Γιατί υπάρχει ζωή και πέρα από τον Batman και τους Avengers
Όμως εκτός από τους "Avengers", την τριλογία του "Dark Knight", το σύσσωμο κακό συναπάντημα των λοιπών ηρώων με κολάν των DC και Μarvel γενικότερα, ή των μεταφορών της ανεξάρτητης σκηνής όπως εκείνες των "Road To Perdition", "Ghost World", "American Splendor" και σια -οι οποίες λαμβάνουν και αρκετά βραβεία σε διεθνή φεστιβάλ εκτός από εξαιρετικές κριτικές-, υπάρχουν και πάμπολλες άλλες comic adapted ταινίες που δεν αναγνωρίστηκαν στην εποχή τους, παρέμειναν στην αφάνεια, αγνοούνται από πολλούς φίλους του χώρου μέχρι σήμερα και δεν έχει επέλθει ακόμα καμία αποκατάσταση του ονόματος και της φήμης τους!
Ακολουθούν επτά από αυτές τις underrated comic movie adaptations που οι φίλοι του χώρου και του είδους θα ήταν καλό να αναζητήσουν διότι ίσως έχουν να τους πουν περισσότερα πράματα σήμερα από όσα αυτοί νομίζουν...
1. Tank Girl (1995)
Από τις σελίδες του ομότιτλου comic των Martin-Hewllet (Gorillaz) κατευθείαν στην μεγάλη οθόνη, οι περιπέτειες του Tank Girl, της punk αναρχικής μισότρελης αντί-ηρωίδας η οποία περιπλανιέται και σατιρίζει θεούς και δαίμονες-ιερά και όσια στις post-apocalyptic ερημιές της μελλοντικής Γης, αντιμετωπίστηκε με οργή από φίλους του underground αγγλικού comic, με αδιαφορία από κριτικούς και με μια δόση απογοήτευσης από το δημιουργικό δίδυμο που είδε μέρος των ιδεών του να αφήνονται εκτός film! Το campy τελικό αποτέλεσμα-γνήσιο τέκνο της κακής σοδειάς των 90s αναφορικά με οτιδήποτε σχεδόν sci-fi εγχείρημα- δεν κατάφερε να αγγίξει την ειλικρινέστατη, χοντροκομμένη και στραμμένη προς πάντων κατευθύνσεων ωμή σάτιρα του πρωτότυπου αλλά και τις πάμπολλες pop-culture αναφορές που χαρακτήριζαν το δημιούργημα των Martin και Hewllet! Δεκαοκτώ χρόνια μετά, το "Tank Girl" μπορεί να χαρακτηριστεί και ως ένα μικρό bad movie we love, καθώς με την ψυχραιμία και την ωριμότητα που έφερε ο χρόνος, μπορεί κανείς να διακρίνει μια γνήσια δημιουργική τρέλα η οποία μοιάζει να πηγάζει κατευθείαν από τις σελίδες του comic και μια εξαιρετική ενσάρκωση του κεντρικού χαρακτήρα από την Lori Petty! Αν όχι υποτιμημένο πλήρως, το "Tank Girl" του 1995 αποτελεί μια φιλόδοξη προσπάθεια μεταφοράς ενός un-filmable comic στην μεγάλη οθόνη, με καλές, αδιάφορες και κακές στιγμές all together! Σίγουρα η πιο campy και κακή ταινία αυτής της λίστας, αλλά όχι κάτι παντελώς αδιάφορο, ένα αυθεντικά διαχρονικό cult bad-movie we love!
Trailer
2. Rocketeer (1991)
Από τα χέρια του Steven Spielberg των φτωχών, του σπουδαίου και υποτιμημένου Joe Johnston και με τη βοήθεια ένος ταλαντούχου cast το οποίο απαρτίζεται από τους Billy Campbell, Jennifer Connelly, Alan Arkin, Timothy Dalton και Paul Sorvino, οι περιπέτειες του Cliff Secord εν έτει 1938, νεαρού κασκαντέρ πιλότου ο οποίος βρίσκει ένα χαμένο jet pack δημιουργημένο από τον Howard Hughes το οποίο του επιτρέπει να πετάει και μπαίνει στο στόχαστρο του ίδιου του Hughes, του FBI αλλά και των Ναζί, είναι από εκείνες τις ταινίες που αφήνουν στο μυαλό την ίδια γοητεία και μελαγχολία ενός "Raiders Of The Lost Ark": Νοσταλγία και ξέφρενη περιπέτεια, υποδειγματικές σκηνές καταδιώξεων και δράσης -με μεγάλη υπερπροσπάθεια από πλευράς της Industrial Light and Magic στην παραγωγή τους-, όμορφο και αγνών προθέσεων χιούμορ, δυναμικούς χαρακτήρες και σπάνια αθωότητα μιας εποχής που πέρασε ανεπιστρεπτί! Το "Rocketeer", βασισμένο στο ομότιτλο comic του Dave Stevens του 1982 -ένα comic-φόρος τιμής στους σαββατιάτικους τηλεοπτικούς παιδικούς ήρωες των 30s/40s/50s- είναι από εκείνες τις μεταφορές που ίσως και να τους αξίζει λίγο η αφάνεια που τις περιβάλλει, καθώς λίγοι θα μπορέσουν να εκτιμήσουν την αθωότητα και ειλικρίνια που κρύβουν, ανάμεσα στο υπερηρωικό μπάχαλο του σήμερα!
Trailer
3. Popeye (1980)
Το υποτιμημένο διαμάντι του Robert Altman βασισμένο στο ομότιτλο comic strip του Segar, έλαβε τεράστιες ποσότητες μένους και αρνητικών κριτικών μόλις κυκλοφόρησε και όχι -φαινομενικά τουλάχιστον- παντελώς άδικα: μουντό, σκοτεινό, απαισιόδοξο, απελπιστικά «παράξενο» για το ευρύ κοινό και αρκετά αργό σε εξέλιξη, η πρώτη -και τελευταία μέχρι σήμερα- περιπέτεια στο σελόιντ του αγαπημένου ναυτικού ήταν μια εμπορική και καλλιτεχνική αποτυχία της εποχής του! Σήμερα όμως πολύ εύκολα μπορεί να διακρίνει κανείς την εξαιρετικά γλαφυρή, δηλητηριώδη και άνευ περιορισμών κριτική ματιά του Altman στην «πειραγμένη» κοινωνία του Sweethaven όπως άλλωστε συνήθιζε πάντα να κάνει, τις αιχμηρές πολιτικές αναφορές περί φτώχειας και εκμετάλλευσης, το εξίσου αιχμηρό, πονηρό και ειρωνικό χιούμορ, την υποβόσκουσα μελαγχολία των χαρακτήρων η οποία πηγάζει άμεσα από το πολιτικό υπόβαθρο της ταινίας αλλά και από τους ιδίους ως κατατρεγμένα όντα σε έναν διαρκή άνισο αγώνα επιβίωσης, τα εξαιρετικά τραγουδιστικά ιντερλούδια, να θαυμάσει τον Robin Williams στο ντεμπούτο το στον κινηματογράφο, να μείνει εντυπωσιασμένος από την μπαρόκ κατασκευή του Sweethaven αλλά πάνω απ' όλα να ενστερνιστεί την τόλμη και την διεισδυτικότητα της ταινίας απέναντι στους χαρακτήρες της και τον ψυχισμό τους, στοιχείο-σήμα κατατεθέν του Altman! Το "Popeye" του 1980 είναι ένα πραγματικό κρυμμένο διαμάντι και σίγουρα μια από τις πιο καλοδουλεμένες σεναριακά προσπάθειες του είδους που έχουμε συναντήσει μέχρι και σήμερα!
Trailer
4. Heavy Metal (1981)
Μια ανθολογία εννέα animated ιστοριών επιστημονικής φαντασίας / φαντασίας ήταν το τελικό αποτέλεσμα του καναδέζικου εγχειρήματος του Gerald Potterton για την μεταφορά στο πανί ενός κομματιού από το σύμπαν του αμερικανικού περιοδικού dark fantasy / sci-fi "Heavy Metal", το οποίο είχε εμπνευστεί την θεματολογία του από το γαλλικό "Metal Hurlant" στα μέσα της δεκαετίας του '70! Το αποτέλεσμα είναι πέρα για πέρα εντυπωσιακό και αξιοπρεπές απέναντι στους φίλους του χώρου, αφού και οι εννέα ιστορίες είναι εξαιρετικά σχεδιασμένες -από διαφορετικούς παραγωγούς η κάθε μία-, το soundtrack είναι αυτό που ακριβώς υποδηλώνει ο τίτλος, δηλαδή γεμάτο από κομμάτια των Blue Oyster Cult, Black Sabbath, Cheap Trick, Journey, Grand Funk Railroad, Nazareth και σια, ενώ η ταινία κατάφερε να μεταδώσει άψογα αυτό το heavy metal στοιχείο της επιστημονικής φαντασίας / φαντασίας που τόσο πετυχημένα το ομότιτλο comic προωθούσε σε κάθε του τέυχος! Με κορυφαία ιστορία εκείνη της Taarna η οποία με τη σειρά της βασίστηκε στις ιστορίες του "Arzach" του μεγάλου Moebious, το "Heavy Metal" είναι μια ταινία κινουμένων σχεδίων γεμάτη μουσική, γραφική βία, σπουδαίες μικρού μήκους ιστορίες, την οποία ειδικά οι φίλοι του χώρου δεν θα πρέπει επ' ουδενί να αγνοήσουν!
Trailer
5. Ηardware (1990)
Από τις σελίδες του cult έπους επιστημονικής φαντασίας που γέννησε μερικούς από τους μεγαλύτερους Βρετανούς χάρτινους ήρωες αλλά και δημιουργούς comic, "2000AD", βασισμένο σε μια μικρού μήκους ιστορία ονόματι "SHOK! Walter's Robo-Tale", η ταινία διαδραματίζεται στον 21ο αιώνα, όπου η Γη έχει μετατραπεί σε ένα περώριο wasteland τοξικών αποβλήτων και ερημικών εκτάσεων και περιστρέφεται γύρω από ένα ρομπότ το οποίο ξυπνάει μετά από λήθαργο, καθώς κομμάτια του έχουν ανακαλυφθεί από νομάδες στην έρημο και έχουν επανασυναρμολογηθεί, με σκοπό να σκοτώσει ξανά και ξανά! Τρεφόμενο ανά τις δεκαετίες από ένα τεράστιο cult status ανάμεσα στους φίλους του σινεμά τρόμου και επιστημονικής φαντασίας, με συμμετοχές σε μικρούς ρόλους των Lemmy, Iggy Pop και με χαρακτηριστικότερη όλων την εναρκτήρια μαγευτική σκηνή από τον Carl McCoy των Fields Of The Nephilim, με δεδομένη την αγάπη απέναντί του από καταξιωμένους σκηνοθέτες όπως ο Dario Argento, το "Hardware" είναι μια σπουδαία πλήρως υποτιμημένη ταινία τρόμου-επιστημονικής φαντασίας, ένας συνδυασμός "Mad Max", "Alien" και "Terminator", η οποία παρ’ όλα τα χρόνια και το μηδενικό της budget, μοιάζει ακόμα και σήμερα το ίδιο απειλητική, το ίδιο ριζοσπαστική στις ιδέες της περί τεχνιτής νοημοσύνης και ανθρώπινης φύσης καθώς και το ίδιο οπτικά συναρπαστική και πανέμορφη! Ένα cult υποτιμημένο διαμάντι που ο κάθε φίλος του είδους οφείλει να ψάξει και να παρακολουθήσει!
Trailer
6. Dredd 3D (2012)
Μετά το από κάθε άποψη απαράδεκτο "Judge Dredd" του Sylvester Stallone, οι φίλοι του ομότιτλου comic-κορωνίδα του βρετανικού "2000ΑD" είχαν εγκαταλείψει κάθε ελπίδα για μια σωστή απόδοση των περιπετειών του λιγομίλητου Δικαστή της μελλοντικής Mega-City One! Όμως το βρετανικό DNA Studio και μια ομάδα συνεργατών οι οποίοι σαν γνήσιοι Βρετανοί γνώριζαν καλά ποιός είναι και τι σημαίνει ο Judge Dredd στο κοινό του, ξεκίνησαν μια προσπάθεια από το 2006 (ο εξαιρετικός Λονδρέζος σεναριογράφος Peter Garland ξεκίνησε μόνος του το σενάριο δύο χρόνια πριν πάρει πράσινο φώς το project) μέχρι και το 2012 για να δημιουργήσουν μια ταινία η οποία θα στεκόταν στο ύψος των περιστάσεων και θα έσβηνε μια και καλή το ανοσιούργημα των 90s. Το αποτέλεσμα: μια εκ των κορυφαίων comic-adapted ταινιών μέχρι και σήμερα! Σε μια κοινωνία κοντά στον φουτουρισμό του "Blade Runner" και την βιαιότητα των ταινιών του πρώιμου Paul Verhoeven, η απλοϊκή σεναριακή ιδέα του αναγκαστικού εγκλεισμού σε έναν τεράστιο ουρανοξύστη του Δικαστή και της νεαρής βοηθού του, Anderson, ο οποίος βρίθει από κακοποιά στοιχεία τα οποία θέλουν να τους εξοντώσουν πριν φτάσουν στην κορυφή, παίρνει άλλες διαστάσεις και εντελώς διαφορετικές εννοιολογικές / σημασιολογικές προεκτάσεις: Λεπτή και κοφτερή πολιτική σάτιρα, εξαιρετικό κοινωνικό σχόλιο, εξαιρετική μουσική υπόκρουση, ξέφρενη δράση στα πρότυπα των 80s ταινιών του είδους, πολλές σκληρές καλογυρισμένες σκηνές βίας, μηδαμινή χρήση ειδικών εφέ, βρώμικη ατμόσφαιρα και σωστή ανάπτυξη των κεντρικών χαρακτήρων! Από την Lena Headey η οποία εντυπωσιάζει ως ο κεντρικός villain της ιστορίας ως την νεαρή Olivia Thirlby που δίνει νέο ορισμό στον όρο sidekick με ουσία, όλα οδηγούν στον Carl Urban ο οποίος βάζει το κράνος του Dredd και αυτομάτως κάνει δικό του έναν larger than life χαρακτήρα, έναν μελλοντικό Dirty Harry δίχως υπερβολές και τσιτάτα, δείχνοντας πιο απειλητικός και αληθινός από ποτέ! Η ταινία ελέω φτωχού marketing και της περιοριμένης φήμης του Δικαστή το Δυτικό κόσμο πάτωσε εμπορικά, έλαβε όμως ενθουσιώδης κριτικές και δημιούργησε ένα τεράστιο cult status στο οποίο μάλλον θα οφείλει και την δημιουργία (;) ενός sequel, καθώς τα τελευταία χρόνια έχει γίνει μια τεράστια viral campaign εκστρατεία από τους fans της ταινίας αλλά και τους ίδιους τους κεντρικούς συντελεστές / ηθοποιούς, οι οποίοι πιέζουν προς πάσα κατεύθυνση για την επίτευξή του! Μια εκ των πιο πιστών και ειλικρινών adaptations που έγιναν ποτέ!
Trailer
7. The Shadow (1994)
Εμπνευσμένο από μια σειρά pulp διηγημάτων της δεκαετίας του '30 η οποία στη πορεία διασκευάστηκε στο ραδιόφωνο -με την φωνή του Orson Welles- και μετέπειτα μεταπήδησε και στον χώρο των comic, το δημιούργημα του Walter Gibson έγινε ταινία το 1994 με πρωταγωνιστή τον Alec Baldwin δίπλα σε ένα cast που περιλάμβανε τους Penelope Ann Miller, Tim Curry, Peter Boyle και Ian McKellen! Στη Νέα Υόρκη των 30s, o μασκοφόρος εκδικητής Shadow μάχεται με τον σατανικό Shiwan Khan όταν ο τελευταίος προσπαθεί να φτιάξει και να εξαπολύσει μια ατομική βόμβα! Κριτική και εμπορική αποτυχία της εποχής με μεγάλο cult-status στην πορεία, το "Shadow" είναι μια σκοτεινή και εντυπωσιακή οπτικά pulp ταινία δράσης στα πλαίσια ενός "Rocketeer" με λίγο από "Temple Of Doom", καθώς αναβιώνει μοναδικά μια ξεχασμένη εποχή με εξαιρετικά στιλιστικά αποτελέσματα, σπουδαίες rollercoaster σκηνές δράσης και φυσικά τον Alec Baldwin ως υποδειγματική ενσάρκωση του κεντρικού ήρωα, με την χαρακτηριστική του φωνή να επισκιάζει με ευκολία το υπόλοιπο cast και τις όποιες σεναριακές παρατυπίες!
Trailer rocking
