ΓΡΑΦΕΙ Ο ΠΑΛΑΙΟΣ
[Ένα μέρος από την παλιά εκείνη υπόσχεση του Παλαιού]
Σαν ξεκίνημα να πούμε ότι στον κόσμο και στην κατάσταση που είμαστε δεν είναι δυνατόν να έχουμε η να φτάσουμε ποτέ στην Πρώτη-Πρώτη Αρχή, απλά διακινδυνεύουμε να πάμε μέχρι ένα σημείο, όσο η Λογική και η Εν-θύμησή μας … μας επιτρέπει.
Αυτή η μικρή περίληψη δεν φιλοδοξεί να παρέξει πλήρη και αναλυτική ανάπτυξη του θέματος, αλλά να σκιαγραφήσει και να δώσει με όσο το δυνατό εύληπτο τρόπο μιά περιγραφή της όλης κατάστασης.
Έτσι δεν θα υπεισέλθουμε σε λεπτομέρειες και αναπτύξεις αχρείαστες που από την μιά θα βαρύνουν και από την άλλη θα περιπλέξουν το όλον θέμα. Απλά θα περιοριστούμε στα απολύτως αναγκαία.
Εισαγωγή
Ήταν …. η ΑΡΧΗ … η ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ … το ΘΕΙΟΝ …. Η ΠΡΩΤΑΡΧΑΙΓΟΝΙΚΗ ΠΗΓΗ …
Στους Λογισμούς … στην Σκέψη … στο Παιχνίδι και τ’ Όνειρό ΤΗΣ … έφτιαξε ΚΟΣΜΟΥΣ … ΣΥΜΠΑΝΤΑ … ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ …
Η Δημιουργική ΤΗΣ Δύναμη και Ενέργεια … Έπλασε Μορφοκλασματικές Ολογραφικές Καταστάσεις … και το … ΣΑΝ ΌΝΕΙΡΟ … ξεκίνησε και απλώθηκε …
Κόσμοι … Σύμπαντα και Όντα άρχισαν να αποκτούν συνείδηση και να παίρνουν ΜΟΡΦΗ … λαμβάνοντας μέρος στο ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ …
Μία η ΠΡΟΤΡΟΠΗ … πρός … εμπειρία, χαρά, απόλαυση και δημιουργική ευχαρίστηση
Ένας ο ΝΟΜΟΣ … απλός και απόλυτος … Ελεύθερη Βούληση και Δικαίωμα ΟΛΩΝ στα Πάντα … μέχρις εκεί που δεν παρεμβαίνουν και δεν υπεισέρχονται σε ‘κείνα των άλλων.
Η Παρεκτροπή
ΈΝΑ από τα Σύμπαντα των ΚΟΣΜΩΝ και το Δικό μας … Εν Μέρει Ελεύθερο … Εν Μέρει ΑΝ-ελεύθερο … Σκλαβωμένο … για καιρούς μέχρι και σήμερα.
Κάποια στιγμή … εκεί σε Άχρονες καταστάσεις … μερικά όντα-συνειδήσεις επέλεξαν να κινηθούν εγωιστικά … καταστρώνοντας μεθοδικά ένα ύπουλο καταχθόνιο σχέδιο … φροντίζοντας να μην παραβιάσουν τον ΝΟΜΟ…
Άρχισαν να πλάθουν ένα ΝΕΟ ΣΥΜΠΑΝ … καλώντας και άλλους να πάρουν μέρος … γιατί η ενέργειά τους έφτανε μέχρις ένα σημείο.
Πολλοί δελεάστηκαν και προσχώρησαν σ’ αυτό … κάποιοι γνωρίζοντας το σχέδιο και κάποιοι όχι …
Όπως και να ‘χε το πράγμα προχώρησε …
Πολλή φαντασία έπεσε και το κόσμησαν με άφθαστη περιωπή … έφτιαξαν κυριολεκτικά ένα θαύμα !!
Τότε έκαναν το επόμενο βήμα … διαφημιστικό τον τρόπον, πλάσαραν το δημιούργημά τους σε πολλούς κόσμους, προσφέροντας δήθεν την ευκαιρία σε όλους να το απολαύσουν.
…. κόσμος και κόσμος, συνειδήσεις και συνειδήσεις … προσήλθαν και ζήτησαν την άδεια να μπούνε σ’ αυτόν τον δελεαστικόν ομολογουμένως κόσμο …
Η Πλάνη
Μικροί … Μεγάλοι … πολλοί προσήλθαν και μπήκαν στο νέο δημιούργημα.
Τότε … στην αρχή … κυριολεκτικά τα φχαριστήθηκαν.
Η φήμη απλώθηκε … και περισσότεροι συνέρρευσαν … νέος κόσμος συνέχεια κατέφθανε.
Και όλα φαινομενικά κυλούσαν ωραία και ομαλά.
Νέοι Γαλαξίες …. Νεφελώματα και Πλανήτες δημιουργήθηκαν και Κόσμησαν αυτό το Νέο Δημιούργημα … και όλα φαίνονταν … να πηγαίνουν από το καλό στο καλύτερο … και η φήμη του Νέου Δημιουργήματος αύξανε και απλωνόταν … προσελκύοντας όλο και περισσότερους.
Και τα ΥΠΟΥΛΑ ΣΧΕΔΙΑ έμεναν κρυφά … καταχωνιασμένα … τίποτε δεν αφέθηκε να γίνει γνωστό.
Το Πρώτο Βήμα … το στήσιμο του Μαντριού
Όταν η μάζωξη έφτασε σε ένα σημείο το οποίο οι πρώτοι εκείνοι αρχηγεύοντες δημιουργοί έκριναν ικανοποιητικό … προχώρησαν στην επόμενη κίνηση.
Προφασιζόμενοι ότι ήθελαν δήθεν να προβούν σε κάποιες αλλαγές οι οποίες όμως είχαν κάποιες ιδιαίτερες απαιτήσεις … ζήτησαν σε όσους ήθελαν, να προσχωρήσουν οριστικά στο δημιούργημα και να απαρνηθούν οτιδήποτε άλλο.
Πολλοί κάτι μυρίστηκαν και τσίνησαν … οπότε τους ζητήθηκε να αποχωρήσουν.
Οι περισσότεροι ευχαριστημένοι από τα μέχρι στιγμής και δελεασμένοι από τις αναγγελίες για πιό καλά πράγματα … ούτε καν το σκέφθηκαν δεύτερη φορά … άμεσα συμφώνησαν.
Μερικοί που είχαν αμφιβολίες δέχτηκαν να παραμείνουν υπό όρους.
Από όσους παρέμειναν … ζητήθηκε να προσφέρουν ενεργειακά ώστε να προχωρήσουν σε μια αναμόρφωση και καλύτερη διευθέτηση … την οποία και όντως έκαναν.
Έτσι όλοι όσοι παρέμειναν ακόμη και εκείνοι που ήταν επιφυλακτικοί … ήταν πλέον απόλυτα ευχαριστημένοι και ουδεμία αμφιβολία είχαν ότι όλα θα πήγαιναν από το καλό στο καλύτερο.
Το Δεύτερο Βήμα … η Μεγάλη Εξαπάτηση
Αφού πέρασε καιρός και ακόμη και η πιό μύχια ανησυχία είχε εξαλειφθεί οι σχεδιαστές προχώρησαν στο δεύτερο βήμα.
Προφασιζόμενοι ότι για την καλύτερη λειτουργία και για περισσότερες εμπειρίες υπήρχε ανάγκη και θα ήταν καλό οι μετέχοντες να δεχτούν το ΚΛΕΙΣΙΜΟ της Μνήμης τους.
Πολλοί ήταν αρνητικοί σ’ αυτό και αντέδρασαν …
Άλλοι το σκέφτονταν …
Όμως οι σχεδιαστές παρέκαμψαν τον σκόπελο … ζητώντας από κάποιους να το δεχτούν δοκιμαστικά.
Έτσι και έγινε … όπου όντως σ’ αυτήν την φάση όλα κύλησαν ομαλά και ευχάριστα … προσφέροντας την εμπειρία της ΠΡΩΤΗΣ ΦΟΡΑΣ …
Και … το καταχθόνιο σχέδιο έβαινε καλώς
Αφού έδειξαν ότι όλα θα είναι καλά και ευχάριστα και επιπλέον με εμπειρίες που δεν ήταν δυνατόν να αποκτηθούν αλλιώς … έπεισαν σχεδόν το σύνολο να το δοκιμάσει.
Μετά και απ’ αυτό … ήταν πανεύκολο να ζητήσουν το ΚΛΕΙΣΙΜΟ να επεκταθεί στο διηνεκές … λέγοντας ότι κάθε συνέχεια θα ήταν πολύ πιό απολαυστική από κάθε προηγούμενη.
Σχεδόν το ΣΥΝΟΛΟ ανταποκρίθηκε θετικά … περιλαμβάνοντας στις τάξεις του όχι μόνο απλές κατώτερες οντότητες αλλά και εκείνες της Ανωτέρας τάξεως … οντότητες που είχαν σχέση με Πλανήτες, Ηλιακά Συστήματα άλλα και Γαλαξίες ακόμη.
Κάποιοι όμως αρνήθηκαν … και αποσχίσθηκαν … αποτελώντας μέχρι σήμερα το Ελεύθερο κομμάτι από το Σύμπαν μας.
Και το Πανηγύρι … άρχισε
Αφού έγινε και αυτό … πήρε σάρκα και οστά … το περίκλειστο μέρος του Σύμπαντός μας.
Δημιουργήθηκε τότε ένα Αποτρεπτικό Πλέγμα ΕΙΣΟΔΟΥ αλλά και ΕΞΟΔΟΥ στο μέρος αυτό του Σύμπαντός μας … αλλά και όχι μόνο, καθώς μικρότερα Πλέγματα δημιουργήθηκαν περικλείοντας Γαλαξίες, Ηλιακά Συστήματα αλλά και Πλανήτες.
Τότε ήταν που τέθηκε ΌΡΟΣ ΑΠΑΡΑΒΑΤΟΣ, καθένας που ήθελε να εισέλθει έπρεπε να αποποιηθεί το δικαίωμα μνήμης, είτε οριστικά διά παντώς, είτε προσωρινά για όσο θα διαρκούσε η αποδοχή του φορέως που ζητούσε να λάβει.
Όσοι μετείχαν στον απ’ αρχής σχεδιασμό … σχημάτισαν και απετέλεσαν πυραμιδικά την ανώτερη ιεραρχία, αλλά και όσοι προσεχώρησαν στην συνέχεια εντάχθηκαν στα επόμενα σκαλοπάτια αυτής, σκαλοπάτια που ακόμη και σήμερα συμπληρώνονται με νέους προσχωρούντες.
Τα διάφορα όντα από την στιγμή που δέχθηκαν ΟΙΚΕΙΟΘΕΛΩΣ να ΚΛΕΙΣΕΙ η ΜΝΗΜΗ τους έγιναν έρμαια των Καταχθονίων Σχεδιαστών.
Και … μόλις άρχιζε, το Μεγάλο Πανηγύρι !!!
Οι Σχεδιαστές ήταν πλέον ελεύθεροι να προχωρήσουν στο κακόβουλο και καταχθόνιο σχέδιό τους, αυτό που ήταν ο απώτερος σκοπός τους από την αρχή … ο Βαμπιρισμός … η απορρόφηση ενέργειας.
Όλα τα όντα σε οποιαδήποτε κατάσταση (εγρήγορσης, ονειρικής κλπ.) και να βρίσκονται με την δημιουργική τους αυτή δύναμη παράγουν συνεχώς ενέργεια … ενέργεια σαν αεικίνητο δυναμικό.
Αυτήν την ενέργεια σφετερίζονται οι σχεδιαστές … καθώς τα διάφορα εγκλωβισμένα ΑΜΝΗΜΟΝΑ όντα στο περίκλειστο Σύμπαν δεν είναι σε θέση να χειριστούν την Ενέργεια που Συνεχώς και Αδιαλείπτως παράγουν.
Το Βίαιο Κανιβαλικό Σύμπαν ήταν πλέον Γεγονός
Τα Όντα, αποποιούμενα την Μνήμη τους και το Δικαίωμά τους σ’ αυτήν, αυτόματα περιέπεσαν σε μια οικτρή κατάσταση, μια κατάσταση στην οποία βυθίζονταν όλο και περισσότερο.
Ο Νόμος, που ονομάστηκε Νόμος του Κάρματος (όχι Αίτιου και Αποτελέσματος ή Δράσεως και Αντίδρασης), το άρπαγμα στην άγνοια και την λήθη, άρχισε να παίρνει Σάρκα και Οστά, και σαν ατέρμονο μαγκανοπήγαδο, να οδηγεί και να σπρώχνει τα όντα σε μια ζοφερή κατάσταση δυστυχίας και πόνου, δίχως και χωρίς τέλος.
Όσο βαρύτερος ο φορέας σωμάτωσης … τόσο πιό δυνατά τα συναισθήματα, τόσο περισσότερη και πιό δυναμική η παραγόμενη ενέργεια.
Χαράς πανηγύρια για τους εμπνευστές και σχεδιαστές του εκτρώματος … καθώς η ενέργεια πλέον έρεε άφθονη και το τσιμπούσι γινόταν όλο και πιό πλούσιο.
Η μόνη τους έγνοια τώρα πιά ήταν να διοχετεύουν στα μυαλά … στις ψυχές … στην εναπομείνασα συνείδηση των όντων … όλο και πιό περίτεχνες συλλήψεις και σχεδιασμούς διέγερσης του σωματικού, συναισθηματικού και ψυχοπνευματικού φορέως αυτών, ώστε να παράγουν λεπτότερες και πιό περίπλοκες δομές ενέργειας, αλλά ταυτόχρονα να τους σπρώχνουν και προς βαρύτερους και υλικότερους φορείς … έτσι που κάποια στιγμή όλοι να έχουν ενδυθεί τον πιο βαρύ φορέα, τον φορέα που παράγει την πλουσιότερη και υψηλότερη μορφή ενέργειας.
Καθώς τα όντα οσημέρα γίνονταν όλο και περισσότερο έρμαια των παραγόμενων συναισθημάτων, τόσο η ένταση, τα πάθη, η βία και ο κανιβαλισμός αυξάνονταν.
Συν τω χρόνω ένας νέος «νόμος» παγιώθηκε … ο νόμος της ζούγκλας … ο νόμος του δυνατότερου … ο νόμος του φάε να μην σε φάνε … ο νόμος του φάε να δυναμώσεις και άρπαξε για να έχεις … η νέα πραγματικότητα που απλώθηκε από τα μικρότερα και κατώτερα όντα μέχρις τα Ηλιακά και Γαλαξιακά συστήματα … και το Βίαιο Κανιβαλικό Σύμπαν … ήταν πλέον Γεγονός !!!
Ακόμη και αυτοί της πυραμιδικής ιεραρχίας άρχισαν κάποια στιγμή να τρώγονται μεταξύ τους … κανείς δεν έμεινε αμέτοχος … όλοι άρπαζαν και έχαφταν ότι προλάβαιναν … οδηγώντας την κατάσταση στο παρά ένα.
Ο Περιορισμός και η Μεταλλαγή
Καθώς το πράγμα έφτασε στο απροχώρητο και το έκτρωμα κινδύνευε να αφανιστεί από μόνο του … οι υψηλά ιστάμενοι προχώρησαν σ’ ένα συμβούλιο όπου έθεσαν συγκεκριμένους όρους αλλά και κατένειμαν αρμοδιότητες και όρισαν τομείς ευθύνης … έφθασαν μάλιστα τότε για πρώτη φορά να παραχωρήσουν δικαιώματα και απολαβές ακόμη και σε κατώτερα κλιμάκια της ιεραρχίας.
Έτσι μετά απ’ αυτό πολλά διαφοροποιήθηκαν κατά περιοχές και ανάλογα με το σκεπτικό των υπευθύνων.
Αυτό σπρώχθηκε ακόμη και μέχρι τα κατώτερα πεδία.
Έτσι πήραν σάρκα και οστά οι διάφορες μορφοπλασίες όντων και ξεφύτρωσαν οι λογής-λογής πολιτισμοί … που κατέκλυσαν κάθε χώρο στο σύμπαν μας … διαφορετικοί μεταξύ των στην δομή, στην εμφάνιση, στην σύλληψη, στην λειτουργία, στο σκεπτικό και στην δράση.
Βέβαια η κανιβαλική τάση ουδέποτε εξαλείφθηκε … απλά περιορίστηκε … ακόμη και στα υψηλά κλιμάκια πέρασε σε αυτό που θα λέγαμε … τοπικές συγκρούσεις … τίποτα γενικευμένο.
Θα λέγαμε ότι όλα πέρασαν σε τοπικό επίπεδο … και περιορίστηκαν τα πολλά πάρε-δώσε, χωρίς βεβαίως και να εξαλειφθούν … απλά έμειναν στα αναγκαία … και μόνο εδώ-εκεί υπάρχουν προστριβές.
Εκεί που όλα ή σχεδόν τίποτα δεν άλλαξε ήταν στο πολύ περιορισμένο πεδίο … πλανητικό και κάτω, καθώς αυτό είχε να κάνει με τονκατάφωρη τοπικό υπεύθυνο …. αλλά και τους υφισταμένους του.
Όμως και σ’ αυτό το περιορισμένο πεδίο υπήρξαν εποχές που τα πράγματα τράβηξαν από το ένα άκρο στο άλλο … εποχές που όλα έγιναν μαλλιά κουβάρια.
Η Αντίδραση … και το Χέρι Βοήθειας
Από την στιγμή που αυτόβουλα τα μετέχοντα όντα, εισήλθαν στο εν λόγω σύστημα-Σύμπαν, έστω και αν εξαπατήθηκαν και παραπλανήθηκαν, αποποιούμενα το δικαίωμα τους στην Μνήμη, κανείς δεν είχε το δικαίωμα να κάνει οποιαδήποτε ενέργεια για να το απαγορεύσει και να το αποτρέψει, καθώς ο ΝΟΜΟΣ είναι ξεκάθαρος … «Καθένας είναι ελεύθερος να επιλέξει και να κάνει ότι θέλει … αρκεί να μην παρεμβαίνει στην Βούληση και το Δικαίωμα των Άλλων».
Αφού λοιπόν ελεύθερα και αυτόβουλα το είχαν επιλέξει, έστω και αν ήταν λάθος, έστω και αν εξαπατήθηκαν … όλα ήταν σωστά καμωμένα … και κανείς άλλος δεν είχε λόγο επ’ αυτού.
Όμως η κατάφωρη αυτή Αδικία, ο Πόνος και Δυστυχία, που βίωναν τα όντα μέσα σ’ αυτό το σύστημα δεν άφησε αδιάφορους εκείνους που είχαν αντιδράσει και δεν πήραν μέρος αλλά ούτε και πολλούς άλλους στα διάφορα σύμπαντα, διαστάσεις και κόσμους.
Όμως τι μπορούσαν αλήθεια να κάνουν ;;
Άμεσα …. ΤΙΠΟΤΑ !!!
Υπήρχε όμως ένα πολύ μικρό παραθυράκι … μια στενή και δύσβατη ατραπός … κάτι πραγματικά επώδυνο και άκρως επικίνδυνο που μπορούσε όμως να περάσει μια αχτίδα φωτός να προσφέρει ένα χέρι βοηθείας σ’ όλα εκείνα τα ταλαίπωρα πλάσματα.
Πολλοί ήταν αυτοί που θέλαν να βοηθήσουν … το εγχείρημα όμως δεν ήταν απλώς και μόνο δύσκολο αλλά τρομερά επικίνδυνο … έτσι σχετικά λίγοι ήταν αυτοί που … μετά από πολύ σκέψη αποφάσισαν να το διακινδυνεύσουν.
Ο μεγάλος κίνδυνος προερχόταν από την επιβολή του ΌΡΟΥ που είχε επιβληθεί … «κάθε εισερχόμενος στο σύστημα πρέπει να αποποιείται το δικαίωμα μνήμης» … ένας όρος από τον οποίον πολλές και άγνωστες καταστάσεις μπορούν να προκύψουν, καθώς από την στιγμή που κάποιος έμπαινε στο σύστημα χωρίς Μνήμη, κατά πρώτον δεν θα ήξερε τι ήλθε να κάνει και δεύτερον η Λήθη μπορούσε να τον παρασύρει σε αδιανόητες καταστάσεις.
Η μόνη ελπίδα όσων το απετόλμησαν και το αποτολμούν από τότε είναι, κάπου στην συνείδησή τους μέσα, να κρύψουν κάτι … ένα κλειδί που αργότερα κατά την διάρκεια της ζωής τους, της ενσωμάτωσής τους, να αναδυθεί και να τους επιτρέψει να ξεκλειδώσουν κομμάτια της Μνήμης τους, να Θυμηθούν την Αποστολήν τους και να ΕΝ-Θυμηθούν Νόμους και Αρχές.
Τότε ήταν που έπεσε η ΙΔΕΑ … Ιδέα ;; ποιά Ιδέα ;;
Καλά τώρα … ποιούς άλλους ;;;
Μά … τους Έλληνες !!
Τους ΈΛΛΗΝΕΣ ;; … που κολλάνε οι Έλληνες ;;
Ναί … ναί … τους Έλληνες !!
Λοιπόν η ιδέα που είχε πέσει ήταν … όλοι εκείνοι … ή τουλάχιστον οι περισσότεροι από εκείνους, που επιθυμούσαν να βουτήξουν στα σκατά … να συνασπιστούν και να οργανώσουν το πράγμα … παρά ξεκομμένα να κάνει ο καθένας ότι και όποτε του κατέβαινε.
Αυτή η ΟΜΑΔΑ … οι Φέροντες το Φώς … ή αλλιώς οι Φωτεινοί Πολεμιστές … ήταν οι πρώτοι ΕΛ … λίγοι μεν στην αρχή … και όλοι εκείνοι οι περισσότεροι αργότερα, που γονιμοποιήθηκαν απ’ την ιδέα αυτή … τα παιδιά … οι γόνοι αυτής … ……
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ….
[Μέρος Β΄]
Ηταν οι πρώτοι ΕΛ … λίγοι μεν στην αρχή … και όλοι εκείνοι οι περισσότεροι αργότερα, που γονιμοποιήθηκαν απ’ την ιδέα αυτή … τα παιδιά … οι γόνοι αυτής … οι μετέπειτα ΈΛΛΗΝΕΣ.
Ναί … ναί … εκεί στις Φωτεινές Εσχατιές των Κόσμων γεννήθηκαν … και θέριεψαν οι Έλληνες !!!!
Εκεί στα αχνογάλαζα μετερίζια … του ΕΛ-ΩΝ … καίει ακοίμητη η Φλόγα … καθώς Φωτεινές Φλόγες είναι ΌΛΟΙ ΕΚΕΙΝΟΙ που παλεύουν για Δίκιο και Λευτεριά.
Και όταν βούτηξαν στην Φυλακή και κατάφεραν να Θυμηθούν … ΟΡΓΑΝΩΣΑΝ …. ΕΔΩ αλλά και ΑΛΛΟΥ, τους πρώτους θύλακες … τους θύλακες των Ελλήνων …
Και εδώ στην Γαία την …. ΕΛ-ΛΑ.
Καλά τώρα … και πως το ‘καναν εδαύτο ;;
Αφού διάλεξαν συντρόφους … φτιάξανε οικογένειες … και γέννησαν όσα περισσότερα παιδιά μπορούσαν … παιδιά στα οποία εκτός από την άμεση Διδαχή … τους μετέφεραν και το ψυχοπνευματικό αποτύπωμα των ΕΛ …
…. ένωσαν στην αρχή τα ετεροθαλή αδέρφια, επεκτείνοντας και αυξάνοντας την κλειστή ΝΕΑ Φυλή … απαγορεύοντας να μπαίνει στην συνέχεια άλλο αίμα … και καθώς το όριο ζωής ήταν τότε πολύ μεγάλο … γρήγορα μεγάλωσαν σε αριθμούς.
Στην αρχή που στήθηκε η Φυλακή … οι περιορισμοί και τα κλειδώματα δεν ήταν τόσα πολλά … έτσι πέραν του ότι ήταν πολύ πιό εύκολο να σπάσει κάποιος το κλείδωμα … μπορούσε επίσης και λόγω της μακροζωίας να εκδηλώσει και να αναπτύξει δυνάμεις.
Έτσι στηθήκαν και πέρασαν πολλά !!
Και μέχρι να επιβληθούν και τα επί μέρους τοπικά πλέγματα υπήρξαν και επαφές με άλλους χώρους πέραν της Γής.
Επεβλήθησαν κάποιοι κανόνες και δόθηκαν αυστηρές εντολές, σχέδια και διαγράμματα στο τι και πώς έπρεπε να γίνεται το κάθε τί …
Οι εδώ Έλληνες ανέλαβαν μιά Αποστολή … ένα Καθήκον … μιάν Ιερή Υποχρέωση να φέρουν σε πέρας … σαν ένα μικρό αντίτιμο για την Γνώση, του πως είναι τα πράγματα, και για το μεγάλο δώρο της Λευτεριάς που τους προσφέρθηκε.
Με αυτήν την γνώση μεγάλωναν και γαλουχούνταν για εκατομμύρια χρόνια οι Ελληνόπαιδες, γνώση που έπρεπε να διατηρήσουν και να περάσουν στους επόμενους πάσει θυσία, ώστε όλοι οι Έλληνες να είναι γνώστες και χειριστές της.
Το «σύστημα» έχασε έτσι πολλά … πολλά εκατομμύρια …. από τους εγκλωβισμένους του.
Ανέλαβαν επίσης το ιερό καθήκον … να μεταφέρουν και να μεταδώσουν το μυστικό και την γνώση για Απελευθέρωση στα πέρατα της Γης και όχι μόνο … (κάτι θυμίζει αυτό … σε σχέση με τα ψήγματα που μαθαίνετε απ’ την μυθολογία …. )
Γιατί νομίζετε πως το Ελληνικό Έθνος είναι Ανάδελφο ;;;
Γιατί δεν έχει καμμία σχέση με την υπόλοιπη Λευκή Φυλή ;;
Αυτήν την Γνώση προσπαθούσε ανέκαθεν το «σύστημα» να εξαλείψει … γι’ αυτό οι τόσες και τόσες επιθέσεις εναντίον μας.
Γι’ αυτό και πάντα προσπαθούσε να προσεταιριστεί όποιον ήταν ευάλωτος σε πάθη ή σε χρηματισμό, γι’ αυτό προσπαθούσαν όλοι, με χίλιους μύριους τρόπους, να τρυπώσουν ανάμεσα στους Έλληνες.
Και οι Φωτεινοί Μαχητές έρχονταν και ξανάρχονταν … επικεντρωνόμενοι συνήθως στους Έλληνες, αλλά δεν μπορούσαν να είναι συνέχεια εδώ … ήταν και άλλοι που είχαν ανάγκη βοήθειας … έτσι υπήρξαν και κάποια μεγάλα διαστήματα που οι Έλληνες έπρεπε να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους, χωρίς την βοήθεια και την καθοδήγηση κάποιου Μαχητή.
… το ψυχοπνευματικό μπόλιασμα για καιρούς λειτουργούσε δυναμικά … αλλά καθώς το όριο ζωής έπεφτε … αδυνάτιζε … ήταν τότε που βρήκε ευκαιρία και τρύπωσε το μικρόβιο.
Αν και υπήρχε ρητή εντολή … ΠΟΤΕ να μην αφήσουν να υπάρξει Ιερατείο ή να δημιουργηθεί Θρησκεία … κάποιοι πρόγονοί μας υπέπεσαν σ’ αυτό το ασυγχώρητο ολίσθημα … και άνοιξαν την «Κερκόπορτα» στο «σύστημα» …. έεεε και τα μετά τα ξέρετε … μας πήρε ο διάλος και μας σήκωσε.
Όσο οι Έλληνες δεν είχαν σπάσει την δέσμευσή τους, μα τηρούν απαρέγκλιτα τις εντολές …. τίποτα δεν μπορούσε να τους λυγίσει … πάντα άντεχαν … πάντα έβγαιναν νικητές !!! … μέχρι που μόνοι τους άνοιξαν την πόρτα και προσκάλεσαν το εχθρό να μπεί στο σπίτι τους.
Και ότι δεν μπόρεσαν ποτέ … με κάθε άλλο τρόπο … το κατάφεραν τελικά με το πρόσχημα των ιερατείων … που δήθεν θα προφύλασσαν την ΓΝΩΣΗ … και θα λειτουργούσαν ενωτικά στις διαφωνίες.
Εάν νομίζετε ότι κάποιο Ιερατείο … ή θρησκεία… ήταν κάποτε μαζί μας … ΓΕΛΙΕΣΤΕ … και καλύτερα είναι να δέσετε μια πέτρα στο λαιμό σας και να φουντάρετε παρά να συνεχίσετε να λέτε ή να υποθέτετε κάτι τέτοιο (και επιπλέον μην κάνετε την βλακεία να μπερδέψετε κάποια πρόσωπα με όλο αυτό το πράμα).
Όλοι οι λαοί και οι φυλές της ανθρωπότητος, στο διάβα των χρόνων, ευλογήθηκαν από τον ερχομό των Μαχητών, αλλά τούτο έγινε πιό έντονο στις νεώτερες εποχές … όταν οι Έλληνες έπεσαν και η Γνώση εξέλειπε .
Και ΝΑΙ … Ήλθαν και Ξαναήρθαν … οι Δάσκαλοι
Και για εκατομμύρια και δισεκατομμύρια χρόνια τώρα … πότε εδώ … πότε εκεί … σε τούτον … στον άλλον …. στον παράλλον πλανήτη … όπου υπάρχουν εγκλωβισμένα όντα … οι αδίσταχτοι αυτοί μαχητές των Κόσμων δέχονται να κλειδώσουν την Μνήμη και τις Δυνάμεις τους για να έχουν το δικαίωμα να βουτήξουν στα σκατά … και αφού φάνε το πήδημα της αρκούδας, να προσπαθήσουν ΕΑΝ και ΑΦΟΥ ΕΝ-Θυμηθούν να ανασύρουν και να τραβήξουν στο φως όσα περισσότερα όντα μπορέσουν.
Ένα πράγμα καθόλου εύκολο … απεναντίας τρομερά επικίνδυνο … κάτι που πολλές φορές τους στοίχισε τον εγκλωβισμό τους στο μαγκανοπήγαδο … χωρίς να παραβλέπουμε και εκείνες τις φορές που κάποιους το «Σύστημα» κατάφερε να τους προσεταιριστεί και από πολέμιοί του να γίνουν δικοί του.
Όποιοι μπαίνουν στο «έκτρωμα» από την πρώτη κιόλας στιγμή μέχρι την τελευταία είναι συνήθως παντελώς μόνοι και αποκομμένοι από τα πάντα … η μοναδική περίπτωση είναι κάποιος άλλος που προηγήθηκε και ΕΝ-θυμήθηκε να τους ανακαλύψει και να τους βοηθήσει να Θυμηθούν … αυτή και καμμία άλλη …. καθώς κάθε βοήθεια απ’ έξω είναι αδύνατη … το σύστημα είναι κλειστό και απαγορεύει κάτι τέτοιο (βέβαια κάτι υπάρχει αλλά αυτό δεν είναι του παρόντος … είναι τμήμα του δευτέρου μέρους αυτής της πραγματείας)
Όλοι αυτοί που ήλθαν και κατάφεραν να Θυμηθούν … άλλος περισσότερο … άλλος λιγότερο … έδωσαν στα όντα ότι μπορούσαν … σύμφωνα πάντα κάτω από το πρίσμα όσων μπόρεσαν να ανασύρουν και να ανασκευάσουν αναλόγως με τον φορέα που είχαν λάβει.
Έτσι μπορεί να συναντήσει κάποιος δυό ή περισσότερους τέτοιους εισελθόντες που λέγουν και πράγματα αντικρουόμενα και όχι πάντα σε συμφωνία μεταξύ των, ιδίως αυτό συμβαίνει με τους ενεργειακά κατώτερους.
Εκείνοι οι οποίοι είναι σε ανώτερη κλίμακα όταν μπορέσουν να ΕΝ-Θυμηθούν εστιάζουν στα ίδια πράγματα και δίνουν ως επί το πλείστον τις ίδιες κατευθύνσεις … κοινώς λένε τα ίδια … απλά με διαφορετικά λόγια ανάλογα με την εποχή και τον τόπο.
Η διδασκαλία τους έχει να κάνει με την δομή αυτού του κόσμου, με το πρόσκαιρο των καταστάσεων, με το επέκεινα, τους Κοσμικούς Νόμους, και την μετοχή του κάθε όντος, το ΕΝΤΟΣ ΘΕΙΟΝ και τον τρόπο απεγκλωβισμού από το εδώ «Σύστημα».
ΠΟΤΕ και το τονίζω … ΠΟΤΕ … κανένας Δάσκαλος δεν έφτιαξε Ιερατείο ή Θρησκεία και δεν όρισε επιτετραμμένους και μεσάζοντες … αυτά ήταν και είναι κατασκευές και δημιουργήματα των «ΑΛΛΩΝ».
Η Αντίδραση του «Συστήματος»
… η Διαστρέβλωση … τα Ιερατεία … τα μυστήρια … οι θρησκείες και οι μεσάζοντες
Αφού οι Δάσκαλοι ήλθαν και κατάφεραν να Θυμηθούν … και άρχισαν να διδάσκουν και να περνάνε στους ανθρώπους(στα διάφορα όντα … γιατί δεν μιλάμε μόνο για τον γνωστό δικό μας κόσμο) τον τρόπο να απεγκλωβιστούν … το «Σύστημα» αντέδρασε όπως μπορούσε και ανάλογα στην κάθε περίπτωση.
Ενθυμηθέντες στο πρώτο στάδιο … συνήθως τους έστελνε στα θυμαράκια ή τους έθετε υπό πλήρη περιορισμό.
Εκείνους στο δεύτερο … τους έβαζε όσο περισσότερα εμπόδια μπορούσε
Εκείνους στο τρίτο και παραπέρα στάδιο … απλά έκανε τουμπεκί … και περίμενε να περάσει ο χρόνος που είχαν στην διάθεσή τους … ώστε μετά να αρχίσει την αποκαθήλωση και την διάλυση ή διαστροφή όσων οι δάσκαλοι είχαν ‘πεί.
Εκεί ήταν που ανακάλυψαν την ανάγκη σύστασης ιερατείων και δημιουργίας θρησκειών.
Κατά πρώτον πέρασαν ότι μεταδόθηκε σε κάποιους κάτι κρυφό και είναι πλέον αυτοί που ορίσθηκαν μεσάζοντες.
Στα αρχικά στάδια έφτιαξαν Ιερατεία και όρισαν ιεροφάντες, μύστες, μυστήρια και μυήσεις … όπου μετείχαν οι υποτιθέμενοι εκλεκτοί.
Αργότερα όταν αυτό έδειχνε λίγο … το άπλωσαν … και έφτιαξαν τις θρησκείες … αυτό που απευθυνόταν στο πολύ πόπολο.
Τέλος πάντων σκοπός όλων αυτών ήταν και παραμένει η απόκρυψη και η διαστροφή όσων παρέδωσαν ΕΛΕΥΘΕΡΑ προς ΌΛΟΥΣ οι Δάσκαλοι.
Προσφέροντας ως επί το πλείστον φύκια για μεταξωτές κορδέλλες και δίνοντας οφίτσια, φρούδες ελπίδες, κάποιες φορές ικανότητες (ας πούμε δυνάμεις) και μερικά τρίκ, παίρνουν με το μέρος τους και εγκλωβίζουν τα ανήσυχα μυαλά και τους πρόθυμους.
Μέσω του ΦΟΒΟΥ και της ΕΛΠΙΔΑΣ πλανεύουν και χειραγωγούν το πόπολο … ώστε να παραμένει υπάκουο και πειθήνιο … όπου όχι μόνο να παραμένει στο μαντρί … αλλά να εμποδίζει και την απόδραση κάθε φερέλπιδος και επίδοξου αντιρρησία ή επαναστάτη.
ΟΛΑ τα κατά καιρούς Ιερατεία και Θρησκείες ποτέ δεν είχαν σκοπό να βοηθήσουν το πόπολο να αποδράσει από το ΜΑΝΤΡΙ … αντίθετα ήθελαν πάντα να το κρατούν εκεί … πειθήνιο και υπάκουο.
Ταυτόχρονα δε … φόρτωσαν το πόπολο με τόσες ενοχές … με τόσα μή και δέν … που όχι μόνο δεν του άφησαν περιθώρια επιλογής και αντίδρασης … αλλά απεναντίας το βύθισαν σε αβυσσαλέα βάθη … τρώσκοντας κάθε πτυχή της συνείδησής του … κάθε άκρη, κάθε γωνιά στο συναίσθημα και την λογική του.
Και πάνω απ’ όλα … τον έκαναν σκύφτουλα … τον έκαναν να σέρνεται και να εκλιπαρεί βοήθεια και σωτηρία … όλες διαδίδοντας ότι αν δεν σκύψεις … δεν γλείψεις … δεν γίνεις λιώμα και κατιμάς … ελπίδα δεν υπάρχει … θα οδηγηθείς βραχυπρόθεσμα (μέχρι να μετανοήσεις) ή οριστικά στην γένεα πυρός ή πάγου για ατέλειωτα κάλπα … ακόμη και μέχρι να σβήσουν οι κόσμοι.
Μέσα σε ένα ΒΙΑΙΟ και κανιβαλικό Σύμπαν όπου τα πάντα είναι εναντίον σου καλείσαι να μην αμαρτήσεις … λέει … γιατί θα σε πάρει ο διάολος …
Αλλά και εγώ λέω …. ρε δεν πάτε στον διάολο … να ησυχάσουμε από τις βλακείες σας.
Αν είναι ποτέ δυνατόν η ΠΡΩΤΗ ΑΡΧΗ (εκτός των απόλυτα μαζοχιστών και μόνο σ’ αυτόν τον Κόσμο) να βυθίζει τμήματα του Εαυτού Της σε πόνο και δυστυχία … αιώνια μάλιστα, σύμφωνα με τους τιτανοτεράστιους ινστρούχτορες διαφόρων θρησκειών… κάτι που μόνο με το βραβείο της υπέρτατης βλακείας μπορεί να τιμηθεί.
Βρείτε ΕΑΝ μπορείτε μια θρησκεία όπου δεν πρέπει να λιβανίσετε κανέναν κερατά για να σωθείτε και δείξτε την και σε μένα … μόνο μερικές φιλοσοφικές πρακτικές έχουν επιζήσει από τις παραδώσεις όλων των Δασκάλων μέχρι τώρα … αλλά και αυτές όχι απόλυτα απαλλαγμένες από σαβούρα.
Έχουν διαστρέψει, αλλοιώσει και διαστρεβλώσει τα πάντα … τίποτα απ’ ότι έδωσαν οι Δάσκαλοι (οι πραγματικοί και όχι οι γιαλαντζί) δεν έχει μείνει αλώβητο … τίποτε δεν έφτασε καθαρό και γνήσιο στις μέρες μας.
Και η Μ… βλακεία Τσακίζει Βουνά και όχι Καρύδια
Πρώτη Αρχή … Θεός … ή Θεοί κατ’ άλλους
– Ξεμωραμένο κουρέπατο του κερατά που δεν θυμάται τι έκανε πρίν … που ζητάει τα ρέστα από τα δημιουργήματά του, που τα τσαλαπατάει ή τα πνίγει, που τα φορτώνει μη και δεν, προπατορικά και λοιπά αμαρτήματα, που τα τιμωρεί και τα ρίχνει σε πόνο και δυστυχία … που απαιτεί σκύψιμο, γλείψιμο, θυσίες και τεμενάδες … που έχει έτοιμα τα καζάνια να βράζουν
– Μνησίκακος, βίαιος, ζηλιάρης και χίλια δυό άλλα που επιτρέπει στον εαυτόν του αλλά απαγορεύει στα δημιουργήματά του, με τιμωρίες εξοντωτικές … που ζητάει να μακελέψουν τους άλλους για να τους χαρίσει πιλάφια και σερμπέτια … να τους κάνει αφέντες και τοκογλύφους, να τους χαρίσει χωράφια, κοπάδια και «αποσκευές»
– Μαστιζόμενος από Πλάνη και Άγνοια κοιμάται και ξυπνάει πάντα βολοδέρνοντας σ’ ονειρικές ψυχεδελικές καταστάσεις … φτιάχνοντας ανώγια και κατώγια ξαναγυρνάει στα ίδια … στο μηδέν … στο φτού κι απ’ την αρχή.
– Χαμένος στην Άγνοια απλώνεται και πλάθει κόσμους και όντα … γυρεύοντας να φωτιστεί … να βγεί από την δυστυχία … να ξεφύγει από την άγνοια και την πλάνη … αλλά που δαύτο γαμώ το … ενώ κάποτε θα γίνει … δεν θα συμβεί όμως στην ουσία ποτέ …
– Βγαλμένοι από το τίποτα … γενιά την γενιά … παραγκωνίζουν τους προηγούμενους … σκοτώνονται, σφάζονται και αντιμάχονται μεταξύ τους … παίζουν παιχνίδια, μπλέκονται με το πόπολο … μια ‘δώ … μια ‘κεί … και ψάξε να βρείς άκρη ή μέση
Μ’ αυτές και ένα κάρο άλλες μπούρδες τροφοδοτείται και χειραγωγείται το πόπολο … και άντε μετά να προσμένεις να βγεί από τον βόθρο και να λυτρωθεί … φέξε μου και γλίστρησα που λένε
Δράση-Αντίδραση … Πεπονθός-Αντιπεπονθός … Αίτιο-Αιτιατό … Κάρμα (Πράξη και Ανταπόδοση)
Ένας αχταρμάς … που υποτίθεται θέλει να ‘πεί κάτι … αλλά εννοεί άλλο από αυτό που λέει … φέξε μου και μπλέξαμε τα μπούτια μας λοιπόν.
Κάποια από τα παραπάνω δεν μπορούν παρά να μένουν, να έχουν απήχηση και να λειτουργούν σε συγκεκριμένους χώρους και πεδία … κάποια άλλα να τα παίρνουν όλα σβάρνα.
Τέλος πάντων επειδή σκοπός μας δεν είναι να γράψουμε μια πραγματεία πάνω σ’ αυτά … ας αφήσουμε στην άκρη όλα τα επί μέρους και ας επικεντρωθούμε στο βαθύτερο νόημα που φαίνεται ότι όλα τους θέλουν να μεταδώσουν και να περάσουν στο πόπολο … στο νόημα του έτσι και αλλιώς το πήδημα το έχεις στο τσεπάκι … θα το φας θες δεν θες.
Όλα αυτά που λέγονται είναι κυριολεκτικά παραμύθια για μικρά παιδιά … καθώς ουσιαστικά ΚΑΝΕΝΑΣ τέτοιος Νόμος δεν υπάρχει και δεν έχει καθοριστεί από την Πρώτη Αρχή … παρά μόνο δημιουργήθηκε και επιβλήθηκε στο εν λόγω «Σύστημα» … με εμφύτευση που έγινε στην συνείδηση του κάθε όντος … εμφύτευση που σκοπό έχει να διαιωνίσει τον Εγκλωβισμό πάνω σ’ αυτό το ρίνγκ, και να κουρντίσει την παραγωγή περισσότερης αλλά και πολλών ποιοτήτων ενέργειας.
Έξω από αυτό το «Σύστημα» δύο πράγματα ετέθησαν από την Πρώτη Αρχή … η Προτροπή και ο Κοσμικός Νόμος (δείτε στην εισαγωγή) ίδια και απαράλλαχτα για όλους και όλα, χωρίς καμμία απολύτως εξαίρεση.
Τώρα αυτά, μέσα στο εν λόγω «Σύστημα» … αποσκοπούν :
– κατά πρώτον στο να εκκινούν εκείνες τις ψυχοσυναισθηματικές φορτίσεις που θα δημιουργήσουν δυνατά πάθη και συναισθήματα παράγωντας πολλή ενέργεια
– και δεύτερον που θα καταστήσουν απαιτητό το μαγκανοπήγαδο της συνεχώς επαναλαμβανόμενης σάρκωσης
Το παιχνίδι με αυτό το μαγκανοπήγαδο παίζεται στο ενδιάμεσο στάδιο … αυτό που μεσολαβεί μετά την απο-σάρκωση (θάνατο) ή σταδιακή απόσυρση της συνείδησης από τους κατώτερους φορείς … στα μεταβατικά ενδιάμεσα στάδια παίζεται το παιχνίδι … αυτό που σκοπό έχει να ξαναστείλει σε σάρκωση όσο το δυνατόν γρηγορότερα την συνείδηση … όλα ότι βλέπει κανείς στα στάδια αυτά δεν είναι τίποτε άλλο παρά ολογραφικές προβολές παραγόμενες ως επί το πλείστον από την δική του χειραγωγούμενη εντέχνως συνείδηση … αλλά και όσα άλλα δεν είναι εφ’ εαυτού είναι συνήθως απλά ολογράμματα και όχι πραγματικές καταστάσεις … μόνο ελάχιστα είναι διαφορετικά.
Ο Χρόνος βέβαια … αυτό που εμείς λέμε 4η διάσταση … είναι πάντα σε σχέση με την κατάσταση συνείδησης του ατόμου … καθώς όλο αυτό είναι απλά κάτι παρόμοιο με την ονειρική κατάσταση.
Ας το αφήσουμε όμως γιατί θα μπλέξουμε άσχημα και σκοπός μας δεν είναι να απλωθούμε και να εμβαθύνουμε σε τέτοια χωράφια …
Αυτό είναι το παιχνίδι που παίζεται … είτε κάποιες θρησκείες και δόγματα έχουν την επανε-σάρκωση σε πρώτη γραμμή, είτε το δέχονταν μέχρι κάποια εποχή και το απέβαλαν κατόπιν για διάφορους λόγους.
Ακόμη και τα δόγματα εκείνα που ισχυρίζονται ότι το παιχνίδι λαμβάνει χώρα «άπαξ» … στην συνέχεια πετάνε … άκουσον .. άκουσον … επόμενα λέει … «λέβελ» … οπότε αντί το παιχνίδι να συνεχίζεται ας πούμε εδώ … απλά μετατίθεται σε άλλους χρόνους, πεδία και δεν ξέρω τι άλλο.
Ίσως είδαν ότι με αυτόν τον «άπαξ» τρόπο … το πόπολο μαντρώνεται πιό καλά και πιό εύκολα … τι να πει κανείς …
Εν Κατακλείδι
Φιμώθηκαν φωνές, γραφές παραδόθηκαν στην πυρά, έννοιες, φιλοσοφίες και διδασκαλίες κουτσουρεύτηκαν και διαστρεβλώθηκαν και στην θέση τους προωθήθηκαν ηλίθια και αποβλακωτικά κατασκευάσματα … έτσι που οι κοιμισμένοι να συνεχίσουν να ροχαλίζουν.
Όλα ότι συμβαίνουν σ’ αυτόν τον κόσμο, σ’ αυτό το «σύστημα» έναν και μόνο σκοπό έχουν να συνεχίσουν οι σκλάβοι υποτακτικά να δουλεύουν … να παράγουν ενέργεια … να συντηρούν το «σύστημα» … γιατί αλλιώς θα αρχίσουν οι αποπάνω να τρώνε τους αποκάτω και στο τέλος το «σύστημα» θα λιμοκτονήσει … καθώς η ενέργεια θα παύσει να ρέει οι όποιες μπαταρίες θα στερέψουν και τα αποθέματα θα τελειώσουν … όντας ένα κλειστό σύστημα.
Για να φτάσει όμως εκεί η κατάσταση πρέπει με κάποιο τρόπο τα εγκλωβισμένα όντα να ξυπνήσουν και στην συνέχεια να καταφέρουν να αποδράσουν ή στην καλύτερη περίπτωση να διαλύσουν το σύστημα εκ των ένδων.
Κάποια μικρά τμήματα του συστήματος αυτού κατάφεραν κατά καιρούς να το διαρρήξουν και να ελευθερωθούν … όμως ταυτόχρονα αυτό λειτούργησε και σαν μπούμερανγκ καθώς το σύστημα έλαβε τα μέτρα του περιορίζοντας την «μόλυνση» απόλυτα τοπικά … δημιουργώντας τοπικά πλέγματα και εμποδίζοντας έτσι την μη εξουσιοδοτημένη επαφή μεταξύ των τμημάτων του.
Παράλληλα έτρεξε και ένα καινούργιο πρόγραμμα … το πρόγραμμα του απόλυτου ελέγχου -μήπως αυτό σας θυμίζει αυτό που προωθείτε στις μέρες μας ;; – βέβαια το πρόγραμμα αυτό περιλαμβάνει και πολλά-πολλά άλλα, που μερικά απ’ αυτά αποτελούν μέρος της επιστημονικής φαντασίας των ημερών μας ….
Ως Επίλογος … και Υστερόγραφον
Καθώς μέσες-άκρες πολλά έχουν παρουσιαστεί κατά καιρούς, έκρινα και αποφάσισα ότι ήταν καιρός πλεόν να μιλήσω για όλα αυτά, αν και εδώ-εκεί έχω ‘πει αρκετά επ’ αυτού.Τα ανωτέρω αποτελούν μια περιληπτική παράθεση του πρώτου μέρους της παλαιάς εκείνης υπόσχεσης που είχα δώσει … καθώς έκρινα ότι έπρεπε να έλθουν σε γνώση σας … έστω και με αυτήν την περιληπτική και συνεπτυγμένη μορφή.Το δεύτερο μέρος … εκείνο που θα πραγματεύεται … το τρόπο απόδρασης από την φυλακή … για την ώρα δεν ξέρω να ‘πώ πότε θα γίνει … και αν θα γίνει περιληπτικά όπως το πρώτο μέρος ή θα είναι κομμάτι από κείμενο που θα πραγματεύεται το θέμα συνολικά και πιό αναλυτικά … είδομεν !!!
Έρρωσθε και Ευδαιμονείτε … γρηγορούντες
