Η βάση Dulce του Νέου Μεξικού και μια συνωμοσία κοσμικών διαστάσεων;
Ο John Lear, ήταν πιλότος μιας μεγάλης αεροπορικής εταιρείας των ΗΠΑ και έχει πετάξει με πάνω από 160 διαφορετικούς τύπους αεροσκαφών σε πάνω από 50 διαφορετικές χώρες.
Κατέχει 17 παγκόσμια ρεκόρ ταχύτητας στο Lear Jet και είναι ο μόνος πιλότος που κατάφερε ποτέ να είναι κάτοχος όλων των πιστοποιητικών που εκδίδονται από την Ομοσπονδιακή Διοίκηση Αεροπορίας. 
Πρώην υποψήφιος γερουσιαστής στην πολιτεία της Νεβάδα, είναι ο γιος του William P. Lear, σχεδιαστή του αεροπλάνου για εταιρικά στελέχη Lear Jet, του οκτακάναλου στερεοφωνικού, και ιδρυτή της LEAR Siegler Corporation.
Ο John Lear είχε φιλική σχέση με τον Bob Lazar και του είχε συμπαρασταθεί την εποχή που έκανε τις αποκαλύψεις του (1989) για όλα όσα είδε το διάστημα που εργάστηκε στην μυστική τοποθεσία S-4 στην Νεβάδα. (δες εδώ)
Ο John Lear άρχισε να ενδιαφέρεται για το θέμα των UFO 13 μήνες πριν από την ημερομηνία που αναγράφεται παρακάτω, μετά από μια συζήτηση με ένα φίλο που ανήκε στην Πολεμική Αεροπορία των Ηνωμένων Πολιτειών και ονομαζόταν Greg Wilson, ο οποίος είχε δει ένα UFO να προσγειώνεται στην Βάση της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ στο Bentwaters, κοντά στο Λονδίνο στην Αγγλία τα Χριστούγεννα του 1980, κατά την οποία τρεις μικρόσωμοι «γκρίζοι» εξωγήινοι περπάτησαν μέχρι τον Υποδιοικητή.
«Πιστεύω ότι τα αντικείμενα που είδα από κοντά ήταν εξωγήινης προέλευσης και ότι οι υπηρεσίες ασφαλείας τόσο των Ηνωμένων Πολιτειών όσο και του Ηνωμένου Βασιλείου έχουν προσπαθήσει - και τότε και τώρα - να ανατρέψουν τη σημασία του τι συνέβη στο δάσος του Rendlesham και στην βάση RAF Bentwaters με τη χρήση καλοδουλεμένων μεθόδων παραπληροφόρησης.» Από την ένορκη γραπτή κατάθεση τον Ιούνιο του 2010 του επισμηναγού ε.α. Charles Halt, υποδιοικητή και μετέπειτα διοικητή της βάσης RAF Bentwaters, που ήταν αξιωματικός υπηρεσίας την νύκτα που συνέβησαν τα περιστατικά στις 27 και 28 Δεκεμβρίου 1980. Η υπόθεση αυτή είναι περισσότερο γνωστή ως το «περιστατικό στο δάσος Rendelsham» («The Rendelsham forest incident»)
Από τότε ο Lear αξιοποίησε τις επαφές του στις Μυστικές Υπηρεσίες, διερευνώντας τους ισχυρισμούς ότι οι εκτελεστικοί και οι στρατιωτικό-βιομηχανικοί κλάδοι της «κυβέρνησης» των Ηνωμένων Πολιτειών γνωρίζουν, και συνωμοτούν με εξωγήινες δυνάμεις.
Ο Lear δεν διατείνεται πλέον ότι το ακόλουθο σενάριο είναι απλά και μόνο μια «δυνατότητα». Δηλώνει με έμφαση ότι οι εξωγήινοι βρίσκονται εδώ, και ότι πολλοί από αυτούς προοιωνίζονται δεινά για το ανθρώπινο είδος.
«Αυτό ξεκίνησε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο», αρχίζει.
«Εμείς (οι συμμαχικές δυνάμεις) ανακτήσαμε κάποιου είδους εξωγήινη τεχνολογία από τη Γερμανία - όχι όλα όσα είχαν. Ένα μέρος από αυτήν εξαφανίστηκε. Φαίνεται ότι κάποια στιγμή στα τέλη της δεκαετίας του '30, η Γερμανία ανέκτησε έναν ιπτάμενο δίσκο. Τι απόγινε αυτός δεν το ξέρουμε. Αλλά αυτό που καταφέραμε να πάρουμε ήταν κάποιο είδος όπλου με ακτίνες ...»
Τα «UFO» της ναζιστικής Γερμανίας και το «Σχέδιο Συνδετήρας»
πηγή εδώ
Το ναζιστικό κόμμα διέθετε έναν μυστικό ιπτάμενο δίσκο που είχε ήδη αφήσει το σχεδιαστήριο και πετούσε φτάνοντας τα 1.200 μίλια την ώρα (1.900 χλμ/ω). Είχε την δυνατότητα για κάθετη απογείωση, στροφές 90 μοιρών σαν ελικόπτερο, και φυσικά ήταν πολύ ανώτερο από οτιδήποτε διέθεταν οι συμμαχικές δυνάμεις την εποχή εκείνη. Επιπρόσθετα, είχαν επίσης ένα άλλο σκάφος που ήταν σχεδόν έτοιμο και θα ήταν σε θέση να πετάξει. Ήταν ικανό να τρέχει με 2.500 μίλια ανά ώρα (4.000 χλμ/ω), ταχύτητα διπλάσια από το αρχικό σκάφος. Δεν είχε μόνο τα χαρακτηριστικά του αρχικού σκάφους, αλλά διέθετε επίσης ένα όπλο λέιζερ τοποθετημένο επάνω του, που είχε την διατρητική ικανότητα να διαπερνά θωράκιση τεσσάρων ιντσών (10 εκ).
Μέχρι το 1939 τα SS είχαν παραγάγει το RFC-1, το οποίο αποκαλούσαν Haunebu Ι. Τον Αύγουστο του 1939 το μηχάνημα έκανε την παρθενική πτήση του και απέδειξε την βιωσιμότητά του, όντας πάνω από 65 πόδια (20 μ) σε διάμετρο και προσφέροντας σημαντικό ωφέλιμο χώρο. Μέχρι τα τέλη του 1940 το RFC-2 (Haunebu ΙΙ) είχε εισέλθει στην ενεργό υπηρεσία ως αναγνωριστικό αεροσκάφος και υπάρχουν φωτογραφικές αποδείξεις που να στηρίζουν αυτόν τον ισχυρισμό.
Μετά το τέλος του πολέμου το 1945, ρωσικές και αμερικανικές ομάδες των υπηρεσιών πληροφοριών άρχισαν ένα κυνήγι για να εντοπίσουν αυτά τα στρατιωτικά και επιστημονικά λάφυρα, όπως τα αντιλαμβάνονταν, της προηγμένης γερμανικής τεχνολογίας. Μετά την ανακάλυψη των όπλων δέσμης σωματιδίων / λέιζερ σε γερμανικές στρατιωτικές βάσεις, το Υπουργείο Πολέμου των ΗΠΑ αποφάσισε ότι οι ΗΠΑ θα έπρεπε όχι μόνο να έχουν υπό τον έλεγχό τους την τεχνολογία αυτή, αλλά και τους επιστήμονες που συνέβαλλαν στην ανάπτυξή της «για να διασφαλισθεί ότι οι ΗΠΑ εκμεταλλεύονται πλήρως τις σημαντικές αυτές εξελίξεις, οι οποίες θεωρούνται ζωτικής σημασίας για την εθνική μας ασφάλεια». Ως εκ τούτου, δρομολογήθηκε ένα σχέδιο για να μεταφερθεί αυτό το επιστημονικό προσωπικό της ναζιστικής Γερμανίας στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η φύση, και η έκταση αυτού του σχεδίου, που αργότερα ονομάστηκε «Operation Paperclip» ή «Project Paperclip» («Επιχείρηση ή Σχέδιο Συνδετήρας») παρέμεινε απόρρητη μέχρι το 1973. Στην εικόνα κάτω μερικοί από τους πάνω από 1.600 γερμανούς επιστήμονες - οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν και παρέμεναν ένθερμοι ναζιστές - που μεταφέρθηκαν στις ΗΠΑ μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου:
Εικόνα αριστερά: Τα στελέχη της Στρατιωτικής Υπηρεσίας Βαλλιστικών Πυραύλων (ABMA - Army Ballistic Missile Agency) το 1956. Ο Hermann Oberth (μπροστά), ο Ernst Stuhlinger (καθιστός, αριστερά), ο Υποστράτηγος H.N. Toftoy (όρθιος, αριστερά), οWernher von Braun (καθιστός, δεξιά), και ο Eberhard Rees (όρθιος, δεξιά). Ο Stuhlinger, ο von Braun και ο Rees ανήκαν στο Project Paperclip, το πρόγραμμα που έφερε γερμανούς επιστήμονες στις ΗΠΑ μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Oberth ήρθε στις ΗΠΑ αργότερα, για να εργαστεί για τον πρώην φοιτητή του, τον von Braun. Ο Toftoy, ο Αμερικανός αξιωματικός, φαίνεται σαν δεσμοφύλακας μιας ελίτ ομάδας αιχμαλώτων πολέμου. Στην εικόνα δεξιά ο von Braun το 1941 με γερμανούς αξιωματικούς.
Τα παρακάτω είναι μια «Δημόσια Δήλωση» που κυκλοφόρησε από τον John Lear στις 29 Δεκεμβρίου 1987 και αναθεωρήθηκε στις 25 Μαρτίου 1988. Αρχικά εστάλη σε ορισμένους από τους προσωπικούς φίλους του Lear και σε συνεργάτες ερευνητές οι οποίοι με τη σειρά τους του ασκούν πίεση να δημοσιεύσει αυτές τις πληροφορίες στο κοινό. Η πρώτη έκδοση της δήλωσης που προφανώς προοριζόταν για ένα «κλειστό» ακροατήριο - το πλήθος των ερευνητών με τους οποίους ο Lear συνεργαζόταν, ενώ η ακόλουθη αναθεώρηση περιέχει τις ίδιες πληροφορίες με την πρώτη έκδοση, αλλά απευθύνεται προς το ευρύ κοινό:
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΥΠΟ:
«Η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών συνεχίζει να στηρίζεται στην προσωπική και επαγγελματική ευπιστία σας για να καταστείλει τις πληροφορίες που περιέχονται στο παρόν. Η συνεργασία σας κατά τα τελευταία 40 χρόνια έχει ξεπεράσει κάθε προσδοκία μας και σας χαιρετούμε.
«Ο ήλιος δεν περιστρέφεται γύρω από τη Γη.»
«Η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών συνεργάζεται με μικρόσωμους γκρίζους εξωγήινους εδώ και περίπου 20 χρόνια.»
«Η πρώτη αλήθεια που αναφέρθηκε εδώ οδήγησε τον Giordano Bruno στην πυρά το 1600 μ.Χ. επειδή τόλμησε να προτείνει ότι ήταν πραγματικότητα. Η δεύτερη αλήθεια έχει οδηγήσει πολύ περισσότερους ανθρώπους στον θάνατο επειδή προσπάθησαν να την διατυπώσουν δημόσια, για τους οποίους ελάχιστα θα μαθευτούν ποτέ.
Το άγαλμα του Δομινικανού καλόγερου Giordano Bruno στην Piazza dei Fiori στην Ρώμη, στο σημείο που οδηγήθηκε στην πυρά από την Ρωμαιοκαθολική εκκλησία στις 17 Φερβρουαρίου του 1600. Ο Giordano Bruno που ήταν μαθηματικός, φιλόσοφος και αστρονόμος, είχε καταδικαστεί ως αιρετικός από την Ιερά Εξέταση, επειδή είχε προτείνει ότι ο Ήλιος είναι ουσιαστικά ένα αστέρι γύρω από το οποίο γυρίζει η Γη, και επιπλέον, ότι το σύμπαν περιέχει έναν άπειρο αριθμό κατοικημένων κόσμων που κατοικούνται από άλλα νοήμονα όντα.
«Αλλά η αλήθεια πρέπει να ειπωθεί. Το γεγονός ότι η Γη περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο κατεστάλη με επιτυχία από την Ρωμαιοκαθολική εκκλησία για πάνω από 200 χρόνια. Προκάλεσε τελικά μια σημαντικότατη αναταραχή στην εκκλησία, στον τρόπο διακυβέρνησης και στην σκέψη. Μια επαναδιάταξη των κοινωνικών και των παραδοσιακών αξιών. Αυτό έγινε στα 1600.
«Τώρα, περίπου 400 χρόνια αφότου διατυπώθηκε η πρώτη αλήθεια πρέπει να έρθουμε αντιμέτωποι και πάλι με τα συγκλονιστικά γεγονότα. Την «φρικτή αλήθεια» που η κυβέρνηση έκρυβε από εμάς για πάνω από 40 χρόνια. Δυστυχώς, η «φρικτή αλήθεια» είναι πολύ φρικτότερη απ' όσο η ίδια η κυβέρνηση είχε ποτέ φανταστεί.
«Στην προσπάθειά της να «προστατεύσει την δημοκρατία», η κυβέρνησή μας, μας ξεπούλησε στους εξωγήινους. Και εδώ περιγράφεται το πώς συνέβη. Αλλά πριν αρχίσω, θα ήθελα να προσφέρω μια λέξη για την υπεράσπιση αυτών που μας ξεπούλησαν στην διαπραγμάτευση. Είχαν τις καλύτερες προθέσεις.
«Η Γερμανία ίσως να είχε ανακτήσει ένα ιπτάμενο δίσκο ως το 1939. Ο στρατηγός James H. Doolittle πήγε στη Νορβηγία το 1952 για να επιθεωρήσει ένα ιπτάμενο δίσκο που είχε συντριβεί εκεί στο νησί Spitsbergen.
Ο στρατηγός James H. Doolittle επιθεώρησε έναν δίσκο
στο νησί Spitsbergen της Νορβηγίας, το 1952.
στο νησί Spitsbergen της Νορβηγίας, το 1952.
«Η «φρικτή αλήθεια» ήταν γνωστή μόνο από πολύ λίγα άτομα: Ήταν πράγματι κακάσχημα μικρόσωμα πλάσματα, που έμοιαζαν με αλογάκια της Παναγίας ... Από την αρχική ομάδα εκείνων που ήταν οι πρώτοι που έμαθαν την «φρικτή αλήθεια», αρκετοί αυτοκτόνησαν, ο πιο εξέχων εκ των οποίων ήταν ο υπουργός Εθνικής Αμύνης και πρώην υπουργός του Πολεμικού Ναυτικού James V. Forrestal που οδηγήθηκε στον θάνατο πηδώντας από το παράθυρο του 16ου ορόφου στο Ναυτικό νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν.
Ο James Forrestal με τον Πρόεδρο Truman το 1949.
(Σημείωση: Ο William Cooper, ένα πρώην μέλος μιας ομάδας ενημέρωσης της Υπηρεσίας Πληροφοριών του Ναυτικού, επιμένει ότι ο Forrestal στην πραγματικότητα δολοφονήθηκε από πράκτορες της CIA που έκαναν τον θάνατό του να μοιάζει σαν αυτοκτονία επειδή δεν συμφωνούσε πλέον με την πολιτική της συγκάλυψης και ήθελε να αποκαλύψει όσα γνώριζε και να προειδοποιήσει το κοινό για την εξωγήινη απειλή.
Με βάση διαβαθμισμένα έγγραφα που ο Cooper υποστηρίζει ότι είχε διαβάσει, στις 22 Μαΐου 1949, δύο πράκτορες της CIA μπήκαν στο δωμάτιο του ναυτικού νοσοκομείου Bethesda όπου νοσηλευόταν, έδεσαν ένα σεντόνι γύρω από το λαιμό του Forrestal και σε ένα φωτιστικό, και τον έριξαν από το παράθυρο για να κρεμαστεί. Το σεντόνι σχίστηκε και οδηγήθηκε στον θάνατο πέφτοντας στο κενό.)
«Οι ιατρικοί φάκελοι του Υπουργού Forrestal είναι απόρρητοι μέχρι σήμερα.
«Ο Πρόεδρος Harry Truman έβαλε ένα καπάκι στο μυστικό και έστριψε τις βίδες τόσο σφιχτά ώστε το ευρύ κοινό εξακολουθεί να πιστεύει ότι οι ιπτάμενοι δίσκοι είναι ένα αστείο. Τι έκπληξη τους ετοιμάζω ...
24 Σεπτεμβρίου 1947
ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΔΙΑ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟΝ ΑΜΥΝΗΣ
Αγαπητέ Υπουργέ Forrestal
Αναφορικώς με την πρόσφατην συζήτησίν μας επί αυτού του θέματος, εξουσιοδοτείσθε δια του παρόντος όπως προχωρήσετε με όλην την απαιτούμενην ταχύτητα και προσοχήν εις το έργον το οποίον έχετε αναλάβει. Εις το εξής, το θέμα αυτό θα αναφέρεται μόνον ως Επιχείρησις Majestic Twelve.
Εξακολουθεί να αποτελεί πεποίθησίν μου ότι οποιοιδήποτε μελλοντικοί σχεδιασμοίαναφορικώς με την τελικήν διευθέτησιν αυτού του θέματος θα πρέπει να παραμείνουναποκλειστικώς εις την αρμοδιότητα του Προεδρικού Γραφείου κατόπιν καταλλήλωνδιαβουλεύσεων με εσάς τον ίδιον, τον δόκτορα Bush και τον Διευθυντήν της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών.
Υπογραφή - Harry Truman
(Εκόνα επάνω:) o James Forrestal, ο Πρόεδρος Truman,
ο Δρ. Vannevar Bush και τα αρχικά μέλη της MJ-12.
(Εικόνα κάτω:) Σύσκεψη υπό τον Υπουργό Εθνικής Αμύνης J. Forrestal
«Το 1947, ο Πρόεδρος Truman συνέστησε μια ομάδα 12 κορυφαίων από το στρατιωτικό και επιστημονικό προσωπικό της εποχής. Ήταν γνωστοί ως MJ-12. Αν και η ομάδα υπάρχει και σήμερα, κανένα από τα αρχικά μέλη δεν βρίσκεται στην ζωή. Το τελευταίο μέλος της αρχικής σύνθεσης που πέθανε ήταν ο Gordon Gray, πρώην Υπουργός του Στρατού, το 1984.
«Όταν κάποιο μέλος απεβίωνε, η ίδια η ομάδα όριζε ένα νέο μέλος για την πλήρωση της κενής θέσης. Υπάρχει κάποια φημολογία ότι η ομάδα που είναι γνωστή ως MJ-12 επεκτάθηκε κατά τουλάχιστον επτά επιπρόσθετα μέλη.
«Ο Στρατός αποκαλύπτει ότι έχει στην κατοχή του ιπτάμενο δίσκο που βρέθηκε σε ράντσο στο Νέο Μεξικό»
«ROSWELL, (Νέο Μεξικό) 8 Ιουλίου (1947). Η πολεμική αεροπορία του Στρατού ανακοίνωσε εδώ σήμερα ότι βρέθηκε ένας ιπτάμενος δίσκος σε ένα ράντσο κοντά στο Roswell, και βρίσκεται υπό την κατοχή του Στρατού. Ο υποσμηναγός Walter Haut, αξιωματικός δημοσίας πληροφόρησης της Αεροπορικής Βάσης του Roswell ανακοίνωσε ότι το εύρημα ανακαλύφθηκε «κάποια ημέρα κατά την διάρκεια της προηγούμενης εβδομάδας» και παραδόθηκε στην Αεροπορική Βάση σε συνεργασία με το γραφείο του Σερίφη. Εξετάσθηκε στη Αεροπορική Βάση του Roswell και στην συνέχεια προωθήθηκε από τον επισμηναγό Jesse Marcel της Υπηρεσίας Πληροφοριών της 509ης Μοίρας Βομβαρδιστικών του Roswell προς ανώτερο αρχηγείο ...»
Ο επισμηναγός ε.α. Jesse Marcel που έπιασε με τα ίδια του τα χέρια του τα συντρίμια του εξωγήινου σκάφους στο Roswell, μέχρι τον θάνατό του το 1986 επιθυμούσε να μαθευτεί η αλήθεια για το τι συνέβη πραγματικά εκείνο τον Ιούλιο του 1947, παρά την ασφυκτική στρατιωτική συγκάλυψη. (δες εδώ)
«Υπήρχαν πολύ περισσότερες συντριβές ιπτάμενων δίσκων στα τέλη της δεκαετίας του 1940, μια στο Roswell, στο Νέο Μεξικό. Μια κοντά στο Laredo, στο Τέξας, περίπου 30 μίλια μέσα στα Μεξικάνικα σύνορα. Και μια στο Aztec, στο Νέο Μεξικό.
Ανάκτηση ιπτάμενου δίκσου στο Aztec του Νέου Μεξικού
(25 Μαρτίου 1948)
πηγή εδώ και εδώ
Ο δίσκος που προσγειώθηκε κοντά στο Aztec του Νέου Μεξικού στις 25 Μαρτίου 1948, είχε διάμετρο 100 πόδια (30 μέτρα), και το εξωτερικό του κέλυφος ήταν κατασκευασμένο από ένα ελαφρύ μέταλλο που έμοιαζε με αλουμίνιο, πολύ λεπτό σε πάχος αλλά τόσο ανθεκτικό που η θερμότητα έως 10.000 βαθμούς ή η προσπάθεια διάτρησης με αδαμαντοφόρα τρυπάνια δεν είχαν το παραμικρό αποτέλεσμα. Ο δίσκος εμφανώς διέθετε μεγάλους μεταλλικούς ενσωματωμένους δακτύλιους που περιστρέφονταν γύρω από μια κεντρική, σταθεροποιημένη καμπίνα, χρησιμοποιώντας μια ασυνήθιστη σχέση μετάδοσης. Δεν υπήρχαν πριτσίνια, μπουλόνια, βίδες ή σημάδια συγκόλλησης.
Τα μέλη της επιστημονικής ερευνητικής ομάδας ήταν σε θέση τελικά να καταφέρουν να εισέλθουν στο εσωτερικό του, εκμεταλλευόμενοι ένα σπάσιμο σε ένα από τα φινιστρίνια το οποίο διεύρυναν, αποκαλύπτοντας ένα διακόπτη στο εσωτερικό του θαλάμου, ο οποίος όταν πιέστηκε με ένα κοντάρι προκάλεσε το άνοιγμα μιας κρυφής πόρτας. Αρκετά μικρόσωμα ανθρωποειδή, που κυμαίνονταν σε ύψος από 36 έως 42 ίντσες (90 εκ. έως 1 μέτρο), βρέθηκαν νεκρά μέσα στην καμπίνα. Τα σώματά τους ήταν απανθρακωμένα και είχαν σκούρο καφέ χρώμα.
Το σκάφος βρέθηκε ανέπαφο, έχοντας προσγειωθεί με δικό του έλεγχο. Είχε εντοπιστεί από τρεις ξεχωριστές μονάδες ραντάρ που ήταν εγκατεστημένες στις νοτιοδυτικές ΗΠΑ, ένα από τα οποία εικάζεται ότι είχε διαταράξει τον μηχανισμό ελέγχου του σκάφους. Μια τριγωνική διάταξη πειραματικών ραντάρ φέρεται να κατασκευάστηκε με μυστικότητα το 1947 στο Νέο Μεξικό, για να προστατεύσει τα Εθνικά Εργαστήρια Sandia Labs, την αεροπορική βάση Kirtland AFB και τα Εθνικά Εργαστήρια του Los Alamos - αλλά πιστεύεται ότι χρησιμοποιούνταν επίσης για να προσπαθήσουν να «καταρρίψουν» αγνώστου ταυτότητος εναέρια σκάφη με ισχυρή μικροκυματική ακτινοβολία. (δες εδώ)
Η περιοχή της πτώσης του υπολογίστηκε με τριγωνισμό και αυτές οι πληροφορίες διαβιβάστηκαν άμεσα στην Διοίκηση Αεράμυνας και στον στρατηγό George C. Marshall, τον τότε υπουργό εσωτερικών, ο οποίος φέρεται να επικοινώνησε με την ομάδα MJ-12, καθώς και με την Μονάδα Διαπλανητικών Φαινομένων (IPU - Interplanetary Phenomenon Unit), της Διεύθυνσης Αντικατασκοπείας του Στρατού.
Ο George C. Marshall και ο δρ Vannevar Bush (προεξάρχον μέλος της MJ-12)
Η IPU είχε την βάση της στο στρατόπεδο Hale, στο Κολοράντο εκείνη την εποχή, και η κύρια αποστολή της ήταν να συλλέγει και να παραδίδει ιπτάμενους δίσκους που είχαν συντριβεί ή υποστεί βλάβη, σε ορισμένες συγκεκριμένες μυστικές τοποθεσίες. Το σκάφος εντοπίστηκε μέσα σε λίγες ώρες από την ομάδα κατόπτευσης της IPU περίπου 12 μίλια (19 χλμ) βορειοανατολικά της Aztec.
Μια ομάδα επιστημόνων που οργανώθηκε από τον δόκτορα Vannevar Bush, τον επικεφαλής της MJ-12, έφτασε στο σημείο λίγο αργότερα από την ομάδα της IPU και άρχισε την προσπάθεια εισόδου στον δίσκο. Τελικά κατάφεραν να εισέλθουν στο σκάφος ένας-ένας, έχοντας αποκτήσει πρόσβαση από το σπασμένο φινιστρίνι. Τα φινιστρίνια είχαν μεταλλική εμφάνιση και φαινόταν ημιδιαφανή μόνο όταν τα παρατηρούσαν από κοντά. Μέσα στο σκάφος βρήκαν δύο ανθρωποειδή, που είχαν γύρει μπροστά πάνω από ένα ταμπλό και ήταν απανθρακωμένα με χρώμα σκούρο καφέ. Άλλα 12 πτώματα κείτονταν νεκρά στο πάτωμα ενός θαλάμου μέσα στην καμπίνα, ανεβάζοντας τον συνολικό αριθμό σε 14 πτώματα.
Σε ορισμένα από τα νεκρά σώματα των ανθρωποειδών διενεργήθηκε πλήρης νεκροτομή, από μια ομάδα με επικεφαλής τον δόκτορα Bronk, που αποτελούνταν από ιστολόγους, βιοφυσικούς και παθολογοανατόμους. Σύμφωνα με την έκθεση τους, οι εν λόγω οργανισμοί περιγράφονται να έχουν μήκος 1 μέτρο κατά μέσο όρο. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου θύμιζαν έντονα μογγολοειδείς ανατολίτες στην εμφάνιση, με δυσανάλογα μεγάλα κεφάλια, μεγάλα κεκλιμένα μάτια, μικρές μύτες και στόματα. Το μέσο βάρος ήταν περίπου 40 λίμπρες (18 κιλά). Ο κορμός τους ήταν πολύ μικρός και λεπτός, με πολύ λεπτό λαιμό. Τα άνω άκρα τους ήταν μακριά και λεπτά, φτάνοντας ως τα γόνατα, και τα χέρια τους διέθεταν λεπτά και μακρόστενα δάχτυλα με πτυχώσεις ανάμεσά τους. Δεν υπήρχε πεπτική ή γαστρεντερική οδός, ούτε πεπτικός ή εντερικός σωλήνας, ούτε πρωκτική οπή. Δεν υπήρχαν εμφανή αναπαραγωγικά όργανα. Αντί του αίματος υπήρχε ένα άχρωμο υγρό, χωρίς ερυθρά αιμοσφαίρια, που είχε μυρωδιά παρόμοια με του όζοντος.
Τα αποτελέσματα αυτά καταχωρήθηκαν σε μια έκθεση, μέρος της οποίας εμφανίστηκε στο Project Sign της Πολεμικής Αεροπορίας, στην Grudge Report No. 13, που δεν έχει ποτέ αποχαρακτηριστεί.
«Αναλογιστείτε, αν θέλετε, τη θέση της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών εκείνη την εποχή. Με υπερηφάνεια θεωρούσαν τον εαυτό τους ως το πιο ισχυρό έθνος πάνω στη Γη, έχοντας μόλις πρόσφατα παραγάγει την ατομική βόμβα, ένα τόσο εκπληκτικό επίτευγμα, που η Ρωσία θα χρειαζόταν 4 χρόνια για να το ισοφαρίσει, και μόνο με τη βοήθεια των προδοτών της Δημοκρατίας. Είχαν κατασκευάσει ένα αεροσκάφος τζετ, που είχε υπερβεί την ταχύτητα του ήχου κατά την πτήση.
Εικόνα αριστερά: Η ρίψη της ατομικής βόμβας στην Χιροσίμα και στο Nagasaki της Ιαπωνίας τον Αύγουστο του 1945 σήμαινε το τέλος του Β' Παγκοσμίου πολέμου και την είσοδο στην πυρηνική εποχή - Εικόνα δεξιά: το αεριωθούμενο βομβαρδιστικό διηπειρωτικής εμβέλειας YB-52 σε δοκιμαστική πτήση
«Είχαν κατασκευάσει βομβαρδιστικά τζετ διηπειρωτικής εμβέλειας που θα μπορούσαν να μεταφέρουν όπλα με τεράστια καταστρεπτική δύναμη. Η μεταπολεμική εποχή, και το μέλλον διαφαινόταν λαμπρό.
«Τώρα φανταστείτε πως θα αισθάνονταν εκείνοι οι ίδιοι ηγέτες, οι οποίοι είχαν δει τον πανικό που είχε προκληθεί από την ραδιοφωνική εκπομπή του Orson Welles, «Ο Πόλεμος των Κόσμων», το 1938. Χιλιάδες Αμερικανοί πανικοβλήθηκαν κατά την διάρκεια μιας ρεαλιστικής παρουσίασης εισβολής στην Γη όντων από άλλο πλανήτη.
«Ακροατές ραδιοφωνικής εκπομπής πανικοβάλλονται θεωρώντας
μια πολεμική θεατρική αναπαράσταση σαν πραγματικότητα»
«Πολλοί εγκαταλείπουν τα σπίτια τους για να γλυτώσουν μια πολεμική θεατρική αναπαράσταση σαν πραγματικότητα»
από μια «επίθεση με αέρια από τον Άρη» - Πολλές
τηλεφωνικές κλήσεις κατακλύζουν την αστυνομία μετά
από την εκπομπή του φανταστικού έργου του Wells»
Εξώφυλλο από τον «Πόλεμο των κόσμων» του H.G.Wells
«Ψεύτικος ραδιοφωνικός «πόλεμος» σπέρνει τον τρόμο σε όλες τις ΗΠΑ»
«Φανταστείτε τη φρίκη τους καθώς αντίκριζαν στην πραγματικότητα τα νεκρά σώματα αυτών των τρομακτικών μικρόσωμων πλασμάτων με τα τεράστια μάτια, το ερπετοειδές δέρμα και τα δάχτυλα σαν γαμψά νύχια αρπακτικού.
«Φανταστείτε το σοκ τους, καθώς επιχειρούσαν να προσδιορίσουν την κινητήρια δύναμη εκείνων των παράξενων «δίσκων» και δεν μπορούσαν να ανακαλύψουν κανένα εξάρτημα, έστω και κατ' ελάχιστο παρόμοιο με συστατικά μέρη με τα οποία ήταν εξοικειωμένοι: δεν υπήρχαν κύλινδροι ή πιστόνια, δεν υπήρχαν λυχνίες κενού ή τουρμπίνες ή υδραυλικά έμβολα.
«Όταν μόνο έχει γίνει πλήρως αντιληπτή η συντριπτική αδυναμία με την οποία βρέθηκε αντιμέτωπη η κυβέρνηση στα τέλη της δεκαετίας του 40 μπορεί να γίνει κατανοητή η ανάγκη τους για μια συνολική, επισταμένη και σαρωτική συγκάλυψη, που περιελάμβανε και την χρήση «φονικής βίας».
«Η συγκάλυψη ήταν τόσο επιτυχής που ακόμα και το 1985, ένας ανώτερος επιστήμονας του Εργαστηρίου Αεριώθησης (Jet Propulsion Laboratory) στην Πασαντένα της Καλιφόρνια, ο δόκτορας Al Hibbs, αφού παρακολούθησε μια βιντεοταινία ενός τεράστιου ιπτάμενου δίσκου δήλωσε, «Δεν πρόκειται να αποδώσω οτιδήποτε σε αυτά τα φαινόμενα [UFO] χωρίς πολύ περισσότερα δεδομένα». Ο δρ Hibbs κοίταζε τον γυμνό αυτοκράτορα λέγοντας, «Φαίνεται σίγουρα γυμνός, αλλά αυτό δεν αποδεικνύει ότι είναι γυμνός».
Σχέδια τύπων UFO βασισμένα σε πραγματικές θεάσεις.
«Τον Ιούλιο του 1952, η κυβέρνηση παρακολουθούσε πανικόβλητη και ανήμπορη να αντιδράσει καθώς ένα σμήνος «ιπτάμενων δίσκων» πέταξε πάνω από την Ουάσινγκτον, διαγράφοντας τροχιά πάνω από τον Λευκό Οίκο, το κτίριο του Καπιτωλίου και το Πεντάγωνο. Χρειάστηκε όλη η φαντασία και ο εκφοβισμός που θα μπορούσε να επιστρατευθεί από την κυβέρνηση ώστε να εξαναγκάσει να διαγραφεί αυτό το περιστατικό από τη μνήμη του κοινού.
«Ιπτάμενοι δίσκοι κάνουν κύκλους πάνω από την Ουάσιγκτον»
«Κινητοποιήστε τα αεριωθούμενα για να καταδιώξουν τους "ιπτάμενους δίσκους"»
«Χιλιάδες θεάσεις συνέβησαν κατά τη διάρκεια του πολέμου της Κορέας και πολλοί ακόμα ιπτάμενοι δίσκοι ανακτήθηκαν από την Πολεμική Αεροπορία. Μερικοί αποθηκεύτηκαν στην Αεροπορική Βάση Wright-Patterson, μερικοί αποθηκεύτηκαν σε βάσεις της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ σε τοποθεσίες κοντά στον τόπο της συντριβής.
Σύσκεψη της ομάδας του Σχεδίου Sign (Project Sign) μέσα στην Αίθουσα
Συσκέψεων T-2 στην αεροπορική βάση Wright Patterson AFB το 1948.
«Ένας ιπτάμενος δίσκος ήταν τόσο γιγάντιος και τα προβλήματα διοικητικής μέριμνας για την μεταφορά του ήταν τόσο τεράστια που τάφηκε αναγκαστικά στον τόπο της συντριβής του και παραμένει εκεί μέχρι σήμερα. Υπάρχουν θρυλικές διηγήσεις για μεταφορές συντριμιών ιπτάμενων δίσκων σε μεγάλες αποστάσεις, με μετακινήσεις μόνο κατά την διάρκεια της νύχτας, αγορές ολόκληρων αγροκτημάτων, αποψιλώσεις δασών, αποκλεισμούς μεγάλων οδικών αρτηριών, οδηγώντας μερικές φορές 2 ή 3 οχήματα μεταφοράς παράλληλα, φορτωμένα με ένα εξωγήινο φορτίο τριανταπέντε μέτρα σε διάμετρο. (Προβάλλεται ο ισχυρισμός πως οι ομάδες ALPHA ή BLUE από την αεροπορική βάση Wright-Patterson AFB ήταν εκείνες που κινητοποιούνταν τις περισσότερες φορές για να διενεργήσουν επιχειρήσεις ανάκτησης από συντριβή ιπτάμενων δίσκων).
«Ομάδα Majestic-12 / Εγχειρίδιο Ειδικών Επιχειρήσεων - Απρίλιος 1954»
«ΕΞΩΓΗΙΝΕΣ ΟΝΤΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ.
ΑΝΑΚΤΗΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΚΟΜΙΔΗ»
ΑΝΑΚΤΗΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΚΟΜΙΔΗ»
«ΑΚΡΩΣ ΑΠΟΡΡΗΤΟ/ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΕΠΟΠΤΕΙΑ MAJIC»
«... Αυτό είναι ένα άκρως απόρρητο έγγραφο που περιέχει στεγανοποιημένες πληροφορίες κεφαλαιώδους σημασίας
για την εθνική ασφάλεια των Ηνωμένων Πολιτειών ...»
SOM1-01 Special Operations Manual - 1954
«SOM1-01 - σελίδα 17 - Τμήμα Ι. Ζωντανοί οργανισμοί»
«Οποιαδήποτε επαφή με όντα που είναι γνωστό ότι είναι εξωγήινης προέλευσης επιβάλλεται να θεωρείται ως θέμα εθνικής ασφάλειας και επομένως θα είναι διαβαθμισμένο ώς ΑΚΡΩΣ ΑΠΟΡΡΗΤΟ. Σε καμία περίπτωση το ευρύ κοινό ή ο δημόσιος τύπος δεν επιτρέπεται να μάθουν για την ύπαρξη αυτών των όντων. Η επίσημη κυβερνητική πολιτική είναι ότι τέτοιου είδους πλάσματα δεν υπάρχουν, και ότι καμία υπηρεσία της ομοσπονδιακής κυβέρνησης δεν ασχολείται τώρα με οποιαδήποτε μελέτη των εξωγήινων ή των αντικειμένων τους. Οποιαδήποτε απόκλιση από την προαναφερθείσα πολιτική είναι απολύτως απαγορευμένη...»
«Στις 30 Απριλίου 1964, συνέβη η πρώτη επικοινωνία μεταξύ αυτών των εξωγήινων και της «κυβέρνησης των ΗΠΑ». (Άλλοι υποστηρίζουν ότι υπήρξε μια επαφή/επικοινωνία ακόμα νωρίτερα - το 1954 κατά τη διάρκεια της προεδρίας Eisenhower - δες εδώ).
«Κατά τη διάρκεια της περιόδου 1969-1971 του, η MJ-12 εκπροσωπώντας την κυβέρνηση των ΗΠΑ συνήψε μια συμφωνία με αυτά τα πλάσματα, που ονομάστηκανΕΒΕ (Extraterrestrial Biological Entities - εξωγήινες βιολογικές οντότητες, μια ονομασία που δόθηκε από τον δόκτορα Detlev Bronk, που ήταν αρχικό μέλος της MJ-12 και 6ος Πρόεδρος του Πανεπιστημίου John Hopkins).
Ο δρ Detlev Bronk, μέλος της MJ-12 που διενήργησε
νεκροψίες σε πτώματα εξωγήινων (δες εδώ)
νεκροψίες σε πτώματα εξωγήινων (δες εδώ)
«Η «συμφωνία», ήταν ότι σε αντάλλαγμα για την «τεχνολογία» που θα παρείχαν σε μας, συμφωνήσαμε να «αγνοήσουμε» τις απαγωγές (δες εδώ) που συνέβαιναν και να καταστέλλουμε πληροφορίες σχετικά με τους ακρωτηριασμούς των βοοειδών. Οι ΕΒΕ διαβεβαίωσαν την MJ-12 ότι οι απαγωγές (που συνήθως διαρκούν περίπου 2 ώρες) ήταν απλά και μόνο μια διαρκής παρακολούθηση των αναπτυσσόμενων πολιτισμών.
«Στην πραγματικότητα, οι σκοποί για τις απαγωγές αποδείχθηκε ότι ήταν:
«(1) Η εμφύτευση μιας σφαιρικής συσκευής διαμέτρου 3 χιλιοστών μέσω της ρινικής κοιλότητας των απαχθέντων στον εγκέφαλό τους. Η συσκευή χρησιμοποιείται για την παρακολούθηση βιολογικών δεδομένων του οργανισμού, την ανίχνευση/εντοπισμό και τον έλεγχο των απαχθέντων.
«Εξωγήινο αντικείμενο εμφυτευμένο στην σπονδυλική στήλη»«Μυστηριώδες αντικείμενο αφαιρέθηκε μετά από δίωρη επέμβαση»
«Οι γιατροί είναι απορημένοι: "Δεν έχουμε ιδέα τι είναι αυτό"»
Ο δρ Roger Leir έχει διενεργήσει πολλές χειρουργικές επεμβάσεις για την αφαίρεση εξωγήινων εμφυτευμάτων και έχει γράψει βιβλία για το θέμα αυτό, όπως το «Οι εξωγήινοι και το νυστέρι» («The Aliens and the Scalpel»).
- δες εδώ
- δες εδώ