Eδώ ταιριάζει το “μέτριος τω μετρίω” κατά το “όμοιος τω ομοίω”.
Όσοι γουστάρουν Τσίπρα δε τους αρέσει ως ο καλύτερος αλλά επειδή τους μοιάζει και δε γούσταραν Σαμαρά επειδή τους έδειχνε πόσο μικροί είναι. Ο φθόνος για τον καλύτερο είναι που μας έχει φάει ως έθνος από την αρχαιότητα. Βλέπε Σωκράτη, Αριστείδη τον Δίκαιο, Αριστοτέλη και πιο πρόσφατα Κολοκοτρώνη και Καποδίστρια.
Όταν προ καιρού ο τότε υπουργός Παιδείας, πνευματικός πατέρας του Τσίπρα, ο Αλέκος Μπαλτάς είχε πει ότι “η αριστεία είναι ρετσινιά” πολλοί αντέδρασαν, αλλά δεν το κατάλαβαν και πολλοί. Τι να εννοούσε ο ποιητής; Να ήταν απλά μια ανοησία ενός εμμονικού, ιδεοληπτικού αριστερού που δεν υιοθετείται από την κυρίαρχη ιδεολογία της Αριστεράς; Τελικά η ζωή δείχνει ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά με την κυβέρνηση που έχουμε μπλέξει.
Πρόκειται για την ιδεολογία των μετρίων η οποία πρέπει να κυριαρχήσει σε όλη την Ελλάδα, σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής και της οικονομίας. Δεν πρέπει να υπάρχουν άριστοι, δεν πρέπει να ξεφεύγει κανείς από τη μετριότητα, δεν πρέπει να ξεχωρίζει κανείς από το «κοπάδι», όπως αυτό θα διαμορφωθεί σταδιακά από την κυβέρνηση της Αριστεράς.
Η θεωρία των μετρίων δεν είναι κάποια συνωμοσία. Δεν είναι συκοφαντία για τους «αθώους» αριστερούς που δίνουν μάχη για να σωθεί η Ελλάδα. Είναι κάτι παραπάνω και θα το δούμε παντού από εδώ και στο εξής. Θα το δούμε στα σχολεία, η υπόθεση του ΦΠΑ 23% είναι ακριβώς αυτό. Θέλουν να αποκλείσουν από τα ιδιωτικά σχολεία τα παιδιά της μεσαίας οικονομικής τάξης και τα παιδιά να πάνε σε δημόσια και καλά, να υπήρχε πρόνοια για καλά δημόσια σχολεία να το καταλάβουμε. Να μπορούσαν τα βρέφη και τα παιδάκια να έχουν θέση στο δημόσιο και να μη χρειάζονται να πάνε σε παιδικούς σταθμούς. Να γινόταν καλή δουλειά στο σχολείο και να μη χρειάζονταν τα φροντιστήρια ή να υπήρχαν πολλές δραστηριότητες για να μην απαιτείται να πληρώνει ο μπαμπάς για ποδόσφαιρο, χορό, μπάσκετ, εικαστικά κ.λπ. Τίποτε απ’ όλα αυτά δεν υπάρχει. Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να κλείσει τα ιδιωτικά και να μην υπάρχει κάτι περισσότερο, κάποια άλλη επιλογή.
Στα οικονομικά
Η φορολογική λαίλαπα που ετοίμασαν έχει ως στόχο τα εισοδήματα 25-40 χιλιάδες ευρώ. Δηλαδή για έναν ιδιωτικό υπάλληλο ένα μηνιαίο ποσό από 1.500 ευρώ και πάνω. Πόσοι το παίρνουν αυτό το ποσό; Ίσως ελάχιστοι από μια δουλειά, επομένως κάνουν δύο ή τρεις δουλειές για να έχουν ένα σίγουρο και καλό εισόδημα. Να πληρώσουν το δάνειό τους, τους λογαριασμούς τους, ίσως να στείλουν το παιδί του στο φροντιστήριο, σε κάποιο ιδιωτικό, σε ένα ξένο πανεπιστήμιο. Να ξεχωρίσει, να γίνει κάτι καλύτερο απ’ τον μέσο όρο, να αναπτύξει το ελληνικό μυαλό που είναι μεγάλο και τις δεξιότητες.
Όχι, η αριστερά θα τους τσακίσει, θα τους κάνει φτωχούς. Αντί να κάνει τα πάντα για να αυξηθεί το εισόδημα όσων βγάζουν 10 και 15 χιλιάδες ευρώ ή εκείνων που πένονται, αντί να φέρει επενδύσεις και να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας, τι κάνει; Τους καλούς, τους εργατικούς, τους τσακισμένους κάθε μέρα από τη δουλειά για μια πιο άνετη ζωή, έρχεται να τους διαλύσει. Γιατί η αριστεία, η εργατικότητα, το ξεχωριστό είναι ρετσινιά.
Είναι η απόλυτη λέξη για την αριστερή διακυβέρνηση. Με τη ρετσινιά θα πορευτούμε τα επόμενα χρόνια. Στη δουλειά δεν πρέπει να ξεχωρίζεις. Στο δημόσιο δεν πρέπει να είσαι καλύτερος γιατί έτσι κι αλλιώς δεν θα επιβραβευτείς. Στην εκπαίδευση δεν μπορείς να είσαι καλύτερος γιατί… κομπλεξάρεις τους άλλους. Δεν μπορεί να έχει περισσότερα χρήματα, όχι κλέβοντάς τα αλλά δουλεύοντας σκληρά. Δεν πρέπει να αγοράσεις σπίτι ή άλλο ακίνητο. Θα σου το φορολογήσουμε, θα σε τσακίσουμε γιατί ξεχωρίζεις από τους μέτριους, τους τεμπέληδες, τα λαμόγια τους ανέντιμους. Σε όλα όσα γίνονται αυτή τη στιγμή στη χώρα μας κυριαρχεί η ιδεολογία του Τσίπρα, του Μπαλτά, του Βαρουφάκη. Και δυστυχώς η μετριότητα έχει μπει στο πετσί όλων των πολιτών. Έχει γίνει συνήθεια ακόμη και μέσα στα κόμματα.
Γιατί οι άριστοι έχουν φύγει από την Ελλάδα, γιατί διαπρέπουν στο εξωτερικό και όχι στην πατρίδα;
Γιατί είναι πρωθυπουργός ο Τσίπρας, ένας νέος που πέρασε μόνο από την ΚΝΕ και έχει γαλουχηθεί με θεωρίες που μόνο στον Άρη μπορούν να εφαρμοστούν; Γιατί είχαμε τον Βαρουφάκη, έναν αλαζόνα που δεν ήξερε τι του γίνεται; Γιατί να είναι αρχηγός του στρατού ο … Πάνος Καμμένος (μα ο Καμμένος;) και υπουργός Παιδείας ένας απίθανος τύπος ονόματι Φίλης; Γιατί ο πολιτισμός να βρίσκεται στα χέρια του Μπαλτά;
Υπάρχουν τόσα και τόσα παραδείγματα μετρίων που κυβερνούν αυτή τη στιγμή, που ορίζουν τις ζωές μας. Αυτό ήθελε να πετύχει ο ΣΥΡΙΖΑ και το καταφέρνει. Ναι, η θεωρία των μετρίων και η ρετσινιά της αριστείας είναι ποια η κυρίαρχη ιδεολογία της Ελλάδας. Καλώς ήρθατε στο κόσμο της αριστεράς και προσοχή μην ξεχωρίσετε πουθενά. Στη ζωή σας, στον επαγγελματικό σας βίο, στις δεξιότητές σας, στα χόμπι σας. Κι αν ξεχωρίσετε θα σας τσακίσει η μετριότητα και θα τσακιστείτε να φύγετε από την πατρίδα σας.
Αυτή είναι η νέα Ελλάδα του Αλέξη Τσίπρα. Προσδεθείτε πετάμε για τη νέα εποχή.
Κυριαρχία των μετρίων η σύγχρονη ελληνική τραγωδία
Δεν ξέρουμε αν το καταλάβατε αλλά η Δημοκρατική Αριστερά έχει νέο πρόεδρο κάποιον Θεοχαρόπουλο. Το κόμμα που πριν δύο μόλις χρόνια έπαιζε καθοριστικό ρόλο στην Ελλάδα έκανε συνέδριο, ο Κουβέλης μας αποχαιρέτησε ως ένας εκ των μοιραίων αυτής της χώρας και αναλαμβάνει ένας 35άρης να αναστήσει την πεθαμένη προοδευτική αριστερά. Δεν ξέρουμε αν το έχετε σκεφτεί. Το ΠΑΣΟΚ έβγαλε νέο πρόεδρο. Μετά τον Ανδρέα, τον Σημίτη, τον Γ. Παπανδρέου και τον Βενιζέλο έχει πρόεδρο κάποια… Φώφη Γεννηματά. Όπως καταλαβαίνετε το κόμμα που σημάδεψε τη Μεταπολίτευση (για κακό κυρίως) άλλαξε ηγεσία και επιχειρεί να αναστηθεί. Από κόμμα του 45% μόλις το 2009 τώρα είναι με το ένα πόδι εκτός Βουλής. Όσο για τη ΝΔ; Δεν ξέρουμε αν το έχετε καταλάβει ή το ακούσατε. Θέλει να γίνει αρχηγός καποιος …Μεϊμαράκης, κάποιος …Μητσοτάκης, ένας …Τζιτζικώστας και κάποιος …Αδωνης. Για να μην πούμε ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο.
Γιατί τα λέμε όλα αυτά; Μα γιατί δείχνει ποια είναι η μοίρα της Ελλάδας. Ζούμε την εποχή της μετριότητας στο πολιτικό σκηνικό της χώρας. Άνθρωποι μέτριοι ή κάτω του μετρίου κυριαρχούν στα κόμματα και αναλάμβάνουν τα ηνία της εξουσίας. Χωρίς ηγέτες, χωρίς οράματα, χωρίς καν να υπάρχει ένα συγκεκριμένο σχέδιο τα πολιτικά κόμματα κάνουν δήθεν ανανέωση βάζοντας επικεφαλής, 30άρηδες, 35άρηδες ή 40άρηδες.
Όμως με ποια προσόντα; Με ποιες περγαμηνές; Πώς πιστεύουν ότι μπορούν να οδηγήσουν την Ελλάδα μπροστά; Αλλά ακόμη και φτασμένα στελέχη, με υπουργικές καρέκλες και…
μεγάλη… κοινοβουλευτική πείρα αλλά παντελώς άσχετοι με τις ανάγκες της χώρας, νομίζουν ότι μπορούν να γίνουν η νέα ηγετική «ομάδα» της Ελλάδας; Για σκεφτείτε σε λίγα χρόνια ένα τραπέζι με πολιτικούς αρχηγούς που θα έχει την εξής σύνθεση: Τσίπρας από τον ΣΥΡΙΖΑ, Δένδιας από τη ΝΔ, Καϊλή από το ΠΑΣΟΚ, Θεοχαρόπουλος από τη ΔΗΜΑΡ και λοιπά.
Είναι μια τραγωδία, όχι γιατί όπως θα πουν κάποιοι ήταν καλύτεροι οι προηγούμενοι; Αλλά γιατί η μετριότητα είναι αυτή που θα οδηγήσει τη χώρα στην καταστροφή. Για σκεφτείτε:
Ακόμη κι αν δεν χωνεύει κανείς τον Βενιζέλο, πρόκειται για έναν ευφυέστατο άνθρωπο που θα τον διαδεχθεί κάποιος άσχετος που πιθανότατα να μην ξέρει ούτε να μιλήσει. Για σκεφτείτε: Ηγέτης της κεντροαριστεράς εμφανίζεται κάποιος… Σταύρος Θεοδωράκης και ηγέτης της Αριστεράς ο πρόεδρος του 15μελούς…
Ποιος από αυτούς να συγκριθεί ακόμη και με τον Ανδρέα Παπανδρέου ή με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή; Το έλλειμμα ηγετών είναι αυτό που δημιουργεί αυτές τις καταστάσεις, κι όπως έλεγε μια αμερικανίδα συγγραφέας:«Μετριότητα δεν σημαίνει μέτρια νοημοσύνη. Είναι μία μέτρια νοημοσύνη που μισεί και φθονεί αυτούς που είναι καλύτεροι». Αυτή ακριβώς είναι η σύγχρονη ελληνική τραγωδία την οποία δυστυχώς στηρίζει και ο κόσμος, οι ψηφοφόροι οι οποίοι βεβαίως δεν έχουν και πολλές εναλλακτικές λύσεις. Άλλωστε τα φωτισμένα μυαλά και οι εκπληκτικοί άνθρωποι φεύγουν από την Ελλάδα για να ξεχωρίσουν.
Στην πατρίδα που έχει έναν απίστευτο πολιτισμό ο μέτριος είναι σχεδόν προνόμιο. Το βλέπουμε με τις αλλαγές του Μπαλτά στην Παιδεία. Οι άριστοι δεν βοηθιούνται για να ανέβουν προς τα πάνω, αλλά ωθούνται στο να γίνουν μέτριοι. Και κάπως έτσι αυτή η χώρα θα πρέπει να πορευτεί τα επόμενα κρίσιμα χρόνια. Έχει ελπίδες να γίνει ένα κανονικό κράτος όταν σε όλες τις εκφάνσεις της οικονομίας, της κοινωνίας και του εργασιακού χώρου βασιλεύουν οι μετριότητες;
Η Επανάσταση της Μετριότητας και το φαινόμενο τσίπρας
Αυτό που ζούμε και σε πολλούς από εμάς μας φαντάζει ατεκμηρίωτο είναι η εγκαθίδρυση του τσιπρα στην εξουσία και των πλειοψηφικών ρευμάτων που τον στηρίζουν. Εάν όμως ανατρέξεις στις δομές και τις τάσεις της επικρατούσας άποψης στην κοινωνία θα εντοπίσεις με μεγάλη μάλιστα αποδοχή το στερεότυπο του θεομπαίχτη ως υπόδειγμα επιτυχίας. Πόσοι μέτριοι από εμάς δεν ολοκλήρωσαν τις σπουδές τους με μέτρια απόδοση και με πολύ στήριξη και υποστήριξη από το οικογενειακό τους περιβάλλον; Τελικά αυτοί για τους γονείς τους φαντάζουν υποδείγματα αριστείας ! Φυσικά η μετριότητα στις σπουδές δεν προδιαγράφει και το μέλλον κάθε επαγγελματία, αλλά η μετριότητα συνδέεται με την ελάσσονα προσπάθεια και σε ένα πλήρως ανταγωνιστικό περιβάλλον το ζητούμενο είναι η μείζονα προσπάθεια στηριζόμενη σε καλό σχεδιασμό, οργάνωση, εκτέλεση, έλεγχο και ανατροφοδότηση του μοντέλου επιτυχίας.
Λοιπόν η επικρατούσα άποψη πλέον στη χώρα είναι η ανάδειξη των μετρίων σε κινητήριο δύναμη του λειτουργικού περιβάλλοντος της χώρας. Η παρουσίαση του κ. Τσίπρα στο ίδρυμα Κλίντον επιβεβαίωσε του λόγου το αληθές και εάν θα κάνουν οι δημοσκόποι κάποια έρευνα θα διαπιστώσετε ότι πάλι θα ψηφιστεί ως επιτυχής η παρουσία του εκεί. Αυτό οφείλετε στην άποψη της μετριότητας διότι ο κάθε μέτριος με τον ίδιο τρόπο θα συμπεριφερόταν, ενώ οι γονείς του κάθε μέτριου που προσομοιάζουν ενδόμυχα το τέκνο τους με τον κ. τσίπρα ο μέτριος που πέτυχε στη ζωή του!) προσβλέπουν στην επιτυχία του παιδιού τους αλλά με ελάσσονα προσπάθεια ! θεωρώντας το γεγονός όχι ως τυχαίο αλλά χειραγωγούμενο από αυτούς τους ίδιους αφού δεν τους ενδιαφέρει η δημιουργία πλούτου αλλά μόνο η κατανομή του με την πάγια αντίληψη ότι υπάρχει πλούτος.
Τόσο για τους ενδιαφερόμενους γονείς όσο και για τα παιδάκια τους που στηρίζουν και υποστηρίζουν τσίπρα η έννοια δημιουργίας πλούτου δεν υπάρχει, εξάλλου αυτό υποστηρίζει και η κυβέρνηση ότι δηλαδή ο πλούτος υπάρχει είναι εδώ! το ζητούμενο για αυτούς είναι πως θα κατανεμηθεί ! Στον κύριο τσίπρα στα συνεταιράκια του στην κυβέρνηση και στο φιλοθεάμον κοινό του αυτός που δημιουργεί πλούτο είναι ανύπαρκτος διότι ο πλούτος ρέει σαν το νερό στο ρυάκι και εάν υπάρχουν τέτοιοι είναι εκμεταλλευτές της δημόσιας περιουσίας που πρέπει να φορολογηθούν με τέτοιο τρόπο ούτως ώστε να σταματήσουν να δημιουργούν ή έστω να πάνε να εκμεταλλευτούν τον πλούτο αλλού στη Βουλγαρία, Ρουμανία, Κύπρο κ.λπ.
Αυτούς τους ανθρώπους θέλετε να σας κυβερνούν και αυτή τη νοοτροπία κουβαλάτε όλοι εσείς που θέλετε να συμμετέχετε στην κατανομή του ανύπαρκτου πλούτου του μαγαζιού που λέγεται Ελλάδα, για σας η Χώρα είναι μαγαζί γωνία όπως λέτε, αλλά εγώ ξέρετε πόσα μαγαζιά γωνία έχω δει που είναι κλειστά και ανοίκιαστα να ρημάζουν;
«Τι πρασινοφρουροί, τι ροζοφρουροί»
Στο τελευταίο άρθρο του στο Βήμα ο εκδότης Σταύρος Ψυχάρης αναλύει το… φαινόμενο Αλέξη που μοιάζει με τον Ανδρέα. «Τι Ανδρέας, τι Αλέξης» είναι ο τίτλος όπου στο κείμενο, περίπου ως εγκώμιο αναλύονται οι ομοιότητες. «Η πολιτική ιδεολογία τους προκύπτει συγγενής, η μαχητικότητα μοιάζει κοινό χαρακτηριστικό τους, οι στρατηγικές κινήσεις και ο ιδιόμορφος τακτικισμός τείνουν να καταλήξουν στο σύνθημα «τι Ανδρέας, τι Αλέξης»…!
Είχαν κοινή αφετηρία, τον χώρο της ευρύτερης Αριστεράς. Πλαισιώθηκαν από ιστορικά πρόσωπα της αντιδεξιάς παρατάξεως. Διακήρυξαν την πολιτική Αλλαγή σε βάθος, φτάνοντας τα όρια της ανατροπής», αναφέρει το κείμενο ενώ ακόμη και η σιδηρά πειθαρχία του Παπανδρέου ουσιαστικά ζητείται να εφαρμοστεί από τον Τσίπρα ο οποίος ήδη επέδειξε μια τόλμη με τον Λαφαζάνη, μπορεί να κάνει και το ίδιο. Και καταλήγει εν είδει συμβουλής στον πρωθυπουργό: «Ο κ. Τσίπρας έχει την ευθύνη για τις πολιτικές εξελίξεις. Περισσότερο όμως έχει την ευθύνη των πράξεων και των παραλείψεων στην άσκηση της κυβερνητικής πολιτικής. Ο λαός δεν θέλει μόνο ιδεολογίες, θέλει και τροφή και όλα τα αγαθά που του στερούν τα μνημόνια».
Δεν έχει σημασία ποιος τα γράφει όλα αυτά. Άλλωστε έχουμε ξανα-αναφερθεί στο ρόλο που παίζει το εν λόγω συγκρότημα και στα παιχνίδια με την εξουσία. Αυτό που έχει σημασία είναι πράγματι η προσπάθεια να περάσει στο κοινό, εν είδει συνήθειας που είναι καλή και πρέπει να υπάρχει στην Ελλάδα, αυτό το «πρότυπο του Ανδρέα». Ο Ψυχάρης ουσιαστικά αναβαπτίζει στην κωλυμβήθρα των media τον ηγέτη του ΠΑΣΟΚ, αυτόν που κορόιδεψε έναν ολόκληρο λαό, που του υποθήκευσε το μέλλον και που εκμεταλλευόμενος το ηγετικό του προφίλ και το πολιτικό του χάρισμα έγινε τελικά ένας από τους ολετήρες της Μεταπολίτευσης. «Γιατί όχι και ο Αλέξης» αναρωτιέται ουσιαστικά ο γνωστός εκδότης λες και ο Ανδρεοπαπανδρεϊσμός είναι ένα πλεονέκτημα για την ελληνική φυλή το οποίο πρέπει να υπάρχει και τα επόμενα χρόνια στην Ελλάδα.
Έρχεται λοιπόν ο Τσίπρας σε ρόλο νέου Ανδρέα, με το ψέμα του, τις κινήσεις που θυμίζουν τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, τη φωνή ακόμη που μιμείται. Κυρίως δε την προσπάθεια να στήσει στην Ελλάδα ένα νέο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα που θα στηρίζεται ακριβώς σ’ εκείνα τα στοιχεία του κομματικού κράτους, των «πρασινοφρουρών» που τώρα θα γίνουν «ροζοφρουροί», της ίντριγκας, της ψεύτικης εθνικής, πατριωτικής πολιτικής αλλά και της χρησιμοποίησης «περίεργων» μέσων όπως μυστικές υπηρεσίες, υποκλοπές. Και βεβαίως, όπως και ο Ανδρέας έτσι και ο Αλέξης έχουν το στενό επιτελείο που κλείνει τα deal στα οποία ο πρωθυπουργός δεν πρέπει να φαίνεται.
Αυτός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα, είναι το ΠΑΣΟΚ του μέλλοντος αλλά ένα πράγμα αναρωτιόμαστε: «Καλά βρε Έλληνες, δεν πήρατε το μάθημά σας με τον Ανδρεοπαπανδρεϊσμό; Δεν μάθατε όταν πάθατε και θέλετε να αναστήσετε εκείνη την Ελλάδα της μιζέριας, της μίζας, της καταστροφής, της υποθήκευσης του μέλλοντος των παιδιών μας;»
Όμως, κάποιοι που προωθούν αυτό το μοντέλο διακυβέρνησης της χώρας ξεχνούν κάτι πολύ σοβαρό. Ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο πράγματι πανέξυπνος και χαρισματικός ηγέτης της κεντροαριστεράς είχε ουσιαστικά άδοξο τέλος. Απαξιώθηκε στα μάτια της ελληνικής κοινωνίας και θα μπορούσε να είχε πάει και φυλακή αν δεν τον έσωζε η ΝΔ του Μητσοτάκη. Ο Αλέξης που ούτε στο μικρό δαχτυλάκι του Παπανδρέου δεν φτάνει, ποια τύχη θα έχει; Το έχει σκεφτεί ποτέ;
@ antinews/ianos -2015
Όσοι γουστάρουν Τσίπρα δε τους αρέσει ως ο καλύτερος αλλά επειδή τους μοιάζει και δε γούσταραν Σαμαρά επειδή τους έδειχνε πόσο μικροί είναι. Ο φθόνος για τον καλύτερο είναι που μας έχει φάει ως έθνος από την αρχαιότητα. Βλέπε Σωκράτη, Αριστείδη τον Δίκαιο, Αριστοτέλη και πιο πρόσφατα Κολοκοτρώνη και Καποδίστρια.
Όταν προ καιρού ο τότε υπουργός Παιδείας, πνευματικός πατέρας του Τσίπρα, ο Αλέκος Μπαλτάς είχε πει ότι “η αριστεία είναι ρετσινιά” πολλοί αντέδρασαν, αλλά δεν το κατάλαβαν και πολλοί. Τι να εννοούσε ο ποιητής; Να ήταν απλά μια ανοησία ενός εμμονικού, ιδεοληπτικού αριστερού που δεν υιοθετείται από την κυρίαρχη ιδεολογία της Αριστεράς; Τελικά η ζωή δείχνει ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά με την κυβέρνηση που έχουμε μπλέξει.
Πρόκειται για την ιδεολογία των μετρίων η οποία πρέπει να κυριαρχήσει σε όλη την Ελλάδα, σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής και της οικονομίας. Δεν πρέπει να υπάρχουν άριστοι, δεν πρέπει να ξεφεύγει κανείς από τη μετριότητα, δεν πρέπει να ξεχωρίζει κανείς από το «κοπάδι», όπως αυτό θα διαμορφωθεί σταδιακά από την κυβέρνηση της Αριστεράς.
Η θεωρία των μετρίων δεν είναι κάποια συνωμοσία. Δεν είναι συκοφαντία για τους «αθώους» αριστερούς που δίνουν μάχη για να σωθεί η Ελλάδα. Είναι κάτι παραπάνω και θα το δούμε παντού από εδώ και στο εξής. Θα το δούμε στα σχολεία, η υπόθεση του ΦΠΑ 23% είναι ακριβώς αυτό. Θέλουν να αποκλείσουν από τα ιδιωτικά σχολεία τα παιδιά της μεσαίας οικονομικής τάξης και τα παιδιά να πάνε σε δημόσια και καλά, να υπήρχε πρόνοια για καλά δημόσια σχολεία να το καταλάβουμε. Να μπορούσαν τα βρέφη και τα παιδάκια να έχουν θέση στο δημόσιο και να μη χρειάζονται να πάνε σε παιδικούς σταθμούς. Να γινόταν καλή δουλειά στο σχολείο και να μη χρειάζονταν τα φροντιστήρια ή να υπήρχαν πολλές δραστηριότητες για να μην απαιτείται να πληρώνει ο μπαμπάς για ποδόσφαιρο, χορό, μπάσκετ, εικαστικά κ.λπ. Τίποτε απ’ όλα αυτά δεν υπάρχει. Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να κλείσει τα ιδιωτικά και να μην υπάρχει κάτι περισσότερο, κάποια άλλη επιλογή.
Στα οικονομικά
Η φορολογική λαίλαπα που ετοίμασαν έχει ως στόχο τα εισοδήματα 25-40 χιλιάδες ευρώ. Δηλαδή για έναν ιδιωτικό υπάλληλο ένα μηνιαίο ποσό από 1.500 ευρώ και πάνω. Πόσοι το παίρνουν αυτό το ποσό; Ίσως ελάχιστοι από μια δουλειά, επομένως κάνουν δύο ή τρεις δουλειές για να έχουν ένα σίγουρο και καλό εισόδημα. Να πληρώσουν το δάνειό τους, τους λογαριασμούς τους, ίσως να στείλουν το παιδί του στο φροντιστήριο, σε κάποιο ιδιωτικό, σε ένα ξένο πανεπιστήμιο. Να ξεχωρίσει, να γίνει κάτι καλύτερο απ’ τον μέσο όρο, να αναπτύξει το ελληνικό μυαλό που είναι μεγάλο και τις δεξιότητες.
Όχι, η αριστερά θα τους τσακίσει, θα τους κάνει φτωχούς. Αντί να κάνει τα πάντα για να αυξηθεί το εισόδημα όσων βγάζουν 10 και 15 χιλιάδες ευρώ ή εκείνων που πένονται, αντί να φέρει επενδύσεις και να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας, τι κάνει; Τους καλούς, τους εργατικούς, τους τσακισμένους κάθε μέρα από τη δουλειά για μια πιο άνετη ζωή, έρχεται να τους διαλύσει. Γιατί η αριστεία, η εργατικότητα, το ξεχωριστό είναι ρετσινιά.
Είναι η απόλυτη λέξη για την αριστερή διακυβέρνηση. Με τη ρετσινιά θα πορευτούμε τα επόμενα χρόνια. Στη δουλειά δεν πρέπει να ξεχωρίζεις. Στο δημόσιο δεν πρέπει να είσαι καλύτερος γιατί έτσι κι αλλιώς δεν θα επιβραβευτείς. Στην εκπαίδευση δεν μπορείς να είσαι καλύτερος γιατί… κομπλεξάρεις τους άλλους. Δεν μπορεί να έχει περισσότερα χρήματα, όχι κλέβοντάς τα αλλά δουλεύοντας σκληρά. Δεν πρέπει να αγοράσεις σπίτι ή άλλο ακίνητο. Θα σου το φορολογήσουμε, θα σε τσακίσουμε γιατί ξεχωρίζεις από τους μέτριους, τους τεμπέληδες, τα λαμόγια τους ανέντιμους. Σε όλα όσα γίνονται αυτή τη στιγμή στη χώρα μας κυριαρχεί η ιδεολογία του Τσίπρα, του Μπαλτά, του Βαρουφάκη. Και δυστυχώς η μετριότητα έχει μπει στο πετσί όλων των πολιτών. Έχει γίνει συνήθεια ακόμη και μέσα στα κόμματα.
Γιατί οι άριστοι έχουν φύγει από την Ελλάδα, γιατί διαπρέπουν στο εξωτερικό και όχι στην πατρίδα;
Γιατί είναι πρωθυπουργός ο Τσίπρας, ένας νέος που πέρασε μόνο από την ΚΝΕ και έχει γαλουχηθεί με θεωρίες που μόνο στον Άρη μπορούν να εφαρμοστούν; Γιατί είχαμε τον Βαρουφάκη, έναν αλαζόνα που δεν ήξερε τι του γίνεται; Γιατί να είναι αρχηγός του στρατού ο … Πάνος Καμμένος (μα ο Καμμένος;) και υπουργός Παιδείας ένας απίθανος τύπος ονόματι Φίλης; Γιατί ο πολιτισμός να βρίσκεται στα χέρια του Μπαλτά;
Υπάρχουν τόσα και τόσα παραδείγματα μετρίων που κυβερνούν αυτή τη στιγμή, που ορίζουν τις ζωές μας. Αυτό ήθελε να πετύχει ο ΣΥΡΙΖΑ και το καταφέρνει. Ναι, η θεωρία των μετρίων και η ρετσινιά της αριστείας είναι ποια η κυρίαρχη ιδεολογία της Ελλάδας. Καλώς ήρθατε στο κόσμο της αριστεράς και προσοχή μην ξεχωρίσετε πουθενά. Στη ζωή σας, στον επαγγελματικό σας βίο, στις δεξιότητές σας, στα χόμπι σας. Κι αν ξεχωρίσετε θα σας τσακίσει η μετριότητα και θα τσακιστείτε να φύγετε από την πατρίδα σας.
Αυτή είναι η νέα Ελλάδα του Αλέξη Τσίπρα. Προσδεθείτε πετάμε για τη νέα εποχή.
Κυριαρχία των μετρίων η σύγχρονη ελληνική τραγωδία
Δεν ξέρουμε αν το καταλάβατε αλλά η Δημοκρατική Αριστερά έχει νέο πρόεδρο κάποιον Θεοχαρόπουλο. Το κόμμα που πριν δύο μόλις χρόνια έπαιζε καθοριστικό ρόλο στην Ελλάδα έκανε συνέδριο, ο Κουβέλης μας αποχαιρέτησε ως ένας εκ των μοιραίων αυτής της χώρας και αναλαμβάνει ένας 35άρης να αναστήσει την πεθαμένη προοδευτική αριστερά. Δεν ξέρουμε αν το έχετε σκεφτεί. Το ΠΑΣΟΚ έβγαλε νέο πρόεδρο. Μετά τον Ανδρέα, τον Σημίτη, τον Γ. Παπανδρέου και τον Βενιζέλο έχει πρόεδρο κάποια… Φώφη Γεννηματά. Όπως καταλαβαίνετε το κόμμα που σημάδεψε τη Μεταπολίτευση (για κακό κυρίως) άλλαξε ηγεσία και επιχειρεί να αναστηθεί. Από κόμμα του 45% μόλις το 2009 τώρα είναι με το ένα πόδι εκτός Βουλής. Όσο για τη ΝΔ; Δεν ξέρουμε αν το έχετε καταλάβει ή το ακούσατε. Θέλει να γίνει αρχηγός καποιος …Μεϊμαράκης, κάποιος …Μητσοτάκης, ένας …Τζιτζικώστας και κάποιος …Αδωνης. Για να μην πούμε ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο.
Γιατί τα λέμε όλα αυτά; Μα γιατί δείχνει ποια είναι η μοίρα της Ελλάδας. Ζούμε την εποχή της μετριότητας στο πολιτικό σκηνικό της χώρας. Άνθρωποι μέτριοι ή κάτω του μετρίου κυριαρχούν στα κόμματα και αναλάμβάνουν τα ηνία της εξουσίας. Χωρίς ηγέτες, χωρίς οράματα, χωρίς καν να υπάρχει ένα συγκεκριμένο σχέδιο τα πολιτικά κόμματα κάνουν δήθεν ανανέωση βάζοντας επικεφαλής, 30άρηδες, 35άρηδες ή 40άρηδες.
Όμως με ποια προσόντα; Με ποιες περγαμηνές; Πώς πιστεύουν ότι μπορούν να οδηγήσουν την Ελλάδα μπροστά; Αλλά ακόμη και φτασμένα στελέχη, με υπουργικές καρέκλες και…
μεγάλη… κοινοβουλευτική πείρα αλλά παντελώς άσχετοι με τις ανάγκες της χώρας, νομίζουν ότι μπορούν να γίνουν η νέα ηγετική «ομάδα» της Ελλάδας; Για σκεφτείτε σε λίγα χρόνια ένα τραπέζι με πολιτικούς αρχηγούς που θα έχει την εξής σύνθεση: Τσίπρας από τον ΣΥΡΙΖΑ, Δένδιας από τη ΝΔ, Καϊλή από το ΠΑΣΟΚ, Θεοχαρόπουλος από τη ΔΗΜΑΡ και λοιπά.
Είναι μια τραγωδία, όχι γιατί όπως θα πουν κάποιοι ήταν καλύτεροι οι προηγούμενοι; Αλλά γιατί η μετριότητα είναι αυτή που θα οδηγήσει τη χώρα στην καταστροφή. Για σκεφτείτε:
Ακόμη κι αν δεν χωνεύει κανείς τον Βενιζέλο, πρόκειται για έναν ευφυέστατο άνθρωπο που θα τον διαδεχθεί κάποιος άσχετος που πιθανότατα να μην ξέρει ούτε να μιλήσει. Για σκεφτείτε: Ηγέτης της κεντροαριστεράς εμφανίζεται κάποιος… Σταύρος Θεοδωράκης και ηγέτης της Αριστεράς ο πρόεδρος του 15μελούς…
Ποιος από αυτούς να συγκριθεί ακόμη και με τον Ανδρέα Παπανδρέου ή με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή; Το έλλειμμα ηγετών είναι αυτό που δημιουργεί αυτές τις καταστάσεις, κι όπως έλεγε μια αμερικανίδα συγγραφέας:«Μετριότητα δεν σημαίνει μέτρια νοημοσύνη. Είναι μία μέτρια νοημοσύνη που μισεί και φθονεί αυτούς που είναι καλύτεροι». Αυτή ακριβώς είναι η σύγχρονη ελληνική τραγωδία την οποία δυστυχώς στηρίζει και ο κόσμος, οι ψηφοφόροι οι οποίοι βεβαίως δεν έχουν και πολλές εναλλακτικές λύσεις. Άλλωστε τα φωτισμένα μυαλά και οι εκπληκτικοί άνθρωποι φεύγουν από την Ελλάδα για να ξεχωρίσουν.
Στην πατρίδα που έχει έναν απίστευτο πολιτισμό ο μέτριος είναι σχεδόν προνόμιο. Το βλέπουμε με τις αλλαγές του Μπαλτά στην Παιδεία. Οι άριστοι δεν βοηθιούνται για να ανέβουν προς τα πάνω, αλλά ωθούνται στο να γίνουν μέτριοι. Και κάπως έτσι αυτή η χώρα θα πρέπει να πορευτεί τα επόμενα κρίσιμα χρόνια. Έχει ελπίδες να γίνει ένα κανονικό κράτος όταν σε όλες τις εκφάνσεις της οικονομίας, της κοινωνίας και του εργασιακού χώρου βασιλεύουν οι μετριότητες;
Η Επανάσταση της Μετριότητας και το φαινόμενο τσίπρας
Αυτό που ζούμε και σε πολλούς από εμάς μας φαντάζει ατεκμηρίωτο είναι η εγκαθίδρυση του τσιπρα στην εξουσία και των πλειοψηφικών ρευμάτων που τον στηρίζουν. Εάν όμως ανατρέξεις στις δομές και τις τάσεις της επικρατούσας άποψης στην κοινωνία θα εντοπίσεις με μεγάλη μάλιστα αποδοχή το στερεότυπο του θεομπαίχτη ως υπόδειγμα επιτυχίας. Πόσοι μέτριοι από εμάς δεν ολοκλήρωσαν τις σπουδές τους με μέτρια απόδοση και με πολύ στήριξη και υποστήριξη από το οικογενειακό τους περιβάλλον; Τελικά αυτοί για τους γονείς τους φαντάζουν υποδείγματα αριστείας ! Φυσικά η μετριότητα στις σπουδές δεν προδιαγράφει και το μέλλον κάθε επαγγελματία, αλλά η μετριότητα συνδέεται με την ελάσσονα προσπάθεια και σε ένα πλήρως ανταγωνιστικό περιβάλλον το ζητούμενο είναι η μείζονα προσπάθεια στηριζόμενη σε καλό σχεδιασμό, οργάνωση, εκτέλεση, έλεγχο και ανατροφοδότηση του μοντέλου επιτυχίας.
Λοιπόν η επικρατούσα άποψη πλέον στη χώρα είναι η ανάδειξη των μετρίων σε κινητήριο δύναμη του λειτουργικού περιβάλλοντος της χώρας. Η παρουσίαση του κ. Τσίπρα στο ίδρυμα Κλίντον επιβεβαίωσε του λόγου το αληθές και εάν θα κάνουν οι δημοσκόποι κάποια έρευνα θα διαπιστώσετε ότι πάλι θα ψηφιστεί ως επιτυχής η παρουσία του εκεί. Αυτό οφείλετε στην άποψη της μετριότητας διότι ο κάθε μέτριος με τον ίδιο τρόπο θα συμπεριφερόταν, ενώ οι γονείς του κάθε μέτριου που προσομοιάζουν ενδόμυχα το τέκνο τους με τον κ. τσίπρα ο μέτριος που πέτυχε στη ζωή του!) προσβλέπουν στην επιτυχία του παιδιού τους αλλά με ελάσσονα προσπάθεια ! θεωρώντας το γεγονός όχι ως τυχαίο αλλά χειραγωγούμενο από αυτούς τους ίδιους αφού δεν τους ενδιαφέρει η δημιουργία πλούτου αλλά μόνο η κατανομή του με την πάγια αντίληψη ότι υπάρχει πλούτος.
Τόσο για τους ενδιαφερόμενους γονείς όσο και για τα παιδάκια τους που στηρίζουν και υποστηρίζουν τσίπρα η έννοια δημιουργίας πλούτου δεν υπάρχει, εξάλλου αυτό υποστηρίζει και η κυβέρνηση ότι δηλαδή ο πλούτος υπάρχει είναι εδώ! το ζητούμενο για αυτούς είναι πως θα κατανεμηθεί ! Στον κύριο τσίπρα στα συνεταιράκια του στην κυβέρνηση και στο φιλοθεάμον κοινό του αυτός που δημιουργεί πλούτο είναι ανύπαρκτος διότι ο πλούτος ρέει σαν το νερό στο ρυάκι και εάν υπάρχουν τέτοιοι είναι εκμεταλλευτές της δημόσιας περιουσίας που πρέπει να φορολογηθούν με τέτοιο τρόπο ούτως ώστε να σταματήσουν να δημιουργούν ή έστω να πάνε να εκμεταλλευτούν τον πλούτο αλλού στη Βουλγαρία, Ρουμανία, Κύπρο κ.λπ.
Αυτούς τους ανθρώπους θέλετε να σας κυβερνούν και αυτή τη νοοτροπία κουβαλάτε όλοι εσείς που θέλετε να συμμετέχετε στην κατανομή του ανύπαρκτου πλούτου του μαγαζιού που λέγεται Ελλάδα, για σας η Χώρα είναι μαγαζί γωνία όπως λέτε, αλλά εγώ ξέρετε πόσα μαγαζιά γωνία έχω δει που είναι κλειστά και ανοίκιαστα να ρημάζουν;
«Τι πρασινοφρουροί, τι ροζοφρουροί»
Στο τελευταίο άρθρο του στο Βήμα ο εκδότης Σταύρος Ψυχάρης αναλύει το… φαινόμενο Αλέξη που μοιάζει με τον Ανδρέα. «Τι Ανδρέας, τι Αλέξης» είναι ο τίτλος όπου στο κείμενο, περίπου ως εγκώμιο αναλύονται οι ομοιότητες. «Η πολιτική ιδεολογία τους προκύπτει συγγενής, η μαχητικότητα μοιάζει κοινό χαρακτηριστικό τους, οι στρατηγικές κινήσεις και ο ιδιόμορφος τακτικισμός τείνουν να καταλήξουν στο σύνθημα «τι Ανδρέας, τι Αλέξης»…!
Είχαν κοινή αφετηρία, τον χώρο της ευρύτερης Αριστεράς. Πλαισιώθηκαν από ιστορικά πρόσωπα της αντιδεξιάς παρατάξεως. Διακήρυξαν την πολιτική Αλλαγή σε βάθος, φτάνοντας τα όρια της ανατροπής», αναφέρει το κείμενο ενώ ακόμη και η σιδηρά πειθαρχία του Παπανδρέου ουσιαστικά ζητείται να εφαρμοστεί από τον Τσίπρα ο οποίος ήδη επέδειξε μια τόλμη με τον Λαφαζάνη, μπορεί να κάνει και το ίδιο. Και καταλήγει εν είδει συμβουλής στον πρωθυπουργό: «Ο κ. Τσίπρας έχει την ευθύνη για τις πολιτικές εξελίξεις. Περισσότερο όμως έχει την ευθύνη των πράξεων και των παραλείψεων στην άσκηση της κυβερνητικής πολιτικής. Ο λαός δεν θέλει μόνο ιδεολογίες, θέλει και τροφή και όλα τα αγαθά που του στερούν τα μνημόνια».
Δεν έχει σημασία ποιος τα γράφει όλα αυτά. Άλλωστε έχουμε ξανα-αναφερθεί στο ρόλο που παίζει το εν λόγω συγκρότημα και στα παιχνίδια με την εξουσία. Αυτό που έχει σημασία είναι πράγματι η προσπάθεια να περάσει στο κοινό, εν είδει συνήθειας που είναι καλή και πρέπει να υπάρχει στην Ελλάδα, αυτό το «πρότυπο του Ανδρέα». Ο Ψυχάρης ουσιαστικά αναβαπτίζει στην κωλυμβήθρα των media τον ηγέτη του ΠΑΣΟΚ, αυτόν που κορόιδεψε έναν ολόκληρο λαό, που του υποθήκευσε το μέλλον και που εκμεταλλευόμενος το ηγετικό του προφίλ και το πολιτικό του χάρισμα έγινε τελικά ένας από τους ολετήρες της Μεταπολίτευσης. «Γιατί όχι και ο Αλέξης» αναρωτιέται ουσιαστικά ο γνωστός εκδότης λες και ο Ανδρεοπαπανδρεϊσμός είναι ένα πλεονέκτημα για την ελληνική φυλή το οποίο πρέπει να υπάρχει και τα επόμενα χρόνια στην Ελλάδα.
Έρχεται λοιπόν ο Τσίπρας σε ρόλο νέου Ανδρέα, με το ψέμα του, τις κινήσεις που θυμίζουν τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, τη φωνή ακόμη που μιμείται. Κυρίως δε την προσπάθεια να στήσει στην Ελλάδα ένα νέο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα που θα στηρίζεται ακριβώς σ’ εκείνα τα στοιχεία του κομματικού κράτους, των «πρασινοφρουρών» που τώρα θα γίνουν «ροζοφρουροί», της ίντριγκας, της ψεύτικης εθνικής, πατριωτικής πολιτικής αλλά και της χρησιμοποίησης «περίεργων» μέσων όπως μυστικές υπηρεσίες, υποκλοπές. Και βεβαίως, όπως και ο Ανδρέας έτσι και ο Αλέξης έχουν το στενό επιτελείο που κλείνει τα deal στα οποία ο πρωθυπουργός δεν πρέπει να φαίνεται.
Αυτός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα, είναι το ΠΑΣΟΚ του μέλλοντος αλλά ένα πράγμα αναρωτιόμαστε: «Καλά βρε Έλληνες, δεν πήρατε το μάθημά σας με τον Ανδρεοπαπανδρεϊσμό; Δεν μάθατε όταν πάθατε και θέλετε να αναστήσετε εκείνη την Ελλάδα της μιζέριας, της μίζας, της καταστροφής, της υποθήκευσης του μέλλοντος των παιδιών μας;»
Όμως, κάποιοι που προωθούν αυτό το μοντέλο διακυβέρνησης της χώρας ξεχνούν κάτι πολύ σοβαρό. Ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο πράγματι πανέξυπνος και χαρισματικός ηγέτης της κεντροαριστεράς είχε ουσιαστικά άδοξο τέλος. Απαξιώθηκε στα μάτια της ελληνικής κοινωνίας και θα μπορούσε να είχε πάει και φυλακή αν δεν τον έσωζε η ΝΔ του Μητσοτάκη. Ο Αλέξης που ούτε στο μικρό δαχτυλάκι του Παπανδρέου δεν φτάνει, ποια τύχη θα έχει; Το έχει σκεφτεί ποτέ;
@ antinews/ianos -2015
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου