Παραθέτουμε μερικά αποσπάσματα:
«Ο ειδικευόμενος 34χρονος Παναγιώτης Χρονόπουλος είναι χειρουργός στο Νοσοκομείο Κιλκίς, ένα κτίριο του 1936 με 230 κλίνες. Οι υπηρεσίες του διαρκούν συχνά περισσότερο από 36 ώρες. Κυρίως τη νύχτα έρχονται ανασφάλιστοι. Γνωρίζουν ότι το ταμείο δεν λειτουργεί. Γνωρίζουν ότι ο γιατρός δεν θα τους διώξει.
(…)
Είναι ήρωας; Ίσως, αν αποκαλούμε έτσι ανθρώπους που δεν θα χαρακτήριζαν πότε τον εαυτό τους έτσι. Ένας ιδεαλιστής, ένας γιατρός, ένας πολίτης.
(…)
Πριν από δύο χρόνια η Ελλάδα ήταν διαφορετική. Πολλοί διαμαρτύρονταν έντονα κατά της λιτότητας. Για τους καρκινοπαθείς που πέθαιναν λόγω έλλειψης φαρμάκων, επειδή τα ασφαλιστικά ταμεία πλήρωναν τα σπασμένα για το δημοσιονομικό έλλειμμα. Οι άνθρωποι αντιστέκονταν. Σήμερα επικρατεί ησυχία. Οι Έλληνες έχουν παραιτηθεί. Κυρίως όμως φοβούνται. Είναι πλέον καχύποπτοι, αρνητικοί. Μοιάζει σαν να προετοιμάζονται μετά από έξι χρόνια οικονομικής ύφεσης, για μια μουντή εποχή. Μια εποχή που είναι προτιμότερο να αποσυρθεί κανείς στην ιδιωτική του ζωή και να μην μιλά.
(…)
Το ελληνικό κράτος έχει αφήσει στην τύχη τους γιατρούς, νοσηλευτές και προσωπικό στο νοσοκομείο του Κιλκίς, γράφει το περιοδικό Stern. Εκείνοι όμως συνεχίζουν, προσπαθούν, θυσιάζονται και δεν το διαφημίζουν. Απλά κάνουν αυτό που πρέπει. Οι συνθήκες θυμίζουν τριτοκοσμική χώρα. Λέγεται μάλιστα ότι “Η Ελλάδα είναι αφρικανική χώρα που ανήκει γεωγραφικά στην Ευρώπη».
www.dw.de
