Όταν ο μουστάκιας κυνηγούσε τους Πούστηδες (Γκέι)
Η πουστιά στη Σοβ. Ενωση ήταν «επαναστατική» και η Σοβιετική νομοθεσία δεν τιμωρούσε τα αποκαλούμενα εγκλήματα κατά των ηθών.
Ωστόσο, στην πάλη κατ των τροτσκιστών και της εβραϊκής πτέρυγας ο Σήφης.(Στάλιν) αποφάσισε να επικαλεστεί τον σοδομισμό ως αντεπαναστατική διαστροφή, και έβαλε τον εβραίο Γιάγκοντα να του γράψει δυο υπομνήματα το φθινόπωρο του 1933.με τα οποία κατηγορούσε τους
ομοφυλόφιλους, ότι «διαφθείρουν» «απόλυτα υγιείς νέους ανθρώπους, στρατιώτες, ναύτες κλπ».
Στις 17 Δεκεμβρίου 1933 η Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος αποφάσισε να προστεθεί στον ποινικό κώδικα ένα άρθρο για τον «σοδομισμό», που τιμωρούσε την ομοφυλοφιλική σεξουαλική επαφή, "ενός άνδρα με έναν άλλο άνδρα", ακόμη και σε περίπτωση εκούσιας σεξουαλικής επαφής, μεταξύ ενηλίκων.
Το 1933, 130 άνδρες κατηγορήθηκαν ως « παιδεραστές ».
Στις 7 Μαρτίου, 1934, προστέθηκε το άρθρο 121 στον σοβιετικό Ποινικό Κώδικα, για το σύνολο της Σοβιετικής Ένωσης, που απαγόρευε ρητά μόνο την ανδρική ομοφυλοφιλία, με ποινή έως και πέντε χρόνια σε καταναγκαστική εργασία. Σύμφωνα με τις ποινικές στατιστικές στη συνέχεια φυλακίζονταν κάθε χρόνο 800-1000 άνδρες, με την κατηγορία του σοδομισμού.
Το 1934, ο Χάρι Γουάιτ, του ΚΚ Βρετανίας, έγραψε μια μακρά επιστολή του προς τον Στάλιν και καταδίκαζε την ποινική δίωξη του «σοδομισμού». Του απάντησε με σειρά άρθρων στην Πράβντα και την Ιζβέστια ο Μαξίμ Γκόρκι ,που απέρριψε τα επιχειρήματα Γουάιτ και υποστήριξετον ανδρισμό των προλεταρίων και ότι η Σοβιετική Ένωση, είναι υποχρεωμένη να καταδιώξει τους ομοφυλόφιλους για την προστασία της νεολαίας. Επίσης έγραψε ότι η ομοφυλοφιλία είναι γνώρισμα του φασισμού.
Λίγα χρόνια αργότερα, το 1936, Κομισάριος της Δικαιοσύνης Νικολάι Κριλένκο δήλωσε δημοσία ότι η δίωξη των ομοφυλόφιλων σοδομιστών είχε στόχο τους παρακμιακούς των παλιών κυρίαρχων τάξεων.
Η κατηγορία του «σοδομισμού» φορτώθηκε και στον Γιαζώφ.
Τέλος πάντων , όταν ο σοδομισμός ηταν αντεπαναστατικός και φασιστικός ούτε ο Τάκης ούτε ο Θανάσης θα μπορούσαν να είναι «φασίστες» και παρακμιακοί αλλά άνδρες προλετάριοι.
ΥΓ. Γκέγκε;
Ωστόσο, στην πάλη κατ των τροτσκιστών και της εβραϊκής πτέρυγας ο Σήφης.(Στάλιν) αποφάσισε να επικαλεστεί τον σοδομισμό ως αντεπαναστατική διαστροφή, και έβαλε τον εβραίο Γιάγκοντα να του γράψει δυο υπομνήματα το φθινόπωρο του 1933.με τα οποία κατηγορούσε τους
ομοφυλόφιλους, ότι «διαφθείρουν» «απόλυτα υγιείς νέους ανθρώπους, στρατιώτες, ναύτες κλπ».
Στις 17 Δεκεμβρίου 1933 η Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος αποφάσισε να προστεθεί στον ποινικό κώδικα ένα άρθρο για τον «σοδομισμό», που τιμωρούσε την ομοφυλοφιλική σεξουαλική επαφή, "ενός άνδρα με έναν άλλο άνδρα", ακόμη και σε περίπτωση εκούσιας σεξουαλικής επαφής, μεταξύ ενηλίκων.
Το 1933, 130 άνδρες κατηγορήθηκαν ως « παιδεραστές ».
Στις 7 Μαρτίου, 1934, προστέθηκε το άρθρο 121 στον σοβιετικό Ποινικό Κώδικα, για το σύνολο της Σοβιετικής Ένωσης, που απαγόρευε ρητά μόνο την ανδρική ομοφυλοφιλία, με ποινή έως και πέντε χρόνια σε καταναγκαστική εργασία. Σύμφωνα με τις ποινικές στατιστικές στη συνέχεια φυλακίζονταν κάθε χρόνο 800-1000 άνδρες, με την κατηγορία του σοδομισμού.
Το 1934, ο Χάρι Γουάιτ, του ΚΚ Βρετανίας, έγραψε μια μακρά επιστολή του προς τον Στάλιν και καταδίκαζε την ποινική δίωξη του «σοδομισμού». Του απάντησε με σειρά άρθρων στην Πράβντα και την Ιζβέστια ο Μαξίμ Γκόρκι ,που απέρριψε τα επιχειρήματα Γουάιτ και υποστήριξετον ανδρισμό των προλεταρίων και ότι η Σοβιετική Ένωση, είναι υποχρεωμένη να καταδιώξει τους ομοφυλόφιλους για την προστασία της νεολαίας. Επίσης έγραψε ότι η ομοφυλοφιλία είναι γνώρισμα του φασισμού.
Λίγα χρόνια αργότερα, το 1936, Κομισάριος της Δικαιοσύνης Νικολάι Κριλένκο δήλωσε δημοσία ότι η δίωξη των ομοφυλόφιλων σοδομιστών είχε στόχο τους παρακμιακούς των παλιών κυρίαρχων τάξεων.
Η κατηγορία του «σοδομισμού» φορτώθηκε και στον Γιαζώφ.
Τέλος πάντων , όταν ο σοδομισμός ηταν αντεπαναστατικός και φασιστικός ούτε ο Τάκης ούτε ο Θανάσης θα μπορούσαν να είναι «φασίστες» και παρακμιακοί αλλά άνδρες προλετάριοι.
ΥΓ. Γκέγκε;
δελτίο των 11
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου