Ισορροπία τρόμου στη Μ.Ανατολή: Τα περιθώρια ελιγμών του Πούτιν τελειώνουν – Η νίκη δεν φέρνει την ειρήνη

Ο Πούτιν «παίζει» τελικά το δικό του παιχνίδι στην Συρία τηρώντας πολύ λεπτές ισορροπίες ανάμεσα σε πολλούς και «δύσκολους» αντιπάλους και «φίλους».

Σύντομα όμως ο ίδιος Ρώσος πρόεδρος θα κληθεί από την ίδια την ιστορία να διαλέξει πλευρά…αφού ο Νετανιάχου αφενός δήλωσε ότι «δεν θα ανεχθεί στο συριακό έδαφος κανένα ιρανικό πύραυλο», αφετέρου η κόντρα με το Ιράν του ήρθε «κουτί» στα μεγάλα εσωκομματικά προβλήματα που αντιμετωπίζει από τους σκληροπυρηνικούς στην χώρα του.

Η Μόσχα δείχνει να  είναι ικανοποιημένη προς το παρόν, στην διατήρηση μιας λεπτής ισορροπία τρόμου μεταξύ των δύο πλευρών,  αφήνοντας τις δυνάμεις του Ιράν στη Συρία να μεταφέρουν πυραύλους μέσου βεληνεκούς αλλά επιτρέποντας ταυτόχρονα στο Ισραήλ να τους βομβαρδίζει,  όσο δεν θέτει σε κίνδυνο τα επιτεύγματα των δυνάμεων του Άσαντ .

Από την άλλη πλευρά,  η  αμερικανική υπηρεσία πληροφοριών και οι Αμερικανοί στρατιωτικοί φέρονται να αποτελούν «τα εργαλεία» της απόφασης του Προέδρου Τράμπ να εγκαταλείψει άρον –άρον τη συμφωνία πυρηνικής ενέργειας με το Ιράν και να ξεκινήσει το δόγμα του για επίθεση στην Τεχεράνη με κάθε μέσο .

Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός B. Netanyahu αποδείχθηκε ως βασικός στρατηγικός εταίρος των ΗΠΑ σε αυτήν την εκστρατεία κατά των Ιρανών που ονειρεύονται  περσικές αυτοκρατορίες.

Το DEBKA, το οποίο εμπλέκεται με την ισραηλινή μυστική υπηρεσία της χώρας την MOSSAD αποκαλύπτει σε άρθρο του τη στενή πολιτική, στρατιωτική και πληροφοριακή συνεργασία μεταξύ των δύο κυβερνήσεων με  κοινό στόχο να σταματήσει η επέκταση του Ιράν στη Μέση Ανατολή,  και να απενεργοποιηθεί πλήρως  το πρόγραμμα πυρηνικών βόμβων και βαλλιστικών πυραύλων της Τεχεράνης.

Βλέπετε το παράδειγμα του Βορειοκορεάτη ηγέτη  που στην ουσία «νίκησε» την δύση έχει γίνει «εφιάλτης στο δρόμο με τις λεύκες» …για Ουάσιγκτον και Τελ Αβίβ .

Ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν και ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπέντζαμιν Νετανιάχου συναντήθηκαν στη Μόσχα, με φόντο τις διαφορετικές θέσεις που έχουν τόσο για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν όσο και για το μέλλον της Συρίας.

Το Ισραήλ στηρίζει την αποχώρηση των Αμερικανών από τη συμφωνία με το Ιράν και αντιδρά εμπράκτως στην παρουσία της Τεχεράνης στη Συρία, ενώ η Ρωσία διαφωνεί με την απόφαση Τραμπ και πολεμά στο πλευρό των Ιρανών, για να κρατήσει στην εξουσία τον Άσαντ.

«Η Ρωσία είναι απίθανο να προσπαθήσει να περιορίσει τις στρατιωτικές ενέργειες του Ισραήλ στη Συρία», δήλωσε ο Νετανιάχου, έπειτα από τη συνάντησή του με τον Πούτιν στην Μόσχα.

Μόνο που ανεπιβεβαίωτες  πληροφορίες φέρουν τον Ισραηλινό πρωθυπουργό να ζήτησε τους κωδικούς των ιρανικών πυραύλων S-300 που φυλάνε το εργοστάσιο εμπλουτισμού στο Φόρντο, τους οποίους οι Ισραηλινοί βλέπουν  σαν τον  δράκο που φύλαγε το χρυσόμαλλο δέρας στην Κολχίδα και ζητούν το «υπνωτικό» για να τους «κοιμίσουν».

Η ουσία  όμως είναι προς το παρόν ότι η Ρωσία είναι σαφώς πιο ενισχυμένη από τη συριακή κρίση, τόσο σε στρατιωτικό όσο και σε διπλωματικό επίπεδο.

Ο Βλαντίμιρ Πούτιν έχει εξασφαλίσει την επιβίωση του Ασαντ, ενώ ταυτόχρονα επεκτείνει τη στρατιωτική επιρροή του στη Μεσόγειο. Αλλά και οι διπλωματικές συνέπειες ήταν σημαντικές, με τη Μόσχα να ηγείται μιας χαλαρής συμμαχίας με το Ιράν και την Τουρκία, επιχειρώντας να σχεδιάσει το μέλλον της Συρίας.

Η ρωσική αεροπορία, οι ειδικές δυνάμεις και ο ρωσικός εξοπλισμός έδωσαν στρατιωτική ισχύ στις φθίνουσες δυνάμεις του προέδρου Ασαντ, με τους συμμάχους του, το Ιράν, τη Χεζμπολάχ και διάφορες άλλες πολιτοφυλακές σιιτών να του παρέχουν τους στρατιώτες που χρειαζόταν στο έδαφος.

Μαζί επέτρεψαν στον Ασαντ να νικήσει τόσο τις δυνάμεις των ανταρτών όσο και τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους σε ένα σημαντικό τμήμα της χώρας, καθώς ο στρατός της συριακής κυβέρνησης και οι σύμμαχοί του έχουν ανακαταλάβει πλέον όλα τα σημαντικά κέντρα πληθυσμού της Συρίας.

Ο Πούτιν πέτυχε αυτή τη «νίκη» με απλή άσκηση της αποκαλούμενης realpolitik, χωρίς να ενδιαφέρεται ή να ανησυχεί για το τι λένε οι πολλοί επικριτές για τις ενέργειές του.

Η Ρωσία έχει εξασφαλίσει λοιπόν μια στρατιωτική νίκη, αλλά μπορεί να κερδίσει την «ειρήνη»;

Η αλήθεια είναι πως βγαίνει από αυτή την κρίση ενισχυμένη διπλωματικά. Οι προσπάθειες της Ουάσιγκτον για την οικοδόμηση και την ενίσχυση μιας συνεκτικής συριακής αντιπολίτευσης κατέρρευσαν αρκετές φορές.

Μερικοί από τους συμμάχους της Ουάσιγκτον, όπως η Τουρκία, αποφάσισαν τελικά ότι έπρεπε να εξασφαλίσουν τα δικά τους στρατηγικά συμφέροντα.

Σύντομα όμως η Μόσχα θα κληθεί από τα γεγονότα να λάβει θέση ξεκάθαρη και κρυστάλλινη στην Συρία, διότι ΗΠΑ-Ισραήλ ετοιμάζονται να κτυπήσουν μέσα στο ιρανικό έδαφος .

Εκεί όμως η Μόσχα έχει αμυντική συμφωνία με την Τεχεράνη όπως και το Πεκίνο, που κάποιοι ξεχνούν ότι κινείται παρασκηνιακά .

Τι θα πράξει ο Ρώσος πρόεδρος ο οποίος μέχρι τώρα ελίσσονταν πραγματικά με τρομερό τρόπο στο συριακό έδαφος ;

Τι θα γίνει όταν οι ΗΠΑ κτυπήσουν Ιράν και Άσαντ ταυτόχρονα ;

Όλα αυτά τριβελίζουν το μυαλό του Πούτιν κάτι που ήταν περιφανέστατο κατά την συνάντηση του με το Νετανιάχου στην Μόσχα.

Όμως , σύμφωνα με ειδικούς αμυντικούς αναλυτές, το γεγονός ότι  Λαττάκια και  Ταρτούς θα παραμείνουν μόνιμες ρωσικές στρατιωτικές βάσεις (συν ακόμη μία κοντά στη Δαμασκό) όπως είπε ο Β.Πούτιν, μάλλον δείχνουν την μεγάλη παγίδα που θα οδηγήσει στην ολική ανάφλεξη στο συριακό έδαφος για ΗΠΑ και Ισραήλ