Σφοδρό χτύπημα στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ: Ιδρύεται σήμερα η Ευρωασιατική Οικονομική Ένωση στο Καζακστάν
Πρόσω ολοταχώς βάζει ο Πούτιν στο όνειρο του Ντούγκιν και στον εφιάλτη των Αμερικανοσιωνιστών. Βλέποντας ότι αδυνατεί να συνεννοηθεί με την Ε.Ε., η οποία λειτουργεί ως υπόδουλη των αμερικανικών συμφερόντων, ο Πούτιν προχωράει σήμερα στην ίδρυση της Ευρωασιατικής Οικονομικής Ενώσεως, που θα αποτελέσει το αντίπαλο δέος της Ε.Ε.
Αξίζει να τονίσουμε πριν σχολιάσουμε το οτιδήποτε, ότι η Χρυσή Αυγή είχε προβλέψει αυτές τις εξελίξεις από το 2013. Συγκεκριμένα είχαμε γράψει στις 31 Οκτωβρίου 2013: «Σήμερα ένα από τα μέσα παλινόρθωσης του ρωσικού ρόλου στην Ευρασία, αντιμετωπίζοντας την επέκταση και διεύρυνση του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Ευρώπη και την οικονομική έγερση της Κίνας, είναι η δημιουργία της Ευρασιατικής Ένωσης κατά μήκους των συνόρων με την Ευρωπαϊκή Ένωση.».
Ας δούμε, όμως, τις γεωπολιτικές συνέπειες που θα έχει μία τέτοια κίνηση, που προκαλεί έντονη και «κρύα» εφίδρωση στους ταγούς της αμερικανοσιωνιστικής εξωτερικής πολιτικής. Θυμίζουμε πρώτα απ’ όλα και πάλι τι είχαμε γράψει στις 23 Αυγούστου 2013: “Για να αντιληφθούμε το μέγεθος των συμφερόντων που διακυβεύονται στην όλη υπόθεση της επέλασης των Αμερικανοσιωνιστών προς το Ιράν, που τους οδηγεί στην χρήση τέτοιων θηριωδιών, ας δούμε ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Μπρεζίνσκι, "The Grand Chessboard", που εκδόθηκε το 1998: «Με βάση την γεωγραφία το Καζακστάν είναι η ασπίδα και το Ουζμπεκιστάν η ψυχή για τις πολυποίκιλες εθνικές αφυπνίσεις της περιοχής», ενώ στα συμπεράσματα του βιβλίου, θέτει τον σκοπό, λέγοντας: «Συνεπάγεται ότι η πολιτική και οικονομική υποστήριξη για αυτές τις σημαντικές, πρόσφατα ανεξαρτητοποιημένες χώρες είναι ένα σημαντικό μέρος μιας ευρύτερης στρατηγικής για την Ευρασία. Η εδραίωση μίας κυρίαρχης Ουκρανίας, η οποία στο μεταξύ επαναπροσδιορίζει τον εαυτό της ως μία κεντροευρωπαϊκή χώρα και προχωρά σε μια εντονότερη συγχώνευση με την Κεντρική Ευρώπη, είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό συστατικό μίας τέτοιας πολιτικής, όπως εξίσου σημαντική είναι και η εγκαθίδρυση στενότερων σχέσεων με κράτη στρατηγικώς αξονικά, όπως το Αζερμπαϊτζάν και το Ουζμπεκιστάν, επιπροσθέτως της πιο γενικευμένης προσπάθειας να “ανοίξει” η κεντρική Ασία στην παγκόσμια οικονομία, παρά τα ρωσικά εμπόδια».”
Σύμφωνα, λοιπόν, με τον Μπρεζίνσκι «το Καζακστάν είναι η ασπίδα και το Ουζμπεκιστάν η ψυχή» για την εν λόγω περιοχή. Η Ρωσία με την σημερινή υπογραφή «παίρνει» την «ασπίδα» και προχωράει ευθέως για την «ψυχή». Στο ίδιο απόσπασμα του βιβλίου του, ο Μπρεζίνσκι κάνει λόγο για την «εδραίωση μίας κυρίαρχης Ουκρανίας, η οποία στο μεταξύ επαναπροσδιορίζει τον εαυτό της ως μία κεντροευρωπαϊκή χώρα και προχωρά σε μια εντονότερη συγχώνευση με την Κεντρική Ευρώπη», γεγονός που προφανώς παραπέμπει στα γεγονότα που συγκλονίζουν την Ουκρανία, στην οποία οι αμερικανοσιωνιστές ηττώνται.
Η σκέψη του Μπρεζίνσκι εξακολουθεί και είναι ο πυρήνας της σκέψεως της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, όπως δείχνουν τα γεγονότα και τα γραπτά. Η σύναψη της συμφωνίας για την δημιουργία της Ευρωασιατικής Οικονομικής Ενώσεως και ιδιαιτέρως όταν αυτή περιλαμβάνει το Καζακστάν, με την συμφωνία να υπογράφεται μάλιστα εκεί, σηματοδοτεί μία ακόμα ήττα των αμερικανοσιωνιστών, που πλέον καταγράφουν ένα 3-0 εναντίον τους σε πολύ σύντομο διάστημα, αφού χάσανε στην Συρία, χάνουν στην Ουκρανία και χάνουν και το Καζακστάν.
Η Ρωσία βρίσκεται στην «αντεπίθεση» μετά από έναν μακροχρόνιο λήθαργο αποτέλεσμα της διάλυσης της Σοβιετικής Ένωσης. Οι αμερικανοσιωνιστές αναγκάζονται σε συνεχείς υποχωρήσεις. Τα γεγονότα καθιστούν ακόμα πιο επιτακτική την ανάγκη γεωπολιτικής στροφής προς την Ρωσία. Όχι μόνο αυτό προστάζουν τα Ελληνικά συμφέροντα και η λογική, αλλά και ο ωφελιμισμός, αφού η Ρωσία φαίνεται ότι θα είναι ο νικητής του γεωπολιτικού παιγνίου που ξεκίνησε με την «Αραβική Άνοιξη» και έφτασε μέχρι την Ουκρανία.
πηγη
