Ο φανατισμός του «ασυμβίβαστου» δεν είναι καθόλου καλός δάσκαλος στην πολιτική.
Σήμερα η Πατρίδα είναι στα χέρια των Εμπόρων των Εθνών και στις κάλπες που θα στήσουν έχουν έτοιμη τη Νέα Βάρδια: Φιλελέ Οβριόπουλος. Κούλης γαρ.
Και ο Καιρός εγγύς.
Το ζήτημα στην Κάλπη είναι πάντα η πλειοψηφία, που δεν βρίσκεται ούτε στους εγωισμούς ούτε στο φανατισμό τους ασυμβίβαστου.
Ο μακαρίτης Λάκης Καραλής το περιέγραψε το 1968. «Στη Βουλή κρατάγαμε είκοσι καρέκλες κι είχαμε και αρχηγό. Επιτυχία! Κι όλος ο λαός ήταν μαζί μας! Αυτό ήταν γνωστό! Όμως, εμείς δεν ξέραμε. Ο Μαρξ δεν το ‘γραψε. Ο Μαρξ δεν το ‘πε, άμα δεν έχεις μυαλό τι να κάνεις. Δεν το ‘πε…»
Το ζήτημα δεν είναι ο μεσσιανισμός του ΚΚΕ στην επουράνιο μαρξιστική βασιλεία. Ούτε Κάποτε. Ούτε αύριο. Αλλά, Εδώ και Τώρα.
Και αυτό σημαίνει πολυσυλλεκτικά λαϊκά κινήματα που απαντούν στις ανάγκες των Πολλών.
Η Θεωρεία των Σταδίων είναι "προδοτική" και εξυπηρετεί τους εχθρούς της πατρίδας και του λαού.
Νίκη δεν σημαίνει ούτε το, «μπήκαμε στη Βουλή», ούτε το, «είμαστε τρίτο κόμμα», ούτε το «γίναμε αντιπολίτευση». Νίκη σημαίνει σχηματίζω κυβέρνηση και νομοθετώ και από την επαύριον των εκλογών αλλάζω το μέλλον του τόπου και τη ζωή των πολιτών.
Σπύρος Χατζάρας
ΥΓ. Μέχρι και στη Βουλγαρία το κατάλαβαν , και οι διάφοροι «πατριωτικοί» και «πατριδοκάπηλοι» σχηματισμοί, (συμπεριλαμβανόμενων και των φίλων της Χρυσής Αυγής στη Βουλγαρία), υποστήριξαν έναν υποψήφιο πρόεδρο και πήραν ξαφνικά 15%. Από το πουθενά.
Δελτίο11
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου