην ακτινολογική εξέταση to 1999 εντοπίστηκαν εσωτερικά πολλά δόντια που δεν είχαν ανατείλει πράγμα που οδήγησε τον ακτινολόγο να πει οτι κατά πάσα πιθανότητα πρόκειται για ένα παιδί. Έτσι προέκυψε και η ονομασία Starchild (παιδί από τα άστρα).
Αυτό το δόντι από το Starchild εμφανίζει ραγίσματα - οι σκοτεινές κάθετες γραμμές στο σμάλτο (κόκκινοι κύκλοι) και σκασίματα στις κορώνες (βέλη). Κανένα παιδί δεν μπορεί να παράγει τόσο μεγάλες ροπές κατά το μάσημα. Αυτό είναι ισχυρή απόδειξη ότι τελικά το Starchild θα πρέπει να ήταν ένας ενήλικας όταν πέθανε.
Η πρώτη επιστημονική εξέταση του κρανίου ήταν μια ακτινολογική ανάλυση με ακτίνες Χ που πραγματοποιήθηκε στο Λας Βέγκας της Νεβάδα το 1999. Το οστό του αλλόκοτου κρανίου είχε αποδειχθεί ότι είναι ομοιόμορφα λεπτό παντού, αντί να παρουσιάζει την συνήθη λεπτότητα στις περιοχές της παραμόρφωσης. Επίσης, κανένα ίχνος μετωπικών ιγμορείων (μετωπιαίων κόλπων) ήταν ορατό, ούτε καν υποτυπώδη ίχνη. Αριστερά φυσιολογικό κρανίο όπου φαίνονται οι μετωπιαίοι κόλποι, δεξιά το κρανίο Starchild χωρίς ίχνος μετωπιαίων κόλπων.
Το σημείο καμπής για μένα ήρθε στο Ντένβερ του Κολοράντο, όταν ένας ειδικός στους εγκέφαλους έκανε ορισμένες εκπληκτικές ανακαλύψεις σχετικά με τον εγκέφαλο του Starchild. (Αυτός ο γιατρός απαίτησε να μην γίνει γνωστό το όνομά του.) Πρώτον, η χωρητικότητα του ήταν εκπληκτική. Τα φυσιολογικά ανθρώπινα κρανία των ενηλίκων περιέχουν κατά μέσο όρο 1.400 κυβικά εκατοστά της εγκεφαλικής ουσίας. Ένας ενήλικας μικρού αναστήματος ή ένα παιδί από περίπου δώδεκα ετών - που ήταν το μέγεθος του Starchild - θα έχει έναν εγκέφαλο της τάξεως των 1.200 cc. Το Starchild είχε εγκέφαλο της τάξης των 1.600 cc, διαπίστωση που προκάλεσε αμηχανία στον ειδικό. Ακόμη και λαμβάνοντας υπόψη την εξαιρετική ρηχότητα που είχαν οι κόγχες των ματιών, τα ελλείποντα μετωπικά ιγμόρεια, και την διόγκωση των βρεγματικών οστών, δεν μπορούσε να εξηγήσει την διαφορά κατά 1/3 παραπάνω από τον φυσιολογικό όγκο του εγκεφάλου του ανθρώπου.
Ο εγκεφάλος ενός ανθρώπου (πράσινος κύκλος - εικόνα αριστερά) στηρίζεται στην παρεγκεφαλίδα (κόκκινος κύκλος) η οποία στηρίζεται εσωτερικά για να τον αποτρέψει από το να συμπιεστεί προς τα έξω, διαμέσω του ινιακού τρήματος (τρύπα του λαιμού). Το ασυνήθιστο σχήμα του κρανίου στο Starchild αυξάνει σημαντικά την προς τα κάτω πίεση προς την αστήρικτη παρεγκεφαλίδα του (εάν διέθετε παρεγκεφαλίδα), επομένως ο εγκέφαλός του ίσως να ήταν φτιαγμένος από ισχυρότερο υλικό.
Διαπίστωσε επίσης ότι η απότομη πίσω κλίση του εγκεφάλου, πιέζοντας προς τα κάτω το ινιακό τρήμα - το άνοιγμα από όπου ο νωτιαίος μυελός εισέρχεται στο κρανίο - καθιστούσε μάλλον απίθανο η παρεγκεφαλίδα να μπορούσε να βρίσκεται στην φυσιολογική θέση της στη βάση του εγκεφάλου. Εκτός από αυτήν την απότομη κεκλιμένη γωνία που εμφάνιζε, η εσωτερική δομή στήριξης στα οστά (saggital sulcus και transverse sulcus) είχε τόσο μειωμένες διαστάσεις ώστε να είναι αναποτελεσματική ως μηχανισμός στήριξης για την παρεγκεφαλίδα. Ο ειδικός μπορούσε μόνο να συμπεράνει ότι ο εγκέφαλος του Starchild ήταν κατασκευασμένος από υλικό πυκνότερο από την φυσιολογική ανθρώπινη σύσταση του εγκεφάλου, ή δεν διέθετε παρεγκεφαλίδα σαν τις ανθρώπινες παρεγκεφαλίδες που γνωρίζουμε. Είτε το ένα είτε το άλλο συμπέρασμα ήταν αρκετό για να ενισχύσει την αυξανόμενη υποψία μου ότι η Starchild δεν ήταν απολύτως ανθρώπινο.
Το πάχος του κρανίου Starcild είναι μόλις το ένα τρίτο του ανθρώπινου κρανίου αλλά η σκληρότητά του και η ανθεκτικότητά του είναι πολλαπλάσια.
Εξαιρετικά ανθεκτικές μικροσκοπικές μικροΐνες με την μορφή "κόμπων" και "νημάτων" βρίσκονται ενσωματωμένες στην οστική μάζα του κρανίου Starchild.
Πώς έμοιαζε το Starchild όσο ήταν ζωντανό;
Όλα αυτά τα χρόνια αρκετοί καλλιτέχνες έχουν επιχειρήσει να ανασυνθέσουν και να απεικονίσουν το πώς θεωρούν οτι το Starchild θα μπορούσε να είναι όσο βρισκόταν εν ζωή. Η κινούμενη εικόνα παρακάτω δείχνει την διαδικασία αναδόμησης που ακολούθησε ο ιατροδικαστικός καλλιτέχνης Bill Munn για να δημιουργήσει την δική του ερμηνεία.
Το Starchild Project και όλοι εκείνοι που συνδέονται με το κρανίο Starchild δεν δίνουν καμία εγγύηση ως προς την ακρίβεια αυτών των απεικονίσεων. Μερικές είναι πιστότερες ως προς το σχήμα και τις αναλογίες του κρανίου σε σχέση με άλλες, αλλά καθώς υπάρχουν ενδείξεις οτι τα οστά, η μυϊκή δομή, και οι μαλακοί ιστοί του κρανίου διαφέρουν ουσιαστικά από τα ανθρώπινα πρότυπα, δεν μπορεί να γίνει καμία οριστική κρίση.
Αυτή η καλλιτεχνική προσέγγιση της αναπαράστασης του Starchild παραπέμπει στις ομοιότητες με έναν Γκρίζο εξωγήινο αριστερά.
Οι εξωγήινοι διαχρονικά δημιουργούν υβριδικά όντα
χρησιμοποιώντας ανθρώπινο DNA;
Πολλές γυναίκες σε όλο τον κόσμο προβάλλουν τον απρόσμενο ισχυρισμό οτι έχουν μεταφερθεί πάνω σε ένα UFO και έχουν καταστεί έγγυες από εξωγήινους. Οι γυναίκες υποβάλλονται σε ιατρικές εξετάσεις που επιβεβαιώνουν την εγκυμοσύνη. Κατά τον 4ομήνα εμφανίζουν τα χαρακτηριστικά μιας αποβολής, αλλά χωρίς έμβρυο. Λίγα χρόνια αργότερα μεταφέρονται εκ νέου πάνω σε ένα UFO, τους παρουσιάζεται ένα παιδί (άρρεν ή θήλυ), και τους λένε ότι είναι υβριδικός τους απόγονος, και στη συνέχεια τους δίνεται η δυνατότητα να αλληλεπιδράσουν με αυτό.
Οι γυναίκες που έχουν έστω και μερικές αναμνήσεις από αυτές τις εμπειρίες περιγράφουν με συνέπεια οτι αυτά τα υβρίδια έχουν παρόμοια όψη με την παραπάνω εικόνα που προέρχεται από ταινία.
Στα μέσα του 1999 η επίτιμη καθηγήτρια του Πανεπιστημίου UCLA, η Δρ Paula Gunn-Allen (απεβίωσε το 2008), άκουσε για το κρανίο Starchild και με ενημέρωσε ότι η έρευνα της στην ιστορία των ιθαγενών λαών στην Αμερική είχε αποκαλύψει αυτό που ονομάζεται θρύλοι για "όντα από τ' αστέρια". Σε αυτούς αναφερόταν οτι εδώ και εκατοντάδες χρόνια στο παρελθόν, εξωγήινα όντα καθιστούσαν έγκυο μια στείρα γυναίκα σε ένα χωριό ιθαγενών με ένα "ον από τ' αστέρια". Ολόκληρο το χωριό τότε επιφορτιζόταν με το μεγάλωμα του συγκεκριμένου παιδιού μέχρι την ηλικία των 5 ή 6 ή 7 ή 8 ετών, οπότε και οι εξωγήινοι θα επέστρεφαν για να πάρουν πίσω το "ον από τ' αστέρια". Η Δρ Gunn-Allen, επίσης, μου ανέφερε οτι παρόμοιες ιστορίες ήταν συνηθισμένες σε πρωτόγονους πολιτισμούς και σε άλλα μέρη του κόσμου.
πηγή: Γένεσις κεφ.6
Το θέμα της άναμιξης των ειδών και της δημιουργίας υβριδίων ανάμεσα στο ανθρώπινο είδος και στους "θεούς" είναι πανταχού παρόν στα αρχαία κείμενα και πολύ περισσότερο στα αρχαία ιερά κείμενα. Στην Γένεση κεφ.6 αναφέρεται ξεκάθαρα οτι οι "υιοί του θεού" επέλεξαν γυναίκες από τον ανθρώπινο πληθυσμό με σκοπό την δημιουργία υβριδικών όντων ("γιγάντων") που φαίνεται να είχαν ηγεμονεύουσα θέση στους αρχαίους ανθρώπινους πληθυσμούς.
Αρχαίες βραχογραφίες στην Αυστραλία που απεικονίζουν τους WANDJINA, τους χωρίς στόματα θεούς της δημιουργίας.
Αργότερα, το 1999, μια καλλιτέχνης από το Taos στο Νέο Μεξικό, που ονομαζόταν Josi Galante επικοινώνησε μαζί μου να μου πει οτι είχε απαχθεί από ένα UFO το 1990, είχε καταστεί έγκυος από έναν τύπο Γκρίζων εξωγήινων, και έχασε το μωρό της στον τέταρτο μήνα.
Το 1995 ξαναμεταφέρθηκε πάνω σ' ένα UFO από Γκρίζους εξωγήινους, οι οποίοι της παρουσιάσαν ένα πεντάχρονο αγόρι λέγοντας οτι ήταν ο δικός της υβριδικός γιός. Αυτή κατέληξε να πιστέψει οτι το αγόρι ήταν πράγματι δικό της, και διατήρησε στην μνήμη της τα γεγονότα στο σκάφος σε αρκετό βαθμό ώστε να μπορέσει να αποδώσει την μορφή του σε ένα σχέδιο με μολύβι. Της ζήτησα αντίγραφα των σχεδίων της, και αυτή είναι η πρόσθια όψη.
Αυτό είναι το σχέδιο του προφίλ του υβριδικού γιού της Josi Galante του όπου γίνεται υπέρθεση ενός προφίλ του από το Starchild. Το σχέδιο είναι από το 1995, η φωτογραφία από το 1999. Αρκετές περιοχές συμπίπτουν (τα μάτια, ο λαιμός, το σχήμα του κεφαλιού), ενώ άλλες όχι (τα αυτιά βρίσκονται πάρα πολύ ψηλά, το πάνω μέρος της μύτης πέφτει απότομα).
Πώς μπορούν οι γενετικές εξετάσεις να αποδείξουν
τι είναι το STARCHILD και από πού προήλθε;
Ο γενετικός κώδικας της ζωής στη γη (και ενδεχομένως σε άλλα μέρη) είναι μαθηματικά που έχουν μετατραπεί σε βιολογία, ή βιολογία που έχει μετατραπεί σε μαθηματικά, ανάλογα με την οπτική του καθενός. Σε κάθε περίπτωση, είναι απολύτως καθοριστικός, διότι κανείς δεν μπορεί να αντιτάξει ένα σοβαρό επιχείρημα εναντίον του. Εάν μια υπόθεση δολοφονίας έχει 50 αυτόπτες μάρτυρες οι οποίοι λένε οτι ένα συγκεκριμένο πρόσωπο διέπραξε το έγκλημα, και εάν 50 αστυνομικοί και επαγγελματίες νομικοί είναι πεπειστένοι από τα επιτόπου στοιχεία οτι ο φερόμενος ως δράστης διέπραξε το έγκλημα, όλα αυτά θα μπορούσαν να θεωρηθούν συντριπτικά στοιχεία σε οποιοδήποτε δικαστήριο. Ωστόσο, αν τα στοιχεία του DNA αντικρούουν όλες αυτές τις μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων και τις καταθέσεις των ειδικών, τα αποτελέσματα της εξέτασης του DNA θα υπερίσχυαν. Ο καθένας το γνωρίζει αυτό και καταλαβαίνει ότι είναι αλήθεια, επειδή το DNA θεωρείται τόσο ακριβές και αλάνθαστο. Έχει ειπωθεί οτι "είναι γραμμένο από το ίδιο το χέρι του Θεού".
Η περίπτωση του κρανίου Starchild, είναι πολύ παρόμοια με εκείνη που περιγράφεται παραπάνω. Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με εκατοντάδες και χιλιάδες συμβατικούς επιστήμονες και συμβατικούς τύπους από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που κατά τη διάρκεια της ζωής τους έχουν πειστεί να πιστεύουν ότι τα UFO και οι εξωγήινοι δεν υπάρχουν γιατί τόσοι πολλοί δήθεν "ειδικοί" επιμένουν οτι αυτά τα πράγματα δεν μπορεί να υπάρχουν. Είναι η τόσο ευρέως αποδεκτή "συμβατική σοφία" της εποχής μας, οτι επειδή οι διαστρικές ή οι διαγαλαξιακές αποστάσεις είναι τόσο τεράστιες, και επειδή εμείς οι ίδιοι δεν ξέρουμε πώς να υπερνικήσουμε εύκολα το εμπόδιο αυτών των αποστάσεων, είναι επομένως ασφαλές να συναχθεί το συμπέρασμα ότι κανένα άλλο είδος δεν θα μπορούσε ενδεχομένως να είναι εξυπνότερο από όσο είμαστε εμείς.
Παρά τους λεονταρισμούς των "επίσημων" διαβεβαιώσεων σε κάθε γενιά, αμέτρητες προηγούμενες συμβατικές σοφίες έχουν ανατραπεί από νέα δεδομένα. Η γη δεν είναι επίπεδη, ούτε είναι το κέντρο του σύμπαντος. Πρόκειται για έναν εξαιρετικά μακρύ κατάλογο που εκτείνεται από τα βάθη του παρελθόντος μέχρι και τις μέρες μας. Ωστόσο, το θέμα εδώ δεν είναι για το με πόση συνέπεια έχει αποδειχθεί πόσο λάθος είναι οι εμπειρογνώμονες. Το θέμα είναι ότι ακόμα και όταν αυτοί συγκεντρωθούν σε τεράστιους αριθμούς ενάντια σε κάτι, αυτό δεν τους κάνει να έχουν δίκιο, τους κάνει απλά πιο εκφοβιστικούς. Αλλά είτε είναι εκφοβιστικοί ή όχι, κάνουν πολύ συχνά λάθος, και αυτό συμβαίνει στην περίπτωση του Starchild.
Δύο δωδεκάδες σημαντικές διαφορές στην φυσιολογία που έχουν περιγραφεί για το κρανίο Starchild είναι πειστικές αποδείξεις οτι είναι ανθρωποειδές, αλλά όχι 100% ανθρώπινο. Επιπλέον, η εξέταση DNA που διενεργήθηκε το 2003 έδειξε σαφώς ότι η μητέρα του ήταν ανθρώπινη, αλλά ο πατέρας ήταν "κάτι άλλο από εντελώς ανθρώπινος". Αυτό είναι αλήθεια και αυτό θα εξακολουθήσει να ισχύει παρά τους αμέτρητους "επίσημους" εμπειρογνώμονες που είναι πρόθυμοι να αμφισβητήσουν τον ισχυρισμό μας. Η δική μας "ριζοσπαστική" άποψη θα υπερισχύσει τελικά, διότι-όπως στην υπόθεση δολοφονίας που περιγράφονται παραπάνω, έχουμε την ακρίβεια της αδιαμφισβήτητης γενετικής εξέτασης με το μέρος μας, με έναν τρόπο που δεν είχαμε μέχρι τώρα.
Για να κατανοήσουμε αυτό το πλεονέκτημα, θα πρέπει να ξαναμελετήσουμε τα δύο γενετικά τεστ που έχουν ήδη πραγματοποιηθεί στο Starchild. Πρέπει να καταλάβουμε τι εισήχθηκε σε αυτά και τι αποτέλεσμα βγήκε από αυτά, και γιατί. Τότε θα πρέπει να καταλάβουμε το απίστευτο αποτέλεσμα που είναι βέβαιο ότι θα έχει αποκτηθεί από την επόμενη εξέταση που θα διενεργηθεί επάνω του. Και όταν αυτό το αποτέλεσμα είναι γνωστό, κανένας κριτικός δεν θα έχει κανένα δυνατό τρόπο να επιχειρηματολογήσει εναντίον του. Η υπόθεση θα έχει κλείσει.
Το ανθρώπινο γονιδίωμα είναι το σύνολο της αλληλουχίας ζευγών βάσεων που βρίσκεται μέσα στα 23 ζεύγη χρωμοσωμάτων στον πυρήνα του κυττάρου. Αυτό έχει μήκος περίπου 3 δισεκατομμύρια ζεύγη βάσεων και χαρακτηρίζεται ως πυρηνικό DNA (nuDNA)
Προτού εξεταστεί το πώς η γενετική μηχανική μπορεί να σχετίζεται με το Starchild, θα πρέπει να σημειώσουμε εδώ ότι το ανθρώπινο γονιδίωμα παρουσιάζει σαφείς αποδείξεις της ύπαρξης επεμβάσεων γενετικής μηχανικής σε κάποια στιγμή στο απώτερο παρελθόν μας (κατά πάσα πιθανότητα περίπου 200.000 χρόνια πριν). Το πιο ξεκάθαρο σημάδι είναι τα 23 ζεύγη των χρωμοσωμάτων μας, όταν όλα τα άλλα πρωτεύοντα θηλαστικά έχουν 24. Πώς μπορούμε να μοιραζόμαστε έναν κοινό πρόγονο ενώ μας λείπει ένα ζευγάρι χρωμοσωμάτων; Δεν μπορούμε. Για κάποιο λόγο, τα περίπου 3 δισεκατομμύρια ζεύγη βάσεων μέσα στα 24 ζεύγη χρωμοσωμάτων των πρωτευόντων θηλαστικών, έπρεπε να γίνει έτσι ώστε να χωρέσουν σε 23 χρωμοσώματα στους ανθρώπους. Έτσι, έγινε το εξής απίστευτο: το 2ο και το 3ο από τα χρωμοσώματα του πιθήκου συγχωνεύθηκαν σε ένα!
Από πάνω προς τα κάτω, το 2ο χρωμόσωμα ενός ανθρώπου όπου φαίνεται ξεκάθαρα το σημείο συνένωσης (κόκκινος κύκλος), ενώ από κάτω φαίνονται τα ξεχωριστά 2ο και 3οχρωμοσώματα ενός χιμπατζή, γορίλα, και ουραγκοτάγκου. Οι γενετιστές επιμένουν οτι μια τέτοια συγχώνευση πρέπει να έχει συμβεί με φυσικό τρόπο επειδή δεν μπορούν να θεωρήσουν οποιαδήποτε άλλα μέσα για να συμβεί αυτό. Ωστόσο, το υπέρμετρα μεγάλο πλήθος των πολύ συγκεκριμένων ενεργειών της αφαίρεσης και της συνένωσης των μικροσκοπικών γενετικών συστατικών ξεπερνά σε δυσκολία την δημιουργία ενός ελβετικού ρολογιού για ένα κουνούπι!
Και εκτός από αυτή την ξεκάθαρη συγχώνευση, οι άνθρωποι έχουν αναστροφές τμημάτων στα χρωμοσώματα 1, 4, 5, 9, 12, 15, 16, 17, και 18. Τόσες πολλές αναστροφές είναι επίσης ανεξήγητες. Έτσι, καθίσταται ιδιαίτερα πιθανό ότι οι άνθρωποι δημιουργήθηκαν μάλλον μέσω της γενετικής μηχανικής παρά της εξέλιξης, επομένως το ίδιο μπορεί να ισχύει και για το Starchild.
Αποδείξεις μέσω του DNA ότι το κρανίο STARCHILD είναι εξωγήινο: Μια πιο απλουστευμένη εξήγηση που απευθύνεται σε μη ειδικούς (Μάρτιος 2011)
από τον Lloyd Pye
Εν συντομία: Το 2011 ο γενετιστής που εργάζεται πάνω στο κρανίο Starchild ανακάλυψε οτι το μιτοχονδριακό DNA του (mtDNA: το τμήμα του DNA που κληρονομείται μόνο μέσω της μητέρας) ήταν ριζικά διαφορετικό από το ανθρώπινο DNA.
Ο μέγιστος αριθμός των διαφορών στο mtDNA μεταξύ όλων των ανθρώπων είναι 120. Το κρανίο Starchild έχει μεταξύ 800 και 1.000. Αυτό είναι ένα μερικό αποτέλεσμα, αλλά είναι αρκετό ώστε να είναι οριστικό: το mtDNA του κρανίου δεν είναι ανθρώπινο.
Το DNA έχει δύο τύπους: το πυρηνικό DNA (nuDNA) και το μιτοχονδριακό DNA(mtDNA). To nuDNA βρίσκεται στον πυρήνα ενός κυττάρου, και προέρχεται και από τους δύο γονείς.
Μέσα στο κυτταρόπλασμα αιωρούνται πολλά μικροσκοπικά οργανίδια μεταξύ των οποίων είναι τα μιτοχόνδρια. Το καθένα από αυτά περιέχει το γονιδίωμα του μιτοχονδριακού DNA με μήκος ακριβώς 16.569 ζεύγη βάσης.
Το μιτοχονδριακό DNA βρίσκεται σε μικροσκοπικά ενδοκυτταρικά οργανίδια που ονομάζονται μιτοχόνδρια που αιωρούνται στο κυτταρόπλασμα του κυττάρου (το εσωτερικό του κυττάρου που είναι σαν ζελέ). Το mtDNA κληρονομείται σε κάθε γενιά μόνο μέσω της μητέρας - δηλαδή από την μητρική γενετική γραμμή.
To nuDNA γονιδίωμα είναι το σύνολο όλων των ζευγών βάσεων (bp) που περιέχει. Τα ζεύγη βάσεων (bp) είναι τα "σκαλοπάτια" στην περίφημη διπλή έλικα ("κλίμακα") του DNA. Κάθε ανθρώπινο κύτταρο έχει μόνο έναν πυρήνα που περιέχει ένα αντίγραφο ολόκληρου του γονιδιώματος των περισσότερων από 3 δισεκατομμύρια bp, και μέχρι και χιλιάδες μιτοχόνδρια, που το καθένα περιέχει το γονιδίωμα του μιτοχονδριακού DNA με μήκος ακριβώς 16.569 bp.
Αυτή είναι μια απεικόνιση των ζευγών βάσεων, τα οποία είναι κατασκευασμένα από τα τέσσερα νουκλεοτίδια που αναφέρονται στα δεξιά. Από αυτές τις τέσσερις δομικές μονάδες κατασκευάζεται το σύνολο των γονιδίων μας, των χρωμοσωμάτων μας, και εντέλει εμείς, το σύνολο της κυτταρικής δομής μας. Αυτό το σύνολο αποκαλείται το γονιδίωμά μας, που είναι το σύνολο του χρωμοσωμικού μας πακέτου στον πυρήνα κάθε κυττάρου. Ο αριθμός-κλειδί που πρέπει να θυμόμαστε είναι ότι το ανθρώπινο γονιδίωμα περιέχει περίπου 3 δισεκατομμύρια ζεύγη βάσεων.
Τα γονιδιώματα του DNA για τους ανθρώπους του Νεάντερταλ, του Denisova (ένα νέο προανθρώπινο είδος που ανακοινώθηκε το 2010), για τους χιμπατζήδες, και τους γορίλες έχουν όλα το ίδιο κατά προσέγγιση μέγεθος. Ως εκ τούτου, φαίνεται ασφαλές να υποθέσουμε οτι τα δύο γονιδιώματα του Starchild θα έχουν περίπου τον ίδιο αριθμό ζευγών βάσεων, όπως οι άνθρωποι: nuDNA 3 ± δισεκατομμύρια bp, και mtDNA με 16.600 ± bp. Το 2010, βρέθηκε η αλληλουχία σε δεκάδες τμήματα πυρηνικού DNA από το Starchild, με μήκος συνολικά έως και περίπου 30.000 bp. Αυτό ήταν αρκετό ώστε να είναι σαφώς ενδεικτικό για το πώς θα είναι το σύνολο του γονιδιώματος nuDNA όταν ανακτηθεί πλήρως η αλληλουχία, αλλά εφόσον είναι μόνο το 0,0001% του γονιδιώματος των 3 δισεκατομμυρίων BP, ήταν κατά πολύ λιγότερο του 1% (30 εκατομμύρια) που απαιτούνται για να οριστικοποιηθούν οι τάσεις.
Πρόσφατα, ανακτήθηκε η αλληλουχία από τέσσερα τμήματα από το mtDNA του Starchild, συνολικού μήκους 1.583 bp. Αυτό είναι ένα επιβλητικό 9,5% του θεωρούμενου μήκους των 16.600 ± bp του mtDNA γονιδιώματος, και σχεδόν 10 φορές το 1% που απαιτείται για να γίνουν αξιόπιστες προβλέψεις. Έτσι, δεν μπορεί να υπάρχει εύλογη αμφιβολία ότι μια απίστευτη απάντηση θα προκύψει από μια πλήρη ανάκτηση του mtDNA γονιδιώματος του Starchild. Υποδηλώνει, επίσης, οτι το κατά πολύ μεγαλύτερο πυρηνικό γονιδίωμα θα είναι ακόμη πιο απίστευτο!
Στο ανθρώπινο nuDNA, μόνο το 2% των 3 δισεκατομμυρίων bp λειτουργούν για να μας κρατούν ζωντανούς. Το 98% ονομάζεται "junk - DNA" ("σκουπίδια") , επειδή δεν έχει γνωστές λειτουργίες για την διατήρηση της ζωής. Οι μεταλλάξεις στο junk τμήμα σχεδόν πάντα δεν έχουν αρνητικές συνέπειες και συσσωρεύονται εύκολα, με αποτέλεσμα να υπολογίζεται οτι είναι περίπου 15 εκατομμύρια στους ανθρώπους.
Στο mtDNA, ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Ο μεγαλύτερος όγκος των λειτουργιών του είναι απαραίτητες για την επιβίωση, έτσι ώστε κάθε μετάλλαξη είναι μια πιθανή θανατική καταδίκη. Πολύ σπάνια συμβαίνει μια μετάλλαξη σε μη κρίσιμες περιοχές, και όλες αυτές είναι καλά τεκμηριωμένες. Στην πραγματικότητα, η φυσική δομή του μιτοχονδριακού DNA είναι μια από τις καλύτερα κατανοητές πτυχές της ανθρώπινης βιολογίας.
Οι γενετιστές είχαν τη δυνατότητα να εκμεταλλευτούν την ακραία σπανιότητα των μεταλλάξεων στο mtDNA για να δημιουργήσουν ένα "βιολογικό ρολόι" που χρονολογεί τις απαρχές της προέλευσης της ανθρωπότητας - την στιγμή που γίναμε ένα διακριτό βιλογικό είδος - σε περίπου 200.000 χρόνια πριν. Κατά τη διάρκεια εκείνων 200.000 ετών έχουμε σταδιακά αλλά σταθερά συσσωρεύσει κατ' ανώτατο όριο 120 μεταλλάξεις στο mtDNA μας. Οι παλαιότεροι άνθρωποι (οι ιθαγενείς της Νότιας Αφρικής) έχουν τις περισσότερες (μέχρι 120), και οι μεταγενέστεροι ανθρώπινοι τύποι έχουν όλο και λιγότερες.
Οι 120 παραλλαγές της ανθρωπότητας έχουν χωριστεί σε 33 υπομονάδες γνωστές ωςαπλοομάδες (φαίνονται στην εικόνα επάνω). Αυτές οι 33 απλοομάδες προέρχονται από επτά αρχαία θηλυκά τα οποία όπως υπολογίζουν οι γενετιστές αποτέλεσαν τις ιδρυτικέςμητριάρχεις του είδους μας [όπως αναφέρεται στο βιβλίο "Οι επτά κόρες της Εύας" ("The Seven Daughters of Eve") από τον Δρ. Bryan Sykes, 2001]. Έτσι, κάθε απόκλιση ανάμεσα σε κάθε απλοομάδα είναι γνωστή και χρονολογημένη, και κάθε άνθρωπος ανήκει σε μία από τις 33 απλοομάδες που αναφέρονται παραπάνω.
Το διάγραμμα (επάνω) δείχνει πώς αναλύεται το μιτοχονδριακό DNA. Στην κορυφή είναι η αλληλουχία αναφοράς του Cambridge (Cambridge Reference Sequence - CRS), το μοτίβο mtDNA που αυθαίρετα επιλέγεται από ένα άτομο ώστε να παρέχει μια ανθρώπινη βάση για σύγκριση. Οι παραλλαγές από το CRS ορίζουν το πλήθος των διαφορών σε όλα τα συγγενικά είδη. Ανάμεσα στις 33 ανθρώπινες απλοομάδες, κανένα άτομο δεν έχει περισσότερες από 120 διαφορές.
Στο κάτω μέρος του γραφήματος είναι το μιτοχονδριακό DNA του Νεάντερταλ και το mtDNA από δύο δείγματα από ανθρώπους του Denisova. Οι άνθρωποι του Denisova είναι ένα νέο είδος που ανακαλύφθηκε στην Σιβηρία το 2010, όταν έγινε μια ανάλυση ρουτίνας σε ένα οστό δακτύλου και έναν γομφίο από λείψανα που έμοιαζαν να ανήκουν σε άνθρωπο του Νεάντερταλ. Προς έκπληξη όλων, το mtDNA και στα δύο αυτά δείγματα εμφάνισε 385 διαφορές από το ανθρώπινο δείγμα αναφοράς CRS185, που είναι περισσότερες από τους Νεάντερταλ (των οποίων οι 200 διαφορές είναι μόλις 80 περισσότερες από το ανθρώπινο μέγιστο των 120).
Με τόσες πολλές αδιαμφισβήτητες διαφορές, και επειδή το μιτοχονδριακό DNA διατηρείται σε τόσο υψηλό βαθμό και είναι αλάνθαστα ακριβές, οι γενετιστές δεν είχαν άλλη επιλογή από το να ταξινομήσουν τους ανθρώπους του Denisova ως ένα εντελώς νέο προανθρώπινο είδος με στενή συγγένεια με τους ανθρώπους και τους Νεάντερταλ. [Για σύγκριση, το γονιδίωμα του μιτοχονδριακού DNA του χιμπατζή περιέχει 1.500 διαφορές από το ανθρώπινο δείγμα αναφοράς CRS.]
Τώρα θα αναφερθούμε σε ένα από τα τέσσερα τμήματα από το mtDNA του κρανίου Starchild στο οποίο έχει ανακτηθεί η αλληλουχία, το μικρότερο από τα τέσσερα με μήκος 167 ζεύγη βάσεων. Πιο κάτω, γίνεται σύγκριση με το ανθρώπινο CRS, ζεύγος βάσεων με ζεύγος βάσεων, και παρακάτω από αυτό είναι το επάνω αριστερό μισό (που βρίσκεται σε πλαίσιο) που έχει μεγεθυνθεί για να φαίνεται καλύτερα.
Οι μπλε γραμμές δείχνουν τις διαφορές στα ζεύγη βάσεων μεταξύ του τμήματος από το Starchild (η πάνω γραμμή 167) και το αντίστοιχο τμήμα του ανθρώπινου δείγματος αναφοράς CRS (κάτω γραμμή 1269). Αυτό το τμήμα με μήκος 72 BP έχει 11 διαφορές. Στις μη μεγενθυμένες περιοχές υπάρχουν 95 ζεύγη βάσεων με 6 ακόμα διαφορές, που δίνουν ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα με συνολικά 17 διαφορές ανάμεσα στο Starchild και στο ανθρώπινο δείγμα αναφοράς CRS !
Το διάγραμμα στην επόμενη εικόνα εκτείνεται στο τμήμα του ανθρώπινου CRS που αντιστοιχεί στο τμήμα με μήκος 167 bp, η αλληλουχία του οποίου ανακτήθηκε από το Starchild. Εκτείνεται από την θέση #1265 έως την θέση #1432 (από την πλήρη αλληλουχία της CRS των 16.569 bp). Σε αυτή την κλίμακα, είναι δύσκολο να διαβάσει, αλλά δείχνει οτι ανάμεσα στις 33 απλοομάδες του ανθρώπου, αυτές οι 167 bp έχουν μόνο μια διαφορά μεταξύ όλων των τύπων των ανθρώπων! [Τρεις γαλάζιες γραμμές τονίζουν τις διαφορές: οι δύο πρώτες γραμμές είναι για τις διαφορές και στα δύο δείγματα Denisova , και το τρίτο είναι για μία διαφορά στο δείγμα Νεάντερταλ και σε μια ανθρώπινη απλοομάδα (HPT L1b) σε σύγκριση με το CRS.]
Το διάγραμμα στην επόμενη εικόνα εκτείνεται στο τμήμα του ανθρώπινου CRS που αντιστοιχεί στο τμήμα με μήκος 167 bp, η αλληλουχία του οποίου ανακτήθηκε από το Starchild. Εκτείνεται από την θέση #1265 έως την θέση #1432 (από την πλήρη αλληλουχία της CRS των 16.569 bp). Σε αυτή την κλίμακα, είναι δύσκολο να διαβάσει, αλλά δείχνει οτι ανάμεσα στις 33 απλοομάδες του ανθρώπου, αυτές οι 167 bp έχουν μόνο μια διαφορά μεταξύ όλων των τύπων των ανθρώπων! [Τρεις γαλάζιες γραμμές τονίζουν τις διαφορές: οι δύο πρώτες γραμμές είναι για τις διαφορές και στα δύο δείγματα Denisova , και το τρίτο είναι για μία διαφορά στο δείγμα Νεάντερταλ και σε μια ανθρώπινη απλοομάδα (HPT L1b) σε σύγκριση με το CRS.]
Αυτό το τμήμα του μιτοχονδριακού DNA είναι ένα από τα πιο εξαιρετικά διατηρημένα σε ολόκληρο το γονιδίωμα, με μία μόνο διαφορά ανάμεσα στις 33 ανθρώπινες απλοομάδες, μια στους Νεάντερταλ, και δύο στους Denisova. Όμως, κατά κάποιο παράξενο τρόπο, το μιτοχονδριακού DNA από το Starchild (βλέπε κόκκινο βέλος στο κάτω μέρος του πίνακα που ακολουθεί), φέρει μέσα του 16 επιπλέον διαφορές! Ακόμα κι αν μετά από πολλές επαναλήψεις αυτής της ανάλυσης θα προέκυπτε οτι μερικές από τις διαφορές που καταγράφονται οφειλόταν σε λάθος των συσκευών ή σε ανθρώπινο λάθος, τα οποία μπορούν να συμβούν, το τελικό σύνολο θα ήταν ακόμα τέτοιο που θα σταματούσε το μυαλό !
Αν ένα ανθρώπινο έμβρυο είχε συλληφθεί με μόνο μία ή δύο διαφορές σε μια περιοχή του mtDNA που η φύση κρατά τόσο αυστηρά άθικτη, θα αποβάλλονταν άμεσα. Ωστόσο, το Starchild μεγάλωσε και ολοκλήρωσε πλήρως την κύησή του και η ηλικία του ήταν αρκετά προχωρημένη ώστε να φθαρεί το σμάλτο των δοντιών του που έμοιαζαν με δόντια ενηλίκου. Επίσης, αρκετοί εμπειρογνώμονες συμφώνησαν οτι το κρανίο ανήκε σε έναν ενήλικα. Αυτό είναι πειστική απόδειξη ότι το Starchild γεννήθηκε και έζησε τη ζωή του, σημαντικά διαφορετικά από οποιοδήποτε φυσιολογικό άνθρωπο.
Τώρα ας θυμηθούμε οτι και τα τέσσερα τμήματα mtDNA από το Starchild φτάνουν συνολικά τα 1.583 ζεύγη βάσεων, το οποίο είναι το 9,5% από αυτό που υποθέτουμε ότι θα είναι το συνολικό γονιδίωμα του mtDNA στην περιοχή των 16.600 ± bp. Ανάμεσα στις 1.583 bp υπάρχουν 93 διαφορές, οι οποίες παρεκβάλλουν σε ένα συγκλονιστικό συνολικό πλήθος 976 διαφορών!
[Για να παρεκβάλλουμε το 9.5% έως το 100%, διαιρούμε το 100 με το 9.5 παίρνοντας 10,5 και στην συνέχεια 10,5 x 93 = 976.]
Τώρα ας θυμηθούμε οτι και τα τέσσερα τμήματα mtDNA από το Starchild φτάνουν συνολικά τα 1.583 ζεύγη βάσεων, το οποίο είναι το 9,5% από αυτό που υποθέτουμε ότι θα είναι το συνολικό γονιδίωμα του mtDNA στην περιοχή των 16.600 ± bp. Ανάμεσα στις 1.583 bp υπάρχουν 93 διαφορές, οι οποίες παρεκβάλλουν σε ένα συγκλονιστικό συνολικό πλήθος 976 διαφορών!
[Για να παρεκβάλλουμε το 9.5% έως το 100%, διαιρούμε το 100 με το 9.5 παίρνοντας 10,5 και στην συνέχεια 10,5 x 93 = 976.]
Η στατιστική παρεκβολή ενός μερικού αποτελέσματος για το nuDNA συνήθως παρέχει ένα μόνο ενδεικτικό σύνολο, αλλά με το mtDNA μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι η παρεκβολή ενός αποτελέσματος της τάξης του 10% είναι πολύ αξιόπιστη. Γιατί; Επειδή οι συσκευές που ανακτούν τις αλληλουχίες και αναλύουν τα αποτελέσματα αυτών των αλληλουχιών έχουν γίνει εξαιρετικά ακριβείς. Ωστόσο, λάθη ανάκτησης μπορούν να συμβούν και συμβαίνουν, επομένως αυτό πρέπει να ληφθεί υπόψη. Ας υποθέσουμε οτι και μόνο τα 80 από τα 93 να επιβεβαιωθούν τελικά, αφήνοντας ένα σύνολο από 840 και όχι 976. Αυτό είναι κατά 720 περισσότερο από εκείνο που θα μπορούσε να ανεχθεί ο οποιοσδήποτε άνθρωπος πάνω στη Γη.
Σφάλματα ή όχι, μπορούμε να είμαστε εξαιρετικά σίγουροι οτι το τελικό επιβεβαιωμένο σύνολο των διαφορών του Starchild θα κυμαίνεται μεταξύ 800 και 1000 bp, ενώ όλοι οι άνθρωποι είναι στο 120 ή λιγότερο. Με χρήση των πλέον αποτελεσματικών τεχνικών που μπορεί να χρησιμοποιήσει η επιστήμη για να λύσει οποιοδήποτε πρόβλημα της γενετικής κληρονομιάς, τεχνικές που χρησιμοποιούνται με αμετάκλητο τρόπο σε δικαστικές υποθέσεις από δικαστήρια σε όλο τον κόσμο, το Starchild αποδεικνύεται οτι δεν ανήκει ούτε κατα προσέγγιση στο ανθρώπινο είδος ή στους προανθρωπίδες. Αυτό το αποτέλεσμα είναι οριστικό.
Σφάλματα ή όχι, μπορούμε να είμαστε εξαιρετικά σίγουροι οτι το τελικό επιβεβαιωμένο σύνολο των διαφορών του Starchild θα κυμαίνεται μεταξύ 800 και 1000 bp, ενώ όλοι οι άνθρωποι είναι στο 120 ή λιγότερο. Με χρήση των πλέον αποτελεσματικών τεχνικών που μπορεί να χρησιμοποιήσει η επιστήμη για να λύσει οποιοδήποτε πρόβλημα της γενετικής κληρονομιάς, τεχνικές που χρησιμοποιούνται με αμετάκλητο τρόπο σε δικαστικές υποθέσεις από δικαστήρια σε όλο τον κόσμο, το Starchild αποδεικνύεται οτι δεν ανήκει ούτε κατα προσέγγιση στο ανθρώπινο είδος ή στους προανθρωπίδες. Αυτό το αποτέλεσμα είναι οριστικό.
Χωρίς αμφιβολία, χωρίς ερωτηματικά, χωρίς πιθανότητα λάθους, η ανάκτηση και των δύο ολόκληρων γονιδιωμάτων του Starchild θα αποδείξει ότι είναι τόσο εκπληκτικά μακριά από τους ανθρώπους ώστε η μόνη εύλογη, λογική, αποδεκτή ονομασία για αυτό θα αλλάξει ριζικά την ανθρώπινη ιστορία για πάντα - ΕΞΩΓΗΙΝΟΣ!
